zeiljacht saudade: Noordwest Portugal en Porto

Vrijdag 19 augustus, vertrek bij het eerste licht om 7.30 uur uit de baai van Bayona, 66 mijl voor de boeg naar Leixoes, bij Porto. Nog maar net onderweg varen we alweer in de dikke mist, die gelukkig rond het middaguur grotendeels oplost. Dat is extra fijn, want na de grenspassage met Portugal neemt de intensiteit van de kkb’s sterk toe (dit zijn de visboeitjes en staken, door ons kleine klote boeitjes genoemd). Als ze een rode kleur hebben gaat het nog, maar vaak zijn ze wit of zelfs zwart en dan zie je die krengen ook zonder mist pas op het laatste moment. Er overheen varen is, vooral als je op de motor vaart, geen goed idee, want de lijn kan in de schroef komen en je kunt een flinke kras op de romp oplopen. Ze houden ons lekker bezig onderweg.

De haven van Leixoes is een industriehaven en staat bij yachties bekend als smerig, maar het valt ons mee. De jachthaven is aardig afgeschermd van de rest en is goedkoop, € 14,26, het goedkoopst tot nu toe. Maar de faciliteiten zijn dan ook wel behoorlijk in verval en warm water in de douche is schaars. We eten lekker voor weinig in een klein familierestaurantje, vooral de heerlijke kleine zwarte olijven verrassen ons.

Een nieuw land, nieuwe gebruiken. Zaterdag zoeken we ons eerst een breuk naar een bakker, blijkt in de confeiteria’s te zitten, en later naar een supermarkt. Die staan dus niet met grote borden aangegeven, je loopt er zo aan voorbij. Het is een hete, broeierige dag en het zonnezeiltje komt voor de tweede maal deze reis uit de schuur (achterkajuit). Later doet hetzelfde zeiltje dienst tegen de regen.

Dom Louis I brug, Porto

De volgende dag gaan we naar Porto. Eerst een half uurtje lopen naar de metro en dan nog een half uurtje met de metro zelf, grotendeels bovengronds. De stad ligt prachtig aan de rivier de Douro maar er is wel veel vergane glorie, veel is in slechte staat. Na de oversteek over de bovenste etage van de Dom Louis I brug naar de stad aan de andere oever van de Douro, Gaia genaamd, neemt Willem de kabelbaan naar de kades. Dit is niet Jeanet haar ding, zij loopt, spaart

€ 5,- uit en is bijna even snel beneden. Hier bezoeken we een portwijnhuis met een proeverij. Er is toevallig een fadofestival op de kades en daar genieten we nog een uurtje van.

Porto

Maandag keutelen we wat. Boodschappen doen o.a. een nieuwe gasfles voor € 12,- (kost in Nederland €32,-!) en de was laten doen, maar dit is toch wel een beetje duur, € 2,10 per kilo voor wassen en drogen. Maar dan krijg je het wel keurig opgevouwen terug. Op dinsdag gaan we nog een halve dag naar Porto, nu naar de winkelstraten en de markt. We vinden een kleine ventilator die op 12 volt verkoeling kan geven, we hopen hem verder naar het zuiden nog nodig te hebben. En het is ongelofelijk, maar in deze hele grote stad komen we voor de derde keer dezelfde Française tegen. Zondagmorgen in de metro “bespraken” we welk station we uit moesten stappen, ’s middags op de terugweg troffen we haar weer bij de kaartjesautomaat en nu weer op de markt. Dat bespreken blijft trouwens erg beperkt, want zij spreekt alleen Frans en die taal is bij ons erg beperkt.

Onze volgende bestemming is Figueira da Foz, een toeristische stad ruim 60 mijl naar het zuiden. Weer een lange vaardag, maar prachtig weer deze woensdag. Noordelijke wind, deels genoeg om te zeilen. De kust is hier een beetje saai, kilometers lange zandstranden met af en toe een plaats met de nodige flats. Figueira da Foz blijkt ook een beetje saai.

Penedo da Saudade

Tijdens de voorbereiding hebben wij gelezen over “de Portugese noord”. Hiermee wordt de harde noorden wind bedoelt welke hier meestal staat. Dat wordt makkelijk en snel zeilen dachten wij. Momenteel is deze wind alleen ver uit de kust te vinden, sterker nog, er is regelmatig zuidelijke wind. Ook voor een aantal dagen van de volgende week wordt dit verwacht. Dat schiet dus niet echt op. En aangezien we het volgende weekeinde in Lissabon willen zijn om daar tango te kunnen dansen laten we een mogelijkheid om op straat tango te kunnen dansen hier in Figueira het komende weekeinde voor wat het is.

