Woensdag 29 juni
gooien we de trossen los van de kade van Kiparissia. Er is veel swell
en gelukkig genoeg wind om het zeil vol te laten vallen zodat we daar
steun aan hebben. Wel gaat ook het ijzeren zeil helpen om genoeg
voortgang te houden.
|
De toegang tot de Navarino baai en Pylos. |
Met hetzelfde doel slaan we de grote Navarino
baai met daarin het dorp Pylos over (we waren daar vorig jaar met de
auto) en varen door naar Methoni.
|
1e rang ankerplek bij Methoni
(wij liggen in het midden van de foto). |
Daar hebben we een 1
e rang ankerplek met 2 meter onder de kiel en uitzicht op het grote fort dat helaas gesloten is vanaf 15.00 uur. Zwemmen is hier een frisse aangelegenheid, het water is “slechts” 25 graden. Het dorp blijkt niet veel voor te stellen, voornamelijk toeristenaccommodaties, althans aan het waterfront. We hebben geen bakker of minimarket kunnen vinden.
|
Het fort van Methoni is helaas gesloten. |
Na een redelijk rustige nacht ronden we de volgende dag de meest zuidwestelijke kaap Akritas. Het is een prima dagje zeilen naar Koroni, wat in tegenstelling tot Methoni een prachtig dorp is met ook weer een groot fort. In de loop van de middag/avond komt de wind meer uit het noorden waardoor we aan lager wal liggen te hobbelen. We zijn onzeker of we van boord zullen gaan, maar uiteindelijk gaan we toch aan land eten. In de nacht blijft het onrustig, dit is dus niet zo’n geweldige ankerplek maar voor een nachtje wel oké.
|
Koroni. |
|
Koroni. |
Inmiddels hebben we van Anneke en Peter
vernomen dat zij vanaf hun huis op het eiland Kythera naar Kalamata
zijn gekomen. Daar is namelijk van 30 juni tot 3 juli een
tangofestival, wat ons doel is. Op vrijdag is het nog maar 15 mijl
voordat we afmeren in Kalamata marina. We hoeven ons eigen anker hier
niet te gebruiken, er zijn lazy lines. De kosten zijn 28,50 euro per
nacht elektra en douches inbegrepen, water kost 4 euro en is dan
vrijwel onbeperkt. In de namiddag komen Anneke en Peter buurten, dat
is altijd erg leuk om vrienden in den vreemde te ontmoeten. Hun auto
is kapot dus ze zijn met de boot, de bus en de benenwagen naar hier
gekomen. De vorige dag hebben ze al even bij het tangohotel gekeken,
hun hotel is ongeveer halverwege, dus daar spreken we later af.
Inmiddels hebben zij dan fietsen gehuurd, wel zo makkelijk. Eerst
ergens eten en om circa 23.30 uur naar de tango. Het blijkt in een
mooie grote zaal met prima vloer. Er zijn net als in Préveza goede
dansers, sommige herkennen we van daar, maar ook meer dansers van ons
“niveau”. De muziekkeuze is goed, maar staat zo hard dat het
bijna vervormd. Jammer hoor, want verder is het een leuke avond. De
optredens van 2 Griekse lesparen (Loukas Balokas & Georgia Priskou en Vagelis Hatzopoulos & Marianna Koutandou) zijn het aanzien meer dan waard.
Jeanet wordt later op de avond door een van de “maestro’s”
gevraagd, dat gebeurt ook niet elke dag. Hij maakt het gelukkig niet
al te moeilijk. Anneke en Peter hebben bedacht dat ze de
rechtstreekse boot van Kalamata naar Kythera terug nemen. Die gaat op
zondag om 00.30 uur. Nu hadden zij in hun hoofd dat dit in de nacht
van zondag op maandag zou zijn, maar dat is dus niet het geval. Het
is in de nacht van zaterdag op zondag! Gelukkig maakt een vriend van
hen waar ze lunchen hen er tijdig van bewust, maar helaas duurt
daardoor het tangofestival voor hen een dag korter. De namiddag salon
van zaterdag kunnen we nog met hen dansen, deze salon is gratis bij
het zwembad van het hotel, en komt pas om 19.00 uur een beetje op
gang. Het volume van de muziek is een stuk aangenamer, de vloer
minder want nogal stroef. De fietsen moeten uiterlijk 21.00 uur
ingeleverd zijn zodat we daarna nog kunnen eten en voetbal kijken,
Duitsland – Italië. En als het gezellig is blijf je makkelijk (te
lang) plakken. Als dan blijkt dat het kaartjeshokje van de veerpont
nogal een stukje bij de kade vandaan is, wordt het nog krap om op
tijd aan boord te zijn. Maar gelukkig halen ze het en als wij na
omgekleed te zijn weer bij het tangohotel aankomen zien we de
veerpont vertrekken.
