de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

zaterdag 8 oktober 2011

Zuidoost Portugal

Saudade en Kairos op de ankerplaats bij Culatra. Olhao op de achtergrond.
Maandag 19 september varen we de 15 mijl van Albufeira naar de ankerbaai voor het eiland Culatra. Dit eiland ligt voor de kust van Faro en is een van de eersten in een reeks van een waddenachtig gebied met eilanden, zandbanken en ondieptes. Helaas is de wind tegen, af en toe 4 Bf, en moeten wij de afstand motorzeilend doen. De Kairos komt vlak voor het donker ook binnen. Zij kan beter hoog aan de wind en leggen de hele afstand zeilend af, bravo voor schipper Jorg en bemanning Hans en
Robert. ’s Avonds gaan we met z’n 5en in onze dingy aan land en eten gezellig in een restaurant.
Culatra
Strand Culatra.
De volgende dag eerst maar eens het plaatsje Culatra bekeken. Het blijkt een heel apart dorp. Volledig in het zand gebouwd met alleen een tegelpad tussen de huizen door. Auto’s zijn er niet. Ook is er een mooi aangelegd houten pad door de brede duinen naar het strand. Wij stellen ons voor dat het in De Koog ook ooit ongeveer zo begonnen moet zijn. Later nemen we samen met de Kairos- bemanning de veerpont naar Olhao, een redelijk grote plaats iets ten oosten van Faro. Daar blijken Frank en Marijke met de Sepia voor anker te liggen en we treffen hen ook. Zij gaan hier 1 oktober op de kant. Na terugkomst eten we ten afscheid aan boord van de Kairos. Zij moeten de volgende dag naar Ayamonte (winterligplaats van de Kairos) om schoon schip te maken en vliegen later in de week weer naar huis. Wij blijven lekker nog drie dagen om naar het prachtige strand hier te gaan. Dit strand is zoals het wat ons betreft moet zijn: heel rustig, geen strandtenten, fijn zand, lekker water, duinen en veel mooie schelpen. Het is prachtig weer en ons windschermpje zorgt voor wat schaduw.
Een Deense buurman komt langs om ons een compliment te geven voor ons bijzonder heldere ankerlicht. Het springt er echt uit tussen alle andere ankerlichten (voor de liefhebbers: een OGM LED LXTA Tricolor/Anchor light). Wij hadden dat natuurlijk zelf ook al wel gezien, maar het is altijd leuk om van een ander te horen. De Denen hebben we inmiddels ook al een aantal malen getroffen, vanaf Lissabon komen we ze regelmatig tegen. Leuke, gezellige mensen.
In Culatra zijn twee kleine supermarkten met alle noodzakelijke dingen, maar ons ingeweckte vlees komt nu goed van pas. Ook het laatste potje is nog prima. Wegens het grote succes hebben we in een Chinese shop extra weckpotjes gekocht. Van zelf brood bakken is het nog niet gekomen, maar ja, als de broodjes € 0,16 kosten is dat ook niet echt de moeite.
Dit is een heel prima ankerplek met als enige nadeel dat het onder de aanvliegroute naar het vliegveld van Faro ligt. Vooral landende vliegtuigen geven wat geluidsoverlast, maar ja, dat is nu eenmaal onvermijdelijk. En onze ankerplaats is niet zo heel handig gekozen ten opzichte van in- en uitvarende bootjes van het haventje van Culatra. Bij tijd en wijle scheren ze voor of achter ons langs op de route naar Olhao. De schipper vindt het niet nodig om te verplaatsen!
Een van de mooie pleinen in Ayamonte.
Onze volgende bestemming is Ayamonte. Deze Spaanse plaats ligt aan de grensrivier. Op zaterdag 24 september staan we om 6.30 uur op, want in verband met een ondiepe drempel moet de rivier rondom hoog water aangelopen worden. In de jachthaven kan het zand en het zout weer eens van boot en dingy gespoeld worden. Ayamonte blijkt een leuke plaats, goed voor o.a. een hoognodig bezoekje van Jeanet aan de kapper. Een Nederlands/Engels stel heeft er een prima winkel met bootspullen waar ook de was gedaan kan worden. De temperatuur loopt in deze dagen flink op tot circa 30 graden. Op de fiets diesel halen in jerrycans bij een benzinepomp is dan een zweterig werkje!
Bij controle in het motorruim ontdekt Willem plakken zout op de bodem. Na enig speurwerk blijkt er een kleine lekkage bij de aansluiting van de koelwaterpomp te zitten, wat waarschijnlijk al enige tijd zo is. Het moet uiteraard wel gerepareerd, maar is geen urgent probleem.
Guadiana rivier, ooievaars.
