Van
Astakos naar Préveza
Na 3 nachten in Astakos varen we op dinsdag 9 september
naar Kalamos, maar niet nadat we een lunchstop hebben gemaakt in een baai aan
de noordoost kust van Kastos. Het water is hier kraakhelder dus mooi om te
zwemmen en snorkelen. Er zijn veel visjes, maar niet heel veel verschillende
soorten. Op het strand is een soort open kraal, waar koeien en geiten vrij in
en uit lopen. Jeanet roeit er naar toe, maar dan is er natuurlijk geen koe of
geit meer te bekennen.
Kastos. |
In het haventje van Kalamos pakt George, die van de
taverna, weer de landvasten aan. De taverna heeft ook douches, een wasmachine
en verkoopt ijsblokjes, kortom is volledig op zeilers ingesteld. Het is hier
druk met o.a. grote flottieljes.
George organiseert op Kalamos een plek voor iedereen. |
Donderdags varen we door naar Port Atheni aan
de noordkust van Meganisi, een goed beschutte baai met de zuidelijke wind van
de komende dagen denken we. We kunnen zowaar ongeveer de helft van de afstand
zeilen, verder is er te weinig wind. Als we er aankomen is het nog niet druk
met geankerde schepen, maar aan het eind van de middag komen er twee behoorlijk
dichtbij liggen. Er is onweer voorspeld en dat krijgen we dit keer ook. Om
circa 18.00 uur betrekt de lucht heel snel en barst het los. Uiteraard zit er
ook wind in de bui en wel uit het noorden! Geen fijn idee aangezien de baai
open is naar het noorden. De boot draait dus 180 graden en dan komen we opeens
wel heel dicht bij de 2 boten naast ons. We denken dat we los zijn, dus snel de
motor gestart, maar ai, geen vooruitgang als we gas geven! De gaskabel is
gebroken en dat komt nu net even niet goed uit. Willem opent snel het motorluik
om het gas van daaruit te bedienen en vervolgens halen we een stuk ankerketting
binnen. Oefff, dat ging allemaal maar net goed. We laten de motor voorlopig
maar even draaien. Na een tijdje is duidelijk dat wij helemaal niet los zijn,
de buren zijn gewoon te dichtbij komen liggen voor dit soort omstandigheden.
Beiden gaan gelukkig ankerop zodat er meer ruimte is. We kunnen zien dat er
buiten de baai inmiddels fikse schuimkoppen staan, maar in de baai blijft het
water verrassend vlak. Na een uurtje of 2 is de harde wind voorbij en regent
het alleen nog een tijdje flink. Dan volgt de vervanging van de gaskabel in het
donker, dat is niet zo handig maar het lukt. De rest van de nacht is er gelukkig
geen onweer en regen meer. Ook voor vrijdag is onweer voorspeld. ’s Morgens is
de lucht al dreigend, we hebben er geen goed gevoel over gezien de ervaring van
de vorige dag. Dus ankerop en naar de 100% beschutting van Tranquil Bay bij
Nidri op Levkas. Daar kunnen we o.a. ook een nieuwe reserve gaskabel kopen. De
volgende ochtend ontvangen we een SMS van Susanne en Frank. Zij zijn sinds een
week weer aan boord en hebben die dag een huurauto om hun neef naar het
vliegveld te brengen. Of we nog wat nodig hebben van de Lidl. Ja, pindakaas
graag! Het is wel de Amerikaanse uitvoering maar toch best lekker en handig. Om
11.30 uur zijn ze in Nidri en is het gezellig bijkletsen tijdens de lunch.
Frank ziet toevallig de Amir van Jochen aan de kade liggen. Na de lunch gaan wij
hem even dag zeggen, Susanne en Frank gaan over Levkas toeren met Duitse
vrienden. We zien hen zeker nog bij Ionion Marine, want zij vliegen ook 4
oktober naar huis. Jochen heeft net een vriendin aan boord gekregen, Alicia, en
s’ avonds eten we gevieren. Er volgt een dag met dreigende luchten, geen onweer
of regen, en 2 dagen met veel wind, dus wij blijven waar we zijn. Wel ankeren
we een keer opnieuw, want het anker krabt waardoor we wat naar achteren
schuiven en te dichtbij andere boten komen. Dinsdagavond is het weer rustig
genoeg om in een taverna aan de waterkant te gaan eten, met uitzicht op de
onweersflitsen boven de bergen van het vaste land. Zo kunnen we mooi in de
gaten houden of het onze kant op komt, maar dat gebeurt gelukkig niet. De
taverna heeft die avond Grieks dansen van twee mannen en een vrouw. Ze doen hun
eigen voorstelling, maar betrekken de gasten bij de rijdans met alleen de
Sirtaki pasjes, dus niet moeilijk. Jeanet doet ook af en toe mee. Verder zijn
er wat (Griekse) gasten die leuk kunnen dansen, kortom, het wordt een latertje.
