Van Sivota naar Kiparissia

Na het vertrek van Susanne en Frank uit Sivota (Levkas) komt er een grote catamaran naast ons liggen, met de Zuid-Afrikaanse Australiër Hyde als bemanning. Hij wil continu iedereen helpen en dat komt goed van pas als er b.v. ankerproblemen zijn. Zo krijgt een stel redelijk onervaren huurders gratis onderricht en onze buurvrouw Jan hulp als haar anker los getrokken wordt door dezelfde onervaren huurders (Jan is overdag alleen aan boord, want haar man Steve volgt een duikcursus). Maar als er geen ankerproblemen meer zijn om op te lossen (wat kan die man trouwens lang onder water blijven, Jan en Jeanet beginnen zich op een gegeven moment al zorgen te maken) gaat hij net zo lang buurten bij andere boten totdat hij iemand met enig ander probleem gevonden heeft. Jan en Jeanet denken een typisch geval van ADHD.

De zoveelste poging om het airdeck van onze dinghy te repareren.
Helaas is het nog steeds niet gelukt. 

We treffen onze Engelse buren van Ionion Marine, Emma en Peter van de Artemis (Jeanet bracht hen vorig jaar naar het vliegveld) en ze nodigen ons uit voor een borrel bij hen aan boord. Peter bouwt als hobby gitaren waarvan de hals weg te nemen is, zodat ze makkelijk mee te nemen zijn. Aardige, gezellige mensen. Wij gaan daarna nog even een pizza eten, die overigens verrassend goed is, en treffen daar de bemanning van onze buurboot Jan en Steve. Zij zitten al aan de ouzo, maar vinden het goed dat we aanschuiven. Het blijken bar gezellige mensen, Steve heeft Monty Pyton achtige verhalen zodat bij Jeanet de tranen over de wangen lopen van het lachen. Ze houden erg van dansen, de tango is natuurlijk favoriet en de Argentijnse vinden ze helemaal wow. Als dan ook de plaatselijke troubadour langs komt die wel 2 liedjes kent, gaan er een paar tafels aan de kant en de voetjes van de vloer. Ook de andere gasten en het personeel zijn enthousiast, de ouzo vloeit rijkelijk.

De volgende ochtend, woensdag 8 juni, varen we ondanks een lichte kater naar Sami op Cephalonia. Tot aan de zeestraat tussen Cephalonia en Ithaka kunnen we zeilen, daarna helaas tegenwind zodat we motorzeilend opkruisen naar Sami. Op de kade staat de havenmeester ons op te wacht en, jawel, ook Roberto pakt een lijntje aan. Roberto (Italiaan) is ook een van onze buren bij Ionion Marine. We hadden hem voor onze tewaterlating kort gesproken en toen had hij ons verteld dat zijn familie evenals vorig jaar een huis bij Sami heeft gehuurd en dat hij daar zijn boot naar toe zou brengen. Tijdens een kop koffie vertelt hij dat hij toevallig de volgende dag naar huis vertrekt, om dan in juli weer terug te komen. Hij heeft als tip om in restaurant The Mermaid te eten, het is er goed en niet duur, hij schuift zelf later ook aan. Een zeer aangename nadere kennismaking.

Deze kleine visser had dus een enorm dreganker, te zien
dicht bij de achtersteven.

We blijven nog even in Sami, want de wind is zuidelijk en dat is precies de richting waar wij naar toe willen. Een visser haalt een onhandige toer uit met zijn anker, zodat deze in de knoop komt met het anker van een zeilboot. Het geeft de nodige consternatie onder de zeilgemeenschap. Na een paar uur proberen om het los te krijgen, gaat het anker plus de ketting van de visser over boord. De volgende morgen probeert de aardige jongeman van de dieselauto snorkelend te helpen om het anker los te krijgen, maar ook dat lukt niet. We hadden Hyde hier goed kunnen gebruiken. Pas de volgende ochtend met behulp van een professionele duiker lukt het uiteindelijk het anker plus de ketting weer aan boord van het vissersbootje te krijgen. Daar zijn wel 3 sterke mannen voor nodig, want het blijkt een enorm dreganker te zijn! En zo is er altijd wel wat te beleven. Vrijdags blijkt onze nieuwe zonnetent ook een prima regenscherm als er een onweersbui langs trekt.

