de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

zaterdag 16 juni 2012

Costa de la Luz en Gibraltar

Zondag 3 juni zijn we er klaar voor, weer en wind zien er goed uit voor de komende tijd, dus de trossen gaan los. Een heerlijk zeiltochtje met ruime wind naar de ankerplaats bij Culatra, 25 mijl is net een mooie afstand om weer even in te slingeren en de routine op te pakken. De ankerplaats is niet druk, het is een rustige nacht en bijna volle maan. Kortom, de perfecte start.

De volgende dag staan we vroeg op om de hele dag te kunnen benutten voor de tocht naar Mazagón. Bij het uitvaren tussen de pieren hebben we nog wat stroom mee. Ondanks dat er geen wind is kolkt het flink boven de drempel tegen de heersende deining uit het westen. Hier moet je dus niet zijn met harde westelijke wind. De wind is ruim van achteren en neemt in de loop van de dag toe tot 4 a 5 Bf. Helaas gaat de nieuwe douchezak overboord, we hadden hem nog niet eens gebruikt. De mannen van Moura Fibra blijken iets te enthousiast anti fouling over de sensor van de dieptemeter te hebben gesmeerd, want als het dieper dan 30 meter wordt kan hij de bodem niet meer zien. Dit zijn slechts rimpelingen op een heerlijke zeildag en als we vlak voor de haven van Mazagón twee grote dolfijnen zien kan onze dag niet meer stuk. Ook de volgende morgen bij het uitvaren zien we weer kort twee dolfijnen. Helaas zijn het geen types die lang bij onze boot blijven hangen, dus geen foto’s.

Werkelijk een perfecte zeildag met ruime wind en voor het komende weekeinde zien we een mogelijk weergaatje om door de straat van Gibraltar te gaan, dus we slaan Chipiona over en gaan direct door naar Rota, in de noordwesthoek van de baai van Cádiz. Bij de aanloop naar Rota, tijdens het opruimen van de zeilen, een hele groep dolfijnen bij de boot! Maar voordat we ons fototoestel hebben kunnen pakken zijn ze alweer verdwenen. Jullie moeten ons dus nog maar even op ons woord geloven zonder bewijzen.
Park in Cadiz.
Rota blijkt een heel aardig oud plaatsje, waar het zoals bijna gebruikelijk een hele zoektocht is naar een supermarkt. In de goedkope jachthaven vertrekt ook de veerpont naar Cádiz die ons bij het centrum afzet. Dit is een zeer oude stad met veel geschiedenis, een grote kathedraal, veel pleinen en pleintjes, parken en je kunt er leuk dwalen door de smalle straten. Wij hadden even niet gedacht aan de lange siësta, de winkels zijn tussen ongeveer 13.00 en 17.00 uur gesloten. Dat is een beetje jammer, maar we vermaken ons evengoed.

Donderdag 7 juni willen we eigenlijk door naar Barbate, maar de Spaanse en/of Amerikaanse marine (er is bij Rota een basis) gooit roet in het eten. Dat komt omdat er schietoefeningen zijn in een gebied ongeveer 10 mijl ten zuiden van Cádiz. Ze schieten dan vanaf land tot wel 20 mijl uit de kust. De oefeningen beginnen al om 9.30 uur en in tegenstelling tot de rest van Spanje houden ze geen lange siësta, slechts een uurtje lunchpauze (eten ze misschien ook alleen een broodje kaas?). Ook vrijdagochtend wordt er nog geoefend. We zouden òf heel vroeg weg moeten om voor 9.30 uur door het schietgebied te zijn òf pas laat vertrekken en laat in Barbate aankomen. Beiden vinden we niet aantrekkelijk, dus we blijven lekker lui tot zaterdag in Rota.

Op zaterdag wordt er niet geoefend door de marine, dus hoeven we geen rekening meer te houden met deze extra complicerende factor naast wind en tij. Want ook het juiste tij wordt weer belangrijker nu we de straat van Gibraltar naderen. Eerst kaap Trafalgar ronden, en zoals bij alle kapen wil je hier zowel stroom als wind mee hebben en liefst van dat laatst niet al te veel. Eerst is er nog weinig wind en wel een swell van circa 2 meter, dus dat is vervelend. Maar naar mate de dag vordert neemt de swell af en de wind toe tot 5 Bf zodat we lekker kunnen zeilen. We zijn een beetje te vroeg bij kaap Trafalgar zodat we de stroom nog tegen hebben en met de wind mee geeft dit toch wat extra steile golven met schuimkoppen er op. Eén hele grote dolfijn kwam één keer even kijken, wederom helaas dus. Maar, inmiddels hebben we Afrika in zicht!

