Van Vlikho naar Préveza

 

Odyseas Marina, Vathi, Meganisi. Wij zijn nog net
te zien voor de vrachtwagen.

Ook voor de komende dagen is het weerbeeld onzeker en we zijn het een beetje zat om dat achter ons anker af te wachten. Jeanet bedenkt dat er in Vathi op Meganisi een marina is met mooring lijnen zodat je je eigen anker niet hoeft te gebruiken. Dat geeft toch net iets meer zekerheid ingeval van harde wind. We besluiten om er een kijkje te nemen dus op zaterdag 10 september wordt het anker uit de vette klei van de Vlikho baai getrokken en varen we het korte stukje naar de Odyseas Marina. Het is er niet heel druk, vastmaken gaat aan een kade, het is prijzig (35 euro per nacht voor ons) en dan is water (2 euro), elektra en douche (2 euro) niet inbegrepen.

Oké voor een keertje: de douche is geweldig en de was kan gedaan worden.

Verderop aan de kade van het dorp ligt tot onze verrassing de Zephyr van Wim en Jacqueline. Zij zijn ook in 2011 uit Nederland vertrokken. We volgen hen al een tijdje via hun blog, maar tot nu toe hebben we elkaar niet gesproken alleen gezwaaid en gemaild. Heel leuk om hen nu eindelijk eens te spreken. Zij blijken ons blog ook te volgen, dus we weten wel het een en ander van elkaar. Maar toch heel leuk om op een terras onder het genot van een koele drink ervaringen uit te wisselen.
Gezien de prijs van de marina is het na 3 nachten mooi geweest en tijd om weer vertrekken. De weersvoorspelling blijft nog steeds onzeker, dus gaan we terug naar de Vlikho baai voor een paar fijne laatste dagen achter ons anker en bovendien lekker te zwemmen vanaf de boot. Gelukkig komt er deze dagen geen onweer meer, het blijft bij dreigen.

 

Baggeren in het Levkas kanaal.

Donderdags is het tijd om naar Préveza terug te varen. We mikken op de brugopening bij Levkas van 13.00 uur. Helaas is de wind op dit stuk tegen. In het kanaal van Levkas wordt op een aantal plaatsen gebaggerd, de eeuwige strijd tegen de verzanding. Als we met nog een aantal schepen voor de brug liggen te wachten tot die open gaat en er om 13.10 nog steeds geen beweging in zit roept Jeanet de brugwachter via de marifoon op. Blijkt hij niet te draaien om 13.00 uur! Daar hebben we tot nu toe niets over gehoord, maar het blijft onduidelijk of dit nieuw is of bijvoorbeeld alleen in het najaar geldt. Maar ja, 1 mahal per uur de brug openen is ook wel heel veel werk voor een echte ambtenaar. Om de wachttijd tot de brugopening van 14.00 uur te overbruggen maken we vast aan de hoge wal van de dam langs het kanaal. Daarna kunnen we het seizoen perfect afsluiten met een laatste zeilrak.

In Préveza Marina is nog een plekje vrij langszij de 2^e pier. Jochen van de Amir en vriendin Christa liggen aan pier 3, Tassos is zoals te verwachten in zijn restaurant, ook Katarina treffen we, met allen is het een hartelijk weerzien.

 

Met Katarina eten bij restaurant the Mermaid van Tassos.

Tassos.

 

De zwerfhonden bij Préveza Marina lusten
graag een hondenkoekje.

 

Om alles schoon en droog naar binnen te krijgen blijven we de weersverwachting goed volgen. Vanaf zondag wordt weer onweer en regen verwacht, maar vrijdag en zaterdag is het prachtig rustig en zonnig weer zodat de zeilen en de dinghy direct in de winterverpakking belanden. Aan het begin van de week krijgen we inderdaad nog een keer een heftige onweersbui over ons heen met gelukkig niet extreem veel wind, maar wel veel regen.

Alle klusjes kunnen we in een rustig tempo doen en na nog de laatste boodschappen is het zaterdag om 10.00 uur tijd om uit het water gelift te worden bij Ionion Marine.

 

 

Klaar om gelift te worden.

We belanden weer op dezelfde plek als voorgaande jaren. Deze laatste dagen is het prachtig weer, uitstekend voor de was en alles schoon en droog naar binnen te krijgen. De buiskap is zo lek als een mandje hebben we ervaren tijdens de hoosbuien, vers naden zijn vergaan, dus die brengen we bij zeilmaker Jsails die sinds dit jaar een hokje op het terrein van Ionion heeft. En ook de kuiptent kan wel wat reparaties gebruiken, dus die gaat gelijk mee.

 

De buiskap wordt gedemonteerd om naar de zeilmaker
gebracht te worden.

 

Ook Jochen en Crista staan inmiddels op de kant bij de buren Cleopatra Marina, zodat we ’s avonds gezamenlijk eten in het restaurant daar. Op dinsdag 27 september eindigt ons verblijf in Griekenland van dit jaar en na een rustige, vlotte vlucht hebben we de luxe om door Tineke met onze eigen auto opgehaald te worden. We kijken er weer met veel genoegen op terug.