Saronische en Argolische Golf
|
Kanaal van Korinthe. |
Het kanaal
van Korinthe is de smalle verbinding tussen de Golf van Korinthe en de
Saronische golf. Het is in 1893 voltooid en werd met name gebruikt om de
stormachtige kaap Maleas (zuidoost Peloponnesos) te ontlopen. Inmiddels is het
kanaal voor de commerciële vaart te smal, want slechts 25 meter breed, en wordt
het voornamelijk nog door de pleziervaart gebruikt. We arriveren om circa 9.30
uur op woensdag 2 juli aan de westzijde van het kanaal en roepen de
autoriteiten op om te horen wanneer we er door kunnen. Helaas hebben we net de
doorvaart van onze kant gemist en moeten we een uur wachten. Er is geen zucht
wind, dus laten we de Saudade een stukje buiten de pieren drijven. De brug in
de lokale weg gaat hier omlaag, een grappig gezicht. We varen met nog 3 andere
zeilboten tussen de spectaculair hoog oprijzende wanden door. Het hoogste punt
is 76 meter en door de hoogte lijkt het nog smaller dan het is. We moeten wel
een beetje gang houden, zo’n 5 knopen, want anders duurt de doorvaart te lang.
Na 3,2 mijl vaar je aan de andere kant weer over een brug en moet je aanleggen
om te betalen. De aanlegsteiger is nogal vol met boten die het kanaal in
willen, maar wij passen er nog net tussen. In het kantoor van de
kanaalautoriteiten is Jeanet direct aan de beurt en stapt na 10 minuten en 123
euro armer weer naar buiten. Begrijp het goed, dat is voor een enkele reis!
Waarschijnlijk is dit per mijl het duurste kanaal ter wereld, maar wij vinden
het zeker de moeite waard. Er blijkt aan
deze kant een oost-zuid-oosten windje te staan, pal tegen helaas, maar niet veel
dus op de motor richting Aigina.
|
De boten met fruit in Aigina. |
Onderweg zien we nog even kort dolfijnen, jammer
genoeg niet dicht bij de boot. Om circa 16.00 uur maken we vast aan de kade van
Aigina. Dat blijkt de eerste nacht voor ons 8 euro te kosten, exclusief water
en elektra, en de volgende nachten 4 euro. Voor de komende dagen wordt harde
noordelijke wind verwacht (meltemi), zodat we hier prima liggen als uitgangspunt
om Carla (zus van Jeanet) maandag bij Athene op te pikken. Aigina is een drukke
plaats waar veel veerboten aanleggen en ieder
|
Op de vismarkt. |
half uur een draagvleugelboot
zorgt voor een hekgolf in de haven, waardoor je enige minuten aan de landvasten
ligt te rukken. Het heeft een gezellig havenfront mat veel taverna’s, maar ook
in de smalle straatjes daarachter kun je goed eten en drinken. We treffen
eenmaal een taverna met live muziek. Zaterdagavond kijken we op het terras achter
de boot de wedstrijd van Oranje tegen Costa Rica samen met een Nederlandse man
en een Nederlandse studente die nog een paar supporters heeft meegebracht van
andere nationaliteiten. De heren voetballers maken er een latertje van, maar
het is te spannend om voor het einde af te haken. De vreugde is groot na het
winnen van de strafschoppen. Na een korte nacht en enigszins katterig varen we
de volgende ochtend de 18 mijl naar Alimos Marina, Kalamaki, Athene. Het is een
enorm grote jachthaven en we roepen ze via de marifoon op voor een ligplaats.
We hebben vooraf gereserveerd, maar dat was momenteel niet nodig geweest want
er is plek zat. Alleen op vrijdag schijnt het hier erg vol te zijn als veel
charterboten binnen zijn. De
havenmeester dirigeert ons naar pier 3 om aan te leggen, maar vanaf het water
is echt geen nummer op de pieren te bekennen, dus we kiezen maar een plekje.
Vervolgens loopt Jeanet het pokken eind naar het havenkantoor in de bloedhitte.
We blijken aan pier 1 vastgemaakt te hebben en aangezien pier 3 dichter bij de
douches en bij de uitgang is, gaan we verhalen (de boot verplaatsen). De kosten
blijken een kleine 25 euro per nacht, dat valt ons 100% mee. Daarvoor kunnen we
ook wat water nemen, elektra is niet inbegrepen.
|
Carla in de voorpunt met de noordoost punt van het eiland Aigina op de achtergrond. |
Maandag 7 juli SMS’t Carla dat
ze om circa 12.30 uur bij de bushalte zal zijn. Jeanet haalt haar op met de
fiets, maar blijkt bij de verkeerde halte te staan want de bus stopt daar niet.
Hij rijdt aan haar neus voorbij, dus snel er achteraan. Dat valt niet mee, want
ze durft niet te fietsen over de enorm drukke weg en de stoep is wisselend van
kwaliteit en vaak geblokkeerd met geparkeerde auto’s. Carla staat inmiddels
rustig te wachten bij de halte, zodat het rendez-vous geslaagd is. Na een korte
lunch aan boord vertrekken we naar Perdika, een schattig plaatsje in het zuiden
van het eiland Aigina. De wind blijkt net iets te veel tegen om een directe
koers te kunnen varen, maar we kunnen het grootste deel heerlijk zeilen. In
Perdika blijkt de kade al vol, dus we ankeren in de baai en eten ’s avonds
lekker vis in een van de taverna’s. Na een rustige nacht vertrekken we richting
Poros, wat we ook weer deels zeilend kunnen doen. Om te kunnen zwemmen en
lunchen stoppen we in een baai vlak bij Poros. We liggen er alleen, maar wel
een beetje te rollen. Voor de nacht ankeren we een stukje verderop in Ormos
Neorion, waar we toevallig in een taverna met live muziek belanden. Dat is
altijd een leuk extraatje.
|
In deze prachtige baai kreeg Willem duikles. |
Woensdag krijgt Willem van Carla zijn tweede duikles
(de eerste was ooit een keer in een zwembad op vakantie in Kenia). Daarvoor
gaan we naar een mooie baai ten zuiden van kaap Dana (eiland Poros), waar we
met de duikspullen in de dinghy naar het strandje gaan. Eerst maar eens kijken
waar alles moet zitten en proberen of alles het doet. Dat blijkt het geval te
zijn alleen het lood is voor Willem een beetje te weinig, zodat zijn vest
verzwaard wordt met stenen. Na nog wat instructie lukt het hem prima om op
diepte te zweven en ook om weer gecontroleerd naar de oppervlakte te komen.
Missie geslaagd!
|
Carla geeft Willem instructie. |
|
Daar zweeft hij onder water! |
|
Het smalle kanaal tussen Poros (stuurboord) en de Peloponnesos. |
Na de lunch en nog wat snorkelen varen we terug naar Poros
stad en blijken nog precies in een gaatje langszij aan de drijvende stijger te
passen. Carla en Jeanet gaan een rondje sight seeing en vinden een mogelijkheid
om te douchen achter in een minimarket. Deze douchelocatie staat met stip in de
top 3 van meest vreemde. ’s
|
Poros stad in het avondlicht, in 3D gemaakt. |
|
Oranjelegioen in Poros. |
Avonds kijken we de uitschakeling in de halve
finale van het WK met veel andere NL’ers. Voor donderdag hebben we het plan om
naar Palaia (oud) Epidhavros te gaan. Daar in de buurt is o.a. een mooi, oud
amfitheater wat we vrijdag willen bekijken. In eerste instantie gaan we op de
motor tegen de noordenwind in, later kunnen we meer afvallen en zeilen. De
lunch-/zwem stop maken we op de zuidpunt van het eiland Angistri. Daar
aangekomen trekt de wind behoorlijk aan. De baai blijkt niet best beschut, we
liggen te rollen en te stuiteren. Snel weer ankerop dus. De wind is oost, Epidhavros
ligt aan lagerwal en dus is de kans groot dat het daar ook heel onrustig is. En
aangezien plannen gemaakt worden om te wijzigen indien nodig, besluiten we naar
Vathi (ja, alweer een Vathi) aan de hoge wal van het schiereiland Methana te
gaan. Het haventje blijkt piepklein en is helaas vol, dus gaan we een stukje
zuidelijker in een baai ankeren. Er ligt slechts 1 andere zeilboot. Het is er
mooi om te snorkelen, heerlijk rustig en stikdonker zodat de bijna volle maan
goed tot zijn recht komt. Kortom perfect, op de vele wespen na. Om te kunnen
eten in een taverna gaan we met de dinghy om de landpunt heen, circa 10 minuten
varen. ’s Morgens vertrekken we op tijd alsnog naar Palaia Epidhavros. Onderweg
hebben we geluk: er komen even kort dolfijnen een stukje meezwemmen, o.a. een
moeder met een jong. In Epidhavros kunnen we aan de kade liggen, broodjes voor
de lunch en een taxi naar het amfitheater zijn snel geregeld. Kosten 40 euro
voor een retour, de rit duurt een klein half uur. Eerst bekijken we het
prachtige amfitheater, wat een van de best bewaarde in Griekenland is. De
onderste 34 rijen stammen uit de 4e eeuw v.C., de bovenste 21 rijen
hebben de Romeinen toegevoegd. Er zijn 14.000 zitplaatsen, de akoestiek is er
perfect en er worden nog regelmatig voorstellingen uitgevoerd. Een stukje
verderop zijn opgravingen gedaan van het heiligdom van de god van de
geneeskunde Aesculapius en er is een museumpje met de nodige restanten van wat
er gevonden is. Na 2 uur worden we weer door de taxichauffeur opgepikt en terug
op de boot is het tijd voor siësta. Op de kade achter de boot is ’s avonds een
markt van eigengemaakte producten. Het is er gezellig druk. We eten in een
hotel waar een gratis douche inbegrepen is. Dat soort ondernemerschap houden
wij van!
|
Het amfitheater van Epidhavros. |
|
Idem. Nu met de beide zussen. |
|
De tholos wordt gerestaureerd. |
|
We hebben veel vis gegeten deze week. |
Zaterdag gaan we weer naar Perdika op Aigina. Onderweg hapert de
motor, er zit weer lucht in de leiding. Willem ontdekt een los getrilde bout
bij de waterafscheider c.q. het grof brandstoffilter. Altijd een spannend moment of
hij vervolgens weer aan wil slaan, maar dat gaat goed. In Perdika kunnen we dit
keer aan de kade liggen. Doordat het niet lukt om recht achteruit te varen komt
er een bocht in de ankerketting, die vervolgens achter 2 stenen blijkt te
liggen. Het moet opnieuw, maar mislukt weer. Willem duikt naar 6 meter diepte
om de ketting te klaren. Zonder fles! Het lukt en het anker kan nu goed
ingraven. Dat is nodig, want volgens onze Duitse buurman waait het er al 3
nachten flink uit het noordwesten, wat een vervelende deining in de haven
geeft. Gelukkig is Carla inmiddels in geslingerd. En dan is het zondag alweer
tijd om terug te gaan naar Athene, maar niet nadat Carla en Jeanet nog even
lekker zwemmen en snorkelen terwijl Willem de motor probeert te repareren. Onderweg
blijkt dat de reparatie niet afdoende is, want na ongeveer een uur is er weer
een hapering. Op dit traject is aardig wat scheepvaart van en naar Piraeus.
Nadat een zo’n kolos voor ons langs gevaren is, komen er 3 fixe hekgolven waar
de boeg in duikt. Carla zit net lekker op de voorpunt en wordt ondanks
waarschuwing van Willem flink nat. Gelukkig is het nog steeds mooi warm weer. Bij
de Alimos Marina blijkt geen restaurant, dus we moeten over de drukke weg naar
het winkelcentrum om te eten. Na een laatste rustige nacht aan boord brengen we
Carla maandagochtend om circa 9.00 uur naar de bus. Zo’n week is snel voorbij
als het gezellig is. Carla, bedankt voor het bezoek! De rest van de dag relaxen
we en repareert Willem de motor met nieuwe koper-ringen op een afdoende manier,
we hebben later geen problemen meer. Dinsdag 15 juli hebben we een perfecte
zeildag naar Poros, met tussen de 10 en 20 knopen wind is de 30 mijl met een
gemiddelde van 5,7 knopen vlot afgelegd. Aan de drijvende stijger is een krap
plekje langszij, waar Willem de Saudade perfect in parkeert. Hij krijgt de
complimenten van de Engelse buren. De lucht betrekt inmiddels steeds meer en
net nadat we vast liggen begint het hard te waaien en te spetteren, gelukkig
niet voor lang. De was kan hier bij de slager gebracht worden. 6 Kg kost 5
euro, dat is niet duur zodat de handdoeken en het beddengoed op woensdag weer
schoon zijn. De port police komt zeggen dat we niet langszij mogen liggen, maar
met de achterkant naar de stijger moeten afmeren. Dat zien we niet zitten,
omdat ons anker dan verward zal raken met de ankerkettingen van de boten die
aan de kade liggen. Na nog wat laatste boodschappen gaan we een stukje verderop
vrij ankeren, hoewel het daar met 12 meter wel een beetje diep is. De volgende
morgen is het makkelijk wegvaren met als bestemming Ermioni. Eerst is er weinig
wind, maar voorbij kaap Skillaion en nadat we tussen de eilandjes van de Nisos
Tselevinia groep door zijn gevaren, staat er een lekker windje zodat we de rest
kunnen zeilen met een knik in de schoot. Bij Ermioni gaan we voor anker in de
baai. Het blijkt een heel aardig plaatsje op een landtong, waar je ook in de
baai aan de andere kant van de landtong kunt ankeren of aan een kade kunt
vastmaken. Vrijdag’s gaan we door naar Porto Kheli.
|
De grote baai van Porto Kheli in het avondlicht. |
We maken een omweggetje
door Ormos Kranidhiou omdat we denken dat Lex en Max daar hun vakantieoptrekje
hebben en dat willen we wel eens met eigen ogen bekijken. Maar het is of de
verkeerde baai of we herkennen het niet, dus geen succes. Bij Porto Kheli maken
we een lunch/zwem stop in een van de mooie inhammen. Om circa 17.00 uur betrekt
de lucht steeds meer en gaan we vlug ankerop om in de grote baai opnieuw voor
anker te gaan. We horen wel gerommel in de verte en zien een flits, maar bij
ons komt het onweer niet. In Porto Kheli worden ook wel boten voor de winter
achtergelaten en dat willen we wel eens bekijken, dus de volgende ochtend met
de dinghy de baai over naar het plaatsje. We vinden geen yard en zien ook geen
kraan om boten uit het water te halen. Wel liggen er veel boten aan moorings,
dus wellicht is dat de manier van winterstalling hier. Geen optie voor ons. ’s
Middags betrekt de lucht al om circa 15.00 uur en horen we weer gerommel in de
verte. Nu krijgen we wel een fikse regenbui, zodat de boot weer zout vrij is.
Ook ditmaal geen onweer bij ons. Later is het weer mooi weer. Zondag is er een
noordwesten wind van 10 tot 15 knopen voorspelt, een prima windje om naar het
zuiden af te zakken.
|
Kiparissi. |
Eerst gaan we hoog aan de wind om het eiland Spetses heen,
daarna kunnen we afvallen naar Kiparissi. Wederom een heerlijke zeildag. Kiparissi
ligt in een spectaculaire omgeving, aan de voet van bergen die tot ruim 1.000
meter oprijzen. De baai is helaas erg open, een grote kans op een onrustige
nacht. Er is echter in de zuidoost hoek een kleine landpunt waarachter de
beschutting redelijk is. Er staat een schattig kapelletje op een kade waaraan
we vastmaken. Een schilderachtige plek! We liggen er wel wat te rollen, maar
veel minder dan de boten die in de baai liggen. Maandag 21 juli is een
motorbootdagje naar Monemvasia, het Gibraltar van Griekenland. De rots ligt
prachtig afgetekend tegen de strakblauwe lucht en zee.
|
Het oude dorp Monemvasia. |
Het oude dorp lijkt
vanuit zee gezien uitgestorven, maar dit is zeker niet het geval zien we de
volgende dag. Tot aan de stadsmuur kunnen we met de fiets. Dan is het een
doolhof van straatjes, steegjes en trappetjes. Het is grotendeels schitterend
gerestaureerd, er zijn de nodige hotels en natuurlijk zijn er veel souvenirs te
verkrijgen, evenals eten en drinken. Er is ook een bovenstad geweest in het
verleden, maar die is verwoest en niet gerestaureerd op de kerk na. We volgen
het steile pad omhoog, maar helaas, de toegang tot de bovenstad is gesloten
vanwege restauratiewerkzaamheden. Achteraf zien we dat dit wel beneden
aangeplakt staat, maar wij hadden dit niet gezien. Nu ja, het uitzicht is de
hete klim toch waard!
|
In het oude dorp Monemvasia. |
|
Idem. |
|
Idem, maar nu van bovenaf gezien. |
Na de lunch in de benedenstad zijn we nog maar kort terug
aan boord of het gaat flink waaien uit het zuidwesten. Dit is conform de
voorspelling, maar het maximum van 36 knopen (8 Bf) verwachten we toch niet.
Waarschijnlijk hebben we te maken met valwind van de bergen. Wij liggen prima
aan de hoge wal in de “Marina”. We letten niet goed op, Jeanet’s fiets waait in
het water. Met het dregankertje heeft Willem hem snel weer boven water en
gelukkig is er een waterkraan om hem weer af te spoelen. Voortaan maar
neerleggen in plaats van op de standaard zetten. Het wordt heel druk met boten
die een plekje aan de kade in de Marina willen, o.a. een flottielje van circa
10 boten. Dit lukt niet, ze moeten met de harde wind in de rug weer terug om de
rots heen en vastmaken aan een pier aan de noordzijde van de brug. De harde
wind blijft vrijwel de hele nacht en de volgende dag doet hij er nog een tandje
bij tot maximaal 44,5 knoop, dat is ruim 9 Bf! De hele dag zijn er al harde
knallen te horen, er wordt een podium opgebouwd en de geluidsinstallatie wordt
getest. Die avond blijkt het feest te zijn vanwege de bevrijding van de Turken
in 1821. Het wordt enorm druk. Ons is niet helemaal duidelijk wat er zoal
gebeurt, want het is al flink donker als er enige activiteit te bespeuren valt.
Er is een piratenbootje wat in de brand gaat en daarna is er een prachtig
siervuurwerk. Helaas staat er nog steeds veel wind, waardoor het vuurwerk snel
verwaait. Vervolgens begint de band met zanger en zangeres aan hun optreden.
Het plein voor het podium is vol gezet met stoelen, zodat er nog maar een klein
stukje over blijft voor de dansers. Dat vinden wij wel een beetje jammer. Om
goed 24.00 uur wordt het optreden afgesloten met wederom een prachtig
siervuurwerk, recht voor onze boeg. Wij boffen maar weer eens! Donderdag ochtend
vroeg gaat de wind eindelijk liggen, het is wasdag en er lijkt weinig te
gebeuren. Ware het niet dat Lex en Max het blijkbaar een goed idee vonden dat
wij elkaar treffen, haha, want ze komen met het hele gezin in een speedboot en
5 man bewaking in een volgboot aanleggen een stukje verderop aan de kade. Willem
is in cognito, dus hij wordt niet direct herkend door Lex en Max. Uiteraard gaan
ze Monemvasia bekijken, maar het kan toch bijna geen toeval zijn. De foto’s
kunnen jullie bij ons thuis bekijken.
|
Toplocatie voor een diner. |
Wat verder nog vermeldenswaardig is, is
dat Willem tijdens het snorkelen een schildpad tegen komt. Die schildpad is met
enige regelmaat aan de oppervlakte en dat is natuurlijk een leuke attractie
hier in de haven. Ook blijkt dat ons anker door het trekken van de boot als
gevolg van de harde wind volledig onder het zand verdwenen is. Willem ziet na
lang zoeken nog net een klein stukje uitsteken. Wind en water zijn helemaal tot
rust gekomen, dus vrijdag is een goede dag voor ons om kaap Maleas te ronden.
We vertrekken om 8.00 uur voor de circa 30 mijl naar Nisos Elafonisos. Het is
een mooi traject langs de ruige kust. Pas na de kaap steekt er wat wind op,
eerst nog wisselend qua kracht en richting (valwinden), maar later constant uit
het zuiden, zodat we het laatste stuk lekker kunnen zeilen. En zo liggen we dan
aan het begin van de middag in Ormos Levki aan de zuidoost kant van Nisos Elafonisos
in zwembadblauw water. ’s Avonds komt een aardige buurman 2 moten tonijn
brengen. Hij had die dag een hele grote aan de haak geslagen en ze kunnen het
niet op krijgen. Die avond eten we macaroni met super verse tonijn, heerlijk. Van
Elafonisos is het circa 25 mijl naar Kapsali op de zuidpunt van Kythera, het
eiland waar Peter en Anneke hun huis hebben. Met hen hebben we inmiddels al de
nodige gezellige uurtjes doorgebracht, daar lezen jullie later meer over.
Jullie hebben weer veel gedaan! Leuk om te lezen. Ik wil ook op vakantie!
BeantwoordenVerwijderen