In Albanië rijden we een heel stuk langs een rivier. |
Montenegro is onherbergzaam! |
Dat gaat vlotjes. Het hotel in Podgorica, de hoofdstad, is aan de rand van de stad en snel gevonden. Volgens de goed Engels sprekende receptioniste is er in Podgorica niets interessants te zien. Dat is toch wel triest als je dat van je eigen hoofdstad moet zeggen. Maar ze tipt ons wel over een mooi natuurgebied en leuk plaatsje richting de kust en het meer waar we een tijd langs gereden zijn. Dat lijkt ons wel wat, dus Rijeka Crnojevica wordt in de routeplanner gezet en daar gaan we weer. Eerst is de weg normaal, na de afslag wordt de weg steeds smaller en het gaat steil naar beneden. Er is nergens vangrail. Sommige bochten zijn zo krap dat we die niet in een keer kunnen nemen, dus moet Willem steken en dat met de afgrond direct naast ons!!!!!!!!!!! Jullie begrijpen dat Jeanet doodsangsten uitstaat, gelukkig heeft Willem daar niet snel last van. Een troost is dat het uitzicht magnifiek is en er komt een keer een einde aan zo’n nachtmerrie.
Mooi tochtje over de rivier. |
Het dorp ligt aan een rivier die uitmondt in het grote meer. We worden gestrikt voor een boottocht van een uur à 25 euri’s door dit prachtige natuurgebied. Het blijkt zeker de moete waard. De vaarweg slingert tussen een soort van gele waterlelies die bijna in bloei staan en er zijn veel vogels o.a. blauwe en zilver reigers, eenden en aalscholvers.
Veel zilver en blauwe reigers. |
Magnifieke natuur hier. |
Einde van de boottocht. |
De kust van Montenegro is in zicht. |
De "snelweg" in Montenegro naar de kust. Een tegenligger passeren is vaak lastig. |
De pont uit tegenovergestelde richting. |
Aan de kust is een grote inham waar je omheen kunt rijden, maar er is ook een pontje. Nadat we snel een kaartje à raison van 4,50 euro gekocht hebben kunnen we nog net mee op het pontje dat op het punt staat te vertrekken. De overtocht duurt 10 minuten, hartstikke leuk. Daarna is het niet ver meer naar de grens met Kroatië, die we vlot passeren. Blijkbaar zien we er heel betrouwbaar uit want ze kijken helemaal niet of nauwelijks in onze paspoorten.
Flinke drukte op de brug over de gracht naar de oude ommuurde binnenstad van Dubrovnik. |
Dubrovnik. |
Het strand op 5 minuten lopen van onze kamer. |
De kust van Kroatië vinden wij een beetje kaal en saai. |
Het ontbijt wordt op ons terras geserveerd. |
Prachtige gebouwen in Triest. |
Triest. |
Genieten van de mooie doorkijkjes in Venetië. |
Ons volgende doel is Venetië. Wij hebben geprobeerd een betaalbaar hotel in de stad te vinden, maar zijn duidelijk te laat met boeken. Een beetje naïef van ons om te denken dat dit nog wel zal lukken 2 dagen voor aankomst. Maar we hebben een alternatief in het plaatsje Malcontenta op een half uur rijden met de openbare bus naar het Piazzale Roma in Venetië. Ze hebben ook een eigen shuttlebus service in de ochtend. Op het Piazzale Roma kun je op de vaporetto stappen, de “busdienst” over het water.
Filevorming van gondels. |
Er vaart van alles rond, van de vuilnisboot tot gondels. Vooral véél gondels. Boeiend om te zien hoe de gondeliers in het roerige water manoeuvreren. Bij sommige bruggen in de smalle kanalen is het zo druk, dat je kunt spreken van filevorming van gondels en ontstaan er ook wel kleine aanvaringen en onenigheid.
De mogelijkheid om de Rialtomarkt te bezoeken is er alleen nog op zaterdagochtend, dus daar gaan we eerst heen. Prachtige groente en fruit uitstallingen, vooral de bossen felrode pepers vallen op. En natuurlijk de visafdeling, ook altijd boeiend om te zien.
Rialtomarkt. |
Rialtomarkt. |
De straatjes en kanaaltjes achter de markt zijn een lust voor het oog. Zodra je van de doorgaande route af bent is het niet druk meer, dat valt ons erg mee. De Rialto brug is helaas in restauratie en er hangt ook nog eens een groot reclame doek voor, dat valt dan weer wat tegen. De bruggen vallen ons zo wie zo een beetje tegen. Het zijn er wel veel, maar de meesten zijn lelijk.
Via een stop bij de Accademia brug met een mooi uitzicht over het Canal Grande belanden we op het San Marco plein, waar het dus wel gigantisch druk is. Voor alles waar je hier naar binnen kunt om te bekijken, zoals de basiliek en de Campanile (toren) staat een lange wachtrij.
Uitzicht over het Canal Grande vanaf de Accademia brug. |
Dat geloven we dus wel en na een ommetje over het plein en omgeving pakken we de vaporetto naar het plein en huis waar Marco Polo geboren is. Dit vinden we helaas niet, maar het is ook wel weer een leuke buurt met veel winkels. Wij moeten natuurlijk weer met de bus terug naar het hotel, maar die gaat tot 24.00 uur, dus eten kan in Venetië en doen we op een mooi groot plein waar het een levendige bedoening is met veel spelende kinderen. Natuurlijk mag een Spritz niet ontbreken, dat is echt hét drankje hier (hadden we al van Susanne en Frank gehoord).
Een Spritz voor het eten hoort er bij! |
Heeeeeeel veeeeel souveniers van glas. |
Demonstratie van glasblazers op Murano. |
Venetië. |
Wil er iemand misschien een foto maken? |
Venetië in het avondlicht. |
Passau. |
Zicht op Passau vanaf de uitkijktoren bij het Oberhaus. |
Na nog wat andere boodschappen is er ’s middags tijd om naar het Oberhaus te gaan, dit is een grote vesting op een berg boven de stad welke uit 1219 stamt. Je kunt er heen met een pendelbus, heel handig want het is supersteil omhoog, en vanaf de uitkijktoren heb je een prachtig uitzicht. Terug beneden bekijken we ook de rest van de stad. Het is namelijk nu nog mooi weer, maar het gaat vanaf ’s avonds regenen. Een prima weertje voor Jeanet om de volgende ochtend naar de kapper te gaan. Verder maken we er een relaxte dag van.
Ook de auto moet er netjes uitzien voor de bruiloft. |
Donderdag is het ongeveer 2,5 uur rijden naar Donauwörth, waar we de rest van de familie treffen en ook de vrijdag staat in het teken van voorbereiding voor de bruiloft en familiebezoek.
Zaterdag 26 september is dus de dag van de bruiloft. Het is gelukkig nog steeds mooi weer en het wordt een zeer geslaagde dag. Heel leuk om een keer een Beierse bruiloft mee te maken, met toch iets andere gewoontes dan bij ons. Zo is aan het einde van de middag de bruid zoek. Die blijkt in een schuur achter het hotel/restaurant te zijn met lange “biertafels”, hoewel er alleen wijn en water te krijgen is. Het feest gaat daar een poosje verder met de band als grote animator die slachtoffers uit het publiek plukt om ludieke spelletjes te doen. Na nog een afsluitende lunch met de familie op zondag is dan toch de laatste dag aangebroken en rijden we op maandag in circa 8 uur naar huis. Zo komt er een eind aan een heerlijke en bijzondere zomer met een mooie reis en leuk feest als toetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten