De Balearen: Mallorca en Menorca en de oversteek naar Sardinië

Cala de Santa Ponsa is een zeer goed beschutte baai voor vrijwel alle windrichtingen. Maar dat betekent niet dat je er heel rustig ligt want er varen heel veel (motor)bootjes wat veel deining geeft. Voor woensdag 1 augustus hebben we bedacht om bij Palma te gaan ankeren. Volgens de pilotboeken moet dat kunnen in “settled weather” en rustiger weer dan er nu en de komende dagen zal zijn kun je niet hebben. Als we bij Palma aankomen blijkt er niemand voor anker te liggen. Dat zal vast wel een reden hebben, dus na mooie foto’s vanaf de rede te hebben gemaakt besluiten we een stukje terug te varen naar Las Illetas waar we de nodige boten voor anker hebben zien liggen en terecht want het is een prachtige plek.

Palma, kasteel.

Palma, kathedraal.

Een deel van het strand is privé van een luxe hotel en de rest is mega druk dus het valt niet mee om met de dingy aan land te komen. Er blijkt iedere 10 minuten een bus naar Palma te gaan en kost maar € 1,50, perfect geregeld dus. We zoeken eerst een chandlery want voor Italië hebben we nog een pilotboek nodig voor informatie over de goede ankerplekken. Ze blijken deze niet in voorraad te hebben, maar we hebben mazzel, de volgende dag komt er eentje binnen en die kunnen we reserveren. De prijs is even slikken, € 79,50, goedkoop is het hier zeker niet. Het is bloedheet, 34 graden, niet echt weer om de stad te bekijken dus slenteren we wat langs de haven en besteden tijd aan het internet. De stad bekijken we de volgende dag, en het is absoluut de moeite waard. Een prachtige oude stad met de enorme kathedraal, een Ramblas achtige boulevard en pleinen in alle maten. Het enige is: we zijn ons fototoestel vergeten! En de foto’s met de mobiel zijn van een niet al te beste kwaliteit. In de loop van de middag krijgen we een telefoontje dat ons boek er is, jippie. Daarna snel de hitte ontvlucht naar de verkoelende bries op de ankerplek. Terug bij Las Illetas blijkt het een grote drukte met dagankeraars die soms wel erg dichtbij komen liggen. Als de wind draait gaat het maar net goed. Eentje maakt veel misbaar en denkt dat wij los liggen, maar hij vergeet dat wij veel meer ketting hebben gestoken. Uiteindelijk kiest hij eieren voor zijn geld en steekt ook maar wat meer ketting zodat er meer ruimte tussen ons komt. 

De prachtige, drukke ankerplek bij Las Illetes.

Bij Las Illetas ligt nog een andere Nederlandse boot, de Ilja van Peter en Yvonne met hond Woez. Zij blijken ook een aantal jaren in Den Oever te hebben gelegen en het is bar gezellig tijdens de borreluurtjes. Helaas zullen we hen voorlopig niet weer treffen, want zij gaan weer terug naar Lagos voor de winter. Zondag 8 augustus is Cala Llonga, aan de noordoostkust, onze bestemming. Een flinke dagtocht die we deels kunnen zeilen. Er ligt bijna niemand voor anker, maar volgens ons boek mag het wel dus een stukje zandgrond tussen het zeegras opgezocht en we liggen prima tot vroeg in de avond een mannetje van de marina komt vertellen dat ankeren niet mag. Natuurreservaat zegt hij en hij dreigt de Guardia Civil te bellen als we niet weggaan. Of het waar is weten we niet, het komt in ieder geval erg onsympathiek over, dus wij besluiten anker op te gaan en een stukje terug te varen naar Cala de sa Torre bij Porto Petro. Daar liggen meer boten voor anker. Voor de komende dagen krijgen we een staartje van een mistral, de harde noordelijke wind vanuit zuid Frankrijk, met kans op regen en onweer. De ankerplek is dan niet zo goed beschut, maar aan de noordkant van de ruime baai liggen mooring boeien zodat je daar niet kunt ankeren. De marina van Porto Petro blijkt de boeien te exploiteren. Reserveren lukt ons niet, dus we varen maar gewoon heen. Eentje blijkt geen bordje met gereserveerd te hebben dus daar maken we aan vast. Na een tijdje komt er een marinero € 15,-  per nacht innen, prijzig dus, maar we kunnen 2 nachten blijven liggen. De wind valt mee, de buien ook maar in de paar spetters die er vallen zit zo veel bruin Sahara zand dat de boot gelijk erg smerig is. Nu hadden we bedacht dat we een nacht hier in de marina gaan liggen om water in te nemen en de was te doen, zodat we de boot ook gelijk weer een opfrisbeurt kunnen geven. Het kost hier € 54,- niet goedkoop natuurlijk, maar alweer heel wat beter dan in Palma waar we € 80,- zouden hebben moeten betalen (voor de grap hadden we dat even gevraagd, hun tarieven begonnen bij 12 meter lengte). Willem ontdekt diesel onder in het motorruim. Het blijkt een lekkage in de retourleiding. Maar wat is de oorzaak? Blijkbaar komt er teveel druk, wellicht door een verstopt filter, dus die wordt vervangen. Er is hier een kleine chandlery waar we het een en ander kunnen kopen voor een provisorische reparatie. Die lijkt gelukt als we de volgende dag naar een ankerplek bij Punta de Amer varen. Het is er prachtig en heel rustig, behalve voor 1 uurtje als een glassbottom catamaran afgeladen met op housemuziek feestende jongeren deze komt verstoren. Vrijdag 10 augustus is het heel rustig weer en vertrekken we vroeg richting Menorca. Na een poosje controleert Willem weer de reparatie en helaas blijkt de lekkage terug. Hij probeert de reparatie te herstellen, maar het lukt niet de leiding volledig dicht te krijgen dus besluiten we om te keren. Porto Cristo is de dichtstbijzijnde haven met enige reparatiefaciliteiten, dus dat wordt onze bestemming. Geluk bij een ongeluk: de haven kost hier € 32,-.

Aan de kade in Porto Cristo.

We proberen een monteur te pakken te krijgen, maar dat lukt dus niet (vakantie, repareren geen Lombardini, ed.). Gelukkig lukt het wel om een monteur van de leverancier van de motor telefonisch te pakken te krijgen en na bespreking komen Willem en hij tot de conclusie dat de leiding verstopt zou kunnen zijn. Die haalt Willem helemaal los en blaast hem door. De volgende dag vinden we bij een chandler met een zeer uitgebreid magazijn voor motoronderdelen de benodigde spullen voor een goede reparatie. Door een bypass in de retourleiding van de brandstof te maken op de plek van de lekkage is het probleem opgelost. Misschien is dit al die jaren verkeerd aangesloten geweest. Onze jarrycans met diesel moeten weer eens gevuld en we roeien met de bijboot naar de dieselstijger. We moeten even wachten, want Roberto Cavalli (Italiaanse modekoning volgens de marinero) is zijn super de luxe, volledig zwarte race rib nog aan het volgooien. Hij moet € 5.600 afrekenen, wij slechts € 150! Inmiddels begint de laptop kuren te vertonen. De WiFi doet het heel vaak niet. Dan zitten we op een terras om o.a. te internetten en lukt het niet om verbinding te krijgen. Heel frustrerend. Maar nu beginnen ook andere programma’s uit te vallen. Is het een virus of kan het apparaat niet tegen deze temperaturen? In ieder geval halen we hem helemaal leeg en beginnen weer met de basisinstellingen. Vervolgens brengen we op maandag vele uren door in een bel/internet shop om alle programma’s weer te installeren. Dat is overigens een stuk goedkoper dan op een terras zitten, maar wel een stuk minder aangenaam: er is geen airco. Dinsdag 14 augustus is er in de vroege ochtend een zacht briesje uit het oosten. Een beetje tegenwind naar Menorca, voor later op de dag wordt meer zuidelijke wind voorspeld die uiteindelijk te zwak blijkt om te kunnen zeilen. We besluiten direct door te varen naar Mahón de hoofdstad van Menorca aan de zuidoost kant van het eiland. 