Melissáni Lake

Zaterdags huren we een scooter. Eerst naar Melissáni Lake op slechts 2 kilometer van Sami. 3 Jaar terug hebben we met Ingrid en Ton (zij waren toen op Cephalonia op vakantie) heel veel van het eiland gezien, maar dit is een van de weinige dingen waar we toen niet geweest zijn. Dit meer ligt in een grot, het dak van de grot is lang geleden ingestort zodat de zon nu boven het meer schijnt. Dat geeft een mooi effect. Het meer is slechts tussen de 1 en 15 meter diep en wordt gevoed door onderaardse rivieren. Je vaart een stukje met een bootje de grot in, onze “gondelier” blijkt een grappenmaker. Best aardig om gezien te hebben. Vervolgens gaan we even terug naar de boot om te kijken of onze Finse buren inmiddels vertrokken zijn en of dit geen problemen heeft gegeven. Zij zaten namelijk op een terras aan een biertje (de kater van de vorige dag wegdrinken?) toen wij naar Melissáni Lake gingen. Toevallig zijn ze net aan het vertrekken, het gaat allemaal goed. Dan kunnen we met een gerust hart de mooie route naar Assos aan de westkust rijden (zijn we indertijd wel met ingrid en Ton geweest, maar is een tweede bezoek meer dan waard) en een andere route terug, In Karia stoppen we voor een late lunch. Het is nog best fris op de scooter, het vest moet aan.

Op Cephalonia kom je vaak geiten tegen.

Zondag helaas nog steeds zuiden wind en voor maandag wordt onweer een regen verwacht. wij krijgen daar uiteindelijk weinig van. Ook de voorspelling voor dinsdag is dat de wind zuidelijk zal zijn, maar in de loop van de dag wordt hij blijkbaar noordelijk of westelijk want er komt een flinke wind uit die richting door de Ithaka straat recht op de haven te staan. Er staan aardig schuimkopjes buiten de haven en dat geeft een oncomfortabele deining in de haven.

 

Willem bevrijdt de ketting van een blok beton.