|
De nieuwe tangoschoentjes kunnen voorlopig in de hoek. |
Deze avond is toch minder leuk. De muziek is wel
zachter, de muziekkeuze kan ons niet zo bekoren. Veel dramatische
tango’s wat wel weer goed past bij de dansstijl van hier. Er wordt
namelijk vrij groot gedanst met veel figuren en beengezwaai, de
milonguero stijl is hier niet vertegenwoordigd. Er is wederom een
optreden, waarvan een snelle milonga het meest opvalt (Ivan Terrazas & Sara Grdan). En Jeanet
koopt nieuwe schoentjes. Zondagavond is er nog de mogelijkheid om bij
het zwembad te dansen, maar wij houden het voor gezien.
Voorlopig ziet het er niet gunstig uit
met de wind om onze weg te vervolgen. In de Egeïsche zee is de
meltemi (harde noorden wind) aan het blazen en deze bereikt ook
regelmatig Kythera, ons volgende reisdoel. We gaan andere plannen
maken. Het leuke van Kalamata is, dat er op de doorgaande routes
fietspaden zijn aangelegd. En het is er vlak dus dat is makkelijk
fietsen, er wordt dan ook mede door de crisis druk gebruik van
gemaakt. Naar de oude binnenstad bijvoorbeeld fiets je in 10 minuten
grotendeels over een mooi fietspad langs een park. Die oude
binnenstad is best leuk met mooie grote en kleine pleinen en dito
winkelstraten. Bij de Jumbo scoren we eindelijk een goed olijfolie
flesje. Daar hebben we lang naar gezocht door de specifieke eisen:
niet te hoog want moet in het kastje passen en moet af te sluiten
zijn met een stop. Wij dachten altijd dat de Jumbo alleen speelgoed
verkocht, maar het blijkt een soort mix van Xenos, Zeeman en Hema.
Anneke maakte ons daar op attent, grappig dat dat toch enige jaren
kan duren voor je dat in de gaten hebt. Op een namiddag wordt in de
marina een Duitse boot langszij een vissersschip naar binnen
gebracht. Er is begeleiding van de kustwacht bij. Motorpech denken
we, of misschien roerproblemen. Later zien we hem in de kraan hangen
en de volgende dag op een bok gezet worden. We gaan er eens even
buurten en wat blijkt: de hele zijkant zit in elkaar! Waarschijnlijk
een aanvaring met die visser, maar er is helaas niemand in de buurt
van de boot te zien dus we zullen nooit weten wat er precies gebeurd
is.
|
Het stadion en gymnasium van Messene. |
Vrijdag 8 juli hebben we een auto
gehuurd bij een lokale verhuurder voor slechts 35 euro. Wel is dan
het aantal kilometers begrenst tot 100, maar dat is ruim voldoende
voor wat wij willen doen vandaag. Dat is de opgraving van oud Messene
bekijken. Het meest indrukwekkende van deze opgraving is het relatief
goed bewaarde stadion met aangrenzend het gymnasium. Het bijbehorende
informatiebordje vermeld dat de jongemannen van hun 17
e
tot hun 20
e hier moesten dienen voor studie, sport en
krijgskunst. Vooral de gerestaureerde zuilengalerij en de aan het
einde van het stadion gelegen tempel/mausoleum maakt het een lust
voor het oog. Ook van het theater is vrij veel over, voor de overige
gebouwen is meer fantasie nodig. Wat wel weer heel verrassend is, is
dat er af en toe een mooi bewerkte restant tussen de brokken ligt.
Inmiddels hebben we aardig wat van dit soort opgravingsterreinen
bekeken en elk terrein heeft zijn eigen charme. Alles bij elkaar
krijg je een aardige indruk van hoe ze er uit heeft gezien. Er is ook
nog een klein museum met een paar aardige restanten.
|
Tempel/mausoleum, Messene. |
|
Sprinkhanen zijn er ook veel in Messene. |
|
Verrassend detail in mozaïek, Messene. |
|
Dat voelt wel goed op de meest prominente plaats in het theater van Messene. |
|
Na het bezoek aan Messene lunchen op een mooi terras langs de route terug. |
De tweede reden
om de auto te huren is om de voorraad weer aan te vullen bij de Lidl.
Die zit langs de randweg op onze route dus dat is makkelijk.
|
In Ormos Limeni kunnen we achter de korte kade liggen. |
Vanaf dinsdag 12 juli zien we een
rustige periode van 3 dagen waarin we Avlemonas op Kythera kunnen
bereiken. Dat willen we in 2 dagetappes doen, zodat we eventueel op
donderdag nog kunnen verhalen als we niet in het haventje van
Avlemonas kunnen liggen. Dat is namelijk nodig omdat er in de loop
van vrijdag een harde westen wind verwacht wordt, die aan zal houden
tot zondag. Kapsali, de grotere haven in het zuiden van Kythera geeft
in die situatie te weinig beschutting denken wij. Onze eerste
bestemming is Ormos Limeni, ongeveer halverwege de Mani peninsula.
Het is een grote open baai naar het westen, dus de westen wind moet
niet te sterk zijn anders lig je daar heel onrustig. We hebben een
goede dag uitgekozen, er is nauwelijks wind. De andere kant van deze
medaille is dan wel dat er niet gezeild kan worden helaas. Als we er
aankomen blijkt er tot ons grote genoegen plaats achter de korte
kade. Er liggen alleen 2 vissers en daar kunnen wij nog makkelijk
naast, zodat we toch wat beschutting naar het westen hebben. Het
anker gaat in de grond en een van de vissers pakt onze achterlijn
aan. We liggen bij het dorpje Karavostasi, nou ja dorpje, er zijn 4
taverna’s en ongeveer evenzoveel huizen dus het is meer een
gehucht. Een mini-market is er niet. Niet dat we die nodig hebben,
want we hebben een mega groot brood gekocht bij een bakker die
toevallig met zijn mini bus op de kade stond toen wij aan kwamen. En
alsof we het voorvoelden, later die dag komt er een Engels gezin met
2 kinderen naast ons liggen en die hebben bijna geen proviand meer
zodat zij heel blij zijn met ons overtollige brood van die ochtend
uit Kalamata. Later op de avond nadat de namiddag wind is gaan liggen
komt er enige swell in de baai, zodat we nog best liggen te rollen.
’s Nachts komt er nog wat wind door de kloof en uit de bergen op de
neus (ONO, 10 – 15 knopen) maar, zoals we meermaals tegen elkaar
zeggen, rustiger dan dit krijg je het hier niet.
|
Onderweg passeren we eerst deze indrukwekkende steenklomp,
Kaap Grosso. |
De wekker staat op
5.15 uur zodat we kort nadat het licht wordt vertrekken naar kaap
Tainaron, de middelste van de 3 uitstekende landpunten van de
Peloponnesos, maar zeker niet de mooiste. Dit is op kaap Tarifa na de
meest zuidelijk punt van het vaste land van Europa. Het is rustig
weer, helaas wel met een knoopje stroom tegen zodat we er iets meer
dan 4 uur over doen om de kaap te passeren.
|
Kaap Tainaron. |
Dan zetten we koers naar
de noordpunt van Kythera, want we hebben uitgerekend dat dit net iets
korter is naar Avlemonas dan via de zuidpunt. Hadden we dit maar niet
gedaan. Naarmate we Kythera naderen krijgen we steeds meer stroom en
later zelfs ook de wind tegen! Niets geen wind uit het westen hier,
het is oost een later zuid. Zo duurt een toch al lange dag van 58
mijl nog langer omdat de gemiddelde snelheid over het hele traject
slechts op 5,0 knoop uitkomt. Maaaaarrrrr, bij aankomst blijkt er nog
plek precies om de hoek van de pier tussen de vissersboten in. Yes,
dat is waar we heel erg op gehoopt hadden! De visserman die even
later aan boord komt waarschuwt ons voor de harde wind van aankomend
weekeind en geeft ons extra bevestiging dat we hier goed liggen. Na
een lekkere maaltijd in een van de taverna’s blijkt er een heel
goede blues artiest uit Thessaloniki in het café aan de haven te
spelen, dus daar vieren we nog even onze aankomst. Die nacht slapen
we als een blok.
