de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

maandag 15 augustus 2016

Van Kythera naar Korfos

Op onze route naar het kanaal van Korinthe zijn we inmiddels in Korfos aangekomen. Korfos is een aardig dorp met een mooie grote ankerbaai die beschut is voor vrijwel alle windrichtingen. Maar deze plaats is vooral heel handig als laatste stopplaats in de Saronische Golf om het kanaal van Korinthe aan te lopen. De komende dagen liggen we echter nog wel hier, want de meltemi (harde noorden wind uit de Egeïsche zee) blaast t/m dinsdag ook hier is de verwachting. Onze inschatting was dat je hier aan de tavernakade met noordelijke wind goed aan de hoge wal ligt, maar die inschatting blijkt dus fout. De wind komt hier meer uit het oosten en er loopt een swell de baai in waar we niet op gerekend hadden. Aan de tavernakade liggen we te stuiteren en aan de lijnen te rukken, daarbij komt nog een naderend onweer wat ons onzeker maakt over de hoeveel wind die daarin zit en uit welke richting. Gelukkig blijft het bij veel geflits rondom, wat gerommel en een fikse regenbui. Een heel onrustige nacht, dus dat hebben we snel bekeken. We gaan ankeren in de baai, dat ligt gelijk een stuk rustiger. En nu kunnen we zelf uitkiezen waar we gaan eten, want aan de tavernakade lig je weliswaar gratis, maar er wordt verwacht dat je bij hen komt eten. Prima voor een keer, maar niet voor 5 dagen. Maar nu eerst nog het verslag van wat we in de weken hiervoor zoal beleefd hebben.

Na de heerlijke tijd op Kythera gooien we op vrijdag 22 juli om 8.00 uur de trossen los met als bestemming Monemvasia. Zoals verwacht hebben we een tegenwind van 10 knopen en eerst ook nog wat stroom tegen. Het water is gelukkig redelijk vlak zodat we niet afgeremd worden door de golven. Bij kaap Maleas staat iets meer wind, zo’n 15 knopen, en is het water wat knobbelig maar het is goed te doen. Het laatste stuk is de wind meer uit het oosten en maken we betere voortgang. Uiteindelijk is ons gemiddelde 4,8 knopen, niet slecht voor ons doen. We kunnen gelijk merken dat we weer meer in de goed bereikbaar zeilgebied komen, want het is erg druk met o.a. een flottielje van 10 boten. Achter in de haven is nog een plekje vrij, goed beschut voor alle windrichtingen en dat komt mooi uit want we willen ongeveer een week blijven. De havenmeester komt langs, dat is evenals op Kythera nieuw, we betalen hier ook 5 euro per nacht. Water kost 3 euro en is dan onbeperkt. Er verandert blijkbaar toch wel wat in Griekenland. Achteraf blijkt hij lang niet alle dagen langs te komen en is er dus nog niet heel veel verandert.

De Turkse vloot. De houten opbouw is verbrand, de kiel
wordt blijkbaar hergebruikt. De stellage waar het
vuurwerk in heeft gezeten is duidelijk te zien. 
De havenmeester vertelt dat het de volgende dag feest is, de bevrijding van de Turken in 1821. Toevallig waren we 2 jaar geleden hier ook tijdens dit feest. Die avond is er al traditionele dans op het plein van een aantal goede dansgroepen. De vuurpotten op het water zijn al aangestoken en er klinken harde knallen. Het is een gezellige drukte. De 23e ’s avonds rond 20.00 uur vaart de armada met het houten scheepje wat de Turkse vloot voor moet stellen eerst richting het oude dorp op de rots. Het is allemaal een beetje ver weg, maar de harde knallen, de handstakellichten en de grote hoeveelheid oranje rook zijn niet te missen. Dan komt de hele vloot weer terug naar het nieuwe dorp en herhaalt “de aanval” zich. Onder het geluid van dreigende muziek gaat de brand in het “Turkse” scheepje en blijkt er heel veel siervuurwerk aan boord te zitten. Dat gaat op een gecontroleerde manier de lucht in, hoe ze dat doen is ons een raadsel maar het is zeker spectaculair. Veel spectaculairder dan 2 jaar terug. Toen was er veel wind en viel dit alles “in het water”. En we kunnen het dit keer prima zien vanaf de pier in de jachthaven. Vervolgens is er een optreden van een band en ook dat wordt afgesloten met een prachtig vuurwerk. Er volgen wat periodes met harde wind uit het noorden, tot 32 knopen. Meestal is in Griekenland de hardste wind ’s middags, maar hier is er juist in de ochtend meer wind. De avonden en nachten zijn over het algemeen heel rustig met een zuidelijk briesje. De schildpadden zijn er ook nog steeds, we zien ze meestal in de ochtend, het zijn er in ieder geval twee.
Schildpad voor de boeg.



