de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

zondag 17 juli 2011

Bretagne, deel 1

Op maandag 4 juli varen we van l’Aberwrac’h aan de noordkust van Bretagne naar Camaret sur Mer.
Dit badplaatsje ligt aan de westkust en aan het begin van de grote baai naar Brest. In het Chenal du Four, de passage tussen het vaste land van Bretagne en het eiland Ouessant, zien we dolfijnen helaas niet bij onze boot, maar ze zwemmen wel mee met andere boten en we zien de ruggen af en toe boven komen. Weer geen foto dus.
We hoopten inmiddels zuidelijk genoeg te zijn om de oceaandepressies boven ons langs te zien gaan, maar helaas komt er de komende dagen weer eentje de golf van Biskaje in met harde wind, veel regen en maximaal 20 graden. Zeker nog geen stabiele situatie dus. We twijfelen of we in Brest zullen gaan liggen maar we kiezen toch voor Camaret, want de weerssituatie kan altijd nog meevallen en dan zijn we sneller weer op weg.
De voorraden moeten hier en daar aangevuld worden, dus dat betekent veel heen en weer op de fiets naar de supermarkt met de rugzakjes. Wij vinden het altijd leuk om in de buitenlandse supermarkten te neuzen wat voor “lekkere”, handige zaken er in blik te verkrijgen zijn. Dat “lekker” moet je even uitproberen en dat gaat wel eens mis. Zo hadden wij laatst een blik waarvan wij dachten dat er o.a. aardappeltjes in zaten maar dit bleek iets met noedels te zijn. We hebben het opgegeten, maar er komt geen voorraad van aan boord. Daarentegen zijn de linzen met rundvlees en worteltjes en de zuurkool met worst wel voor herhaling vatbaar. Ook kopen we hier een nieuwe overzeiler van de Golf van Biskaje, want op onverklaarbare wijze zijn de overzeilers bij het uitsorteren van de kaarten op zolder in Alkmaar beland.

Camaret sur Mer
In plaats van zelf met de boot naar Brest te gaan nemen we de bus. Het is een prachtige rit van bijna 2 uur voor maar € 2,-  door een bosrijk natuurgebied, maar Brest zelf mis je niets aan.
We maken een korte wandeling in de omgeving van Camaret en Jeanet bekijkt de markante toren op de kop bij de jachthaven. De architect van deze toren, Vauban, heeft in de 17e eeuw heel veel forten ontworpen om vooral de Nederlanders en Engelsen buiten de deur te houden. We komen ze in dit gebied op veel plaatsen tegen.
De Saudade ligt aan extra lijnen met de schokdempers om de swell, die met name bij hoog water de haven binnen komt, op te vangen. We gaan op de koffie bij Bart, Marga en Axel van de Emma. Zij zijn een jaar weggeweest, hebben overwinterd in zuid Portugal en zijn nu weer op de terugweg. We zijn heel blij met de uitgebreide en waardevolle tips.


Na 5 dagen in Camaret knapt het weer op en vertrekken we voor een kort tochtje naar Morgat.
Er staat nog een flinke swell en we zijn blij met onze keuze om de Raz de Sein, een beruchte passage  tussen de rotsen van de westpunt van Bretagne en het eiland Sein, pas morgen te nemen.
Wel nemen we vandaag de passage Toulinguet en die vinden we al spannend genoeg.
De kust is hier prachtig ruig en we ankeren in de baai voor het strand van Morgat.
   
De Raz de Sein is het neusje van de zalm voor wat betreft de stroomgaten in west Europa. De nautische almanakken beschrijven de passage uitgebreid en drukken ons op het hart om toch vooral bij dood tij te passeren. Dus rekenen we, controleren we, lezen en herlezen alle aanwijzingen drie, vier, vijf keer en controleren nogmaals hoe laat we dan op het juiste punt moeten zijn. En stemmen ons vertrek uit Morgat daar keurig op af.
Het is eendekukeltjesweer (is dat Tessels?) en als we exact op het gewenste moment in de Raz zijn, is deze totaal blak! Geen oprispend golfje, geen draaikolkje, geen rimpel. Dan ziet de race van Alderney er heel wat spectaculairder uit, maar die passeerden we met stroom mee. Een klein beetje teleurgesteld over deze anti-climax zijn we toch blij dit lastige punt onder deze kalme omstandigheden gepasseerd te zijn.
Raz du Sein 

