Van Korfos naar Vlikho

Korfos.

Na de regen is het flink afgekoeld tot 27 á 28 graden. ’s Avonds in de dinghy naar de kant om te eten kan er best een vestje aan, heel ongebruikelijk voor augustus, wel lekker om te slapen. Op een ochtend vroeg als Jeanet in de kuip zit met een kop koffie hoort ze luid gesnuif. Er zwemt iets aan de oppervlakte. Eerst is niet goed te zien wat het is, is het een dolfijn? Nee het blijft een hele tijd aan de oppervlakte zwemmen, dat doen dolfijnen meestal niet. Is het dan een snorkelaar? Nou nee, het lijkt meer op een hond, jaaaaa, dat is het, het is een zeehond! Nooit eerder gezien hier, maar we hebben wel gehoord dat er op bepaalde plaatsen kolonies leven. Helaas is de tijd dat hij aan de oppervlakte zwemt te kort om een foto te maken.

De aanloop naar het kanaal van Korinthe met links
de toren waar je moet betalen.

Woensdag 17 augustus vroeg op om naar het kanaal van Korinthe te varen. De wind is weer tegen, maar gelukkig niet zo veel als 2 jaar geleden. Bij het kanaal is het druk met vooral motorboten. Van de andere kant komen de boten net uit het kanaal gevaren, we moeten wachten om aan te mogen leggen om te betalen. Jammer, de andere boten varen het kanaal al in, pas daarna mogen we aanleggen. Betalen gaat vlot, we staan al in de computer. De prijs is hetzelfde gebleven, alleen de BTW is weer een procentje toegenomen. Inclusief is het 123,73 euro. Terug aan boord gaan er net nog 2 sleepboten het kanaal in, maar helaas, we mogen er niet achteraan omdat we te langzaam zouden varen. Dat wordt een uurtje wachten. Achter ons komt met Willems hulp een Franse solozeiler op leeftijd (wij schatten hem rond de 75) aanleggen. We hebben hem al eerder gezien in Kalamata. Als de boten van de andere kant het kanaal uitvaren geeft een aso Italiaanse motorbootvaarder gelijk flink gas. We liggen kort maar hevig te stampen langs de kade en te rukken aan de lijnen. Bij onze Franse achterbuurman breekt een voorklamp doormidden waardoor de voorpunt los komt te liggen en van de kade wegdrijft (hij heeft geen springen gezet) zodat hij dwars op de kade ligt. Vanaf de kant proberen we hem te helpen, maar hij lijkt niet te weten wat te doen. “Start your engine” roepen we hem toe, maar hij staart ons met grote ogen aan en mompelt iets onverstaanbaars in het Frans. Inmiddels stoot de achterkant tegen de kade, niet hard, maar toch. Hij heeft wel de tegenwoordigheid van geest om stootwillen te plaatsen. Wij moeten terug aan boord, want we mogen losmaken om het kanaal in te varen. De Fransman start nu toch ook zijn motor en vaart voor ons het kanaal in.



In het kanaal van Korinthe ...

V

... waar je tegenwoordig kunt bungy-jumpen! 

Voorop vaart een motorboot, die is aardig sneller dan wij, zodat er een flink gat ontstaat. De brugwachter bij de uitvaart van het kanaal heeft de brug, die in het water zakt, weer omhoog gedaan. Hij laat hem weer zakken als wij er aan komen, maar dit gaat niet snel en het licht staat nog op rood. De brugwachter roept door de luidspreker dat we moeten wachten. Wij minderen vaart, maar de Fransman heeft het blijkbaar niet in de gaten of verstaat het niet want vaart gewoon door. Pas als de brugwachter uit zijn hok komt en heel hard “slow, slow” schreeuwt, mindert hij vaart. Maar we hebben een knoop stroom mee, dus hij houdt toch nog flink gang. Net als de brug onder water verdwenen is vaart hij er overheen, wij houden onze adem in. Oefff, gelukkig, geen klap. In Korinthe ligt nog niemand aan de kade, dus daar maken we vast, onze Franse vriend komt achter ons liggen zodat we nog even na kunnen kaarten over de bijna crash. Voor zover dat gaat tenminste want hij spreekt vrijwel uitsluitend Frans en verstaat ook bijna geen Engels. Een mooie oefening voor Jeanet, maar wel lastig communiceren.

Korinthe is een aangename stad met een mooi plein met dito nog werkende fontein (een van de weinige in Griekenland) en mooie winkelstraten, we blijven er 2 nachten. Vrijdags willen we door naar Galaxidhi, maar we zien dat er buiten de haven pittige schuimkoppen staan en wind tegen, dus we wachten het nog even af. Een uurtje later lijkt het minder en gooien we los. Eenmaal buiten de haven valt het dan toch nog een beetje tegen. Aan de oostkant van het vaarwater lijkt het water vlakker dus varen we die kant op. En inderdaad, daar is het rustiger. Een stukje verderop profiteren we van de valwinden van de bergen tot 25 knopen en hebben een kort zeilintermezzo. Verderop is de wind helemaal weg, het ijzeren zeil moet de rest van de dag het werk doen. Maarrrrrrrrrrrrrr, eindelijk zien we weer eens dolfijnen! 3 Stuks zwemmen even kort met onze boeg mee, helaas te kort voor een foto. Het is de eerste keer dit jaar, vreemd genoeg. Andere jaren zagen we ze veel vaker. Wel zien we 2 maal een schildpad aan de oppervlakte drijven. Vreemd, meestal zie je alleen even kort de kop boven water en dan duiken ze weer onder. Het lijkt wel of ze slapen. En geregeld komen er geel/bruine kwallen voorbij drijven. Die ontmoet je liever niet bij het zwemmen.

Galaxidhi.

Het is druk in Galaxidhi, we hebben zo ongeveer het laatste plekje aan de kade. Er komt niemand om liggeld te innen. De diesel en watervoorraad wordt weer aangevuld, waarna het eiland Trizonia onze volgende bestemming is. Er is weer weinig oosten wind en warm. Onderweg putsen we water om af te koelen.

Dit soort gaten zitten overal in de kades van de "marina"
in Trizonia.

In Trizonia vinden we een mooi plekje aan de binnenkant van de buitenste kade. Deze kant is de meeste tijd de hoge wal. De kade is onderdeel van een marina die men hier ooit gepland heeft. In de kade zijn veel gaten waar water en elektra had moeten komen, maar daar is het nooit van gekomen. Goed opletten dus waar je loopt, ook omdat de verlichting niet overal werkt.

Privé strandje op Trizonia.

Zondag maken we een wandeling naar de andere kant van het eiland. Daar blijkt een strandje met kraakhelder water. Na het eten belanden we voor een borreltje aan boord van de Windswept bij Willem en Janine met hond Levki. We hebben hen in Poros al ontmoet, zij gaan de volgende dag weer verderop en wij gaan naar dat mooie strandje terug met spullen om er de dag door te brengen. Paradise! Er volgen wat dagen met minder mooi weer. Er dreigt onweer, we halen bijtijds de zonnetent weg. De wind trekt aan tot 30 knopen uit het oosten, wij liggen nog steeds hoge wal. Er vallen wat spatten regen, maar gelukkig trekt de bui ten oosten van ons langs. Bij stevige oosten wind komt er wat deining in de haven.

Wandeling op Trizonia.

Na op vrijdag nog een wandeling over het pad langs de kust te hebben gemaakt is het zaterdag een mooie dag om naar Mesolóngi te varen. Na een uurtje motoren is er genoeg wind om te zeilen en die trekt zelfs aan tot uitschieters van 30 knopen. Op alleen de genua gaan we als een speer. Na de brug bij Patras neemt de wind wat af, maar er blijft genoeg over om tot aan de ingang van de vaargeul naar Mesolóngi het zeil vol te houden.

Zeilend naar de brug bij Patras.

Aan de kade in Mesolóngi met prachtige
zonsondergangen.

Eenmaal in de haven kunnen we langszij aan de kade liggen. Eerst hebben we een plek te ver van de waterkraan, zodat we de volgende dag na vertrek van een grote Amerikaanse catamaran gaan verhalen. De Saudade kan daarna weer eens lekker schoon gespoten worden. Het stadje is een stukje van de haven, dus de fietsjes worden van stal gehaald. ’s Avonds willen we eten bij ons favoriete restaurant (The Roosters Egg), maar die blijkt 3 dagen gesloten vanwege een doopfeest. Het gaat hen blijkbaar voor de wind. Het restaurant ernaast blijkt ook een prima keuze. Wij vinden het rustig in het stadje, als we terugkomen in de haven snappen we waarom. Iedereen zit daar! Het is heel druk in de bars en restaurants, 2 hebben er live muziek. Aangezien die muziek nog wel even door zal gaan, gaan we er nog maar even van “genieten”, hoewel de kwaliteit niet geweldig is. Met de oordoppen in hebben we later toch een goede nachtrust. Woensdag is het de laatste dag van augustus. Goed bevoorraad is het tijd om de Ionische zee weer op te zoeken, met als eerste bestemming de ankerbaai achter het eiland Petalas. Daar is verder niets, dus eigen eten en drinken meenemen. Als we rond 13.30 uur arriveren is het er al best “druk”. Na nog wat vertrekkende en arriverende boten blijven we met 13 over voor de nacht. Er is hier zoveel ruimte dat iedereen genoeg privacy heeft. Over het algemeen is er tot 15.00 uur geen tot weinig wind, dan steekt er een stevige bries uit west tot noordwest op van 20 tot 25 knopen. Hier zijn de oordoppen ’s nachts niet nodig en de sterrenhemel is er magnifiek! De lucht is onstabiel, er wordt mogelijk onweer voorspeld. Donderdag zien we de dreigende lucht dichterbij komen, maar ontspringen we de dans. Vrijdag helaas niet, in de namiddag trekt de bui over de baai met tot 35 knopen wind (7Bf) uit noordoost en flink wat regen. Het onweer zelf blijft op afstand. Er bouwen wel wat windgolfjes op, maar het is prima te doen en we liggen als een huis.



Doorvaart tussen Meganisi (stuurboord) en Kithros.

Het is een heel fijne plek hier, een van onze favorieten, maar zaterdag 3 september gaan we weer verderop. Aangezien er voor de komende week een paar dagen met harde zuidelijke wind en veel regen met vast ook onweer daarbij verwacht wordt, is de goed beschutte baai van Vlikho (eiland Levkas) onze volgende bestemming. Het is een kleine 30 mijl varen, er is geen wind. Tussen de zuidkust van Meganisi en het eiland Kithros is een doorvaart. Daar waren we nog niet eerder, het is er prachtig. De hele zuidkust van Meganisi is trouwens een lust voor het oog. In de Straat van Meganisi (met aan de andere kant het eiland Levkas) is een beetje zuidelijke wind zodat de genua nog even aan het werk kan. Helaas is de wind niet zo krachtig als meestal het geval is en het laatste stukje naar de invaart van de baai bij Nidri weer tegen. De baai van Vlikho is zo groot, je vindt er altijd een goede plek. De eerste dagen gaan we een beetje vooraan liggen zodat de afstand met de dinghy naar Nidri om boodschappen te doen en uit eten te gaan niet zo groot is. Maandag verkassen we meer naar binnen en liggen we voor de taverna’s en de hoge wal van de oostelijke wind. In de namiddag betrekt het, later ’s avonds een fikse onweersbui met korte tijd veel wind en lange tijd regen. Zo lang zelfs, dat het op dinsdag slechts 2 uurtjes droog is.

De GRIB-file voor donderdag 8 september met de hoeveelheid te verwachten regen.
Wij bevinden ons rechts boven in het groene gebied. Niet eerder hebben we een
voorspelling met zo veel regen op de plaats waar wij zijn gezien.  

Donderdagochtend vroeg is het weer raak. Op de GRIB-files hebben we gezien dat we de volle laag gaan krijgen en dat komt ook uit. Om 4.30 uur begint het keihard te waaien, tot 57 knopen (11 Bf!) horen we later van een andere Nederlander, en keiharde regen. In het licht van twee schijnwerpers waarmee andere ankeraars de omgeving verlichten zien we dat een aantal boten los zijn, hun anker houdt het niet, onder andere ook onze buren. We zien hun lichten aan gaan en gelukkig trekt hun motor het tegen de keiharde wind in, anders zouden ze wellicht tegen ons aan waaien. Bij ons gaat het prima, het zijn een paar enerverende uren, maar ‘s ochtends zien we onze dinghy op zijn kop liggen. En de motor zit er nog aan! Gelukkig is die niet in de diepte verdwenen, helaas zijn wel twee plankjes van de bodem weggedreven. Een ervan is toevallig gevonden door een andere Nederlander, hij komt hem bij ons afleveren en van hem horen we dat een andere Nederlandse boot schade heeft opgelopen van een losgeraakte Oostenrijkse boot. Heel vervelend vooral ook omdat de Oostenrijkers schuld ontkennen. Willem laat de buitenboord motor eerst even schoon regenen en na de bougie meerdere malen te hebben droog gemaakt lukt het om hem weer te starten. Hij loopt nog niet zoals het was, maar het is misschien al meer dan je verwachten mag na 6 uur in het zoute water.

Het einde van de onstabiele periode is nog niet in zicht, maar we hebben het wel een beetje bekeken hier en we moeten ook weer eens water tanken. In de hoofdplaats Vathi van het eiland Meganisi is een marina welke wel goed beschut lijkt en waar we wel nieuwsgierig naar zijn. Hoe het daar is vertellen we in het volgende bericht.