Willem heeft gekeken hoe ons anker en de ketting er bij ligt. Vóór ons liggen namelijk boeitjes van moorings en bij het ankeren gingen we nou niet bepaald recht achteruit. Zijn zorg blijkt niet onterecht, de ketting ligt om 2 betonblokken van de moorings. Het lukt hem om ons te bevrijden van 1 van de blokken, maar de ketting zit te strak om het andere blok om het al snorkelend los te krijgen. Met het wegvaren zullen we hier rekening mee moeten houden. Inmiddels hebben we het wel gezien in Sami. Het is best een aardig plaatsje, niet duur (voor ons circa 6,50 euro per dag inclusief water en douches die vaak koud zijn), leuke taverna’s om te eten en voetbal te kijken (het EK is inmiddels begonnen, wel een beetje saai dat NL er niet bij is), maar we willen naar het zuiden! Woensdag 15 juni denken we eindelijk een gunstige wind te krijgen om naar Zákynthos te varen, maar nee hoor, weer zuid! Ook voor de komende dagen is de verwachting óf geen wind óf nog steeds zuiden wind en op zaterdag wordt het 40 graden! Dan wil je ergens liggen waar je lekker kunt zwemmen. We vertrekken uit Sami (verdomd, de douches waren gisteravond warm!) met bestemming Vathi op Ithaka, slechts 15 mijl te varen. Tot aan de zuidoost punt van Ithaka kunnen we tegen de lichte wind in opkruisen, daarna gaat het laatste stuk op de motor. Bij de ingang van de grote baai naar Vathi gaan we bakboord uit Ormos Skoinos in, aanvankelijk alleen om te zwemmen. Maar het is er zo heerlijk rustig en beschut voor de zuidelijke wind dat we besluiten om er een nachtje te blijven. Via de SMS horen we dat Susanne en Frank (de neef is inmiddels naar huis) dezelfde keuze gemaakt hebben, zij liggen in Vathi zelf. Wat een aangenaam toeval! De volgende namiddag meren wij een paar boten verder aan de kade af. Na het eten in de taverna kijken we gezamenlijk de wedstrijd tegen de Polen, helaas een saaie partij die eindigt in de brilstand. Nadat we om circa 00.00 uur net aan boord terug zijn zet onze Italiaanse buurman zijn motor aan om stroom te draaien. Niet fijn, maar a la, na een half uur gaat hij weer uit. Maar dan na 10 minuten gaat de motor weer aan , maar dat niet alleen, ook de muziek gaat heel hard aan. Is hij nou helemaal be….., dat gaat echt te ver! We roepen naar de bemanning, maar geen reactie en alles is donker. Hoe kan dat nou, is hij niet aan boord? Willem bonkt met de pikhaak tegen de romp van de boot om iemand te bewegen naar buiten te komen, geen reactie. En aan boord stappen durven we niet, want we hebben ook een hond aan boord gezien. Dan komt de oudste van de 2 mannen over de kade aangelopen. Die is goed de klos en krijgt van Jeanet de wind van voren dat hij die kolere herrie uit moet zetten. De man kijkt ons wat hulpeloos aan, gaat naar binnen en uit de woordenwisseling begrijpen we dat de jongere van de twee nog wel genegen is de muziek zachter te zetten, maar de motor moet aan blijven. Uiteindelijk komt de jongere man ook boven dek, hij blijkt stom dronken. Als Jeanet hem dat voor de voeten werpt wordt hij heel kwaad en gaat schelden in het Russisch of iets dergelijks. We blijven er op aandringen dat de motor uit moet, iedereen slaapt, hij is de enige die herrie maakt. Hij wil het eigenlijk niet, zijn accu’s zijn leeg en hij wil muziek luisteren, maar uiteindelijk gaat de motor toch uit. Na nog de nodige verwensingen in het Engels en zelfs een bedreiging (ik hoop dat jullie niet wakker worden in de morgen) volgt een rusteloze nacht. De volgende morgen blijken Susanne en Frank niets gehoord te hebben!

De Sparkling en de Saudade in Ormos Skoinos.

Nadat Susanne en Jeanet inkopen gedaan hebben, varen we terug naar Ormos Skoinos. We gaan nu iets dieper de baai in, ankeren in een mooie hoek en maken met een lange lijn aan de kant vast. De Sparkling komt naast ons liggen. Het is hier heerlijk relaxed, geen dronken buurman, en zalig om te zwemmen en te snorkelen. ’s Avonds koken en eten we gezamenlijk. Zaterdag 18 juni wordt het 38 graden, ongelooflijk heet voor deze tijd van het jaar. In de namiddag lopen Susanne, Frank en Jeanet naar een prachtig strand aan de andere kant van de landpunt. Het is ongeveer 30 minuten lopen door de bosjes, af en toe langs een steile afgrond. Na een verfrissende duik en de inwendige mens verwend te hebben met zalige kersen is de weg terug een makkie. Willem gaat met een schepnetje en een panty daarin de diesel filteren. We hadden namelijk op de route van Sami naar hier een hapering in de dieselaanvoer. 2 Jaar terug hebben we veel problemen gehad met vuile diesel en vuile filters. Nu hebben we voor vertrek het groffilter vervangen, maar blijkbaar zit er dus toch weer de nodige troep in de diesel. De tank zelf is namelijk niet volledig schoon gemaakt. Het schepnet hebben we in Vathi gekocht, de meneer van de chandlery had het idee om de panty er in te doen als filter. Het lukt aardig om de wat grotere vlokken er uit te krijgen op deze manier. Hopelijk is het genoeg om verdere problemen te voorkomen.

