Lissabon en zuidwest Portugal

Een van de elevadores.

Dinsdag 30 augustus, Lissabon. In het metrostation is een dagkaart voor al het o.v. te koop voor

€ 4,60. Dat is zeker een aanrader, want deze stad is op zeven heuvels gebouwd zodat het regelmatig superstijl omhoog loopt. Even op een tram of bus stappen is dan wel zo handig. Ook zijn er vier elevadores in de stad waarmee je snel een stijl stuk kunt overbruggen. Op het grote plein aan de rivier, Praca do Comercio, nemen we tramlijn 28, dit blijkt ook gelijk de leukste te zijn. Door smalle straten, heuvel op en af. Je krijgt direct een goed beeld van de stad.

Er volgen een paar regenachtige dagen, waarvan we er een benutten om het oceanario te bezoeken.

Het is de grootste van Europa, onderdeel van het terrein van de wereldtentoonstelling 1998 en vlak bij de jachthaven. Prachtig met een centraal aquarium, waar je eerst op een hoog en later op een laag niveau vanuit alle mogelijke hoeken in kunt kijken. O.a. een manta - rog zweeft met een krachtige slag door het bassin en een sunfish zwemt heel grappig “op zijn zij”. Ook diverse haaien, andere roggen, baracuda en kabeljouwen. Er is heel veel te zien. Om het centrale aquarium heen komen alle oceanen aan bod met een specifiek eigen aquarium. Pinguïns, otters, zeeduivels en –paardjes, kwallen, koralen, anemonen, inktvis, zeesterren en heel veel prachtig gekleurde vissen. Te veel om op te noemen, kortom een aanrader!

Lily en Niek beschikken over een auto en geven ons een lift naar de Lidl. Zo kunnen we op een makkelijke manier de voorraden weer aanvullen. Fantastisch.       

Op vrijdag is er een tangosalon in een soort buurthuis. We kunnen er met de metro heen en vinden de locatie gelukkig snel. Het is gezellig druk, een goede vloer en dito muziek. Terug gaan we met de taxi.

Ook zondag kunnen we dansen dit keer in een zaaltje van een theater. Makkelijk bereikbaar met de bus en om 24.00 uur afgelopen, zodat we met het o.v. terug naar de boot kunnen. Ook weer gezellig druk, een prima vloer, maar wel een beetje klein en goede muziek. 

De salon op zaterdag is nog gesloten i.v.m vakantie. Een goede aanleiding om te proberen iets van de fado op te snuiven, daarvoor moet je in de wijk Alfama zijn. Lily en Niek van de Olim zien dat ook wel zitten en weten een leuk, goed restaurant waar we eerst gaan eten. Door de gezelligheid missen we bijna de fado (is maar tot 24.00 uur), maar op de valreep kunnen we nog genieten van de afsluitende nummers van een aantal zangeressen en een zanger.  

Pasteis de nata eten in Belem.

We fietsen een middag over het Expo terrein. Het is mooi aangelegd met veel parken en leuke moderne architectuur.

Na het weekeinde blijven we nog twee dagen om de stad te bekijken. Het worden twee zeer warme dagen. We bekijken de grote pleinen Restauradores en Rossio met daartussen de kleine hoekjes en pleintjes. We nemen de Santa Justa lift naar weer een hoger deel van de stad. Daar is de ruïnekerk, nog overgebleven na de grote aardbeving van 1755 met weer een schattig pleintje. Dan weer lopend naar beneden. Vervolgens de tram en bus naar het kasteel weer op een andere heuvel. Ook daar weer een oude wijk met smalle straatjes. De laatste dag besteden we aan een bezoek aan de wijk Belem nadat we eerst ’s morgens Lily en Niek uitgezwaaid hebben. De Belem - toren is ons belangrijkste doelwit, leuk voor een bezichtiging. Verder een groot klooster met een mooi park er voor en ten slotte koffie met pasteis de nata (bladerdeeg, eicreme, kaneel en poedersuiker) bij de confeitaria waar het oude recept indertijd herontdekt is. Zij maken de lekkerste en vanuit heel Portugal komen de mensen hier naartoe om deze lekkernij te eten, en terecht.

Cabo Sao Vicente

Woensdag 7 september varen we met het middagtij de Tejo rivier weer af en ankeren wederom bij Cascais. ’s Morgens in de jachthaven eerst nog de was gedaan en in de loop van de middag komt er een flinke wind van de bergen af, zodat deze op de ankerplek snel droogt. ’s Avonds blijken we een minder handige ankerplek te hebben gekozen, want de vissers varen vlak langs ons. Als blijkt dat de housemuziek op de kant tot 6.00 ’s morgens door gaat weten we het zeker: deze ankerplek en wij zijn geen vrienden!

