Préveza

Biertje/wijntje in de achtertuin van Susanne en Frank.

Donderdag 21 mei, het is weer zover: we gaan afreizen naar Griekenland. Dit keer gaan we met de auto, omdat we veel klussen aan de boot willen doen en daar veel spullen voor mee moeten nemen. En het lijkt ons ook een mooie reis om een keer te maken. Het inpakken van de auto neemt meer tijd dan gedacht, dus we vertrekken pas om 13.30 uur. Op zich niet erg, want de eerste nacht slapen we bij Susanne en Frank in Darmstadt slechts even ruim 500 km. Wij kennen hen vanuit Griekenland, zij staan ook met hun boot (Sparkling) bij Ionion Marine. De Duitse spoorwegen staken, dus dat kan extra drukte op de weg geven. Wij hebben mazzel, slechts een klein beetje file. De andere kant op is het flink raak. Susanne en Frank wonen dicht bij de snelweg, heel handig dus. We zijn er om ongeveer 19.00 uur. De ontvangst is zeer hartelijk en het weer is mooi dus we kunnen nog even in hun heerlijke tuin een biertje/wijntje drinken. Eigenlijk zouden Susanne en Frank zaterdag naar hun boot afreizen, maar Frank is gevallen met zijn fiets en heeft een duim gebroken en ribben gekneusd. Flink pijnlijk allemaal en de vakantie hebben ze moeten uitstellen. Jammer, maar die gezelligheid houden we tegoed. We worden verwend met een lekkere maaltijd, een prima bed en een super ontbijt. Susanne en Frank, ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid.

Na nog wat spullen van onze gastvrouw en heer ingeladen te hebben vertrekken we om circa 10.00 uur voor onze langste etappe. De snelweg gaat door veel bos, op zich mooi maar ook een beetje saai. Eenmaal in Zwitserland wordt het opener en natuurlijk bergachtiger.

In Zwitserland.

 

 

Tot 8 km voor de Gotthard tunnel gaat het goed, maar daar staan we dus 1,5 uur in de file. Balen, maar het is Pinksterzaterdag en dan kun je dat waarschijnlijk verwachten. We zouden wel over de pas willen, maar die is helaas (nog) dicht. En .. we staan dan wel in de file, maar het uitzicht is magnifiek!.

 

 

 

 

 

Ook op deze hoogte ligt nog sneeuw op de toppen.

Helaas hebben we wat regen onderweg en tot aan de grens met Italië regelmatig langzaam reiden en stilstaan. Tom Tom (TT) leidt ons nog even van de snelweg af voor een snellere route, het is maar de vraag of dat wat opgeleverd heeft. Ondertussen begint het al knap laat te worden, dus we bellen naar het gereserveerde hotel dat we er aan komen. De dame spreekt geen Engels, maar met wat Spaanse woorden begrijpt ze ons wel. Na ruim 600 km draaien we om 19.30 uur de privé parkeerplaats van het hotel in Cislago op, circa 20 km NW van Milaan. Het plaatsje stelt niet veel voor, maar de mensen zijn superaardig, de kamer is prima en de auto met alle spullen staat veilig. Een heel handige plek als je op doorreis bent, slechts 15 minuten van de snelweg.

De volgende morgen hoeven we niet vroeg weg, want het is nog maar 430 km naar Ancona. En dat komt goed uit, want het ontbijt is overdadig. We hebben geen files meer onderweg, wel regen helaas.

Ancona.

 

Het gereserveerde hotel, wederom met privé parkeerplaats, ligt mooi op een rots en kijkt uit over de stad en de haven. Om 15.30 uur zijn we er, mooi op tijd om nog wat van de oude stad te zien, maar helaas gaat het al snel plenzen.

 

 

 

 

 

 

Optreden van de meisjes.