Zondag 19 juni kunnen we dan eindelijk onze weg naar het zuiden voortzetten. Met enige “saudade” nemen we afscheid van Susanne en Frank, we hadden een paar heerlijke dagen met hen. Het is bewolkt en het zicht is slecht. Eerst is er geen wind, maar na passage van de zuidoost punt van Ithaka krijgen we noordelijke wind uit de zeestraat tussen Ithaka en Cephalonia en kunnen we zeilen. Uiteindelijk trekt de wind aan tot maximaal 28 knopen (6 Bf), waarschijnlijk zijn dit wel wat valwinden van de bergen van Cephalonia. We schieten in ieder geval lekker op, het log tikt 7,5 knoop aan! Bij nadering van de zuidpunt van Cephalonia ruimt de wind verder naar het noorden en neemt af tot circa 16 knopen. Alleen op de genua zeilen we tot circa 8 mijl voor Zákynthos, dan is de wind op. Aan de kade in Zákynthos stad is het vrij druk, maar we vinden nog een plekje.

Muziek tijdens het eten in Zákynthos.

’s Avonds zien we op de nieuwste GRIB files dat er veel meer wind voor de komende week verwacht wordt dan op de vorige voorspelling. Er zijn veel lagedrukgebieden in de omgeving en dus is het lastig te voorspellen. Deze lagedrukgebieden geven geen slecht weer, maar wel aardig wat wind althans te veel naar onze smaak om de kapen van de Peloponnesos te ronden. We balen, het leek er zo goed uit te zien. Gelukkig is Zákynthos een leuke plaats en kunnen we ons hier wel even vermaken. Maar zo snel als het in je nadeel kan veranderen kan het ook in je voordeel veranderen. Op dinsdag ziet het weerbeeld er veel beter uit, de echt harde wind is verdwenen, wel is er in het weekeinde regen en onweer te verwachten. Woensdag 22 juni kunnen de trossen los om de oversteek naar de Peloponnesos te maken. Katakolon is onze bestemming 24 mijl in oostzuidoostelijke richting. Eerst lijkt er genoeg wind om te kunnen zeilen, maar het blijkt veroorzaakt te worden door het landeffect (door het afkoelen van het land ’s nachts en het warme zeewater is er in de ochtend vaak wind vanaf land naar zee). Na circa 6 mijl steekt er echter een heerlijke bries uit het noorden op van 12 tot 20 knopen zodat we de rest van de dag kunnen zeilen met uiteindelijk een gemiddelde snelheid van 4,4 knopen. Dat is extra fijn omdat er enige swell is en onder zeil heb je daar minder last van. In Katakolon is genoeg plaats aan de kade. Later arriveert ook het Nederlandse jacht de Blauwvoet. Zij zijn later uit Zákynthos vertrokken en hebben geen wind gehad! Wat een mazzel hadden wij.

In Katakolon vaart groot en klein vlak langs elkaar.

Katakolon is de plaats van waar uit je Olympia goed kunt bezoeken. Er is een treintje dat je kunt nemen, maar uiteraard ook veel taxi’s. Ook de cruiseschepen leggen hier aan. ’s Ochtends als we wakker worden ligt er een kleine aangemeerd en een tweede veel grotere wordt juist door een sleepboot op zijn plaats gemanoeuvreerd. Katakolon is geen echt dorp te noemen. Het is meer een verzameling taverna’s, cafés en toeristenwinkeltjes waarvan de meesten alleen open gaan als er een cruiseschip aan de kade ligt. Er is bijvoorbeeld geen bakker en dus ook geen vers brood te koop. We vragen bij de taverna waar we ’s avonds eten of we een extra portie brood kunnen kopen, we krijgen gratis een halfje mee. Dat is nog eens aardig. Wij hebben Olympia vorig jaar bekeken toen we met onze auto een ronde over de Peloponnesos hebben gemaakt, dus wij gaan de volgende dag door naar Kiparissia. Het wordt een motorbootdagje.

Traditionele dans op het plein van Kiparissia.

