de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

dinsdag 11 augustus 2015

Préveza – Ithaka v.v.

Zaterdag 4 juli landen Anna en Nico om 9.15 uur op Aktio, het vliegveld van Préveza. Eerst maar eens koffie met een zoete lekkernij, daar zijn ze goed in die Grieken. Anna en Nico hebben een nachtje doorgehaald i.v.m. de tijd van de vlucht, dus we blijven lekker liggen om te acclimatiseren en voor een siësta. In de namiddag maken we een rondje door Préveza voor een frappé op een terras en later proberen we bij Tassos van taverna The Mermaid te eten, maar dat lukt niet want het is vol.
Anna aan het roer.
De volgende dag vertrekken we zonder wind naar de brug bij Levkas van 12.00 uur. Na het Levkas kanaal kunnen we een uurtje  zeilen, maar helaas is daarna de wind weer op. Anna en Nico hebben in het verleden een zeilbootje gehad, dus weten aardig de termen en handelingen. Anna vindt het bovendien leuk om aan het roer te staan, dus de stuurautomaat krijgt een beetje vakantie deze week. We ankeren in de baai van Vlikho en halen een borrel op het terras bij Fyki. De tv staat aan, want het is de dag van het referendum. Vanaf 19.30 uur komen de eerste uitslagen voorbij en we zien heel vaak Oxi > 80% en maar weinig uitslagen waar Nai de meerderheid heeft. Het kan natuurlijk een vertekend beeld zijn, maar voor ons is wel duidelijk dat de meerderheid nee gestemd heeft. We gaan eten in een leuke taverna aan de andere kant van de baai op een vlonder direct aan het water en waar je dinghy voor je tafeltje ligt. De volgende dag blijkt de uitslag van het referendum 61% nee te zijn, dus het is en blijft spannend wat er nu gaat gebeuren.
Vathi, Ithaka. Mooi gerestaureerd.
De volgende bestemming is Vathi op Ithaka. In de straat tussen Levkas en Meganisi staat er een lichte tegenwind, dus die nemen we even op de motor, maar eenmaal uit de straat staat er een lekker zeilwindje. Eerst is de koers nog te hoog aan de wind, maar geleidelijk wordt die ruimer zodat we geen slag hoeven te maken. Anna begint al aardig het gevoel van het stuurwiel te krijgen, ook bij de 23 knopen die we uiteindelijk over dek hebben. In de grote baai van Vathi zoeken we eerst een mooie plek om te zwemmen en snorkelen en aan het eind van de middag varen we door naar Vathi. Vrij ankeren heeft de voorkeur. We blijven nog een tweede nachtje liggen en maken een leuke wandeling langs de baai en door het plaatsje. In de namiddag komt er een Franse boot erg dicht bij ons ankeren.
Die ligt dus niet vast!















De bemanning gaat al snel van boord, dus we denken dat ze er wel van overtuigd zijn dat ze vast liggen. Niet dus! De wind trekt wat verder aan en dan blijkt de boot langzaam maar zeker naar ons toe te schuiven. Een andere boot waar de bemanning ook niet aan boord is gaat zelfs helemaal aan de haal en dreigt een catamaran die naast ons ligt te rammen. Willem blaast hard op de scheepstoeter om de mensen van de catamaran te waarschuwen. Het duurt even voordat ze het in de gaten hebben en dan ligt die boot al tussen hun drijvers en is er schade. Er komen twee mannen in een dinghy die aan boord gaan, de motor starten en verderop opnieuw ankeren. Wij hebben inmiddels meer ketting gegeven om de Franse boot van het lijf te houden. Maar de afstand wordt weer langzaam kleiner en de bemanning is nog steeds niet terug. Om met een gerust hart van boord te kunnen gaan besluiten we om zelf ankerop te gaan. Dat is nog lastig, want we moeten vlak langs de Franse boot varen en hun ankerketting blijkt over onze ketting te liggen. Maar het lukt om schadevrij weg te komen en opnieuw te ankeren, en wel recht achter de Amir van Jochen en zijn vriendin die inmiddels ook in de baai ligt. Kort daarna komen de Fransen terug aan boord, zal je altijd zien. We maken hen er nog op attent dat ze niet goed vast liggen, maar het maakt geen indruk. Na deze enerverende uurtjes eten we ’s avonds een welverdiende, heerlijke visschotel en mixed grill.
 