De Agia Sofia in het bovenste deel van het oude
dorp Monemvasia.

Vrijdagochtend op de fiets over de dam naar het oude dorp. In tegenstelling tot 2 jaar terug is het bovendorp nu ook te bezoeken. Van dit deel van het dorp is eigenlijk alleen de kerk, Agia Sofia, gerestaureerd. Met name de ligging en het uitzicht maken dat de hete klim de moeite waard is, de binnenkant van de kerk valt ons een beetje tegen. De muurschilderingen zijn bijvoorbeeld minder goed bewaard gebleven dan in Mistras (zie ons rondje Peloponnesos met de auto vorig jaar september).





Van de huizen zijn helaas alleen ruïnes overgebleven. Rond de middag snel weer terug naar zeeniveau met een lekker windje, want de temperatuur loopt aardig op tot 34 a 35 graden.

Van de huizen zijn helaas alleen ruïnes over.

Best wel hoog hier!

Deze leuke dag sluiten we af met een heerlijke maaltijd van gegrilde inktvis en gerookte zalm bij restaurant Mateo’s. Zeker een aanrader, mede door de aardige bediening.

In Yerakas liggen we voor anker.

Het is 1 augustus, de hoogste tijd om verderop te gaan. Nadat de noordelijke ochtendwind is gaan liggen zeilen we met halve tot ruime wind richting Yerakas. Helaas is halverwege de 10 mijl de wind weer op. Yerakas is een piepklein plaatsje in een inham, goed beschut voor alle windrichtingen. We ankeren op 4 meter water vlak voor de overgang naar de ondiepe lagune verder landinwaarts. ’s Avonds in de taverna raken we aan de praat met een aardige Griekse man die in het dorp opgegroeid is. Er is sinds die tijd niet veel verandert. Volgens hem was Yerakas de haven van het oude Sparta. De eigenaar van de enige mini-market is 5 maanden terug overleden en sindsdien is de mini-market gesloten. Ook is er geen brood te koop, de taverna geeft ons zoveel mee dat we er de rest van de week wel mee zouden kunnen doen. Dit is echt een plaatsje om naar terug te keren. Na een heel rustige nacht is Porto Kheli onze volgende bestemming. Het is een rustige tocht, helaas weer geen dolfijnen gezien. Het laatste stuk gaat met ruime wind op de genua. Porto Kheli heeft een grote ankerbaai waar ook boten aan een mooring overwinteren. Doordat er veel ruimte is in de baai en er ook een lange kade is, liggen hier veel grote (motor)jachten. Hierdoor denkt Porto Kheli dat ze een mondaine badplaats is met dito prijzen in de restaurants en bars. Wij vinden de plaats echter weinig voorstellen, zelfs shabby te noemen. Wel is er een grote supermarkt (AB) dicht bij een aanlegsteigertje voor de dinghy. Voor donderdag en vrijdag wordt harde noorden wind verwacht, dat wachten we hier even af.

Op donderdag zien we ineens in noordelijke richting dikke zwarte rook, er is een natuurbrand. Maar dit is ook in de richting waar Willy en Max hun huis hebben. Heeft Willy misschien te veel spiritus op de BBQ gegooid? Met 4 blusvliegtuigen wordt geprobeerd de brand te blussen. Dat gaat nog niet zo makkelijk met de harde wind, een paar keer denken we dat de rook minder wordt, maar dan laait het toch weer op. Zaterdag onderweg naar Koiladhia zeilen we langs het verbrande gebied en zien we dat het dicht bij diverse huizen heeft gewoed. We weten niet precies hoe het huis van Willy en Max er uit ziet, maar door de verrekijker ziet Jeanet in de baai hun veelbesproken speedboot met de volgboot van de bewaking in het kielzog spelevaren. Ook ziet ze de aanlegsteiger zoals later zal blijken uit de foto’s op internet, het lijkt wel een bunker zo lelijk. We schatten in dat de brand op ongeveer een kilomeer afstand hun huis heeft genaderd. Dat zullen wel angstige uurtjes geweest zijn. Ook Koiladhia heeft een mooie grote ankerbaai die rondom beschut is doordat er een eiland in de monding ligt. Het doet ons sterk denken aan de Vlikho baai (Levkas). Het dorpje stelt niet zo veel voor, maar er is een mini-market, een bakker en een aantal taverna’s. Ook is er een bootyard waar we een kijkje gaan nemen. Aangezien het terrein volledig is afgesloten met een hek kunnen we er niet op, maar het ziet er verzorgd uit met prima bokken. Altijd goed om te weten voor het geval we stalling zouden zoeken in dit gebied.