Om 7.00 uur gaat de wekker voor de tocht naar Sines, helaas is er net te weinig wind om volledig te kunnen zeilen. Niek en Lily zijn daar al, evenals een aantal andere Nederlandse boten. We worden uitgenodigd voor het eten aan boord van de Olim. Zalig om na een lange vaardag niet te hoeven koken. Na een dagje keutelen in Sines vertrekken we zaterdag 10 september ’s morgens om 7.00 uur bij het eerste licht voor de lange tocht om Cabo Sao Vicente, de meest westelijke punt van Portugal.

Ook de Olim en de Serpendo met Hans en Gonny gaan vandaag.

Baai van Sagres met Cabo de Sagres op de achtergrond.

Helaas is er de hele dag weinig wind, maar in tegenstelling tot de vorige dag is er ook geen mist.

Onfortuinlijke Brit bij Alvor.

We zien een haai vlak bij de boot en drie maal dolfijnen die helaas maar kort bij de boot blijven. Leuke afleidingen. De kaap is prachtig en zo ook de ankerbaai van Sagres. Er is verder niemand dus dit is een volledig Nederlandse baai deze nacht. We hebben nog een paar gezellige uurtjes aan boord van de Olim om de ervaringen van de dag uit te wisselen.

Alvor bij nacht.

Vanaf nu gaat het oostwaarts, langs de kust van de Algarve. In de boeken ontdekken we een ankerplek op 18 mijl afstand, iets voorbij Lagos. Er is ’s morgens een lekker windje, dus we besluiten daar heen te gaan. Helaas valt de wind later helemaal weg. De ankerplek is in een ondiepe baai, dus we moeten vlak bij de ingang blijven liggen. Er is een vaargeul naar het dorp Alvor, maar die kan het beste kort na laag water bevaren worden, zodat je goed kunt zien waar de zandbanken lopen.

Hoe waar dit is zien we later die middag als een Brit 2 uur na hoogwater denkt de route te weten, maar hopeloos op een zandbank vast loopt en tot het volgende hoge water in de nacht op één kant ligt. De volgende ochtend, een half uur na laag water, varen we voorzichtig door de geul naar het dorp. Het is er vrij druk met geankerde schepen, maar voor ons is ook nog wel een plaatsje. Het water is er volledig vlak, totaal geen deining. Alvor blijkt een leuk oud toeristisch dorpje en als in de namiddag blijkt dat ook Frank en Marijke met de Sepia (al in Sines ontmoet) deze plaats uitgekozen hebben is dit een goede aanleiding om gevieren uit eten te gaan. Zij weten een leuk restaurant waar de kebab spiesen boven de tafel aan kettingen opgehangen worden, heel grappig en lekker.

De volgende dag fietsen we langs de kust richting Praia da Rocha. Deze hele kust staat vol met hotels en appartementen. De rotsformaties met de kleine strandjes zijn prachtig en trekken terecht veel toeristen. Wij gaan ook nog even lekker naar het strand bij Alvor. Het is een bloedhete dag zonder wind dus in het water is het goed afkoelen.

Kust Algarve.

Woensdag 14 september varen we de korte afstand naar Portimao, waar we ook weer goed kunnen ankeren. De Olim en later ook de Kairos met Jorg en bemanning liggen hier ook. ’s Avonds hebben we gezellige uurtjes met z’n achten in onze kuip.

Het wordt inmiddels ook tijd om ons te oriënteren waar de boot achter te laten deze winter. We hebben al een prijsindicatie van Ayamonte, een stukje verder oostwaarts en de eerste Spaanse plaats aan de grensrivier met Portugal. Maar Portimao zou ook een optie zijn, dus we informeren hier in de jachthaven. Er is in ieder geval plaats genoeg.

Na drie nachten hebben we een heerlijke zeiltocht naar Albufeira. Deze haven is perfect beschut tegen de wind en swell. We zouden hier de boot met een gerust hart achter laten, dus informeren we ook hier naar de mogelijkheden. Er is plaats en het is goedkoper dan Portimao. We hebben nog tijd om te beslissen.

Inmiddels zijn wel de tickets naar huis gekocht, de 28^e oktober zijn we weer in het land.

Tot later!