de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

vrijdag 28 juli 2017

Parkeren en keutelen op de Ionische zee deel 1


De boosdoener.
Op zondag maken we niet veel kans om bij de watersportbedrijven in Nydri te achterhalen of ze de kapotte uitlaatbocht voor ons kunnen bestellen, maar maandagochtend 3 juli gaat Willem op onderzoek uit. Eerst vraagt hij het bij de aardige mevrouw van Nydri Marine. Die verwijst hem naar het bedrijf van de buren, Ionion Boat Assistance. De behulpzame dame daar gaat bellen en zal ons later op de dag terugbellen of ze er aan kan komen. Aan het einde van de middag belt ze inderdaad terug, maar helaas, de uitlaatbocht voor onze Lombardini motor is in heel Griekenland niet op voorraad en levering zal een maand duren. Bestellen in Nederland zal vast sneller gaan. We vragen bij Nydri Marine of we hun adres voor de levering van het pakket mogen gebruiken en dat is geen probleem. Dinsdag bellen we eerst naar de Nederlandse leverancier (Kemper en van Twist). Bestellen en laten bezorgen in Griekenland kan niet rechtstreeks op de website. We moeten even een email sturen met de gewenste onderdelen en het adres waar het pakket naar toe gestuurd moet worden. We vragen in de email of ze de snelst mogelijke manier van verzenden willen nemen en dat zullen we weten! Als de factuur gemaild wordt blijken de verzendkosten 195 euro! Slik…. We betalen de factuur gelijk en sturen er een mail achteraan dat we het bedrag overgemaakt hebben om de gang er in te houden. Woensdag bekijken we ongeduldig regelmatig de mail, maar horen we niets. We troosten onszelf met een biertje plus verse mezze op het terras van Fyki en eten voor het eerst bij de Vlikho Yachtclub. Het is er een beetje duurder, maar ze hebben een West-Europese kaart en het smaakt uitstekend. Ook blijkt dat je er kunt douchen, wassen en dat ze veel aan service doen, we hadden het pakket ook daar kunnen laten bezorgen. Goed om dat soort dingen te weten.

Volle maan in de Vlikho baai boven de taverna´s van Geni. 

