Normandië

Toch wel raar dat wat we 6 dagen terug op de grib files zagen, uitgekomen is. Want vrijdag 24 juni liggen we in Dieppe en veel van de boten die maandag in de regen hierheen gevaren zijn liggen hier nog. Het was wel een pittige tocht en spannend, want de wind van 4 Bf zou van west naar west-zuid-west ruimen en toenemen. Gelukkig bleef het net bezeild. Er stonden nog flinke golven als gevolg van de harde wind van de afgelopen tijd en we krijgen regelmatig water over dek. Het blijkt dat Willem hier en daar nog wat plekjes van nieuwe kit moet voorzien, maar de nieuwe zeilbroek van Jeanet heeft de test goed doorstaan. Dieppe is een heel aardig oud stadje, met veel toerisme. We blijven er twee nachten en zondag 26 juni varen we op onze eerste zomerse dag naar Fécamp. In eerste instantie zouden we vanuit Dieppe rechtstreeks naar Cherbourg varen (circa 20 uur), maar de voorspelling van dikke mist en onweer met windstoten weerhoud ons van dit plan. Het is beklemmend warm, circa 27 graden, 10 graden hoger dan gisteren! De tocht langs de hoge, steile krijtrotsen is prachtig.

Op dit traject Boulogne – Dieppe – Fécamp komen we veel dezelfde mensen tegen, vooral veel Nederlanders. Een deel gaat ook verder door naar het zuiden, maar de meesten gaan tot noord Normandië. We hebben gezellig uurtjes met Alexandra en Stef van de Octopus.

Fécamp is bekend om de DOM Bénédictine likeur. Eind 19^e eeuw was er een slimme wijnhandelaar die een oud recept van een Benedictijnenmonnik herontdekte, een beetje aanpaste en het commercieel in de markt zette. Hij bouwde een extravagant paleis waar het drankje tot op heden gemaakt wordt.



Kist met 8 grendels en één sleutel; uit de tijd dat slotenmaken nog een vak was!



 

 

Ook zijn kunstverzameling is hier uitgestald. De bezichtiging is een leuke tijdsbesteding voor een regenachtige middag, met aan het einde natuurlijk een proefje van de likeur en de onvermijdelijke shop.

We maken een bustrip naar Etratat, waar moeder natuur een paar mooie poorten in de kliffen heeft gemaakt. Het is een leuke rit van een half uur. Het plaatsje zelf blijkt heel toeristisch, we beklimmen aan een kant de klif en hebben zo een prachtig uitzicht. Gelukkig is het heel helder, wat de komende dagen aanhoudt. Er is namelijk een hogedrukgebied in aantocht met niet heel erg warm weer, zodat de kans op mist en onweer klein is. We gaan mijlen maken!

’s Avonds hebben we Jean Heilbroeck van de Chartist Lady aan boord om hem aan zijn email te helpen. Jean heeft in jongere jaren de wereld low-budget rond gezeild en heeft daar een boek over geschreven, niet in onze boordbibliotheek aanwezig maar wel op zolder in Alkmaar. Al snel wordt duidelijk dat het boek aan de 6^e druk toe is en dit heeft hem blijkbaar geen windeieren gelegd, want de moderne tijd heeft dus ook bij hem zijn intrede gedaan.

Etratat

Vrijdag 1 juli staan we super vroeg op om nog een deel van de stroom mee te hebben voor de 80 mijl naar Cherbourg, onze langste dagafstand ooit. Om 4.30 uur varen we bij het eerste ochtendlicht de haven uit. ’s Morgens is er nog een lekker noordelijk windje, maar helaas zakt deze in de loop van de dag in. Onderweg passeren we de 0 graden meridiaan, zodat we nu op het westelijk halfrond zijn. Bij nadering van Cherbourg hebben we 4,5 knoop stroom mee, wat bij de landpunten zeer onrustig water geeft. We ankeren net buiten de jachthaven en de volgende ochtend helpt de nieuwe elektrische ankerlier ons los te trekken uit de klei. Een top investering!

De volgende dag gaan we door naar het plaatsje met de illustere naam l’Aberwrac’h aan de noordwestkust van Bretagne. De afstand is 147 mijl, een nachtje door dus. Eerst door de race van Alderney, tussen de westkant van Normandië (Cap de la Hague) en het kanaaleiland Alderney. Het water van het Kanaal wordt hier tussendoor geperst en het kolkt flink; het is ook nog eens bijna springtij dus dat geeft extra veel stroming.

We hebben een perfecte zeildag, wel voor de wind, maar de windvaan stuurt prima. Rond 22.00 uur houdt de wind het voor gezien en moet het verder op de motor, jammer maar het is niet anders. We hebben een heel rustige en heldere nacht zonder maan en scheepvaart.

In de middag lopen we l’Aberwrac’h aan tussen de rotspunten door. De beschrijving in de Reeds nautical almanac is uitgebreid en behulpzaam, maar suggereert ook dat het een lastige aanloop is. Dit blijkt enorm mee te vallen. Het is een mooie omgeving, we zouden er graag wat fietsen en wandelen, maar de volgende dag is het nog rustig weer om het Chanal du Four te passeren op de route naar Camaret. Dit is de passage tussen de westkant van Bretagne en het eiland Ouessant en ook hier stroomt het flink hoewel het water een stuk rustiger is dan in de race van Alderney. Voor dit soort passages is zowel stroom als wind mee het meest comfortabel (minder steile golven) en daar zijn wij voorstanders van. De voorspelling voor de dagen erna is toenemende zuid tot westelijke wind, dus morgen is voorlopig de laatste optie om door te gaan.

En zo zijn wij inmiddels een maand onderweg en hebben wij Bretagne bereikt, ons eerste reisdoel. Vooraf hadden wij een globale planning gemaakt, waarbij we ook ongeveer een maand uitgetrokken hadden om hier te komen. Dat is dus gelukt, zij het dat we wel hebben moeten kiezen om de kanaaleilanden over te slaan.

De depressies bepaalden dat wij meer tijd in Vlissingen, Boulogne en Fécamp doorbrachten. Keuzes moeten er toch gemaakt worden en het weer helpt daar een handje bij.

Au revoir!