We vluchten naar een overdekte galerij en vallen met de neus in de spreekwoordelijke boter: er wordt een muziekoptreden voorbereid. 4 Meisjes spreken ons in hun beste Engels aan. Ze gaan later zingen, vertellen ze. We wachten het af en inderdaad om 18.00 uur begint hun optreden. Ze vormen een soort achtergrond koortje bij een groepje met zang, gitaar en drums. Na hun optreden volgt nog een strijkorkest en als het afgelopen is blijkt ook de regen gestopt en eten we een heerlijke superdunne pizza. We mogen zo lang op de kamer blijven als we willen, dus na een weldadig ontbijtbuffet met alles er op en eraan gaan we om 12.00 uur het ticketbureau van de veerpont maatschappij opzoeken. Met de TT is dit snel gevonden. Dan nog even buurten in de jachthaven, helaas hebben we de paraplu weer nodig. Om 14.30 uur wordt het tijd om het opstelterrein voor de veerpont op te zoeken, dat staat gelukkig goed aangegeven. En dan wordt het wachten, de Superfast XI is er nog niet, die komt met 2 uur vertraging binnen: niet zo Super Fast dus. We hebben een label met onze bestemming Igoumenitsa gekregen, die moet aan de spiegel gehangen worden. Bij het laden houden ze daar rekening mee, de meesten blijken door te gaan naar Patras. Als laatste er op als eerste er af, we kunnen gelukkig vooruit de boot oprijden, pas het laatste stukje moet er achteruit ingeparkeerd te worden. We hebben een nette, kleine hut in het midden van de boot, je merkt hier weinig van motorgeluid. Op het bovenste dek slapen mensen op de banken, maar dit is deels open en best fris. Het zwembadje heeft ook nog geen water. Helaas loopt de Superfast XI niets van de vertraging in, dus arriveren we 25 mei om 11.00 uur in Igoumenitsa.

Gearriveerd bij de Saudade.

 

Dan is het nog 1,5 uur rijden naar Préveza, even door de tunnel onder het vaarwater naar de Golf van Amvrakia door (3 euro per keer) en dan zijn we bij de Saudade. Altijd weer spannend  hoe we haar aantreffen. Bij ons vertrek vorig jaar was op het laatst de naad bij de rits van de kuiptent stuk gegaan, maar gelukkig is dit niet verder ingescheurd. Alles is prima, geen lekkages alleen veel zand en stof. Daar zijn we snel vanaf na een afspuitbeurt. ’s Avonds eten we in restaurant Panos en wie treffen we daar… Jochen, Willem’s Duitse tafelgenoot van vorig jaar! Hij zit weer vol met witzen.

De fietsjes worden weer van stal gehaald en als eerste klus monteert Willem de nieuwe gevers van de dieptemeter en het log. We hebben deze al een tijdje omdat het afleesvenster van de oude niet goed meer was, maar gebruikten altijd nog de oude gevers. De gaten in de bodem van de romp moeten nu een stukje groter gemaakt. Het trekken van de nieuwe draden is nog het meeste werk, omdat er van vak naar vak gewerkt moet worden en daar veel extra gaten voor nodig zijn. Vanaf nu hebben we een leuk nieuw speeltje: we kunnen de watertemperatuur aflezen, voor het zwemmen heel belangrijk! Daarvoor moeten we wel in het water liggen natuurlijk, zolang we op de kant staan geeft hij de luchttemperatuur. Later op de middag is er kans op wat regen en onweer dus het dichtkitten van de gaten wordt even uitgesteld. Ook de volgende ochtend is het nog wat spetterig, dus eerst maar even naar de Lidl voor boodschappen, tanken en pinnen. Het cash geld moet op peil blijven, want het wordt spannend of er een Grexit komt.

Zo komt onze nieuwe vriend makkelijk aan boord ...

 

Willem vraagt de mannen die met de heftruck rondrijden of ze de nieuwe koelkast omhoog willen liften. Dat willen ze wel en zo komt onze nieuwe vriend makkelijk aan boord. De rest van de dag en de hele volgende dag wordt besteed aan het pasklaar maken van het kastje waar de koelkast in moet en het maken van een beun waar deze op moet komen te staan. I.v.m. de diepte van het kastje moet de koelkast namelijk een beetje hoger komen te staan, het is allemaal maatwerk evenals de afwerking.

