Weekje Kythera

Met een kleine 600 kilometer voor de boeg vertrekken we woensdag 17 mei om 8.00 uur met het huurautootje richting Neapolis. Peter en Rem hebben op Kythera een week georganiseerd met overdag tekenen/schilderen en ’s avonds tango dansen in diverse restaurants op het eiland. Daar hebben we erg veel zin in en het is een leuke start van het seizoen. Willem heeft er dan al een week klussen aan de boot opzitten, o.a. het onderwaterschip heeft al een nieuwe laag antifouling en de koelkast is opnieuw aangesloten op het elektranet waardoor deze hopelijk ook tijdens de heetste dagen in augustus ’s nachts kan blijven koelen. Helaas heeft hij geconstateerd dat de accu’s niet al te best meer zijn, dus die moeten na terugkomst vervangen worden. Ze hebben het 6 jaar uitstekend gedaan, dus we klagen niet.

Uitzicht vanaf het balkon van ons hotel in Neapolis.
De boot naar Kythera ligt al aan de kade, Kythera
 zelf op de achtergrond.

De kortste route naar Neapolis gaat via de snelweg aan de noordkant van de Peloponnesos, tussen Patras en Korinthe. Deze snelweg is nu bijna klaar en we schieten lekker op. Onderweg hebben we wel wat regen, gelukkig geen stortbuien. De route is prachtig, door tunnels en over bruggen met uitzicht op de Golf en de bergen. Vanaf Korinthe buigen we af naar het zuiden, na Tripoli verlaten we de snelweg en gaat het via Sparta over 2 baans wegen naar Neapolis. Daar vandaan vertrekt de volgende morgen om 9.00 uur de boot naar Kythera. Normaal gesproken is er ook een veerverbinding vanuit het voor ons dichter bij gelegen Githion, maar die pont is momenteel in onderhoud en dan vaart er dus gewoon niets! Voor ons als oud texelaars moeilijk voor te stellen. Omdat Neapolis – Kythera nu dus de enige veerverbinding is en deze momenteel maar 1 maal per dag gaat hebben we gebeld met de rederij of we moeten reserveren, maar die heeft ons verzekerd dat dit in deze tijd van het jaar niet nodig is. Toch een beetje ongerust hierover zorgen we er voor dat we zodra het ticket bureautje om 7.00 uur open gaat, op de stoep staan om kaartjes te kopen. 1 Auto, 2 personen kost bijna 70 euro, enkele reis! Kassa. Na nog een uitgebreid ontbijt in het prima hotel gaan we om 8.30 uur naar de pont die aan de kade schuin tegenover het hotel ligt. We moeten via een heel steile brug naar het bovendek waar de personen auto’s staan. Geen rij op rij af, gewoon keren op het autodek. Het gaat allemaal ook. Om 10.30 rijden we op Kythera de steile brug weer af.

Het blauwe autootje op de voorgrond is onze huurauto.

 

De bram bloeit overvloedig.

Het eiland staat prachtig in bloei, vooral het geel van de brem overheerst. Zo zagen we het nog niet, we waren hier alleen in juli of augustus en dan is het een stuk droger. Even later zitten we aan de koffie bij Peter en Anneke thuis in Mitata. De andere deelnemers aan de week zijn er al. Rem en Marian natuurlijk, Anna, Henny, Ari, Frans, Inge en Peter.

 

Ons studiootje. Het is een hele uitdaging om bij het
keukenkastje met de huisraad te komen. 

Wij logeren in een studiootje bij Abramis rooms evenals Inge en Peter, het klassieke oude huis heeft diverse kamers en appartementen en is mooi ingericht. Onze kamer is als studio slecht te gebruiken, het keukenblokje is erg summier en slecht toegankelijk door de grote koelkast die in de weg staat. Voor het ontbijt is het voldoende, zeker ook omdat buurman Peter ons iedere ochtend verwent met een perfect gekookt eitje. Op het gezamenlijke terras kunnen we dit dan oppeuzelen, mits het niet te fris is. Hier is goed te merken dat het nog voorjaar is, dat we op 600 meter hoogte zitten en dat Kythera “The windy island” genoemd wordt.

De volgende ochtend op weg naar de eerste schildersessie zien we toevallig Irene van “Adopt a cat” een aantal katten voeren. We willen graag proberen om onze adoptiekat Adéspota (Zwerver) in Avlemonas te zien (vorig jaar toen we daar met de boot lagen is dat mislukt) en vragen haar of we af kunnen spreken haar daar deze week een keer te treffen. Dat kan, zondag op de markt in Potamos zullen we afspreken wanneer. Helemaal blij gaan we de eerste schilderopdracht te lijf, de molen van het Windmill resort vlak bij Peter en Annekes huis, en dan vooral de wieken van de molen. De rest van de week is iedere dag ongeveer hetzelfde qua indeling. ’s Morgens en ’s middags een schildersessie met bespreking van het gemaakte werk.

Jeanet, Peter en Inge geconcentreerd aan het "werk". 

 

En dit is het onderwerp van de concentratie.

Ari, Anna, Peter, Frans en Rem in Mylopotamos op weg
naar de waterval die droog blijkt te zijn gevallen. De
rest van de dames volgen op enige afstand.

De locaties wisselen, o.a. Mylopotamos, Karavas en een rij bomen niet ver buiten Mitata worden op het doek vastgelegd. Best leuk hoor, het schilderen, vooral Willem krijgt de smaak te pakken. Maar wij gaan ook graag naar het strand, waar je trouwens ook kunt schilderen, en we wisselen het dus af. Op zondag eerst naar de markt in Potamos. Helaas is het nogal winderig en fris. Er zijn nog niet veel kraampjes op het plein, logisch ook omdat er nog weinig toeristen zijn. Irene is er wel, we spreken af op woensdagochtend elkaar in Avlemonas te treffen.

 

 

 

 

Vervolgens is er een heerlijke lunch op het prachtige terras van het restaurant van Skandia, waarna we onder begeleiding van Frank een wandeling in de omgeving maken. Hij weet veel te vertellen over de historie van deze plek waar o.a. graven uit de Myceense en Minoïsche tijd gevonden zijn. Het is ook een mythische plek, volgens de legende werd Aphrodite hier geboren en hij laat ons haar troon zien. Het is een erg leuke, interessante wandeling en laat ons veel meer zien van de plek waar we toch al vele malen op het strand gezeten hebben. ’s Avonds eten en dansen we ook hier in Skandia, we vervroegen het aanvangstijdstip vanwege de aanhoudende sterke wind.

 

Frank, rechts, vertelt in een van de graven. O.a. Willem en Frans luisteren aandachtig.

 

Wandeling door de prachtige natuur van Skandia.

Frank geeft weer uitleg.
Vlnr Henny, Rem, Anneke, Jeanet met achter zich net niet zichtbaar Inge,
Ari, Peter, Frank, Anna, Peter en Marian.
Voor Frans was de klim naar dit punt net even een bruggetje te ver, dat mag op zijn leeftijd!
 

De rode kat is Adéspota, hij laat zich net niet aaien.

Als we op woensdagochtend bij het huis aankomen van visser Yanni is de hele groep katten die hij voert aanwezig. We herkennen Adéspota meteen aan het donkere vlekje op zijn neus. De naam Adéspota blijkt goed gekozen, we kunnen dicht bij komen maar hij laat zich niet aaien. Geen kat die ’s avonds langs de tafeltjes om eten bedelt. Andere katten in de groep zijn aanhaliger. Even later arriveert Irene. Ze vertelt wat over de katten, eentje bijvoorbeeld is nog niet gesteriliseerd omdat zij zich absoluut niet laat vangen. Wij hebben vlees wat over was van een vorig avondmaal meegekregen en aangezien ze die morgen niet heel veel te eten hebben gehad geven we het ze. Dat gaat er wel in bij de dames en heren. Heel leuk om ”onze” kat nu een keer in levende lijve gezien te hebben.

 

De groep katten bij het huis van Yanni. Adéspota ligt lekker lui in de zon links boven.

 

Dansen in het leuke restaurant Pierros in Livadhi.
Lekker eten ook trouwens.

Ook dagelijks natuurlijk vanaf 20.00 a 20.30 uur eten in een restaurant en dansen. Het is toch altijd weer verrassend welke locaties Peter weet te regelen en wat voor heerlijks je voorgeschoteld krijgt. De eerste en laatste avond is het restaurant op het plein in Mitata gereserveerd, verder zijn we een keer in Potamos, Agia Pelagia, Skandia zoals ik al schreef en twee keer in Livadhi. De restauranteigenaar in Livadhi is een dansliefhebber, hij noemt zich de tangokoning van Kythera. Volgens hem zijn er de eerste avond dat we er zijn meerdere tafels bezet vanwege onze komst. De vloer is er prima evenals de sfeer. De muziek gaat lekker hard en ook bij de eigenaar gaan een keer de voetjes van de vloer, zowel Marian als Jeanet zijn een ervaring rijker hoewel we er geen tango van kunnen maken, zelfs geen ballroom versie. Na terugkomst bij de studio genieten we nog van een slaapmutsje met Inge en Peter op ons gezamenlijke terras en zo vliegt de week om. Donderdagmiddag vertrekt bijna iedereen weer naar huis. We nemen afscheid op het vliegveld en rijden door naar Diakofti waar onze boot om 16.00 uur vertrekt. Peter en Rem, ontzettend bedankt voor het organiseren en iedereen bedankt voor de super gezellige week.

Op de terugweg naar de Peloponnesos.

Aangezien het te laat is om nog dezelfde dag het hele eind terug naar Préveza te rijden overnachten we in een prima hotel aan de route in de plaats Skala. Het ontbijt is zo overvloedig dat we ook gelijk genoeg hebben voor de lunch. De route over de nieuwe snelweg die we op de heenweg namen is wel vlug, maar je moet regelmatig tol betalen. Terug hebben we alle tijd en nemen de route dwars over de Peloponnesos. Het is genieten van het mooie uitzicht op de bergen. In de namiddag zijn we weer aan boord en kunnen we een planning maken voor de komende week. De auto hebben we nog tot woensdagochtend zodat we twee stranddagen meepakken en kunnen bevoorraden. De buiskap is inmiddels helemaal gerepareerd en kan weer geplaatst worden, altijd een lastig klusje want hoe zat het ook al weer precies? Gelukkig hebben we de foto’s nog. De watersportzaak op het terrein van Ionion heeft passende accu’s op voorraad, voor de lunch heeft Willem ze gemonteerd en werkend. Na nog een dag de romp poetsen en een dag voor kleine klusjes worden we op zaterdagochtend 3 juni om 8.30 uur weer te water gelaten.

Op weg naar Vonitsa in de golf van Amvrakia blijkt dat we maar maximaal 1700 toeren halen als we vol gas geven. Dat klopt niet, dus eerst maar even naar de ankerplek bij Préveza om te kijken wat er aan de hand kan zijn. Daar blijkt dat het toerental bij een onbelaste motor wel tot 2400 oploopt. Willem vervangt alle brandstoffilters en kijkt ook het luchtfilter na. Helaas zonder het gewenste resultaat. Wat dan de oorzaak zal zijn is dat hij de schroef met een speciaal daarvoor bestemde antifouling heeft ingesmeerd, maar dat dat in ons geval de schroef dusdanig zwaar heeft gemaakt dat het toerental niet meer gehaald wordt. Balen! Nu moeten we proberen het er in de komende tijd onder water weer af te schuren. Inmiddels is er een lekker westenwindje opgestoken en zeilen we met ruime wind op de genua naar de ankerplek achter het schiereilandje Koukouvitsa. Het is er nog niet heel druk, zo’n 15 boten in totaal, en je ligt er rustig met prima beschutting voor de westen wind. We blijven er tot maandag wanneer we ’s morgens vroeg terug motoren naar Préveza. Onderweg lijkt het toerental van de motor wat op te lopen, dus misschien valt het nog mee. In Marina Préveza blijkt Miki de havenmeester er weer te zijn en ook Olga zit op haar administratieve post. De gebouwen waar vorig jaar een start mee gemaakt is zijn nog niet klaar, wel is er nog meer in aanbouw. Even later blijkt dat Jennie en Leo van de Daydream aan dezelfde stijger liggen, het is een gezellig weerzien met borrels en eten bij Tassos in The Mermaid waar het ook weer prima vertoeven is. Deze dagen doen we nog wat laatste klussen om de komst van Tineke en John op donderdagavond voor te bereiden. We hebben er zin in!