Préveza
’s Morgens om 2.00 uur op de 1e juni zitten we
met een dubbel gevoel in de taxi naar Schiphol. De gezondheid van Willem’s
vader is de laatste weken hard achteruit gegaan en hij zal maandag naar het
verpleeghuis gaan. We hopen dat hij daar weer wat opknapt. Aangezien de
vluchten naar Préveza allemaal vol waren, vliegen we naar Corfú. We hebben vlot
onze bagage en een taxi. De chauffeur geeft flink gas om ons nog op de boot van
9.00 uur naar Igoumenitsa te krijgen.
Met deze boot gingen we naar Igoumenitsa. De auto's rijden van het bovendek. |
Hij laat Willem even snel kaartjes kopen
en scheurt dan verder over het haventerrein om ons bij de boot af te zetten.
Het levert hem een fooitje op. Het is 1,5 uur varen naar Igoumenitsa, een mooi tochtje
langs de kusten van Corfú en het vaste land. In Igoumenitsa hebben we een auto
gehuurd voor 2 weken. Het is even zoeken naar het verhuurbedrijf en ze doen een
beetje moeilijk omdat we niet de juiste voucher schijnen te hebben, maar dan
tuffen we over de prachtige kustweg in 2
uur naar Préveza. Eerst nog even wat boodschappen doen bij de Lidl en dan door
de tunnel onder het vaarwater naar de Golf van Amvraki door naar de Saudade
(kost iedere keer € 3,-). Er is héél veel rood stof en zand op de boot. Binnen
gelukkig niet, maaaaarrrr … de luiken hebben gelekt, met name het voorluik. De kussens en
dekbedden hebben het meeste vocht opgevangen en zijn helemaal beschimmeld. Die
kunnen de container in, evenals een aantal kledingstukken. Gelukkig zijn de
matrassen zelf niet aangetast. Een goede les voor de volgende winter, afdekken
dus die luiken!
De volgende ochtend beginnen we waar we vorig najaar
eindigden: met onweer en regen! Nu is goed te zien dat de luiken flink lekken.
Die klus komt hoog op de prioriteitenlijst. ’s Middags is het weer droog en
gaat Willem de rode bovenrand schuren.
Het schuren van de rode rand is een warm klusje en ... |
... geeft heel veel stof! |
Het komt goed uit dat onze buren al weg
zijn. Zo heeft niemand er last van behalve wij zelf: de boot zit weer onder het
stof, ditmaal van het schuren. In de week die volgt worden de luiken dus
opnieuw gekit, wordt binnen alles schoongemaakt en de rode bovenrand
geschilderd. Dit laatste moet helaas 3 keer voordat de nieuwe verf redelijk
goed dekt. We maken een paar uitstapjes naar de stad en naar Levkas. Ook
bevoorraden we de boot, want nu hebben we nog een auto.
Dat ziet er weer fris gekleurd uit. |
Helaas gebeurt niet
waar we op gehoopt hadden: de gezondheid van Willem’s vader gaat steeds verder
achteruit. Na een week besluiten we dat we terug moeten. Aangezien de vluchten
vanaf Préveza nog steeds vol zitten gaan we dezelfde route terug en vliegen we
weer vanaf Corfú. We hebben dan wel een hotelovernachting nodig aangezien de
vlucht maandagochtend vrij vroeg gaat. Op zondag rijden we dus weer naar
Igoumenitsa waar we de huurauto inleveren en de boot van 13.00 uur naar Corfú
nèt missen. Dat geeft ons de gelegenheid om een hotelletje te boeken, lang leve
het internet! Toevallig kiezen we een hotel vlak bij de luchthaven zodat we met
alleen onze handbagage de volgende ochtend lopend naar het vliegveld kunnen.
Eenmaal geland reizen we direct door naar Texel, waar
Willem’s vader op 12 juni overlijdt. Heel triest, maar iedereen heeft er vrede
mee dat hij niet lang heeft geleden. Hij was 86 jaar en tot 2 maanden terug
dachten wij dat hij wel 96 zou worden, zo gezond en helder van geest. Het heeft
helaas niet zo mogen zijn. Wij zullen zijn humoristische sms’jes aan boord
missen.
Tijdens ons verblijf op Texel is o.a. de Stad Amsterdam in de haven van Oudeschild voorafgaand aan Sail Den Helder. |
Op 22 juni om 9.20 uur lokale tijd landen we opnieuw,
ditmaal op het vliegveld van Préveza. Dat gaat een stuk sneller: na 20 minuten
staan we al naast de boot, mede omdat we alleen handbagage hebben. Het is dan
al 28 graden zonder wind! In de boot is het snikheet, we missen de ‘afkoeling’
van het water. Bijvoorbeeld de zak van het drinkwater ligt normaal gesproken onder
de waterlijn. Nu dus niet en het water is dus lauw. Snel de kuiptent eraf en de
zonnetent er op. Pas ’s middags steekt een windje op zodat het beter uit te
houden is. We maken een afspraak om op dinsdag te water te gaan en ook spreken
we direct af dat we 28 september weer op de kant gaan. Een lekker relaxed
gevoel geeft dat.
De volgende morgen gaat de wekker al om 6.00 uur zodat we
voor de ergste hitte de anti-fouling op het onderwaterschip kunnen smeren. Aan
de kant waar de zon opkomt valt dat evengoed nog niet mee, want de temperatuur
loopt daar snel op en de verf droogt dus snel. Ook het grootzeil gaat alvast
weer op de giek. Nu nog de romp poetsen, de genua weer op de voorstag en dan
kunnen we dinsdag weer varen!
Het onderwaterschip heeft een nieuwe kleur en de romp glimt weer van het poetsen. |