De volgende dag komt er een dame van de
havenautoriteiten langs voor het innen van het liggeld á 5 euro per
dag. 2 Jaar geleden was het hier nog gratis. Er is ook een kaart te
krijgen om elektra en water te kopen. In de middag pikken Anneke en
Peter ons op voor een bezoek aan het strand van Paleopolis en
gemeenschappelijk diner in de taverna van het nabij gelegen Skandia.
We regelen een auto vanaf de volgende ochtend. Als we om circa 9.30
uur op het vliegveld afgezet worden door Anneke en Peter blijkt het
autootje wat voor ons bedoeld is nog niet ingeleverd te zijn.
Inmiddels heeft autoverhuurder Panayotis in de gaten wie we zijn
(vrienden van Peter en hij herkent ons nu van 2 jaar geleden) en
geeft ons daarom een veel groter auto mee, namelijk een mini bus voor
8 personen! Die moet wel uiterlijk maandag om 14.30 uur omgeruild
worden, misschien eerder. Eigenlijk zijn we er niet zo blij mee, het
geeft weer een verplichting voor de maandag en zo’n busje kun je
toch lastiger parkeren. Na een lekker bakkie in huize Thoes te Mitata
belanden we weer op dat heerlijke strand en daar merken we in de loop
van de middag dat de wind aantrekt. Terug bij de boot in Avlemonas
blijkt er wat deining in de haven te komen, maar niet verontrustend.
De wind komt voor ons bijna pal van achteren, voor de zekerheid zet
Willem een extra achtertros naar de middenbolder. Die avond speelt en
zingt Frank, een Nederlandse vriend van Anneke en Peter, in Kapsali.
Toevallig wordt hij dit optreden vergezeld door Will, een Engelse
vriend van hem. 2 Jaar terug hebben wij hem en zijn partner Michelle
ook ontmoet (zie juli – augustus 2014), dus dat is leuk hen weer te
treffen. We zijn heel benieuwd hoe de boten er in Kapsali bij liggen,
want de wind is inmiddels flink toegenomen tot 25 knopen (6 Bf). We
worden bevestigd in ons wantrouwen tegen deze haven, want er ligt
alleen maar een groot motorschip. Het optreden is aan de boulevard
van Kapsali, het terras van de bar waar het optreden is heeft geen
windschermen, zodat het optreden nogal verstoord wordt door een
omwaaiende muziekstandaard en de wind die in de microfoon blaast. De
wind neemt nog verder toe en we zien de neus van de motorboot op de
achtergrond regelmatig verwaaien achter zijn anker. Het wordt
helemaal een surrealistisch schouwspel als tijdens het Portugese
nummer “saudade” de lichten op de motorboot aan gaan. Hun ankers
houden niet, ze moeten gaan verhalen.