In Kiparissia kunnen we langszij aan de kade liggen. De nacht er voor heeft er 30 knopen wind uit de bergen geblazen, dus we maken een extra achtertros vast. Kiparissia ligt mooi tegen de berg opgebouwd in een groene omgeving. ’s Avonds is er traditionele dans op het plein, om daar te komen moet je 10 minuten pittig omhoog lopen. Het is eigenlijk de bedoeling om vrijdags door te gaan naar Pylos, maar gezien het slechte weer wat er op zaterdag aan komt en het feit dat de marina in Pylos klein en dus snel vol is, besluiten we om in Kiparissia te blijven (later horen we van mensen die uit Pylos komen dat de marina inderdaad vol is). Het bevalt ons hier wel: we liggen goed beschut en gratis, kunnen onbeperkt water tappen, de mini market is niet ver, er zwemmen schildpadden in de haven en het dorp is best aardig. Vrijdag is het nog warm, zo’n 35 graden. Aan de andere kant van de haven is een strand waar je een frisse duik kunt nemen, ook dat hoort bij de gratis “faciliteiten”.

Donkere lucht boven Kiparissia.

Zaterdag om 10.30 uur vallen de eerste regendruppels, we hebben de kuiptent er op gezet. ’s Middags gaat het echt los, gedurende een 6 tal uren onweert en regent het aan een stuk door. De andere kant van de haven is door de regen af en toe niet meer te zien. Willem weet wat hij de komende tijd kan doen: ramen kitten! Een aardig Engels stel ligt hier ook al even. Zij blijken grote problemen met hun diesel te hebben. Er is een bacterie in gekomen die de diesel zo stroperig maakt dat de motor niet meer wil starten. Via de manager van een hotel die goed Engels spreekt hebben ze een monteur te pakken gekregen die hen gaat helpen. Willem gaat eens vragen wat het kost om onze tank schoon te laten maken. Voor 100 euro kan de klus geklaard worden en dat nog wel op zondag. De diesel die er in zit, circa 100 liter, zijn we dan wel kwijt. Aangezien we ook na het vissen met het schepnet nog een keer een lichte hapering in de dieselaanvoer hebben gehad, besluiten we om dit maar te doen. Willem haalt de bakskist leeg, de jongeman komt met een groot vat in zijn auto en pompt de diesel uit de tank. Daarna spuit hij het in met een chemisch goedje en zegt dat hij na een uur terug komt. Stipt een uur later is hij terug met een makker en wordt de tank schoon gemaakt. Uit de manier waarop en de spullen die hij meegebracht heeft blijkt dat hij dit vaker gedaan heeft. Samen zijn ze een kleine 2 uur bezig en dan ziet de tank er weer pico bello uit. Hij levert ook nog even nieuwe diesel, we moeten daarna de motor 5 minuten laten draaien en die loopt al een zonnetje. Wij verwachten voorlopig geen problemen meer op dit gebied. Van de maandag is het enige noemenswaardige dat de Nederlandse motorbooteikel Utopia achter ons komt liggen (zie ons vorige bericht, de Vlikho baai). Hij komt een praatje maken met Willem en lijkt hem niet te herkennen. Jeanet kijkt stoïcijns de andere kant op. Dinsdag 28 juni besteden we de ochtend aan een kijkje bij het oude fort wat op een steile rots gebouwd is. Omhoog gaan we voor 4 euro met een
taxi, terug is het ongeveer 30 minuten lopen. Het uitzicht is het zeker waard.

Uitzicht vanuit het oude fort.

 

De komende dagen is het plan om de zuidwest punt van de Peloponnesos te ronden en op vrijdag in Kalamata Marina aan te meren. In Kalamata is dat weekeinde een tangofestival, waar we weer wat fijne dansjes hopen te gaan maken.

