de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

zondag 29 september 2013

Corfu, Paxos, Metéora, Zagória, Golf van Amvrakia e.o.

De oversteek van Sivota op het vaste land naar Petriti, zuid-oost Corfu, maken we tijdens een heerlijke zeildag. Een zuidelijk windje van 3 a 4 Bf maakt dat we deze dag alle koersen varen: eerst ruim, dan half, vervolgens een stuk voor de wind om een ondiepte te omzeilen en het laatste stuk moeten we zelfs tegen de wind opkruisen. Het dorp Petriti ziet er van een afstandje leuk uit met taverna’s aan de waterkant. Bij één van de taverna’s kun je gratis de was laten doen als je er een paar maal komt eten. Aantrekkelijk, maar toch vertrekken we na één nacht weer omdat het op de ankerplek niet comfortabel ligt vanwege de zuidelijke wind. We bewaren deze plek voor een andere keer.
De Mandraki jachthaven in Corfu stad onder het oude fort.

Op maandag 26 augustus varen we naar Corfu stad. In de Mandraki jachthaven (bij de Corfu Sailing Club) is het niet druk en prima beschut bij deze windrichting. Een toplocatie onder het oude fort!   €28 inclusief water, elektra en een koude douche. De hele dag is er muziek te horen, met name piano, vanuit het gebouw van de afdeling muziek van de Ionische universiteit, die zich op het terrein van het oude fort bevindt. Toevallig komen Frank en Susanne naast ons liggen, een heel aardig Duits stel welke we in Sivota hebben leren kennen. Gezamenlijk verkennen we die avond een deel van de stad en eten gezellig samen. Het oude deel van de stad bestaat uit een wirwar van straatjes en steegjes met mega veel toeristenwinkeltjes en taverna’s, maar ook pleinen in alle maten. 
Corfu stad vanaf het nieuwe fort met rechts het oude fort en
de spitse rode toren van de Agios Spyridon.
Tijd voor sight seeing dus! Langs het paleis van St.-Michael en St.-Joris volgen we de waterkant naar de oude jachthaven (daar kun je ook liggen, maar het ziet er een stuk minder comfortabel uit) naar het nieuwe fort. Nou ja, nieuw, dit Venetiaanse fort is uit de 2e helft van de 16e eeuw terwijl het oude fort in de eerste helft van dezelfde eeuw gebouwd is. Blijkbaar konden die Venetianen er geen genoeg van krijgen, van dat forten bouwen. Het geeft ons een prachtig uitzicht over de stad en de zeestraat tussen Corfu en het vaste land, met in de verte al de bergen van Albanië. Datzelfde geldt overigens na beklimming van het oude fort tot aan  de vuurtoren. Het oude fort kunnen we gratis bekijken omdat de jachthaven voorbij de kassa ligt, die kans laten we natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan.

In de slotgracht van het oude fort liggen bootjes.
Corfu stad.
Toen we in juni een nacht in Corfu waren in verband met onze terugvlucht vanwege de ziekte van Willem’s vader hadden we erg lekker gegeten bij heel aardige mensen. De kok/eigenaar vertelde ons het recept van de aubergine papoutsakia, maar dat hadden we niet goed onthouden. We hadden geen idee waar dat restaurantje was, maar toevallig vinden we het nu weer terug in de wir/war van straatjes. Dus nogmaals daar gegeten en ditmaal hebben we het recept genoteerd, dus wie weet als het goed lukt krijgen jullie het een keer voorgeschoteld. De wind is inmiddels weer naar het noorden gedraaid en als die aantrekt is de jachthaven niet meer zo comfortabel. Het is maar een laag en smal dammetje waar we achter liggen en het is vanwege het opspattende water goed timen om met droge voeten aan boord te komen. Tijd om weer te vertrekken dus. Na de drukte van Corfu stad hebben we weer zin in een rustige baai. Er wordt stevige noorden wind voorspeld, dus die baai moet ook goed beschut zijn. Het wordt Igoumenitsa Creek (deze baai heet officieel ook Ormos Valtou net als bij Parga, niet echt handig), net iets ten noorden van Igoumenitsa. Het is er perfect rondom beschut, we liggen er de eerste nacht met slechts 6 boten. De volgende ochtend vertrekken die andere 5 al vroeg.  We zijn de hele dag de enige boot, ’s nachts maar met 3 en dat in het hoogseizoen! Misschien komt het omdat er een paar kwallen zwemmen.
Olijfolie van Paxos.

Zondag vertrekken we naar Gaios, de hoofdplaats van Paxos. Helaas is er te weinig wind om te zeilen. Gaios is een leuk, gezellig plaatsje. Iedere dag meren er tussen 13.30 en 16.00 uur 3 of 4 boten met dagjesmensen vanuit Corfu af. Dan worden de straatjes en terrassen overspoeld met extra toeristen. Wij vinden een plekje aan de kade dicht bij het centrum. Hier betalen we € 14,- per nacht, voor water en stroom moet je extra betalen. Verder van het dorp af is de kade gratis horen we van Frank en Suzanne die we dinsdags treffen en waarmee we nog gezellig een terrasje pakken. Nadat we de voorraad lekkere olijfolie weer aangevuld hebben varen we na 3 nachten naar Lakka in het noorden van Paxos. We ankeren vooraan in de prachtige baai en liggen als een van de weinig boten nauwelijks te rollen in de namiddag wind. Goed gedaan schipper! Het is nog druk in Lakka, die nacht liggen er circa 50 boten voor anker en ook de kade is vol. Elke woensdag is er Grieks dansen bij het café aan de kade. Wie zin heeft kan dansen. Met name de mannen dansen om de beurt solo, maar er wordt ook in een rij gedanst waar dan weer meer vrouwen aan mee doen. Willem vraagt een Griekse tango aan de dj, die heeft hij niet maar wel…. ja hoor Malando! Wij dansen en daar zaten blijkbaar meer stellen op te wachten want in een mum van tijd staat het dansvloertje vol. Tot slot draait de dj nog La Cumparsita en krijgen we de vloer voor ons alleen en applaus. Vrijdags varen we voor 1 nachtje naar Mongonisi, zuid Paxos. Het is daar juist heel rustig en we kunnen aan de kade liggen.

Trompetvisjes in het heldere water van Anti Paxos.
De volgende ochtend eerst naar Anti Paxos, een klein eilandje ten zuiden van Paxos. Anti Paxos heeft een paar mooie strandjes die dagelijks met toeristen vanaf Paxos gevuld worden. Er zijn alleen open baaien, niet zo geschikt om te overnachten. We vinden een leuk baaitje met dito strandje en kunnen lekker zwemmen en mooi snorkelen. Een Italiaanse motorboot vindt het vervolgens nodig om zich tussen ons en het strandje te persen, zodat ons uitzicht verpest is.
Two Rock Bay.

Wij gaan weer ankerop een zeilen die middag heerlijk met ruime wind naar Two Rock Bay aan het vaste land. Een prachtige baai met een grillige kust en bodem, mooi om te snorkelen. Wel nogal open naar zee dus een beetje rollen ’s nachts. Voor maandag en de dagen daarna wordt een zuidelijke wind voorspeld en aangezien we weer naar Préveza willen gaan we zondags. Met een noordwestelijk windje 4 Bf gaat dat heerlijk. Bij Préveza ankeren we een nachtje. Dat hadden we daar nog niet gedaan en bevalt ook goed. In Préveza is het weer tijd voor de was en wat klusjes, o.a. een nieuwe dekdoorvoer. Vóór ons ligt een boot die constant zijn drinkwatertank aan het spoelen is. Willem ruikt diesel, en ja hoor, het blijkt dat de schipper (zijn vrouw is heel blij dat zij het niet was) diesel in de watertank heeft gedaan. Een pijnlijke vergissing. Willem tipt ze dat ze beter afwasmiddel toe kunnen voegen, want met alleen water gaat die diesel er echt niet uit.
Het fort van Préveza.
Even later, een hoop geschreeuw in het Frans/Engels dat onze dinghy, die strak langs de boot ligt, aan de kant moet. Er wil een boot achter ons afmeren. De ruimte is groot zat voor zijn boot, maar ja, aan sommige schippers vertrouw je je klompen nog niet toe. Na een half uur, een hoop geschreeuw naar zijn vrouw en veel hulp op de kade ligt hij dan eindelijk. Jeanet en de Engelse vrouwen op de omliggende boten zijn het er over eens: wij zouden het nog geen 5 minuten met die schipper uithouden. En zo beleef je elke dag wel wat.
We maken nog een leuk fietstochtje naar het fort van Préveza. Er is nog verrassend veel in takt. De weg loopt langs het strand, daar waren we ook nog niet geweest, zodat Jeanet nog even lekker kan zwemmen.  