|
Onze prima plek tussen de visboten in Avlemonas, Kythera. |
Wij zijn extra blij dat we in
Avlemonas liggen, maar inmiddels wel een beetje ongerust dus we maken
het niet te laat. Het is ook nog bijna een uur rijden, via Mitata om
Anneke en Peter thuis af te zetten, maar gelukkig blijkt alles prima
aan boord. We liggen door het beetje deining in de haven wel wat te
rukken aan onze landvasten en anker, dus het wordt een onrustige
nacht. Pas tegen de ochtend neemt de wind wat af. Op de GRIB-files
hebben we gezien dat het zaterdagochtend nog redelijk rustig zal zijn
en in de loop van de middag de echt harde wind komt. Daarom maken we
in de ochtend nog een kort ritje over het eiland, eerst naar Diakofti
om te kijken hoe de baai er daar bij ligt. 2 Jaar geldeden hadden we
daar in soortgelijke omstandigheden namelijk een storm en ook nu
staan er al weer pittige schuimkopjes. Daarna naar het dorpje
Kalokerines, waar we de woeste zee aan de west kant van het eiland
zien en Jeanet haar best moet doen om niet uit haar sandalen te
waaien. De hoogste tijd dus om terug naar de boot te gaan. In
Avlemonas is de wind ook toegenomen, in de loop van de middag tot 37
knopen (8 Bf) maximaal in de vlagen. De zonnetent hebben we de
namiddag ervoor al weg gehaald en wat nu extra vervelend is, is dat
we gezandstraald worden. In de kuip zitten is er even niet meer bij,
de luiken houden we op een kiertje, de temperatuur in de boot loopt
op. De avond ervoor zijn Anneke en Peter uitgenodigd voor het feestje
van Catherine, de zus van Michelle, want die is jarig. Het feest zal
in het familiehuis van Michelle en Catherine in Mitata zijn. Wij zijn
ook welkom, heel aardig natuurlijk, maar we hebben de boot een beetje
afgehouden i.v.m. de te verwachten harde wind. Nu zijn we daar wel
blij om, we willen niet te lang van boord. Maar even van boord om te
eten in een taverna is wel een fijne afwisseling. Tot onze grote
verbazing zit het hele gezelschap van het feestje van Catherine daar
ook te eten en we moeten zeker aanschuiven. Catherine, een neef en
zijn vrouw en daar weer familie van en nog een vriend wonen allen in
Australië. Het zijn gezellige mensen, de neef en zijn vrouw zijn ook
zeilers, en zeer geïnteresseerd in ons wel en wee. De herhaalde
uitnodiging om het feestje mee voort te zetten in Mitata slaan we
wederom vriendelijk af, maar de volgende avond zullen we hen vast
weer treffen want dan is er Griekse live muziek in Avlemonas. Wij
denken dat het optreden in het haventje is want daar staat een
podiumpje en dan zitten wij 1
e rang. Zondagochtend is het
markt in Potamos en gelukkig is de wind in de nacht afgenomen, dus we
kunnen met een gerust hart die kant op. We willen namelijk graag
Irene van Adopt a Cat ontmoeten en die staat daar elke week met een
kraampje. Sinds 2 jaar hebben we een zwerfkat in Avlemonas
geadopteerd en we willen haar vragen of en zo ja waar we die kunnen
zien. Dat blijkt te kunnen, de katten worden aan het eind van de
middag gevoerd door een visser bij zijn huis achter taverna Sotiris.
Irene helpt ons er fijntjes aan herinneren dat wij onze kat nog geen
naam gegeven hebben. Wij willen hem/haar (dat weten we nog niet)
Zwerver noemen, maar dan op zijn Grieks natuurlijk. Dat blijkt
Adéspota te zijn, een mooi woord vinden wij. Na café frappé op een
terras met Anneke en Peter gaan we huiswaarts, want de wind zal
inmiddels wel weer opgestoken zijn. Eerst nog even wat boodschappen
doen, Anneke en Peter komen namelijk aan boord eten zodat we het
optreden vanuit de kuip kunnen volgen.
|
Griekse live muziek in Avlemonas, Kythera. |
Helaas steekt de wind daar een
stokje voor, het is te fris om aan boord te eten en het stuift ook
nog steeds. Eten doen we dus in een taverna en het optreden blijkt
niet in het haventje maar op de weg in het centrum van het dorp, wel
zo leuk eigenlijk. De muziek is prima en er wordt zowaar na enige
tijd ook gedanst. Michelle en familie hebben al een paar keer
gevraagd waar onze boot is en dat ze die graag willen zien. Aan het
eind van de avond komen de meesten even kort aan boord (Catherine en
vriend durven niet) en bewonderen onze oude dame. Voor een deel van
de groep is dit de laatste avond op Kythera, we nemen hartelijk
afscheid en we moeten zéker een keer naar Sidney komen. Wie weet.
|
De 200 jaar oude brug bij het plaatsje Katouni, Kythera. |
|
Chora, Kythera. |
Maandag 18 juli, een eenzame rustige
dag voordat de volgende periode van harde wind er aan komt, die we
benutten voor een mooie rit via de plaats Kalamos naar Chora, de
pittoreske hoofdplaats in het zuiden.