De volgende ochtend gaan Anna en Jeanet eerst boodschappen doen. Het plan is om naar Port Leone op Kalamos te varen en daar op het strandje te barbecueën. We hebben al sinds ons vertrek uit Nederland 2 kant en klare barbecues aan boord, maar tot nu toe is het er niet van gekomen om ze te gebruiken. Nu we ook nog een goede slager gevonden hebben, zijn de vooruitzichten hoopvol. Er staat een heerlijk ruim windje, eerst zo’n 3-4 Bf en later aantrekkend tot 4-5 Bf met onder het eiland Atoko wat valwinden. In Port Leone is het al druk, vrij ankeren lukt daardoor niet en moeten we een plekje vinden waar we met een lijn naar de kant kunnen. De eerste poging mislukt, het anker houdt niet. Na nog een paar mislukte pogingen op diverse plekken liggen we uiteindelijk goed op een prachtige plek onder de kerk.
Barbecue op strandje van Port Leone.
Vroeg in de avond installeren we onszelf op het kleine strandje voor de barbecue. De kant en klare barbecues werken uitstekend, alles wordt goed gaar en smaakt prima. Er komt een Engels stel aanroeien om ons op het hart te drukken dat we toch vooral heel voorzichtig met het open vuur moeten zijn. Uiteraard doen we dat. We zijn niet de enigen die bedacht handje van Port Leone.ebben om hier te barbecueën, een flottielje van circa 30 Nederlanders heeft dat ook, zal je net zien. Maar tegen de tijd dat zij allemaal op het strandje zijn, zijn wij al weer bijna klaar.
 
Abelike, Meganisi. Wij zijn de eerste boot op de foto.
Na een rustige nacht varen we naar Ormos Abelike op Meganisi. Eerst kijken we nog even bij de Formikoula eilandjes of het geschikt is voor een zwemstop maar het valt tegen, de bodem is er erg rotsachtig. Er zijn maar een paar plekjes met zandbodem en die zijn uiteraard al bezet. Er is geen wind, dus alle 12 mijlen gaan op de motor vandaag. In Abelike is het niet heel druk, we vinden een mooi plekje. ’s Avonds over het geitenpaadje en de weg naar het plaatsje Vathi om te eten. Vrijdag gaan we naar Levkas. Anna en Nico trakteren op een nachtje in de marina, daar lagen wij nog niet eerder dus dat is een erg leuke traktatie. Het aanleggen is lastig door de pittige wind en de krappe draaicirkel. Na een heerlijke douche wordt het tijd voor een rondje door Levkas. We gaan weer eens proberen te pinnen. De banken zijn nog steeds gesloten en de Grieken mogen nog steeds maar 60 euro per dag opnemen. Inmiddels zijn de rijen bij de pinautomaten aanmerkelijk langer, maar er komt nog steeds geld uit. Er dreigt regen en onweer, waardoor we bij een restaurant belanden wat we anders waarschijnlijk niet uitgezocht hadden. Ze blijken heel veel lekkere voorgerechten te hebben, dus daar zoeken we de nodige van uit. De ene na de andere straatmuzikant komt zijn kunsten laten horen. Eentje speelt heel aardig op een saxofoon en heeft een geluidsboxje bij zich. De verleiding om te dansen is te groot, dus de voetjes gaan over de stroeve vloer. Hij speelt nog een wals als toegift. Vervolgens is het de beurt aan een Keniaanse jonge man. Met gekleurde katoenen draadjes vlecht hij razendsnel een armbandje onder het genoegen van een brede lach en vlotte babbel. Je gaat geheid voor de bijl. De bandjes worden nog ingezegend om geluk te brengen en de kassa rinkelt, 20 euro. Deze jonge man gaat het wel redden! De volgende morgen vertrekken we om de brug van 11.00 uur te halen met bestemming Vonitsa in de Golf van Amvrakia. Eenmaal in de vaargeul naar Préveza kan de genua uitgerold en zeilen we met een ruime wind de golf in. Eerst gaan we Vonitsa voorbij een beetje verder de golf in om de kans te vergroten om dolfijnen te zien. We zien er even kort 2 op afstand, helaas geen grote groep. De wind trekt aan tot 20 knopen.

De ankerplek achter het schiereilandje Koukouvitsa bij Vonitsa is nu nog hoog aan de wind te bezeilen, dus we besluiten niet verder de golf in te varen. Zo zeilen we nog even heerlijk. De ankerplek is best druk, zo’n 16 boten, maar er is plaats genoeg. ’s Avonds roeien we met de dinghy naar Koukouvitsa zodat we lopend over de brug naar Vonitsa kunnen om te eten. Tijdens de wandeling door Vonitsa ziet Jeanet een oude vrouw die ze graag op de foto wil hebben. Ze trekt de stoute schoenen aan en vraagt of het mag. Ja hoor, er verschijnt een grote glimlach, de vrouw is heel vereerd en gaat zelfs nog poseren met haar looprek voor een tweede foto. Bingo, in the pocket! ’s Nachts is de housemuziek uit Vonitsa tot op de ankerplek te horen, maar niet heel storend zodat we de volgende morgen uitgerust eerst verder de golf in varen voor een nieuwe poging om dolfijnen te zien.
Op de uitkijk naar dolfijnen.
In eerste instantie zien we niets, maar dan springen op enige afstand dolfijnen uit het water. Wij er op af, maar helaas gaan ze niet met de boot mee zwemmen. Ongeveer halverwege de golf keren we om. Jeanet ziet in de verte veel vogels en speurt met de verrekijker of er iets te zien is. En dan plotseling recht in de kijker springt er een dolfijn heel hoog uit het water, spectaculair! Nico heeft het ook gezien. We wijzigen de koers in de richting van de dolfijnen. Het blijkt een wat groter groepje, 3 zwemmen er even kort met de boot mee, maar dan zijn ze helaas al weer snel verdwenen. Wij varen naar Préveza Marina, waar de auto keurig op ons staat te wachten.
Restaurant The Mermaid, Préveza.