Deze jachthaven is prima beschut en zou ook voor ons een goede winterligplaats kunnen zijn. Helaas blijken ze sinds 1 september geen gratis internet meer te hebben door een of andere maatregel voor overheidsinstellingen. De jachthaven wordt gerund door de autonome regio Andalusië en dit blijkt een belemmering te zijn om te kunnen onderhandelen over de prijs. Ze kunnen ons geen beter aanbod voor de winterstalling doen dan Albufeira, dus daarmee is ons besluit genomen: de Saudade gaat overwinteren in Albufeira.
Aan de steiger bij Alcoutim. Let op het voorbij drijvende takkeneiland.
De grensrivier, de Guadiana, is een aanrader dus na 4 dagen Ayamonte varen we de 18 mijl stroomopwaarts naar Alcoutim. Veel boten ankeren hier, maar er zijn ook twee drijvende steigers en als we er aankomen blijkt er toevallig nog een plekje vrij voor ons. Heel luxe liggen we voor € 7,50 per nacht, alles inclusief (om de doorstroming te bevorderen verdubbelt de prijs na de eerste week).
Alcoutim ligt aan de Portugese kant, aan de Spaanse kant ligt zusterstad Sanlucar de Guadiana. De rivier is hier circa 500 meter breed, met 1 uur tijdsverschil. Er is in het verleden veel strijd geweest tussen de twee steden, maar ook zijn hier vredesverdragen getekend. Op de rivier komen regelmatig bamboetakken voorbij gedreven, soms samengeklonterd tot kleine eilanden. Bij tijd en wijlen blijft het nodige achter het roer steken, wat met de pikhaak verwijdert moet worden.
Wij dachten dat het hier een mooie gelegenheid was om ons muskietennet voor over de kuip uit te proberen (een verbouwde tweepersoons, afgekeken van Paul en Mariëtta van de Nije Faam), maar de buren van de Engelse boot komen vertellen dat er bijna geen muggen zijn. Gelukkig maar.
Alcoutim aan de Guadianarivier.
Het is hier heerlijk rustig. ’s Avonds hoor je in de kuip de krekels en vaag mooie jazzmuziek uit de jaren 40 van het terras boven ons. Op dat terras is het trouwens ook goed toeven met een koud biertje, mooi uitzicht over de rivier en ontmoetingen met andere zeilers.
We bekijken het fort (het fort aan de Spaanse kant is vele malen groter en ligt hoger, dus volgens ons hadden de Portugezen geen kans hier), wandelen langs de rivier (een warm werkje, want het is ruim 30 graden en vrijwel geen wind), bezoeken het strand (nou ja strand, een heel klein strookje zand in een bocht van een zijriviertje) en bekijken Sanlucar (uitgestorven!). Ook is er op het plein bij de haven een feestmiddag voor ouderen uit het dorp en de omgeving met o.a. fado muziek. Er wordt veel gedanst en wij genieten daarvan mee vanaf het terras. Kortom, het is hier een klein paradijs.
De rivier 's morgens vroeg.
Zondag 2 oktober vinden we het tijd om weer stroomafwaarts te gaan en na 2 overnachtingen in Ayamonte varen we terug naar Albufeira. De afspraak voor de winterligplaats is snel gemaakt, onze voorkeursplek is mogelijk, we hebben een mooie lange zijsteiger met een middenbolder voor extra lijnen. We hebben er een goed gevoel over.
Tijd voor klussen. De acculader heeft het sinds Alcoutim begeven, zodat de accu’s niet meer bijgeladen worden met de walstroom. Geen nood dachten wij, we hebben de zonnepanelen om de accu’s overdag op te laden. Maar als ook deze acculader vreemde kuren gaat vertonen moet er echt iets gebeuren. Gelukkig blijkt dit laatste alleen een slecht contact te zijn. Ook moet de lekkage bij de koelwaterpomp verholpen worden. Willem heeft het er maar druk mee. Jeanet kan intussen de was weer eens doen, e-mailen en dit verhaal schrijven.
De komende dagen gaan we misschien nog een paar nachten terug naar Culatra, naar dat heerlijke strand. En we hebben voor 15 dagen een auto gehuurd om door Andalusië te trekken.
Zo begint het nu op te schieten tot we terug vliegen en dat wordt tijd ook. We willen jullie allemaal graag weer zien, spreken en aanraken!

3 opmerkingen:

  1. Een reactie van Astrid: ze geniet altijd van de stukjes die jullie schrijven. Maar ze is ook een beetje jaloers! Ze vind het geweldig wat jullie doen.
    Groeten, Astrid en Arné

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is inderdaad om jaloers op te worden, zoveel vrijheid, paradijselijke plekjes, avontuur en contact met andere zeilers.
    Goed dat jullie toch wel weer naar huis willen, al zal de overgang erg groot zijn.
    Geniet volop van de laatste weken.
    Liefs, Gijs en Tiny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bijna naar huis. Ik zou blijven ....liefs.

    BeantwoordenVerwijderen