Om 14.30 uur moeten we de auto omruilen op het vliegveld en
zowaar gaat dat deze keer vlotjes. Genoeg tijd nog om naar het
heerlijke strand bij Paleopolis te gaan, waar Anneke en Peter later
aanschuiven. We spreken af om het uitgestelde diner aan boord de
volgende avond alsnog te nuttigen. Dan is er namelijk wederom live
muziek, ditmaal weer in het cafétje aan de haven. Zoals voorspeld
steekt in de nacht naar dinsdag de wind weer op, nu uit het
noordoosten (de meltemi uit de Egeïsche zee). De wind is nu dwars op
de romp zodat de neus van de boot in de harde vlagen nogal naar
stuurboord verwaaid. Zoveel zelfs dat de vissersboot die daar naast
ons ligt te kort ruimte heeft om aan te leggen als hij ’s morgens
vroeg terug komt. We voelen ons wel een beetje bezwaard als we hem
aan zijn eigen anker zien liggen een stukje verder in het haventje.
Nadat we een extra voortros van de punt naar de wal geplaatst hebben
en de ankerketting extra strak aangetrokken is, gaat het beter. In de
vlagen loopt de wind op tot maximaal 30 knopen, 7 Bf. Inmiddels komt
er wel de nodige swell in het haventje zodat we nogal aan de
landvasten en het anker liggen te rukken, maar dat geeft alleen wat
ongemak. Gelukkig gaat de wind in de loop van de middag liggen zodat
we met de auto nog even naar de supermarkt in Aloizianika kunnen en
het etentje aan boord kan ook door gaan. Als we terug komen van de
supermarkt rijden we langs het huis van de visser waar de katten
gevoerd worden. Nu zit Jannis op het terras, dus Jeanet stapt uit om
te vragen hoe laat dit plaats vindt en of we daarbij kunnen zijn.
Maar Jannis spreekt geen woord Engels en het lukt haar niet om
duidelijk te maken wat de vraag is. Jammer, maar we laten het maar
zo. Aan de hoeveelheid visgraten te zien die op de voerplaats liggen
hebben de katten hier niets te klagen. Het optreden in het cafétje
is een soort van muziekcabaret met als thema opera en is best leuk,
ondanks dat de Griekse woordgrapjes tussen de Engelstalige nummers
ons volstrekt ontgaan (behalve Peter natuurlijk) . Het wordt een
latertje met (te) veel ouzo. Door het geruk aan de lijnen wordt het
wederom een onrustige nacht en ’s morgens rond een uur of 5 steekt
de wind weer op die in de loop van de dag aantrekt tot maximaal 37
knopen in de hardste vlagen, een ruime 8 Bf!
|
Kobonadha, Kythera. Op de achtergrond is vaag
Avelmonas te zien. |
Donderdag 21 juli is de
harde wind voorbij. We maken nog een ritje naar het strand van
Kobonadha. Dat blijkt ook een prachtig strand, maar vooral de prima
weg er naar toe door een kloof is schitterend. Maar we gaan toch maar
naar het strand van Paleopolis zodat we beter kunnen timen wanneer we
weer terug aan boord zijn om te douchen, de boot af te spuiten en
water bij te vullen aangezien we de volgende ochtend op tijd willen
vertrekken naar Monemvasia.
Om 19.00 uur moeten we op het vliegveld
de auto inleveren. Anneke haalt ons op in gezelschap van Ina. Haar
man Cees en zij zijn de vorige dag gearriveerd met de boot voor een
weekje vakantie. Na een borrel bij Anneke en Peter thuis hebben we
een gezellig afscheidsdiner in taverna Skandia en een afsluitende
borrel in het café aan de haven in Avlemonas. Wij hebben weer
genoten op “The windy island of Kythera”, Anneke en Peter bedankt
voor de gezelligheid en goede zorgen!
|
Afscheidsdiner in Skandia; vlnr Ina, Cees, Peter, Willem en Anneke. |