Vrijdag 26 augustus vervolgen we onze route naar het zuiden. Nazaré is de bestemming. De wind lijkt veelbelovend dus zeil gezet, windvaan aangekoppeld en lekker genieten. Helaas zakt de wind weer in en de voorspelde swell van 1,5 meter wordt 2,5 meter. Flink rollen en klapperende zeilen dus. Maar na een paar uurtjes op de motor kunnen we Penedo da Saudade wel zeilend passeren.

Baai van Nazaré met de jachthaven op de achtergrond

Nazaré blijkt een leuke plaats met een groot strand. Vooral het bedevaartsoord boven op de kaap, Sitio genaamd, is nog mooi, maar wel heel toeristisch. De jachthaven is vrij ver buiten de plaats dus we nemen de fietsjes, maar naar boven is het te stijl en moeten we lopen. Op de klif heb je een prachtig uitzicht over Nazaré en de baai.

De kerk uit de 17^e eeuw is een populaire trouwlocatie op deze zaterdag, aan de omvang van de Mercedessen en Audi’s te zien voor de beter gestelden. In de paar uurtjes dat we er zijn zien we twee bruidsparen.

Het volgende traject naar Cascais is weer een lange tocht. De excentrieke Britse havenmeester geeft ons een tip over een langere maar snellere route.

Kerk Sitio

Door 4 mijl uit de kust te gaan ontloop je de tegenstroom en heb je misschien wat stroom mee. De 70 mijl leggen we af met een gemiddelde snelheid van 6 knopen, inderdaad boven ons normale gemiddelde. Het is prachtig weer, maar helaas komt de voorspelde 4 Bf noordenwind niet en gaat alles op de motor. Om 19.00 uur gaan we bij Cascais, in de monding van de Tejo rivier, voor anker. We liggen nu dus eigenlijk op de rede van Lissabon. We zijn moe van de lange vaardag, maar helaas is er nogal wat herrie want op de wal is een live concert. Ondanks dat kruipt Jeanet rond 23.30 uur in haar kooi. Echter, de lange dag krijgt nog een vervolg. Om 00.00 uur komt er een politieboot langszij en vertelt aan Willem dat we weg moeten want er gaat vuurwerk afgeschoten worden precies boven de baai waar wij liggen. Mopper, mopper, mopper. Hadden ze dat niet even eerder kunnen zeggen? Dus Jeanet weer uit bed, de motor gestart en het anker opgehaald. We zijn nog maar 10 minuten weg van onze plek of er barst een prachtig vuurwerk los. Wij varen naar de andere kant van de baai. Gelukkig is die vrij van ondieptes en rotsen, maar niet van kkb’s. Goed opletten dus. Als wij ruim een uur later weer geankerd liggen is het vuurwerk allang achter de rug.

De volgende ochtend willen we eerst tanken in Cascais. Als we de jachthaven invaren naar de tankstijger is een groot klassiek Engels jacht ons net voor. Die gaat richting Middellandse zee en gooit de tanks nog “even” vol met 6.000 liter diesel, dat kost dus wat tijd. We twijfelen, zullen we wachten of tanken we later? Andere Nederlanders maken aan ons vast, zij willen eigenlijk ook tanken maar hebben geen zin om te wachten. Zij gaan eveneens naar Lissabon, naar de Expo haven want die is schoner en goedkoper dan het Alcantara Doc waar wij eigenlijk heen zullen gaan. Na 1,5 uur zijn wij dan eindelijk aan de beurt om te tanken en blijkt dat er veel meer diesel in de tank gaat dan we dachten. Hoe kan dat nou? Er is toch geen lek? Nee hoor, door een ordinaire rekenfout blijkt dat we nog maar circa 10 liter in de tank hadden. Gelukkig besloten we dus te wachten en hebben we geen verstopte filters gehad (overigens hadden we nog wel 100 liter diesel in jerrycans).

We besluiten door te varen naar de Expo haven om daar eerst te kijken of die ons bevalt. Het is wat verder van het centrum dan het Alcantara Doc, maar dit doc ligt dicht bij de brug over de Tejo en dat schijnt veel herrie en vuil te geven. Het zicht op Lissabon vanaf de rivier is prachtig.

De Expo haven is onderdeel van het terrein van de wereldtentoonstelling van 1998. Het blijkt er super rustig, schoon en leeg. De Nederlanders waar we deze tip van kregen zijn er vreemd genoeg niet, maar we worden heel hartelijk ontvangen door het havenpersoneel en Lily. Zij en Niek liggen hier al 11 maanden en we hebben gezellige uurtjes met elkaar.