We ankeren bij Ste Evette, nabij Audierne, en de rubberboot wordt opgeblazen. In eerste instantie loopt de buitenboordmotor niet lekker, maar nadat de bougie is vervangen gaat het weer als vanouds. Willem borstelt gelijk de waterlijn maar even schoon, want daar heeft zich al aardig wat aangroei op vastgezet doordat we wat dieper liggen dan de lijn van de antifouling.  

Maandag 11 juli ronden we dan uiteindelijk Pointe de Penmarc’h en vanaf nu zijn we echt in zuid Bretagne. Het is mooi rustig weer en we hebben goede berichten over de Odet rivier gelezen. Dat is dus ons doel voor vandaag en de werkelijkheid voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. De rivier stroomt prachtig tussen de bossen met hier en daar een kasteel en we vinden een goede ankerboei. De rivier stroomt nogal hard, vooral als het uitgaand tij is, en dan liggen we liever niet aan ons eigen anker. We genieten volop!

Odet rivier

De volgende dag is een beetje een sombere dag, er wordt regen voorspeld welke uiteindelijk bij ons weinig voorstelt. We overnachten in Benodet, aan het begin van de Odet rivier maar het plaatsje blijkt weinig charme te hebben. Wel hebben ze er goede wasmachines en drogers.

Er komt weer een depressie richting Engeland aan lezen we op het langetermijn navtex bericht van de Engelse weerdienst. Het is even afwachten hoeveel effect dit op het weer in onze regio zal hebben, maar de verwachting voor het komende weekeinde welke bij het havenkantoor hangt is niet erg bemoedigend: toenemende wind, regen en 16 graden! Zomer in Frankrijk lijkt veel op zomer in Nederland. Vandaag en ook morgen, 14 juli de nationale feestdag van de Fransen, is het echter nog prachtig weer. We besluiten het bezoek aan Concarneau met een dagje uit te stellen en nog een nacht op de Odet rivier door te brengen. We liggen weer aan dezelfde ankerboei en hebben een leuke tocht met de rubberboot in een inham, waar ook weer een kasteel blijkt te staan.

Op de Odet rivier
Op 14 juli varen we naar Concarneau. De jachthaven ligt vlak bij de Ville Close, de oude ommuurde stad. Er is nog veel van in tact en volledig aan het toerisme overgeleverd. Het is er gezellig druk met live muziek en aan het einde van de middag hebben we Den Oeverianen op bezoek: Michelle, HJ en vriendin Marja. Altijd leuk om lieve vrienden in den vreemde te treffen. De volgende dag worden we door hen getrakteerd op een heel gezellige en lekkere lunch. Ook dit is volop genieten!

Helaas hebben de weergoden besloten dat de depressie ook het weer in de golf van Biskaje gaat verpesten en wij krijgen er dus ons deel van. Wij vermaken ons in die tijd hier in Concarneau.

3 opmerkingen:

  1. "Eendekukeltjesweer" is inderdaad Tessels (wat op zijn beurt ook Texels is). Overigens staan jullie met deze uitdrukking op plaats 5 in google!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heee lieve Jeanette en Willem, jullie maken veel mooie dingen mee zeg! Wat leuk om te lezen en de fotos te zien. Fijn ook dat het jullie goed gaat en dat jullie genieten. In Nederland is het herfst, goed weer om ons huis op te knappen. All the best and enjoy. Dikke kus Ingrid en Ton

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijne dagen en vooral beter weer gewenst in Concarneau! Meer naar het O., in Erdeven hebben wij een paar keer gekampeerd aan het strand. In de Golfde de Morbihan hebben we rondgevaren.
    Goede en behouden vaart!
    We zijn erg benieuwd naar volgend journaal.
    Groeten van Gijs en Tiny

    BeantwoordenVerwijderen