Zaterdag 14 september komen Peter en Anneke in de namiddag aan boord. Ze zijn met de auto vanuit hun huis op  Kythera gekomen. Lekker weer even bijkletsen en plannen maken. Voor maandag wordt regen voorspeld, voor het zeilen niet zo geweldig. En aangezien Peter en Anneke nog nooit in dit gebied geweest zijn is de keuze snel gemaakt om met de auto op stap te gaan. De boot ligt prima in Préveza Marina. Zondag eerst naar Ioánnina, de hoofdstad van deze regio. Na een wandeling door deze aardige plaats met veel Turkse invloeden (Ali Pasha had rond 1820 veel macht in deze streek) reizen we door richting Metéora om de kloosters hoog op de rotsen daar te bekijken. Het is lastig om vanuit Ioánnina de juiste weg te vinden, de bewegwijzering is zo slecht dat we een paar keer heen en weer reiden.
Ioánnina, Aslan Pashamoskee, nu het museum voor volkskunst. 
Ioánnina, Aslan Pashamoskee. 
Métsovo, alweer of nog steeds in Kerstsfeer.
Als het tijd wordt om een hotel te zoeken zijn we in de buurt van Métsovo, dus dat wordt onze bestemming voor die nacht. Métsovo blijkt een totaal ander Grieks dorp dan we tot nu toe zagen. Het lijkt op een Oostenrijks skioord met blokhutten en al. In de buurt blijken 3 skigebieden te zijn. Het is er koud! Zeker 10 graden koeler dan we gewend zijn en Jeanet is vergeten dichte schoenen met sokken mee te nemen. Gelukkig heeft Peter nog een extra paar sokken, veel te groot natuurlijk en in de sandalen ziet het er héél charmant uit, ahum, maar….. geen koude voeten.
’s Avonds is het in het dorp zo goed als uitgestorven. Het restaurant waar we eten heeft de kerstverlichting nog (of alweer?) hangen en de barkeeper van het café waar we een slaapmuts drinken laat ons trots de foto’s van meters hoge sneeuw zien. De volgende ochtend plenst het van de regen. Eerst maar even ergens ontbijten en daarna is het gelukkig weer droog.
Métsovo; de gemeenschappelijke ruimte van het hotel.
Metéora.
Op naar Metéora. Als we het gebied inrijden zien we al snel de eerste steile zandsteenformaties die spectaculair hoog oprijzen. Boven op een aantal zijn kloosters gebouwd, 24 in totaal, waarvan er nog 6 bewoond worden en te bezichtigen zijn. De kloosters zijn in de 15e en 16e eeuw gebouwd, goederen en mensen werden met een lier omhoog gehesen en er werden touwladders gebruikt. Inmiddels is er een prima weg en stevige bruggen.

Metéora.


We rijden omhoog richting het klooster Groot Meteoron. Het is een gekkenhuis. De  touringcars kunnen elkaar niet passeren en blokkeren de weg. Daar tussendoor laveren veel auto’s en als we vast komen te staan zien we gelukkig een parkeermogelijkheid langs de kant van de weg zodat we het laatste stukje lopen. Vanaf de weg is een prachtig uitzicht op een aantal kloosters en de zandstenen pilaren. Het is een lange file  met toeristen de kloosters in, dat geloven we wel. Het begint ook weer te regenen dus vlug de auto weer in terug omlaag richting de streek Zagória met traditionele dorpen en de Vikoskloof.


Metéora; klooster Varlaam.
Metéora, file van toeristen naar het klooster Groot Meteoron.
Onderweg zien we een aantal mooie oude stenen boogbruggen. De dorpen zijn gebouwd van grijze steen met stenen daken, allemaal lokaal in de natuur te vinden. Mooi, maar wel een beetje saai zo zonder kleuren.
Zagórisch dorp.