Deze avond lukt het wel om bij Tassos te eten, het is een gezellige avond met veel lol. Alle politici zijn eikels volgens Tassos, maar hij is bereid een uitzondering te maken voor de lokale politici en dan is Nico ook weer happy. De volgende ochtend vullen we eerst de dieseltank bij met de jerrycans en vullen Nico en Willem de jerrycans weer bij het tankstation. De hele situatie in het land is nog steeds erg onzeker, dus je weet maar nooit hoe lang er nog diesel voorradig is. Dan nog even naar de Lidl om de voorraad weer aan te vullen en dan is het na de middag tijd voor Anna en Nico om met onze auto hun rondje door het binnenland te gaan maken. Kort voor hun vertrek lezen we nog dat er een akkoord is over het starten van de onderhandelingen voor een nieuw steunpakket. Dat ziet er voorlopig hoopvol uit voor de situatie hier, hoewel het Griekse parlement nog wel even akkoord moet gaan. Wij hebben niet de indruk dat ze met dit akkoord veel beter af zijn dan waar ze nee tegen gezegd hebben in het referendum, maar goed, dat was blijkbaar nodig voor de binnenlandse politiek. Wij doen in deze dagen de gebruikelijke dingen zoals wassen en Jeanet gaat even naar de kapper. Voor 20 euri’s zit het weer een tijdje prima. Vrijdags komen Anna en Nico terug van hun rondje. Na nog een gezellig en heerlijk laatste etentje brengen we hen zaterdagochtend vroeg naar het vliegveld en zijn de 2 weken alweer voorbij. Anna en Nico, heel erg bedankt voor jullie gezellige bezoek. Het waren bijzondere weken om hier te zijn en was voor ons extra leuk om de actuele situatie uitgebreid te bediscussiëren.

Het is inmiddels flink heet geworden, zo’n 36 graden en weinig wind, dus dan doe je niet veel in de middag behalve gewapend met parasol en veel drinkwater naar het strand gaan. Dat doen we dus op zaterdag           

Acheron rivier.
Op zondag is het nog steeds bloedheet, een prima dag om naar de Acheron Narrows te gaan. Dit is de bron van de Acheron rivier die ontspringt uit heel veel bergstroompjes in het gebied achter het dorp Glyki. Het is een klein uurtje reiden en na het parkeren staat er al direct een mannetje naast ons met een folder voor raften, paardrijden e.d.. Hij geeft ook info over waar we naar toe kunnen lopen en wat we kunnen verwachten. Met waterschoenen, zwemkleding en waterdichte tas gaan we op pad. Eerst kunnen we langs de rivier lopen , maar na een kwartiertje moet je door het water verder. Dat is goed te lopen, wel kleine keien maar niet glad. Het water is ijskoud, met deze hitte niet onwelkom. Af en toe is er een stroomversnelling.
Acheron rivier.
Acheron rivier.
De diepte van de rivier is wisselend. Na ongeveer een half uur kom je bij een punt waar je moet zwemmen als je verder wilt. We aarzelen, het water is erg koud, maar bijna iedereen gaat door, we zijn er op toegerust en het is bloedheet. Het blijkt prima te doen, het is ook maar een klein stukje wat je moet zwemmen. Na ongeveer een uur stroomopwaarts keren we om, stroomafwaarts gaat het sneller. Na een lekkere geroosterde maiskolf treffen we het mannetje weer, raften kost 5 euro, dat is te doen. Oké, we gaan mee. We belanden in een grote rubberboot met een Grieks gezin. Het is best leuk, met af en toe een stroomversnelling en slechts 1 “rotonde”.  Van het eindpunt in Glyki worden we met een busje weer terug gebracht naar de parkeerplaats. Daarna sluiten we de leuke dag af met een late lunch aan de rivier in Glyki.

Texel kom je overal tegen! Deze oude paal 19 bus bijvoorbeeld bij het eindpunt van de raft tour in Glyki.
 
’s Avonds ontvangen we een SMS van Anita. Zij en Jos zijn inmiddels op Corfu en ze vraagt wat onze plannen zijn. Nou, niet toevallig hebben wij het plan om op dinsdag naar het noorden te vertrekken. Maar daarover lezen jullie meer in het volgende bericht. 


2 opmerkingen:

  1. Ha Willem en Jeanet,

    Leuk om weer te lezen, jullie belevenissen in het mooie Ionische gebied.

    Fair winds!
    Groeten vanaf Samos,
    Giel en Loeki (Skik)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 3x is scheepsrecht...
    Probeer het nog 1 keer, maar het wil niet echt vlotjes gaan met het plaatsen van een reactie. Kan aan mij liggen.
    Enfin. Wilde laten weten dat het zo leuk is om jullie belevenissen in het Ionische gebied weer te volgen.
    Groeten vanaf Samos,
    Loeki en Giel ( Skik)

    BeantwoordenVerwijderen