Donderdagochtend is er eindelijk wel een mail. Vol goede verwachting lezen we hem gelijk, maar wat een teleurstelling, de uitlaatbocht hebben ze niet op voorraad!!! Ze hebben hem besteld bij de fabriek van Lombardini in Italië en ze verwachten hem “een dezer dagen” te ontvangen. Daar hadden we totaal geen rekening mee gehouden, op hun website stond daar ook niets over. Dat kan dus wel eens lang gaan duren, geen fijn idee om al die tijd geen motor te hebben. Willem bekijkt nog maar eens de kapotte uitlaatbocht en gaat hem schoon maken. Misschien is hij toch te lassen. Hij gaat eerst vragen bij de Vlikho Yachtclub of zij een lasser weten. Dat weten ze, maar die is 2 weken met vakantie. Natuurlijk, zal je net zien. Dan maar weer naar Nydri Marine. Die weten een lasbedrijfje, Steel Marine in Nydri zelf en op loopafstand. Willem vindt hem snel, maar hij is gesloten tussen 14.00 en 17.00 uur, daarna weer open dus tegen die tijd gaan we er samen op af. En passant passeren we een benzinepomp, die hebben we ook binnenkort nodig want we tuffen heel wat af met de dinghy. Als we bij Steel Marine aankomen is er niemand te bekennen, hoewel de deur open is, de radio luid aan staat en de fan hard ronddraait. We wachten. In de werkplaats in het souterrain staat o.a. een buigmachine, draaibank, etc. Een deel van de tuin is ook werkplaats met o.a. het lasapparaat. Willem zoekt alvast tussen de afvalstukjes rvs of hij iets geschikts kan vinden. Dan komt de eigenaar, die Phil blijkt te heten, tevoorschijn uit zijn huis, een totaal relaxte Engelsman. Willem en hij overleggen hoe dit klusje het beste aangepakt kan worden en hij gaat gelijk aan de slag. Voor 30 euro inclusief fooi is het na een half uurtje gepiept. Nu maar hopen dat het past. Na nog een terrasje en een pita giros in Nydri zijn we om 21.00 uur weer aan boord. Vanuit Vlikho horen we geluiden van het testen van een muziekinstallatie. Om 23.00 start de traditionele live muziek en dat duurt tot 5.00 uur in de ochtend. De oordoppen zijn dus weer hard nodig. Met nog slaperige ogen monteert Willem vrijdags de gelaste oude uitlaatbocht. De twee delen blijken niet helemaal op de juiste plaats aan elkaar gelast, maar met een kleine aanpassing lukt het monteren wel. Na het starten van de motor blijkt er nog en kleine lekkage, maar er is geen rook te zien. We kunnen de motor dus weer gebruiken hoewel we er niet op durven te vertrouwen dat we er hele einden mee kunnen varen. We blijven dus liggen waar we liggen. Bij het eten vrijdag in taverna Elena vragen we de ober naar de live muziek van de vorige nacht. Het feest blijkt ter ere van de naamdag van de heilige van het kerkje op de landpunt te zijn. Ook die nacht zal er weer live muziek zijn. Dat laten we niet aan onze neus voorbij gaan, dus steken we de baai over naar Vlikho. Er blijken zelfs 2 bands te zijn. Eentje lijkt op een bejaardensoos, dus we kiezen om bij de andere band te gaan zitten. Een goede keuze, want even later is daar een groepje dansers maar zeker geen heel plein vol zoals we in Mitata al twee keer hebben beleefd. Wat wel weer apart is, is dat er borden stuk gegooid worden op de dansvloer. Dat zagen we tot nu toe alleen voor de toeristen. Het zijn wel hele goedkope borden, maar toch. Ook kun je bordjes met daarop schuimplastic en bloemen kopen wat je op de dansvloer uit kunt strooien. Zaterdagochtend zijn we een beetje brak, maar er moet benzine voor de buitenboord motor gehaald worden. Die hebben we nu natuurlijk veel nodig, dus we moeten niet zonder komen te zitten. Op maandagochtend komt het verlossende mailtje, de uitlaatbocht wordt die dag naar ons opgestuurd. Later zal de track and trace code volgen. We zijn benieuwd hoe lang hij er over zal doen om in Nydri aan te komen, we schatten 5 tot 7 dagen. Opgelucht gaan we de was doen bij Nydri Marine, het is druk we moeten op onze beurt wachten. Gelijk reserveren we een plekje aan hun steigertje van vrijdag tot maandag. Voor zondag wordt namelijk onweer en regen verwacht. Ook hebben we tegen die tijd wel weer eens water nodig en walstroom is ook wel fijn als het regent.