Boogbrug in de streek Zagória.
We overnachten in Monodéndri. Ook hier is het koud en ’s avonds uitgestorven. We halen een borrel in een café in het oude centrum, daarvoor moeten we over een donker oud paadje met ongelijke steentjes, een benenbreker. De volgende ochtend bij daglicht voor een ontbijt aan het dorpsplein loopt het een stuk makkelijker.
Monodéndri; Albanese vaklui metselen een muur.
De start van de wandeltocht door de Vikoskloof is daar ook. Die duurt ongeveer 6 uur, daar wagen we ons niet aan. Met de auto rijden we door het ‘stenen woud’, stapels platte steen tussen de bomen, naar het Oxia uitkijkpunt waar we een prachtig zicht hebben op de kloof.

Zagória; het 'stenen woud'.
Zagória; de Vikoskloof vanaf het Oxia uitkijkpunt.
Het wordt tijd om weer naar zeeniveau af te dalen. Via een terrasje in Parga zijn we in de namiddag weer aan boord. De Saudade ligt er nog prima bij. Na het eten in de stad belanden we in een café met gezellige Spaanse muziek. Daar weten we wel raad mee, we maken onze eigen milonga. De dj pikt het op en draait af en toe een dramatische tango tussendoor. Applaus. Er valt een plensbui, help, we hebben de luiken niet helemaal dicht gedaan! Het valt gelukkig mee, alleen de bank in de kajuit is flink nat, de kooien gelukkig niet. De volgende ochtend zijn we niet vroeg op. Dat geeft niet want de lucht ziet er eerst nog dreigend uit.
Anneke aan het roer.
We twijfelen of we zullen gaan varen, maar dan klaart het op en wordt Vonitsa in de Golf van Amvrakia ons doel. Er staat een pittige westen wind, 5 Bf, zodat we alleen de genua uitrollen en toch een lekker vaartje maken. De herrie van ons bezoek in augustus is nog vers in ons geheugen dus deze keer gaan we verder van het dorp op de ankerplek achter het eiland Koukouvitsa liggen. Een mooie plek en prima beschut. Met de dinghy zijn we snel bij de kant en dan is het ongeveer een kwartier lopen naar het dorp. De volgende ochtend is het zonnig en windstil. Een mooie dag om net als met Dirk en Jennemieke een lunch en zwemstop te maken bij Nisos Kéfalos. Als we ongeveer halverwege zijn, zien we dolfijnen. Eindelijk weer eens. Ze zijn druk aan het springen en spartelen. Blijkbaar hebben ze een school vis te pakken en smullen er lekker van. Ze hebben geen tijd voor ons. Op Kéfalos is helemaal niemand. We maken een leuke wandeling over het strand, waarna we weer ankerop gaan tegen wind naar Préveza voor de laatste nacht van Peter en Anneke aan boord. Onderweg zien we een pelikaan, die hadden we dit jaar nog niet gezien. Machtige beesten. Tijdens het eten bij taverna Kaixis, wat ons favoriete restaurant lijkt te worden, komen er twee dames voorbij die door de amicale eigenaar uitbundig begroet worden. En wat blijkt: de dames lopen met foldertjes van een dansschool voor o.a. tangolessen! Het blijkt dat in Kaixas ook wel eens milongas georganiseerd worden, wat een toeval. De volgende maandag is er een inlooples voor nieuwe cursisten en we worden van harte uitgenodigd. Daar gaan we dus op af, maar helaas zonder Peter en Anneke want die vertrekken vrijdag op tijd weer richting Kythera. We hadden een heel gezellig weekje met hen en hebben veel gezien. Peter en Anneke, bedankt!

Wij hebben nog zin om terug de golf in te varen. Tot nu toe zijn we niet verder dan Vonitsa geweest zodat we de oostzijde nog niet gezien hebben. We willen doorvaren tot het einde, tot aan Menidhion in de noordoosthoek. Er komt later op de middag wind uit het westen zodat we heerlijk op de genua met 3 à 4 knopen naar het oosten opschuiven. En ja hoor, dolfijnen! Een hele grote groep, Willem denkt misschien wel 80! Ze komen meezwemmen, dat hebben we in  Middellandse zee nog niet eerder beleefd. Ze zijn groot en soms springt er eentje hoog uit het water, waarschijnlijk een jong speels exemplaar. Ze blijven wel 20 minuten zodat we ze eindelijk goed kunnen filmen en fotograferen.