... en daar moet hij in ...

... en zo ziet het er nu uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor het weekeinde halen we nog even de genua op bij de zeilmaker. Hij heeft er een nieuwe UV strook op gezet, de oude had op diverse plekken reparaties, vandaar. Betaling uiteraard alleen cash! Het is keurig gedaan en oogverblindend wit, zien we als we hem weer op het rolsysteem hijsen. Zaterdags volgt dan de aansluiting van de koelkast en ja hoor…. hij doet het! Na het dichtkitten van de gaten in de romp van dieptemeter en log, een secuur klusje wat na de tewaterlating goed gecontroleerd moet worden, kunnen we ’s middags genieten van de eerste koele versnaperingen uit het handige kastje. De oude koelbox kan van boord!

Zondagochtend brengt Jeanet de Engelse buren naar het vliegveld, zij komen in september weer aan boord. Ook het grootzeil gaat weer op de giek, dan is dat ook maar aan de kant. De rest van de dag en de hele volgende dag wordt besteed aan het plaatsen van de shunt en de nieuwe accumonitor. Met deze apparaatjes kunnen we veel meer info aflezen over het stroomverbruik, het laden en ontladen van de accu’s dan nu het geval is. Nuttige zaken, zeker nu we de koelkast hebben. We moeten met de bedrading weer door veel vakken en onder de vloer door, er komen weer nieuwe gaten bij. Via de mail heeft Katerina ons laten weten dat Pa’Bailar die avond een les heeft. We gaan er wat later heen en treffen daar Tina en Alessandro weer. De les blijkt verplaatst naar de volgende dag, maar het is evengoed een hartelijk weerzien. Na nog een ijsje aan de boulevard is het lekker slapen aan boord.

Dinsdags volgt de installatie van de MPPT laadregelaar voor de nieuwe zonnepanelen. Onze oude regelaar is daar namelijk niet zwaar genoeg voor. Alles werkt goed, hoewel daar wel de gebruiksaanwijzing voor nodig is om dat vast te kunnen stellen. De deur van de koelkast blijkt niet helemaal goed te sluiten, dus die moet weer even uit het kastje en bijgesteld worden. Daarna is het perfect en is er weer een dag voorbij. ’s Avonds ontmoeten we in het restaurant van de buren (Cleopatra Marine) een stel oude bekenden, Leo en Jennie van de Daydream. Zij hebben er al een rondje op zitten en gaan zaterdag weer naar huis. Het wordt gelijk weer bar gezellig (gratis Ouzo’tje toe, je kent dat wel) en we spreken af om donderdags gezamenlijk te eten.

Flinke dotten kit tussen opbouw en voetlijst.

Woensdag 3 juni, een spannende dag. We gaan de stellage voor de nieuwe zonnepanelen opbouwen. Zal alles passen? Het verwijderen van de verpakking is al een hele klus, zeker met een lichte kater in het hoofd. Boven op de boot worden de dwarsstangen bevestigd en dan moet het hele gevaarte opgericht worden. Dat gaat verrassend makkelijk en …. het past nagenoeg perfect! Wat een vakman die Willem, dat wisten we natuurlijk al, maar toch. Gaten geboord in de voetlijst en dek, nog even langere schroeven gehaald want het dek blijkt toch weer dikker dan gedacht, flinke dotten kit tussen aluminimum voetlijst en RvS opbouw en in de gaten. Met de middagkoffie staat ie! En hoe! Eigenlijk valt het nauwelijks op door het slanke frame. De volgende dag wordt grotendeels besteed aan het verwijderen van het oude zonnepaneel en het schoren van de nieuwe installatie. Dan denkt Willem ’s middags “nog even” de nieuwe panelen te monteren, maar dat valt tegen. De bevestigingstrips blijken net niet helemaal te kloppen, dus alles moet er weer af. Morgen een nieuwe ronde met nieuwe kansen. ’s Avonds eerst met Leo en Jennie getafeld, reuze gezellig, Ze maken graag gebruik van het aanbod van Jeanet om hen naar het vliegveld te brengen.