In de omgeving van de jachthaven van Barbate is niets, dus na aankomst snel de fietsjes gepakt om de wedstrijd van het Nederlands elftal te zien en een gribfile op te halen met de meest actuele weersinformatie voor de volgende dag, En in tegenstelling tot de prestatie van Oranje ziet dat er nog steeds goed uit voor de passage van de straat naar Gibraltar. We staan om 5.00 uur op zodat we met het eerste licht, dat blijkt pas om 6.30 uur te zijn, te kunnen vertrekken. Er liggen hier veel netten om tonijn te vangen en die wil je wel kunnen zien en we profiteren nu zo veel mogelijk van de stroom. ’s Morgens vroeg is er nog weinig wind, maar naarmate we Tarifa naderen neemt de wind toe tot circa 6 Bf WZW, dus halve wind. Tarifa staat bekend om de vaak harde wind en doet zijn naam dus eer aan. Het is een surfmekka, maar op dit vroege uur is er nog geen surfer te zien. Het is tevens de meest zuidelijke punt van het Europese vaste land en de straat is hier op z’n smalst, slechts 8 mijl breed. Na Tarifa gepasseerd te zijn kunnen we ruimer varen en neemt de wind af. Heerlijk zeilen we langs de prachtige kust en geleidelijk komt de markante rots in zicht.. Er is zeer weinig scheepvaart in de straat, misschien mede door de crisis? Het kan ook toeval zijn.
Invaart in de baai van Gibraltar met Marokko op de achtergrond.
Naarmate we Gibraltar naderen neemt de wind weer toe, maar blijft heel ruim inkomen. Uiteindelijk blijkt de maximale wind 35 knopen te zijn geweest (8 Bf). We speren met 8 knopen door het water (9 knopen over de grond), dus toch maar even wat voorzeil weggerold, de baai bij Gibraltar in waar de wind al snel afneemt. We zijn blij deze passage ’s morgens vroeg gedaan te hebben aangezien de wind later op de dag vrijwel altijd sterker is. Dat merken we ook later op de ankerplek, waar het door de westelijke wind en deining toch een beetje oncomfortabel wordt, maar wie maalt daar om met zo’n uitzicht!

De jachthaven van La Linea de la Concepción, dat is de plaats net aan de Spaanse kant van de grens, is goed betaalbaar dus na een nachtje ankeren knopen we daar vast. La Linea blijkt best een aardige plaats, maar de reden om hier wat langer te blijven is het bezoeken van Gibraltar.
Uitzicht vanaf de rots in de straat.
De grens is vlak bij de jachthaven en kort na de grensovergang staan de touroperators klaar om je te strikken voor een tour van 2 uur voor € 25,- inclusief toegang tot de grotten en de tunnels uit o.a. WO II. Dat valt ons erg mee dus we doen het. Met 6 personen in een mini-busje met een chauffeur/gids tuffen we door de stad en de berg op. Eerst een stop bij een monument en uitzichtpunt over de straat. Jammer dat de spuuglelijke gebouwen niet te vermijden zijn op de foto’s. Dan door naar de grotten. Die verrassen ons, mooie druipsteenformaties en een theater. De aapjes leven vrij op de rots en zijn hier dus ook al te vinden. Sneller dan we eigenlijk zouden willen, het nadeel van zo’n georganiseerde tour, gaan we verder omhoog bijna naar de top. Hier worden de aapjes bijgevoerd met fruit, zodat er altijd wel een aantal te zien zijn. Het is voorjaar, dus er zijn de nodige jongen geboren die door de trotse moeder meegesjouwd worden. Genieten!
Moeder met kind.
De volgende stop is bij tunnels welke o.a. in WO II zijn uitgegraven. Er blijken meer wegen in de berg te liggen dan er buiten. De rots is dus niet zo massief als hij er aan de buitenkant uit ziet. Van hier uit is er een mooi uitzicht over La Linea met de jachthaven, de ankerplek en is duidelijk te zien dat al het verkeer van en naar Gibraltar over de start/landingsbaan van het vliegveld moet. Bizar maar waar. Als er een vliegtuig komt landen of op gaat stijgen wordt de slagboom gesloten en moet je wachten. Momenteel komen er 4 a 5 vliegtuigen per dag, alleen vanuit Engeland. Aangezien ze willen groeien wordt er een tunnel gegraven, zodat over enige tijd deze attractie verdwenen is. Op de dag dat wij er zijn is de slagboom nogal vaak gesloten, want prins Edward en zijn eega zijn op bezoek i.v.m. het 60 jarig jubileum van koningin Elizabeth. Er is vanwege dit bezoek een luchtshow wat extra starts en landingen geeft. Gibraltar is belastingvrij wat goedkope drank en shag oplevert, maar verder vinden wij het er flink duur. Zie ook ons vorige berichtje voor meer foto’s.