Préveza, het zeilseizoen start met tango

Inmiddels zijn wij weer een kleine 3 weken aan boord van de Saudade en zijn de eerste mijlen van 2016 afgelegd. Donderdag 2 juni varen we om circa 10.15 uur van Préveza Marina weg naar de brug bij Levkas van 12.00 uur. In het Levkas kanaal motoren we zoals gebruikelijk, maar daarna kan de genua uitgerold en zeilen we de circa 10 mijl naar de Vlikho baai. Daar is het nog rustig, plaats genoeg om uit te kiezen waar je gaat ankeren. Ons favoriete café Fyki van George in Vlikho is er nog en ook zijn moeder die de heerlijke mezze (tapas) voor bij de borrel maakt is in goeden doen. Bij gebrek aan een rijbewijs verplaatst zij zich inmiddels per motorbootje van huis (is aan de andere kant van de grote baai, in het gehucht Gena) naar het café. En zo verandert er gelukkig hier niet zo veel.

De opblaasbare bodem van de rubberboot heeft een lek wat
lastig blijkt te repareren. In Nidri hebben we daarom 2e hands
plankjes gekocht zodat we in ieder geval nu een harde
bodem hebben. 

Wat helaas ook niet verandert is dat je onderweg af en toe arrogante eikels tegen komt, deze keer in de vorm van een Nederlandse motorbootvaarder (bootnaam Utopia, misschien een De Mol familielid?). Hij komt de volgende dag redelijk dicht bij ankeren hoewel er plaats genoeg is, maar à la, dat is nog tot daar aan toe. Vervolgens gooit hij ook zijn hekanker uit, zodat hij niet meer met de wind mee draait. Als de wind nu uit de verkeerde richting komt, draaien wij tegen hem aan. Willem gaat vragen of hij denkt dat dit een probleem kan geven. Hij denkt dus van niet, zijn hekanker moet uit omdat hij anders te veel giert en verder is het ons probleem. Goed zeemanschap heeft hij blijkbaar nog nooit van gehoord en hij gaat dus niets aan de situatie veranderen. Aangezien wij nog van boord willen om te eten in dat leuke gehucht Gena waar een aantal taverna’s direct aan het water zijn, kiezen we eieren voor ons geld en gaan wij ankerop om een stukje verderop opnieuw te ankeren. Rust aan boord en de ergernis ebt weg bij een lekker drankje en dito maaltijd aan de waterkant.

De Sparkling en de Saudade aan de kade in Syvota (Levkas).

Op zondag hebben we met Susanne en Frank van de Sparkling (inclusief neef Jonathan dit keer) afgesproken in Sivota aan de zuidkust van Levkas. Wij zijn er het eerst en het lukt zowaar om het plekje aan de kade naast ons voor hen vrij te houden. Het is een gezellig weerzien met borrels op de kade, in de kuip van de Saudade en tijdens een lekkere maaltijd in de family taverna. Zij willen de volgende dag graag gaan chillen in Porto Leone op Kalamos, wij blijven liever nog even in Sivota, zodat we de volgende ochtend weer afscheid van elkaar nemen.



Maar nu eerst nog even wat hieraan vooraf ging.
Na een prima vlucht op 17 mei troffen wij de boot in een goede doch stoffige conditie bij Ionion Marine aan. Eerst een paar dagen acclimatiseren met wat kleine klusjes zoals het ophangen van de houten bakjes in het badkamertje.

 

Handige bakjes in het badkamertje.

 

Dit was een van Willems winterklussen met de hulp van Dirk, nog bedankt daarvoor Dirk, en blijkt enorm handig in het gebruik. Tijdens het eten in de taverna van de buren, Cleopatra Marina, treffen we wederom Jochen onze Duitse kennis vol met grapjes en ook serveerster Frida is daar nog actief (haar zoon heeft vorig jaar tijdens het helpen bij het aanleggen van een boot zijn voet verloren, gelukkig gaat het met hem goed).