De baai van Mahon.

We zien namelijk een mogelijk weergaatje om de oversteek naar Sardinië te maken op donderdag. Mahón ligt in een heel diepe en brede cala met diverse eilanden. Ankeren in de cala mag bijna nergens meer, dus we maken vast aan een drijvend ponton aan de westkant van Isla del Rey. Ondanks dat er geen faciliteiten zijn op dit ponton en het centrum van de stad best nog een stukje varen is met de dingy, betalen we € 26. De volgende dag de stad bekeken die ons aangenaam verrast. In de bel/internet shop (de Wi/fi van de laptop werkt nog steeds niet goed) halen we een Grib-file op en de verwachting voor donderdag en vrijdag is nog steeds gunstig om de oversteek naar de zuidkust van Sardinië te maken. Aangezien dit zeegebied in de baan van de mistral ligt en je dat zeker niet wilt treffen onderweg bekijken we de weersinformatie extra kritisch. Over het algemeen wordt noordoosten wind verwacht met een periode meer oostelijk, dus meer tegenwind, maar heel weinig. Die nacht ankeren we aan het begin van de baai van Mahón, in Cala Taulera, tussen de (schier)eilanden en prima beschut voor alle windrichtingen. Om 7.00 uur vertrekken we richting Sardinië en toevallig gaan er nog 3 Italiaanse schepen met dezelfde koers en snelheid. We houden ze de hele 195 mijl in zicht. Zowel wind als zee zijn rustig en de windrichting komt nog wat gunstiger uit dan de voorspelling, iets minder oost en wat meer noord. Slechts een paar uren van de in totaal 35 die het neemt is er genoeg wind om te zeilen, maar we kunnen wel de hele tijd motorzeilen met voldoende snelheid om voor donker aan te komen. De nacht is donker zonder maan, maar met een prachtig heldere sterrenhemel. Vrijdag 17 augustus om 18.00 uur liggen we voor anker in een mooie baai bij het plaatsje Calasetta op het schiereiland Isola di San Antioco, aan de zuidwestkust van Sardinië. Het dorp ziet er aantrekkelijk uit, heel anders dan we de laatste tijd gewend zijn. Er zijn namelijk geen flats! Er blijkt een kade te zijn waar je gratis kunt liggen. Blijkbaar is het oorspronkelijke plan geweest deze kade te exploiteren want er staan paaltjes met elektra en water, maar het is niet aangesloten. En je moet over een paar flinke stenen klauteren om in het dorp te komen. Vast aangelegd met Europees subsidiegeld. Je kunt langszij afmeren, maar wij zien hier een goede mogelijkheid om de ankertechniek zoals we die later veel nodig zullen hebben te oefenen in een rustige omgeving. Het anker gaat voor in de grond en dan met de achterkant naar de kade. Vervolgens met de loopplank van boord. Het gaat uitstekend en we liggen bijna perfect; het enige minpuntje is dat er nogal eens wat jeugd komt zwemmen met de nodige drukte daarbij. Calasetta blijkt een heel aardig plaatsje. Zaterdagavond is er live muziek, we gaan pizza eten! Dat hebben meer mensen bedacht, het is een chaos in de restaurants. We vermaken en verbazen ons over de inefficiënte gang van zaken. Maar een andere klant verzekerd ons dat dit niet overal in Italië zo gaat. We zullen het zien. De live band speelt stevige muziek en daar houden wij wel van. De Italianen staan er nogal tammetjes bij, dus deze stijve Hollanders moeten het dansen op gang brengen en ik moet zeggen, dat lukt ons goed.

Na bijna een maand op de Balearen te zijn geweest, zijn dit dus onze eerste ervaringen in Italië en wij kunnen niet anders zegen, tot nu toe is het positief. De Balearen zijn erg mooi, maar wat ons betreft in de zomer te druk, te veel house muziek en te dure marina’s. We hebben natuurlijk slechts een heel klein deel van deze prachtige eilanden gezien, het binnenland zelfs helemaal niet, dus er blijft genoeg over om voor terug te komen.   

Zo liggen wij er nu bij, aan de gratis kade in Calasetta, Sardinie.