Het plaatsen van de zonnepanelen is bijna klaar!

Het aanpassen van de strips voor de montage van de panelen is de volgende dag snel geklaard. Dat komt ook doordat er bij Ionion Marine een kleine werkplaats is waar je gebruik van mag maken met o.a. een kolomboor machine. Het monteren en aansluiten is daarna niet veel werk meer. Weer een spannend moment, hoeveel stroom zullen ze leveren? Op de nieuwe accumonitor is af te lezen dat de opbrengst al snel oploopt naar 5 Amph, dat haalden we met het oude paneel natuurlijk nooit! En later in de week komt het voorlopige record op ruim 7 Amph. Wow, dat ziet er erg goed uit. Ook is nu af te lezen hoeveel de accu’s worden ontladen of opgeladen als de koelkast draait. Heel handig.    

 

Om Leo en Jennie tijdig een slinger naar het vliegveld te geven, moet de wekker op een tijdstip gezet worden waar je nu niet direct aan denkt als je vakantie hebt. De taxi’s scheuren af en aan, goed opletten dus, Jeanet voelt de ogen van de chauffeurs in haar rug priemen. We hebben van de nood een deugd gemaakt, we gaan anti-fouling smeren, dus Willem is ondertussen al met de voorbereidingen begonnen en zo maken we een vliegende start. Met de middag is de klus geklaard en tijd voor een welverdiende siësta. Nu wordt de nog benodigde tijd goed te overzien en we bespreken een plekje in de “hauling and launching” agenda voor donderdag 11 juni 10.00 uur. En voor zondag bespreken we een rolstijger om de romp weer lekker in de was te zetten. Dat verloopt enigszins in etappes, omdat het af en toe spettert. Nee, het stabiele zomerweer laat nog even op zich wachten. 

Maandag begint ook nogal bewolkt, maar de GRIB-file laat ons niet in de steek, het wordt prachtig weer voor de laatste klussen. De voetjes krijgen weer een heerlijk zacht tapijtje onder de zolen en de gordijntjes hanger er aan het eind van de dag weer fris en fruitig bij. Nu nog een dagje voor de boodschappen en voor de boekenruil in de kast bij de receptie van Ionion. En dan blijken we zowaar een middagje “over” te houden. Die besteden we aan een ritje langs de westkust van Levkas. Mooi ruig landschap met lieflijke strandjes en water … zo helder, het doet zeer aan je ogen. Na een lekkere lunch onderweg een poosje op het strand gelegen en even heerlijk gezwommen.

Een heerlijk lang strand aan de westkust van Levkas.

