Préveza – Navpaktos (Golf van Korinthe)

Zaterdag 31 mei arriveert Jeanet met circa 20 minuten vertraging op het vliegveld van Préveza. Willem heeft er dan al 2 weken klussen aan boord op zitten en veel gedaan, zoals de pomp en slangen van het toilet vervangen. De boot is zo goed als vaarklaar.

Willem heeft een rolsteiger gehuurd om de rode rand
nogmaals te schilderen.

Susanne en Frank van de Sparkling, een Duits stel welke we vorig jaar ontmoet hebben, arriveren een half uur voor Jeanet; Willem zorgt voor vervoer met de huurauto. Zij staan vlak bij ons op de kant. Willem eet al 2 weken met een Duitser, Jochen, doordat er een keer ruimtegebrek was in het restaurant. Het klikte goed, dus hebben ze dit maar voortgezet. We eten 2 dagen met ons vijven, het is gelijk een vakantiestemming. Maandag gaan we naar de Lidl en de Carrefour om de boot vol te laden. En wat denk je: is de kassière van de Carrefour een bekende, namelijk Tina, de tangolerares van Pa’Bailar! Woensdag kunnen we dansen bij hen, dus dat gaan we zeker doen. Later in de middag moet de huurauto weer ingeleverd. Dat doet Willem met de fiets in de achterbak voor de terugweg, zo dicht bij het vliegveld staan we. Dinsdag hebben we om 13.00 uur afgesproken om te water te gaan, maar om 11.30 uur zijn ze al zo ver. Er staat een harde oostelijke wind, gelukkig is dat in het oppertje van het land en gaat alles weer probleemloos. We steken over naar Préveza Marina, daar is het vol aan de kades, maar we kunnen aan een grote stalen boot vastmaken van mensen die niet aan boord zijn. De watervoorziening op bijna alle kades blijkt afgesloten door de gemeente vanwege onenigheid over openstaande oude rekeningen. Gelukkig hebben we de tank en alle jerrycans bij Ionion vol gegooid. We liggen nog maar net of het begint te regenen, eerst nog zachtjes maar later gaat het onweren en plenzen. Susanne en Frank liggen ook hier, we hebben afgesproken om gezamenlijk te gaan eten in de stad, maar met de harde regen wordt dat plan omgezet naar een maaltijd aan boord van de Sparkling. Voor de komende dagen wordt ook nog harde wind verwacht, dus we liggen hier nog wel even. Geen straf hoor! Woensdag avond gaan we tangodansen bij Tina en Alessandro van Pa’Bailar. Ze hebben een andere locatie, groter en met zitjes om de dansvloer. Katarina is er ook en het is een leuk weerzien. Verder zijn er weinig cursisten, het zomerseizoen is begonnen en dan hebben veel mensen het druk met werken. Donderdag arriveert ook Jochen, maar de marina is nog steeds vol dus hij gaat aan de kade in Préveza liggen. Na een borrel bij hem aan boord eten we nog ene keer met ons vijven, waarna Susanne en Frank vrijdags vertrekken. Willem koopt van Jochen een overtallige duikuitrusting, dat wilde hij al een lange tijd hebben. Nu nog een plek vinden waar we de fles kunnen laten vullen. Inmiddels is er plaats aan de kade vrij gekomen en liggen we voor een andere Nederlandse boot. Deze mensen hebben een zwerfhond ‘geadopteerd’ die ze op het vliegtuig naar Nederland gaan zetten. Daar wordt hij opgevangen door een organisatie die zich over deze honden ontfermt en wordt er een geschikte baas voor hem gezocht. Het is een leuk, intelligent beest dus dat zal vast wel lukken. Ook Leo en Jannie die we vorig najaar ontmoet hebben liggen hier en nog een aantal Engelse bekenden, kortom: het is een gezellige boel.

Zaterdag 7 juni gooien we de trossen los om de brug van 12.00 uur naar het Levkas kanaal te nemen. Eerst is er weinig wind, maar eenmaal uit het kanaal kunnen we bijna alles zeilen naar de Vlikho baai. Heerlijk zwemmen hier en daarna een drankje op ons favoriete terras Fyki met de heerlijke gratis meze (tapa’s) door moeders vers gemaakt.  We blijven lekker relaxed nog een nachtje, het is warm en lekker om te zwemmen hier. In de namiddag betrekt de lucht, maar het lijkt over te drijven zodat we het aandurven om met de dinghy wederom naar Fyki gaan. Daar zitten we nog maar net aan de borrel of het onweer barst los. Gelukkig zit er niet heel veel wind in de bui, maar wel heel veel regen. De Saudade is niet meer te zien en we duimen dat alles goed gaat. Ondertussen genieten we van de heerlijke daghap, een vegetarische lasagne. Terug aan boord blijkt alles oké, behalve dat het signaal van de GPS antenne weg is. Misschien is die door de bliksem getroffen, hoewel hij het later in de week toch weer blijkt te doen. De volgende morgen doen we eerst boodschappen in Nidri en dan zeilen we het korte stukje naar Ormos Abelike op Meganisi. De lucht is nog steeds een beetje dreigend. Tot onze verrassing blijken Susanne en Frank hier al 3 dagen te liggen en dat weerzien moet natuurlijk gevierd worden met een etentje aan boord van de Saudade. Maar eerst gaan Susanne en Jeanet nog even boodschappen doen in klein Vathi, wat een leuke wandeltocht is van circa 20 minuten. ’s Nachts krijgen we nog een beetje regen en wind maar dinsdag ochtend is het toch weer prachtig weer. We zeggen Susanne en Frank gedag en gaan op weg naar de ankerplaats bij Nisis Petala. Eerst is er weinig wind, later op de ochtend een pittige oosten wind tot 20 knopen vanaf de hoge bergen van het vaste land en Kalamos. In de middag draait de wind steeds meer naar het westen, tot 15 knopen, kortom heerlijke zeilomstandigheden. Op de ankerplek gaat de wind snel liggen en zwemmen we nog even lekker hoewel het water een stuk frisser is dan in de Vlikho baai.     