Het Syntagmatos plein in Nafplion.
De volgende bestemming is Nafplion. Voor de tweede dag op rij hebben we een super zeildag, ditmaal vooral profiterend van de oostelijke landwind. Pas de laatste 6 mijl is de wind tegen. Nafplion was van 1829 tot 1834 de hoofdstad van het onafhankelijke Griekenland. Het is een prachtige oude stad in het noorden van de Saronische Golf met diverse forten hoog op de rotsen, mooi gerestaureerde panden, gezellige winkelstraatjes en pleinen, veel hotels, taverna’s, bars en souvenirwinkeltjes. De klim naar het Akronafplia is nog te doen, maar behalve het mooie uitzicht stelt deze fortificatie niet veel meer voor. De klim naar het Palamidifort beginnen wij niet aan, misschien een andere keer met gemotoriseerd vervoer.

Op weg naar boven in Nafplion.
De lange trap naar het Palamidifort nemen we dus niet!
Het fort op het eiland Boúrtzi in de havenmond van Nafplion staat in de stijgers.
Vergane glorie, ook in Nafplion aanwezig.
In de grote haven liggen we aan de lange kade waar het door de opening naar het westen al snel knobbelig is. ’s Avonds hebben we een fikse regenbui, gelukkig geen onweer of heel harde wind. De volgende ochtend is Jeanet nog maar net uit bed als ze gerommel aan onze ankerketting hoort. Al snel blijkt dat een vertrekkende zeilboot onze ketting, en ook die van de buren trouwens, aan zijn anker heeft. Willem komt ook snel uit de veren om de ketting los te zetten en nadat deze bevrijd is weer strak te spannen. Uit het noordwesten staat een stevige bries zodat we aan de lage wal liggen te hobbelen. Maar wel een heerlijk windje om van te profiteren op de route terug naar Porto Kheli. Na het uitvaren zien we dat op de rede van Nafplion het cruiseschip de Oosterdam van de Holland Amerika Lijn ligt. Eenmaal in Porto Kheli zien we de lucht steeds meer betrekken en vroeg in de avond krijgen we een mega onweersbui over ons heen. De windmeter staat op 60 knopen, dat is het maximum wat hij meten kan! Er valt zoveel regen dat we de buurboten soms niet meer zien.

Tijdens de onweersbui zijn de buren nauwelijks meer te zien.
Gelukkig zit iedereen goed vast.

We zijn blij goed beschut te liggen in deze baai waar de golven niet hoog opbouwen. Andere mensen hebben een minder gelukkige keuze gemaakt zo blijkt uit het feit dat ze tijdens en kort na de bui de baai binnen komen vluchten. ‘s Ochtends is het weer zonnig. Er volgen 3 rustige vaardagen met weinig wind zodat het ijzeren zeil het meeste werk moet doen. Eerst een kort stukje naar Ermioni, waar het op de ankerplek redelijk vol raakt in de loop van de middag. Als we ’s avonds een rondje lopen blijkt er aan de andere kant van de landpunt, Mandraki heet het hier, een enorme flottielje van wel 30 boten met jonge lui te liggen. Het is één groot feest wat vast tot in de vroege uurtjes door zal gaan. Daar wil je echt niet tussen liggen! We zien overigens de eerste boten de volgende ochtend best vroeg weer vertrekken. Onze Nederlandse buren hebben het trouwens die nacht ook gezellig gehad, Jeanet hoorde ze laat terug komen aan boord. Maar wellicht dat dit een duur avondje voor ze is geweest, want hun dinghy met b.b. motor blijkt die ochtend weg te zijn. Vastgemaakt met de “Bacchus knoop” of toch gejat? Ze gaan met hun Duitse vrienden de kust afzoeken, wij kijken bij vertrek naar Poros uit of we hem zien maar helaas. In Poros passen we precies in een gaatje langszij aan de drijvende stijger. Om 15.00 uur brengen we de was bij de wasserette, om 17.15 uur kan die opgehangen worden om te drogen wat ruimschoots voor zonsondergang lukt. Door deze snelle actie kunnen we vrijdag nog naar Korfos varen voordat er 4 dagen met harde noorden wind komt.

1 opmerking:

  1. Wat maken jullie weer veel moois mee op jullie halfjaarlijkse zeilavontuur.
    Leuk om zo lezende voort even mee te mogen dromen.
    All the best!
    DIKKE X van ons

    BeantwoordenVerwijderen