Donderdag 11 juni vroeg op, want er moet nog een en ander gebeuren voor we om 10.00 uur te water gaan. O.a. de auto moet op de parkeerplaats gezet worden en afgedekt tegen de zon. We hebben er een goed gevoel over, het hek naar de parkeerplaats is alleen te bereiken via het terrein van Ionion en daar is ’s nachts altijd bewaking. En dat allemaal gratis en voor niets! Kom daar maar eens om in Nederland. Zoals altijd zijn ze stipt op tijd met de kar en gaat alles vlot en efficiënt. De tewaterlating is deze keer iets spannender dan anders, want Willem heeft dus het nieuwe log en dieptemeter gemonteerd. Zodra we drijven kijkt hij onder de vloer of er geen water naar binnen komt en gelukkig, alles blijft droog. Ook na 3 en 24 uur moet er gecontroleerd worden, maar geen straaltje te bekennen, Jeanet had niet anders verwacht. We steken over naar de andere kant, naar Préveza Marina, waar we een plaatsje gereserveerd hebben. Er zijn aan een aantal kades mooring lijnen geïnstalleerd zodat er meer boten kunnen liggen. Vanwege de klussen die we nog willen doen, willen we echter graag langs de kade liggen. In eerste instantie is er geen plaats en maken we vast aan een mooring line. Maar later die middag heeft de aardige nieuwe havenmeester (heeft GIS gestudeerd in Delft) een plekje voor ons zodat we kunnen verhalen. Préveza voelt inmiddels een beetje als thuiskomen, bijvoorbeeld ’s avonds eten in ons favoriete restaurant Kaixas (The Mermaid). De eigenaar, Tassos, is een grappenmaker en kent best veel Nederlandse woorden zoals moppie en lekker kontje. Dijsselbloem is een eikel en we kunnen op de pof bij hem eten als het misloopt met de onderhandelingen over de euro. De stickers om van de euro een drachme te maken schijnen al klaar te liggen. Teruglopend naar de boot treffen we toevallig Katerina, en zo hebben we alle bekenden weer getroffen.

De hele vrijdag wordt besteed aan de montage van de nieuwe gashendel. Kleine tegenvaller: er moet een gat gezaagd in de want tussen de kuip en de hondenkooi anders kan hij niet gemonteerd. Er is namelijk voor de montage 6 cm ruimte beschikbaar en er is 18 cm nodig! Die Willem maakt een gatenkaas van onze Saudade! Voordeel is wel, dat àls de gaskabel weer een keer breekt hij veel makkelijker gemonteerd kan worden. Zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel. Later komt er nog wel een afdekplaatje aan de binnenkant van de hondenkooi, zie je er niets meer van. Gelukkig maakt ook Willem wel eens een foutje: hij monteert de gaskabel duwend in plaats van trekkend, dus het hele spulletje moet er weer uit. Dat gaat relatief gemakkelijk nu en daarna werkt het prima, mits het stationaire toerental nog een beetje naar boven bijgesteld wordt. De doorvoeren van het log en de dieptemeter worden aan een laatste inspectie onderworpen: kurkdroog daar onder de vloer dus dat is goed gelukt.



Het is passen en meten om voor de rubberboot
 een nieuwe jas te maken.

Dan rest er nog een grote klus, een nieuwe jas voor de rubberboot als bescherming tegen de zon. De vorige heeft het vorig jaar in de “storm” in Diakofti op Kythera begeven. Dat doen we op zondag en we zijn er de hele dag zoet mee. Het is veel passen en meten, maar uiteindelijk past het heel aardig. ’s Avonds eten we de beste pizza tot nu toe in Griekenland bij Antonio, een tip van o.a. Susanne en Frank. Het is meer een afhaal en bezorg pizzeria met slechts 2 tafels in een achteraf straatje, wat je alleen vindt als je weet dat het er moet zijn. Daar zien we op het tv scherm nieuwe verontrustende info over afgebroken onderhandelingen voorbij komen. Het wordt aardig spannend nu.

 

 

Maandag naar Vodafonos. We willen proberen of we op de nieuwe grote laptop ook de stick voor mobiel internet geïnstalleerd kunnen krijgen. Dat kan, maar kost 50 euri’s en gaan we dus niet doen. Een optie is ook een router te kopen om een hotspot aan boord te maken, dan kunnen alle apparaten daar gebruik van maken. Kost 33 euri’s, dat klinkt al beter. Hij heeft er geen op voorraad, dus de volgende ochtend terug komen. Dat geeft niet, want inmiddels hebben we besloten nog iets langer in Préveza Marina te blijven. Er zijn nog steeds de nodige kleinere klusjes te doen en voor donderdag en vrijdag wordt onweer met regen verwacht, zodat wij liever makkelijk van boord kunnen en in een wat grotere goed beschutte plaats zijn. De mooie ankerbaaitjes moeten nog even iets langer op ons wachten!