We verkassen nog voor 2 nachten naar de mooie, rustige Vlikho baai. Op een
ochtend komt er heel langzaam een stootwil voorbij drijven. Van een afstandje
lijkt het niet veel soeps, maar als Willem hem opgepikt heeft met de dinghy
blijkt het een flinke te zijn en nog in prima staat. Die drenkeling hebben wij
dus nu aan boord. Vrijdag 19 september willen we nog een nachtje ankeren in een
baai zuidoost van het Levkas kanaal. Er staat een lekker briesje en de baai is
mooi bezeild. De voorspelde noordelijke wind blijkt hier echter uit het zuiden
te komen en dan is de baai niet goed beschut, dus besluiten we dan maar door te
varen naar Préveza. We gaan voor de brug van 15.00 uur. In het Levkas kanaal
belanden we achter een sleper met een bak bagger. Die gaat ook naar de brug van
15.00 uur, denken we. Bij aankomst om 14.45 uur gaat de brug echter direct voor
hem open. Wij er meteen achteraan natuurlijk! Mazzel voor ons, de tegenliggers
moeten gewoon wachten. Hier is de wind west en hebben we een heerlijk laatste
zeiltochtje naar Préveza. In Préveza Marina is nog plaats aan de laatste pier.
Niet zo ideaal vinden we, dus als de havenmeester de volgende ochtend een
plaatsje aan de tweede pier vrij heeft gaan we verhalen. Zondags gaan de zeilen
schoon en droog weer de zak in.
Het terras van Fyky in Vlikho. |
Tina en Alessandro van Pa'Bailar. |
Die avond heeft Pa’Bailar een tangosalonnetje.
Helaas weer weinig dansers, maar het is een leuk weerzien met Katarina, Tina en
Alessandro. Ook op woensdag gaan we hen nog een keer opzoeken na de gratis
proefles, waar geen belangstelling voor is. De week wordt volgemaakt met het
schoonmaken en opbergen van dinghy, landvasten en schoten, een bezoek aan de
Lidl voor o.a. motorolie die ververst wordt, shoppen en socializen.
Zo ziet de onderkant van de dinghy er uit na 4 maanden in het water. |
Aan deze
pier ligt ook een heel grote Nederlandse catamaran, Skik genaamd, van Loekie en
Giel. Onze borrelafspraak mislukt helaas want Loekie is ziek dus die houden we
tegoed. Zij willen nog door naar Turkije en wij gaan vrijdagochtend om 11.00
uur uit het water. De afspraak bij Ionion Marine klopt weer als een bus, om
11.45 uur staan we terug op ons oude plekje. Voor later die dag wordt harde
wind en regen verwacht. De wind trekt flink aan, maar het valt mee en om ons
heen zijn dreigende wolken maar bij ons blijft het droog.
Stilleven van anker, ketting en touw. |
Deze dagen worden de
lekkende ramen gekit, extra zeiltjes gemaakt voor de bescherming van de ramen
in de winter, het anker, de ketting plus touw zoutvrij gemaakt, gewassen,
opgeruimd, het roest van de kiel gekrabd, etc., etc.. Jochen staat ook op de
kant (bij de buren van Cleopatra) en we treffen hem op een avond in de taverna.
We komen deze dagen ook andere bekenden van vorig jaar tegen, het seizoen loopt
duidelijk op z’n eind. Donderdag gaat de Sparkling van Susanne en Frank uit het
water. Die staan eveneens weer op hun oude plekje een stukje verderop in het
pad. De laatste twee avonden eten we gevieren in de taverna’s. Op zaterdagochtend
4 oktober vliegen zowel zij als wij weer naar huis. De taxi is een kwartier te
laat en aangezien er veel vluchten kort achter elkaar vertrekken is het heel
druk op het vliegveld. Met name de controle van de handbagage is daar niet op
ingesteld, er staat een mega lange rij. We zijn nog op tijd bij de gate, maar
wel een van de laatsten. Na een zeer rustige vlucht landen we exact op tijd op
Schiphol en hebben we de luxe dat we opgehaald worden door Tineke en John met
onze eigen auto. En zo is er dus een einde gekomen aan een heerlijke zomer en
gaan we jullie allemaal hopelijk gauw weer zien.
Welkom thuis!
BeantwoordenVerwijderenHa Willem en Jeanet!
BeantwoordenVerwijderenZie nu pas jullie laatste blog. Wat leuk dat wij daar ook in voorkomen ;)
Dank voor jullie reactie op mijn laatste blog, vond ik heel leuk.
Alles goed met jullie?
Wij inmiddels op de kant in Leros Marina.
Prachtig eiland, mooie baaien, een - zeil-bezoekje waard!
Hartelijke griekse groeten van Loeki en Giel