De volgende dag hebben we een heerlijke zeilmiddag met ruime wind op alleen de genua naar Mesolóngi in de Golf van Patras. Mesolóngi ligt in de delta, het is er erg ondiep, zodat er een kanaal gegraven is naar de haven. Op de kop van het kanaal is een dorpje met huizen op palen, heel apart.

Dorp met huizen op palen op de kop van het kanaal naar Mesolóngi.

Bij het binnenvaren van de haven ziet Jeanet al gelijk een grote schildpad. We gaan een nachtje ankeren is het plan en dan misschien nog een nachtje in de marina. Net als we ’s avonds om een uurtje of 7 van boord willen gaan komt de portpolice aangevaren. Er mag niet meer geankerd worden! Aan de kade mogen we wel liggen. Oké, doen we dat, het is ook gratis. De volgende ochtend gaat Jeanet tijdens het ontbijt op het dek schildpadden spotten. Er blijken er heel veel te zitten in deze haven en eentje komt heel mooi aan de oppervlakte voorbij de boot zwemmen en ook weer terug. Bingo! Die staat op de gevoelige plaat.

Deze ging voor Jeanet poseren!

Er blijkt een watertappunt vlak bij de boot, dus de was kan weer gedaan worden en de tank gevuld. Mesolóngi blijkt een leuke plaats met een autovrij centrum. We vinden een goed restaurantje waar de tweede ronde drank en een heerlijk toetje van ijs met chocoladetaart ‘on the house’ is. Die doen goed aan klantenbinding en dat werkt.

Wassen aan de kade in Mesolóngi.

Vrijdag de 13^e vertrekken we heel vroeg, 7.15 uur! En dat in vakantietijd. We hebben namelijk op de GRIB files gezien dat er vroeg in de middag al onweersdreiging is en dan willen we liever in de haven liggen. Het is ruim 25 mijl naar Navpaktos in de Golf van Korinthe. Helaas is er geen wind en dat zal de rest van de dag zo blijven, dus het wordt een motordagje.

Na ongeveer 20 mijl passeren we de brug op het smalste punt tussen de zuidkust van het vaste land en de noordkust van de Peloponnesos, daar gaat de Golf van Patras over in de Golf van Korinthe. Op 5 mijl en vervolgens op 1 mijl moet je je melden en toestemming vragen om te passeren. Er is geen ander schip te zien, behalve dan een veerpont die heen en weer vaart. Passeren lijkt ons dus geen probleem en dat is het dan ook niet, we mogen de noordelijke doorgang nemen.

Navpaktos heeft een van de best bewaard gebleven Middeleeuwse haventjes. Vroeger heette het hier Lepanto en in 1571 vond hier een zeeslag plaats tussen enerzijds de Venetianen, de Spanjaarden en de Genuezen en anderzijds de Turken. De laatsten verloren de slag. Er is slechts plaats voor een paar jachten.

Binnenvaart haventje Navpaktos.

Daar liggen we! Nog zonder buren.

Bijkomend voordeel dat we vroeg zijn: we kunnen er liggen! Er ligt nog een andere Nederlandse boot, maar die staat op het punt van vertrekken. De lokale jeugd wil graag een duik nemen vanaf onze boot. Nou vooruit dan maar, allemaal 1 keertje. Het werkt, ze zijn tevreden. Later op de middag komen er 2 Engelse boten bij, één 45 voeter hoewel afgeraden wordt om met een schip groter dan 12 meter hier binnen te willen liggen. Het past allemaal maar net. Rondom het haventje is het gezellig met veel terrassen, de muziek gaat ’s avonds tot circa 2.00 uur door. Maar verder vinden wij Navpaktos geen mooie plaats, er is veel verkeer dwars door het dorp. ’s Avonds hebben we een klein feestje als Nederland Spanje inmaakt met 5-1.

Willem heeft tijdens het varen geconstateerd dat er water binnen sijpelt bij het roer. In de haven draait hij de bouten aan, maar ai, er breekt er een af. Gelukkig kunnen we hier nieuwe kopen en kan er zaterdag eerst gerepareerd worden. Onze Engelse buren vertrekken en in de loop van de middag doet een Italiaans stel een poging om naast ons te komen liggen. Totaal onvoorbereid komen ze de haven in, gooien het anker te water en werpen Willem de achterlijn toe. Er is inmiddels nogal wat dwarswind, het anker houdt niet, hij drijft tegen ons aan en … loopt aan de grond. Blijkt hij ook zijn kiel nog niet opgehaald te hebben en te diep te steken, Met veel “excuso” vertrekken ze maar weer. En zo beleven wij iedere dag wel wat. Later in de middag krijgen we een Nederlandse buurman, Chris, met zijn vriendin. De volgende morgen wordt het tijd voor wat beweging, vindt ook buurman Chris.

Daar beneden is het haventje van Navpaktos.

Met ons drieën klimmen we richting het fort. Willem gaat tot ongeveer halverwege, na een prachtig uitzicht over de haven en de Golf, gaat hij weer afdalen. Chris en Jeanet gaan door tot in het fort. De klim is zeker de moeite waard. Onderweg zien ze nog een slang van circa een meter, maar helaas geen foto. Het plan is om morgen, 16 juni, naar het eilandje Trizonia te varen. Daarover lezen jullie meer in het volgende bericht.