Ilusie op straat in Gibraltar.
De wind is inmiddels oost, pal tegen om de straat uit te komen, dus we keutelen nog een dagje in La Linea en zien het Nederlands elftal wederom verliezen. De Spanjaarden hebben medelijden met ons. Donderdag 14 juni, één maand na onze aankomst in Albufeira, is het rustig genoeg om de baai van Gibraltar uit te varen, Europa Point te ronden en de Middellandse zee in te varen. Vooraf hadden we er voor getekend!

Inmiddels zijn we via Duquesa in Benalmádena aangekomen. Het rustige weer is gebleven zodat we voornamelijk op de motor hebben moeten varen. Gisteravond hebben we hier tango gedanst, een leuk clubje onder leiding van Paula Duarte die 10 jaar in Nederland bleek te hebben gewoond en een tijdje in Amsterdam tango gedanst heeft. Ze sprak nog goed Nederlands. Voor de komende week wordt nog steeds heel rustig weer verwacht dus we denken aardig op te kunnen schieten weliswaar met behulp van de motor. Het was heel zonnig, maar trekt nu dicht met zeedamp. Hopelijk is dat geen trend, maar daarover lezen jullie de volgende keer meer.

donderdag 14 juni 2012

van en naar Gibraltar over de startbaan
Gibraltar

Zondag 10 juni arriveerden wij bij Gibraltar. Wij hadden het geluk om met gunstige wind slechts een week na ons vertrek uit Albufeira de straat te kunnen passeren. Een hoogtepunt in ons zeilersbestaan!

Bij deze alvast en paar foto’s. Het verhaal en de rest van de foto’s volgen later.

 Bericht plaatsen op ons blog

Wij kregen regelmatig de opmerking dat het lastig is om een bericht op ons blog te plaatsen. Als het goed is, is dit nu makkelijker (met dank aan Arné). Om spam te voorkomen moeten wij het bericht wel eerst goedkeuren voordat het zichtbaar is. We hopen dat dit nu beter werkt. Zie ook de aanvullende opmerking in de reactie van Arné.

Verder proberen we om zo vaak als mogelijk het kaartje met onze actuele positie bij te werken, zodat onze voortgang beter te volgen is.

Groeten,

Willem en Jeanet

Tarifa, het zuidelijkste punt van Europa.


Gibraltar in zicht.


Gibraltar in het avondlicht vanaf de ankerplek.


aap met aapje
De straat met links Marokko.

De rots is niet zo masief als hij lijkt.

zaterdag 2 juni 2012


Albufeira

De 14e mei is het zover, we vliegen weer naar ons heerlijke drijvende huisje. Dit keer vertrekken we vanaf Rotterdam en we hebben de luxe dat we weggebracht worden door Tineke en John. Heerlijk zulke lieve vrienden!

Vliegveld Rotterdam blijkt heel relaxed, je kunt er nog voor de deur instappen en 3 uur later in Faro weer voor de deur uitstappen, om 20.30 uur landen we in 28 graden. Daar hebben we het volgende luxe moment dat we opgehaald worden door Aadje en Ed Stiekema. Zij liggen ook met hun boot in Albufeira en op, helaas, hun laatste avond kunnen we nog net gezamenlijk eten en een biertje drinken aan boord van de Ruthless Queen. Een leuk detail voor de Texelaars: dit biertje drinken we op de oude tafels van discotheek Question, welke door Ed omgebouwd zijn tot hekstoel. De biertjes smaken als vanouds!


De prachtige kust van de Algarve.
De Saudade ligt er prima bij. Er is niets kapot of los gegaan en er is zelfs opmerkelijk weinig stof op en in de boot. Heel anders dan wat we na een winter gewend zijn aan te treffen. De eerste week doen we niet zo veel, het is heet dus eerst acclimatiseren en onthaasten. Huurauto opgehaald, afspraken met het onderhoudsbedrijf afronden, de zeilen er weer op en we scoren een loopplank. Die hebben we straks in de Middellandse zee nodig en ligt hier zomaar op ons te wachten, achtergelaten door een zeiler op de terugweg?
Maandag 21 mei, een spannende dag. We hebben om 10.00 uur afgesproken bij de kraan om uit het water te gaan. Voor de eerste keer niet in Den Oever, dus je weet toch niet wat je kunt verwachten. De kraan ziet er modern uit, maar als we aan komen varen blijkt dat je nergens vast kunt maken. Een onbehaaglijke spanning, maar de man met het kastje voor de bediening van de kraan wuift geruststellend dat we door kunnen varen en hij vangt de boot op met de voorste strop. Willem vaart rustig door en de achterste strop komt omhoog, zodat we op een gegeven moment stil in de stroppen in het water hangen. Een aparte ervaring. Na nog wat gemanoeuvreer om de stroppen op de goede plek te krijgen, worden we door een bootje opgepikt en gaan van boord. Daar gaat de Saudade omhoog en wij kijken gespannen toe, moeten het overgeven aan de marinheiros. Die doen het heel rustig aan en komen vakkundig over. Alles gaat goed. Er is na twee jaar in het water een flinke aangroei en na een grondige afspuitbeurt wordt de boot in een cradle geplaatst met nog wat extra stutten voor en achter. Zo, dat voelt alweer beter.
In de dagen die volgen wordt  er hard gewerkt door de mannen van het ingehuurde onderhoudsbedrijf Moura Fibra. Gelukkig hebben ze moderne spullen, voor het schuren van de boot is er een apparaat met afzuiging, maar toch. In 25 a 30 graden volledig ingepakt is geen pretje. Zelf doen we ook nog wel wat, Willem schuurt de schroef weer mooi glanzend en Jeanet poetst de achterkant weer netjes. Maar de mannen zien ons gepoets met wat lappen met lede ogen aan en ook de verf op de waterlijn is er slechter aan toe dan we dachten. Dat kan wel een nieuw laagje gebruiken vinden ze en wij ook. Voor een weinig meer pakken ze dat ook mee en poetsen de romp glimmend. Ach vooruit maar, hebben ze naast het rotwerk nog een mooi klusje erbij en dat vermindert het schuldgevoel drastisch. Het is tenslotte ook hier crisis.

Wij hebben deze week voor weinig een appartementje in een betonnen complex gehuurd en kunnen, naast de dagelijkse inspectie van de vorderingen, de toerist uithangen. Het weer is uitstekend, tussen 22 en 32 graden, weinig bewolking laat staan regen. Lekker naar het strand, een uitstapje naar Lagos (deze havenplaats hadden we vorig jaar overgeslagen) en een rondrit naar Silves, met een oude burcht en een kathedraal, en door het Monchique gebergte.

Ooievaars nestelen in Silves.

’s Avonds vermaken we ons een aantal malen in het oude centrum van Albufeira, waar het toeristenseizoen al aardig op gang komt. Blijkbaar is het bij de Engelsen hot om hier vrijgezellenfeestjes te houden, want we zien regelmatig absurd uitgedoste groepen dronken jongens en meiden langs komen. Brood (in de vorm van bier) en spelen is hier het motto!    

De Saudade wordt in het plastic gepakt, want de verf op de waterlijn wordt op de romp gespoten. 4 Nieuwe lagen 2 componenten verf zullen het wel even volhouden en de kleur blijkt verrassend goed te kloppen. Nadat de mannen klaar zijn en het plastic verwijdert is staat onze 34 jaar oude dame weer te glimmen als een jonge meid!
Het onderhoud duurt 1 dag langer dan gepland. Aangezien we het appartementje voor 1 week gehuurd hadden, slapen we de laatste nacht in de boot op de kant. Voor ons alweer een nieuwe ervaring. Een beetje lastig natuurlijk met het geklauter en geen toilet bij de hand, maar het zijn ten slotte luxe problemen en went snel. Dinsdag 29 mei gaan we weer te water. Als de Saudade in de stroppen hangt blijkt weer hoe er door de mannen op de details gelet wordt, want de onderkant van de kiel wordt nog even van anti-fouling voorzien en de romp nog een laatste keer nagelopen. We zijn heel tevreden over het resultaat.

De rest van de week volgen nog wat klusjes die we af willen hebben voor we vertrekken. Ten eerste een flinke poetsbeurt van dek en kajuit aangezien de week op de kant veel stof heeft opgeleverd. De elektrische ankerlier in de voorpunt krijgt onderdeks een extra steuntje, we hijsen een nieuwe Navtex antenne langs de achterstag en ons scheepje wordt van een woonboot weer een zeilboot.

Weer en wind voor de komende tijd zien er goed uit, dus het plan is om morgen te vertrekken, op naar Gibraltar.

                    

                        Glimmend en wel op de ligplaats in de Marina de Albufeira.