De kade van Menidhion stelt niets voor dus we gaan ankeren. Er ligt slechts één andere boot. De ankerplaats is wel een beetje open naar het westen dus dat geeft wat knobbelig water tot de wind ’s avonds gaat liggen, dan is het compleet blak. De volgende ochtend eerst even boodschappen doen in Menidhion. Het plaatsje heeft een verrassend leuk waterfront met veel taverna’s en hotels. Een boer verkoopt eigen groenten vanuit zijn auto, het kost geen drol. Een aubergine en 3 paprikaatjes voor € 0,25. Later die ochtend varen we terug naar het westen en zien we een paar maal het hoofdje van een schildpad boven het blakke water uitkomen en ook weer dolfijnen. Dit keer zwemmen een aantal maar kort met de boot mee. Verderop heeft de groep een school vis omcirkeld dus er moet gegeten worden. We ankeren in Ormos Salaora in het noordwesten van de golf.  We liggen er alleen. Het is er redelijk beschut voor de noordwesten wind van de namiddag, maar ’s avonds steekt een oostelijk windje op waardoor we wat liggen te deinen. Gelukkig is het later weer rustig en pas in de ochtend komt de wind wederom uit het oosten. Tijdens de koffie ’s ochtends in de kuip komen er zomaar een paar dolfijnen voorbij, ongelooflijk, ze komen dus ook in dit ondiepe water van slechts 5 meter. We spotten ook weer een pelikaan. Door het oostenwindje hebben we een heerlijke laatste zeildag de golf uit terug naar Préveza om de boot winterklaar te gaan maken.

In het blakke water van de Golf van Amvrakia trekken we een mooi spoor.
Maandag om 19.00 uur begint de tango les. We hebben aanwijzingen gekregen over waar de school, Pa’Bailar, is. Het is niet ver dus we kunnen op de fiets en we hebben het snel gevonden. We worden heel hartelijk ontvangen door Katerina, de cursist die mee hielp de flyers uit te delen, en later ook door de docenten Tiva en Alessandro. Ze vinden het een eer dat we er zijn. Eerst is er een inlooples voor nieuwe cursisten. Er zijn ongeveer 8 paren, inclusief hulpheren. Ook hier over het algemeen meer vrouwen dan mannen die willen leren tangodansen. Alessandro geeft veel mondelinge uitleg, vertaalt af en toe in het Engels wat hij zegt, veel aanwijzingen over ritme en houding. De loopoefeningen doen we mee, is toch weer lekker na 3 maanden vrijwel niet gedanst te hebben. Voor de tweede les, over ritme, blijft er een klein groepje over. Wij doen beiden mee met een Griekse partner. Na afloop blijven we nog gezellig napraten. Woensdag is er weer tangoles en zijn we weer welkom. Die les blijkt een vervolg op de inlooples van maandag en ongeveer dezelfde mensen zijn gekomen alleen nu iets minder vrouwen zodat Jeanet aan een Griekse adonis gekoppeld wordt om de basispas te dansen. Dat gaat al verrassend goed voor een tweede les. In het Grieks tot 8 tellen is geen enkel probleem meer. Later kan ook Willem nog zijn kennis overbrengen op een in eerste instantie wat stuurse Griekse, maar later vindt ze het toch wel leuk. Na nog een tweede lesuur met de docenten en wat meer geoefende dansers nemen we hartelijk afscheid van elkaar.

Zo, het is een heel verhaal geworden zo aan het einde van ons verblijf hier. Inmiddels zijn de meeste klussen gedaan en staan we sinds gisteren weer op de kant. Dat ging heel voorspoedig, we waren zelfs vóór de afgesproken tijd al aan de beurt. Dinsdag 1 oktober vliegen we naar huis en hopen we jullie weer allemaal te zien.

Tot een volgende keer!

Ps een filmpje van de dolfijnen gaan we nog op het blog zetten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten