de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

zondag 7 september 2014

Van Monemvasia naar Astakos


Om 10.00 uur die zaterdagochtend 16 augustus staat de monteur samen met de aardige jongen van de watersportzaak naast de boot. De monteur spreekt geen Engels, dus vandaar dat hij meegekomen is. Willem heeft inmiddels het deksel van de brandstofpomp gedemonteerd, zodat de monteur dit mee kan nemen. Ook neemt hij de buitenboordmotor mee, om naar het probleem van het uit de versnelling schieten te kijken. Inmiddels zijn we blij dat we langszij de kade liggen, want zo zonder motor begin je niet veel als je anker los raakt en dat zien we nogal eens gebeuren, ook doordat anderen je anker per ongeluk lostrekken.
Jeanet ziet met snorkelen ook de schildpad en Willem filmt hem met de onderwatercamera. Aan het einde van de middag al blijkt dat de monteur een vervangend deksel heeft van bijna dezelfde afmeting, weliswaar van een 20 PK Lombardini motor (wij hebben een 39 PK), maar waarschijnlijk is dit geen probleem. We kunnen eerst testen of de motor het hiermee wil doen voordat we hoeven te betalen. 

Monemvasia op zeeniveau.
Tevens heeft hij de buitenboordmotor gerepareerd, de breekpen bleek op 2 plaatsen gebroken, en die komt hij zondagochtend terugbrengen net op het moment dat Willem het nieuwe deksel wil gaan monteren. Met een kleine aanpassing van de route van de leidingen past het perfect en doet de motor het weer. De buitenboordmotor blijkt het ook weer uitstekend te doen, hij gaat nu heel soepeltjes in en uit de versnelling. 

Monemvasia bij nacht.
Maandag gaan we betalen, alles bij elkaar 
60 euro, niet duur vinden wij. Die ochtend is het al vroeg gaan waaien, tot zo’n 30 knopen (6-7 Bf), de voorspelde harde wind uit noordoost. Er ontstaat een beetje deining, maar wij liggen goed beschut. Het is bewolkt, geen regen. In de loop van de dag neemt de wind af om de volgende ochtend weer aan te trekken. We hebben 2 luie dagen met lezen en boodschappen doen. Jeanet maakt nog een wandeling door het dorp. Het ziet er welvarend uit met veel mooie huizen, hotels en taverna’s langs de waterkant en bij het kleine vissershaventje. Maar een gezellig centrum is er niet, wel een druk kruispunt met veel verkeer naar en van de rots.
Monemvasia. De kerk Agia Sofia in de oude bovenstad
konden we niet van dichtbij bekijken, want wegens
restauratie is dit deel volledig afgesloten.
Woensdag vertrekken we om 8.00 uur voor de 36 mijl naar het eiland Spetses. Er is niet veel wind, dus de motor moet weer meehelpen om vooruit te komen. En dan, wederom na circa 4 uur, CHIPS!!!! Weer lucht in de leiding. BALEN!!! De reparatie lijkt nog goed te zitten, dus moet er nog een andere oorzaak zijn. Na het ontluchten loopt de motor gelukkig weer …. voor circa 3 kwartier dan wel te verstaan. Dit blijft zich herhalen en bij de smalle doorvaart tussen de eilanden Spetses en Spetsopoula is dat dan toch spannend. De motor blijft het hier gelukkig doen. Het haventje van Spetses blijkt nagenoeg vol met lokale bootjes. Ook op de ankerplekken daarbuiten is het druk of ze bevallen ons niet, dus besluiten we door te gaan naar Porto Kheli. Daar is in ieder geval ook een watersportzaak voor het geval we iets nodig blijken te hebben of om eventueel weer een monteur te regelen. Inmiddels is er wind, zodat we zeilend verder kunnen. De kade in Porto Kheli is vol of gereserveerd voor veerponten, dus we ankeren niet al te ver van het dorp. We zien nu dat er toch wel masten van boten op de wal te zien zijn achter een grote supermarkt. De vorige keer dat we hier waren was ons dat niet opgevallen. Willem kijkt bij het fijn filter of daar misschien iets los zit, wat niet het geval is, en bedenkt dat hij het filter gelijk wel kan vervangen, dat is al weer een poosje geleden. Nadenkend over wat de oorzaak kan zijn dat de motor het eerst 4 uur blijft doen en dan na iedere 3 kwartier er mee stopt bedenken we dat het warm worden van de motor wel eens een onderdeel van het probleem kan zijn. Die avond leest Willem in zijn boek over dieselmotoren dat als het fijn filter verstopt is er te kort koeling in de brandstofpomp kan zijn waardoor er dampbellen kunnen ontstaan. EUREKA, wij denken het probleem misschien wel gevonden en opgelost te hebben. Er is maar een manier om daar achter te komen: motorvaren. Dus de volgende dag op naar Poros. Er is weinig wind en later ook tegen, maar voor deze keer vinden we dat niet erg. En na 4 uur varen, op het moment dat we elkaar al bijna feliciteren, helaas, helaas. Het probleem herhaalt zich.
Op Poros komen veerponten in alle maten. Die grote rode
komt meestal 's avonds en blijft dan liggen tot 7.00 uur. 
Het laatste stuk naar Poros, na de passage tussen de eilandjes bij kaap Skillaion, gaat het voor de wind lekker vlot op de zeilen. In Poros kunnen we weer langszij aan de drijvende stijger vastmaken. De aardige meneer van de watersportzaak belt een monteur. Hij adviseert Willem om eerst te lokaliseren of het probleem bij de motor zit of in de leidingen. Daartoe moet de motor draaien met diesel uit een jerrycan. Dat moet dan natuurlijk wel minstens 4 uur aangezien niet te verwachten is dat het probleem zich eerder voordoet. Niet zo’n leuk vooruitzicht, maar het moet maar. Vrijdagmiddag laten we de motor zelfs 5 uur lang draaien, probleemloos.
Het aparte dieseltankje.
Dat wil dus zeggen dat de oorzaak in de leidingen zit. We bellen de monteur weer, hij komt de volgende morgen om 11.00 uur alhoewel hij wel door laat schemeren eigenlijk geen tijd te hebben. De monteur vindt dat eerst de dieseltank schoon gemaakt moet worden, voordat hij iets gaat vervangen. Wrijft ons onder de neus dat dit al veel te lang niet gedaan is en eigenlijk een winterklus is. Maar er zit 140 liter in de tank en waar laat je dat zo snel. Hij zou dinsdags terug kunnen komen. We aarzelen, voelen aan dat hij er eigenlijk weinig trek in heeft en twijfelen of dit echt de oorzaak is. Als tip heeft de monteur nog dat je met het monteren van een apart dieseltankje wat voor buitenboordmotoren gebruikt wordt het probleem tijdelijk kunt omzeilen. Dat besluiten we te doen en betalen hem 30 euro, een beetje prijzig maar het is wel aardig dat hij gekomen is. De watersportzaak heeft het betreffende tankje van 25 liter op voorraad en de rest van de dag is Willem druk met het monteren en het opruimen van alle spullen. Zondag 24 augustus vervolgen we onze route naar Korfos. Het is warm en er is weinig wind, dus een zwemstop is welkom. Dat doen we in de baai waar Willem zijn duikinstructie van Carla kreeg. De motor blijft het de hele dag probleemloos doen met de alternatieve brandstoftank. We kunnen nog een stukje fluisterzeilen, maar bij het naderen van de baai van Korfos krijgen we een fikse tegenwind uit de bergen. Het is een heel warme wind die tot 7.00 uur blijft staan en in de nacht zelfs toeneemt. Er is nauwelijks afkoeling, ’s ochtends vroeg is het nog 29 graden. Na wat boodschappen gaan we ankerop en motoren we de baai uit richting het kanaal van Korinthe… tot na 15 minuten de motor er weer mee stopt. Wat nu weer! We varen op het alternatieve systeem, dat deed het de vorige dag probleemloos. Willem denkt dat er misschien vuiligheid in het tankje zit en inderdaad blijkt het smalle bochtje van de opvoerleiding verstopt. Nadat dit doorgeblazen is doet de motor het weer een kwartier en dan herhaalt het probleem zich. Dit kan zo niet langer, op deze manier kunnen we niet door het kanaal.
Korfos. Eten in de taverna achter de boot.
We keren om naar Korfos en leggen aan bij de kade van een taverna die volgens een groot spandoek allerlei services heeft, o.a. lazy lines en een douche. De lazy lines blijken er niet te zijn en de douche blijkt buiten. Willem vervangt nu ook het grof filter en die blijkt wel erg vuil. Zou dit dan toch de oorzaak van het probleem zijn? De meneer van de taverna vraagt of alles oké is en als we vertellen over de motorproblemen belt hij spontaan een monteur. Die is er al na 5 minuten, maar spreekt helaas slecht Engels zodat de uitleg van het probleem lastig is. Hij kan momenteel niet veel voor ons doen, Willem gaat de volgende dag eerst de grote tank open maken en bekijken of er veel drab onderin zit die hij dan zal proberen op te zuigen zonder de diesel te verwijderen. Er blijkt wel wat vuiligheid onderin de tank te zitten, maar het valt hem mee. Het opzuigen lukt aardig, we halen 6 flessen van 1,5 liter diesel met zo veel mogelijk vuiligheid er uit. De eigenaar van de taverna kan de vuile diesel wel gebruiken om in de winter zijn kachel mee aan te maken, dus die wordt nog nuttig besteed. Overigens is die ochtend eerst nog de genua onder de naaimachine geweest, want daar was een scheur in gekomen. Die moet in de winter naar de zeilmaker voor een opknapbeurt.
Het lege Kanaal van Korinthe.
Woensdag gaan we voor de grote test naar het kanaal. Er is weinig wind tot we de oostpunt naderen. In de verte zien we al de schuimkoppen en ja hoor, een stevige bries uit het westen in plaats van het oosten zoals voorspeld! Nu moet de motor echt flink zijn best doen en het gaat gelukkig goed. Eerst moeten we aanleggen om te betalen en dan kunnen we al na een kwartier het kanaal invaren. We zijn het enige jacht, verder alleen twee vissersbootjes. De wind in het kanaal is ook tegen en we vinden het beiden spannend aangezien we nu zo ongeveer aan de 4 motoruren toe zijn. Het is een hele opluchting als we er doorheen zijn.
Het mooie plein in Korinthe. Rechts is de mast van
de boot nog te zien.
Daar blijkt nog steeds tegenwind te staan, dus de keuze om naar Korinthe te gaan is snel gemaakt. In de jachthaven is plaats langszij een kade, we liggen er gratis. Het is direct bij het centrum aan een mooi groot plein met een, werkende!, fontein en veel bankjes, dus ’s avonds is het er erg druk. Je loopt zo de autovrije winkelstraat in, die mooi aangelegd is met palmen in de middenberm. Helaas blijven de winkels op woensdagmiddag dicht. 






In Korinthe zijn veel zwerfhonden.
De sfeervolle winkelstraat van Korinthe.
Donderdagochtend is er nog steeds noordwesten wind, recht op de neus de baai uit. Niet heel veel, maar wel veel deining. Dat had Jeanet ’s nachts al in de haven gemerkt. Het is voor ons een raadsel waar die deining vandaan komt, misschien heeft het te maken met de trechter waar Korinthe in ligt. Onze bestemming, Ormos Anemokambi (net ten zuiden van Galaxidhi), ligt net op een vervelende koers tegen wind en golven in. We verleggen onze koers meer naar het noorden, zodat we eerder onder de hoge wal komen en hopen dat de deining daar minder is en de voorspelde wind uit het oosten. Het eerste gebeurd wel, het tweede niet, er is totaal geen wind meer onder de noordkust. De motor blijft het gelukkig ook nu de hele tijd doen, zodat we er in beginnen te geloven dat de smerige brandstoffilters toch de oorzaak van de problemen was. ’s Nachts komt er wel wat oosten wind en die blijft gelukkig ook de volgende twee dagen staan zodat we eindelijk weer eens onze bestemmingen, achtereenvolgens Trizonia en Patras, zeilend kunnen bereiken.
Bij nadering van de brug bij Patras neemt de wind flink toe.
Het laatste stukje naar Patras, voorbij de grote brug, trekt de wind zelfs aan tot 34 knopen. In de jachthaven is plaats genoeg en we zijn aangenaam verrast door de omgeving. We hadden verwacht in een lelijk saai havengebied te liggen, maar in plaats daarvan is de omgeving van de jachthaven leuk bebouwd met cafés en groen. De cafés geven wel wat herrie in de nacht, maar à la, we liggen leuk voor 27 euro per nacht inclusief elektra, water en een douche met soms warm water. En de eerste 6 dagen is iedere 2e nacht gratis! 



Uitzicht vanaf de boot op de invaart van de marina in Patras.
We moeten ons weer eens melden bij de Port Police. De super trage beambte beloont ons met de 2e stempel in het megadocument en als troost krijgt Jeanet een lekker klein “oliebolletje”. Zondag eerst maar eens wat van Patras bekijken. We lopen naar het centrum, waar autovrije winkelstraten en een groot plein met een oud theater is. Via een aantal trappen kun je naar het hoger gelegen amfitheater, wat lelijk gerestaureerd is en waar regelmatig voorstellingen gegeven worden.
Het grote plein van Patras.
De trappen richting het amfitheater liggen vol met rotzooi.
Boven de stad is ook nog het restant van een vesting, wat oorspronkelijk uit de 2e helft van de 6e eeuw AC stamt, te bekijken. Je hebt er een mooi uitzicht over de stad en de Golf. Via een ander stel trappen kom je weer terug op zeeniveau. Oké, het is allemaal niet van een heel grote schoonheid, maar toch best aardig en we hadden vooraf geen hoge verwachtingen.
De vesting van Patras.
Op de vestingmuur van Patras.
Het is hier uitstekend boodschappen doen. Een grote Carrefour is op loopafstand en Willem heeft op de fiets de Lidl gevonden, dus we vermaken ons nog twee dagen. Overigens is het dinsdags regenachtig met in de ochtend ook wat onweer. Onze volgende bestemming is Mesolóngi, waar we met nog dreigende luchten woensdags heen varen. We eten weer in restaurant The Roosters Egg, waar het heerlijke toetje van ijs met chocoladecake en koffie gratis zijn. Nu zijn er weinig schildpadden in de haven, slechts 1 keer zien we een kopje boven komen.
Visser in actie.
De volgende dag is er nog steeds veel bewolking boven het vaste land en er hangt een dreigende lucht boven Cephalonia. Er is geen wind. Al motorvarend lopen we in op een andere zeilboot en als we dichter bij komen zien we een grote Nederlandse vlag in de achterstag. Dat lijkt verdacht veel op de Mi Dushi van Anneke en René en ja hoor, ze zijn het. Hun boot was in Mesolóngi terwijl zij twee maanden naar huis waren. Dat is toch wel heel toevallig dat we op dezelfde dag daar wegvaren. Wij gaan ankeren bij Nisis Petala, zij ook. We krijgen nog een staartje van de bui die vanaf Cephalonia op ons af komt. Er zit gelukkig niet veel wind in de bui. Bij Petala hebben we net het anker in de grond getrokken of er komt een boot met 7 luidruchtige mannen vlak bij ons liggen. Grrrrrr, wij gaan maar weer ankerop en een stukje verder in de grote baai liggen. Helaas horen we ze nog wel de hele middag lachen en schreeuwen, maar ’s avonds zijn ze gelukkig rustig. Vrijdag blijven we lui een dagje liggen. Er is nog steeds wel wat bewolking, maar minder dreigend. Wij hebben twee gezellige avonden met Anneke en René alvorens we zaterdag 6 augustus het kleine stukje naar Astakos varen, waar we aan de kade liggen. Helaas blijft het weer onstabiel de komende tijd met iedere dag wel kans op wat regen en onweer. Gelukkig hoeven we niet ver meer tot Préveza waar we 26 september weer bij Ionion Marine uit het water gaan.