 

 

 

 

Via de mail hebben wij van Tina, Sandro en Katarina van dansschool Pa’Bailar gehoord dat zij vanaf donderdag een tangofestival hebben. Daarom hebben wij een auto gehuurd, het festival is namelijk in een groot hotel 20 km noord van Préveza. De aanwijzingen om er te komen zijn summier, we hebben geen echt adres kunnen achterhalen dus aan Tomtom hebben we niet veel. We rijden eerst te ver, en de opluchting is dan ook groot als we in het laatste schemerlicht het juiste hotel traceren. En dan blijken we de eersten, dus wie opent het bal? Wij dus! Het weerzien met Tina en Sandro is hartelijk, Katarina treffen we er pas op zondag. Donderdag en zondag zijn er weinig dansers, maar vrijdag en zaterdag 80 à 100. Veel goede dansers, o.a. uit Athene en Thessaloniki. Het is een feest voor het oog. Wij zijn de enige niet Griekse dansers. Het nadeel is dat het een sterke ons kent ons sfeer is en daar kom je niet makkelijk tussen. Mooie docentenparen zijn er ook, 2 Argentijnse paren (Virginia Pandolfi & Jonatan Aguero en Maria Filali & Gianpiero Ya Galdi) en 1 Grieks (Maria Manzion & Panagiotis Karamboulas), die met name optreden op zaterdag. En een prima Argentijnse DJ (Marcelo Rojas), volgens Sandro een van de beste van dit moment.

Maria Manzion & Panagiotis Karamboulas

 

Virginia Pandolfi & Jonatan Aguero

 

 

Dikke plassen na de onweersbui van zaterdag 21 mei.

 

Deze dagen doen we verder niet veel, want de milonga’s op vrijdag en zaterdag starten pas om 23.00 uur en om die tijd ben je nog de eerste die er is. Overigens komt dit niet slecht uit, want met name zaterdagochtend is er een langdurig onweer met bakken water waardoor er weinig te klussen zou zijn.

 

 

 

 

 

 

Op maandag kunnen we met de huurauto mooi nog even bevoorraden bij de Lidl en op dinsdag 24 mei propt Willem de vouwfiets in de achterbak om de auto weer op het vliegveld in te leveren. Na het schuur en schilderwerk aan de rode rand op de waterlijn volgen tijdens de 2 dagen dat we een rolstijger gehuurd hebben het schilderwerk aan de dunne rode lijn aan de bovenkant van de romp en het poetsen van de romp.

 

Nadat de boot op de kar gezet is kan nog even
snel de laatste anti fouling aangebracht worden
op de plaats van de stutten voordat we te water
 gaan.

 Ook het onderwaterschip krijgt weer een nieuwe  laag anti aangroei verf en dan kunnen we te water. Daarvoor hebben we op zaterdag 28 mei om 12.00 uur een afspraak, maar de mannen van Ionion zijn weer snel want we zijn al om 11.10 uur aan de beurt. Lekker hoor als alles zo vlot loopt. In Préveza Marina is het druk. Mikis, dezelfde havenmeester als vorig jaar, creëert nog een plekje langs de laatste kade voor ons en dan is het tijd om eens te bekijken hoe dat andere winterproject uitpakt. Dat is namelijk een nieuwe grote zonnetent, die we zo hoog op kunnen hijsen dat we er onderdoor kunnen lopen. Zie hier het resultaat, wij zijn er maar wat trots op!

 

 

 

Trots op de nieuwe zonnetent, we kunnen er onderdoor lopen.

Verrassend genoeg zijn er deze winter op de kade van Préveza Marina 3 gebouwen in aanbouw geraakt. Eén wordt het nieuwe havenkantoor (is nu in een portacabin), één wordt voor douches, toiletten en misschien ook wel voor wasmachines en wat het derde gebouw wordt is vaag. Overigens zijn er nu voor het eerst douches en toiletten in een portacabin te gebruiken. Olga, de dame van de administratie, denkt dat zij misschien volgende zomer wel en nieuw kantoor heeft! Eten bij restaurant The Mermaid van Tassos en dochter Dimitra is altijd een feest. Hij heeft in een deel van zijn restaurant een minimarket gemaakt. Tja, je moet creatief zijn om genoeg te verdienen om de winter door te komen.

De stellage voor de zonnepanelen krijgt steeds meer functies, zoals nu ook voor de was!

 

De komende dagen wordt er zuidelijke wind verwacht met wat regen en wellicht ook onweer, dus we zullen nog niet zo veel vorderingen maken met ons plan om een tocht rond de Peloponnesos te maken.