Moeders achter het roer op weg naar huis.
We hebben een leuke actiefoto kunnen maken van de moeder van George van het Fyki café. Zij vaart iedere ochtend van haar huis in Geni over de baai naar Vlikho met best een pittige gang. We kwamen haar, kleinzoon Sotiris en de hond een keer tegen vroeg in de avond toen ze weer naar huis gingen. De foto is een beetje onscherp, het was ook al schemerig, maar bij ons volgende bezoek aan het café laten we hen de foto zien. Ze vinden het erg leuk, dus we mailen hem naar George. We worden die dag extra verwend met moeders mezze! Woensdagochtend is de mail er met de track and trace code. Het pakket wordt die dag al bezorgd. Wat een aangename verrassing! Om 10.30 uur gaan we naar Nydri om de bus van 11.00 uur naar Levkas te nemen. We moeten namelijk naar de winkel van Vodafonos om het mobiel internet met een maand te verlengen (10 euro, 8 Gig) en dat schijnt alleen in de winkel te kunnen gebeuren. Het is een leuke rit van circa 40 minuten á 1,80 pp enkele reis. De bus heeft goede airco en dat is hard nodig ook want het is 37 graden! In de winkel worden we uitstekend geholpen om een eigen account aan te maken zodat we voortaan ons verbruik kunnen volgen en misschien lukt het nu ook om voortaan via internet te verlengen. Bij terugkomst in Nydri eten we nog een crêpe op een terras en melden bij Nydri Marine dat het pakket die dag zal komen. Daarna snel terug aan boord en zwemmen! Inmiddels hebben we hier 2 maal een schildpad gezien, vorige jaren dat we hier lagen hadden we dat genoegen niet. In de namiddag bellen we of het pakket bezorgd is en ja hoor, Willem kan het afhalen. Complimenten voor DHL Express. Het kost een paar centen, maar is ook echt snel.
Donderdag monteert Willem de nieuwe uitlaatbocht. Met het verwijderen van de oude en het plaatsen van de nieuwe is hij in een kleine 3 uur klaar. Dan toch even een spannend moment als de motor gestart wordt. En ja hoor, geen lekkend koelwater meer en ook geen wolkje rook meer te zien in het motorruim. Dat ziet er dus weer heel goed uit.

Onze `parkeerplek` in de Vlikho baai.

Voor vrijdag t/m zondag hebben we bij Nydri Marine een plaatsje gereserveerd aan hun drijvende steiger. Er moet nodig weer schoon schip gemaakt worden en ook de motor en het ruim moet goed schoongemaakt worden na die onbedoelde zoute douche. En voor zondag zien we al een tijdje onweer en regen aankomen, dus dan is het fijn om aan de wal te liggen. Als we vrijdags rond 13.00 uur bellen dat we er over een paar minuten zijn, blijkt de boot die op de plek ligt waar wij moeten komen nog niet weg, dus we gaan nog even een uurtje voor anker in Tranquil bay, waarna we vast maken aan het steigertje achter ons eigen anker met 50 meter ketting uit. Een beetje veel, maar aangezien er dus voor zondag onweer verwacht wordt met misschien veel wind beter wat te veel ketting dan te weinig. Lekker om weer even aan de wal te liggen en niet op het verbruik van water en elektra te hoeven letten. Naast ons komen later aardige Nederlandse mensen liggen en aan de andere kant van de steiger ligt ook al een Nederlandse boot. Die mensen hebben de pech gehad dat ze gevallen zijn met een gehuurde motor. Ze zitten beiden onder de schaafwonden en de mevrouw heeft ook gekneusde ribben. Ze worden goed verzorgd door de eerste hulppost in Nydri, maar het is een pijnlijk en langdurig proces voor ze weer verder kunnen varen.

Dreigende lucht houden Susanne, Frank en ons
nog even aan boord.
Inmiddels zijn Susanne en Frank van de Sparkling gearriveerd op hun boot bij Ionion Marine. Ze zijn 12 dagen hier om wat aan de boot te werken en vakantie te houden. Zij gaan nu niet varen, dat doen ze half september pas. Met de huurauto komen ze op zondag met de middag naar ons. Het is een gezellig weerzien. Het onweer en de regen lijkt allemaal wat later te komen, ook voor maandagochtend ziet het er nog regenachtig uit, dus we hebben inmiddels de reservering met een dag verlengd. Zondagmiddag is het weer nog mooi en vermaken we ons gevieren met eten, drinken, keuvelen, formule 1 kijken in een café en keutelen door Nydri. We hebben het plan om met de huurauto naar restaurant Elena in Geni te gaan om te eten, Susanne en Frank kennen het daar niet, maar inmiddels betrekt de lucht en zien we steeds meer flitsen boven de bergen. Ook boven Levkas begint het te flitsen en te rommelen. De wind trekt wel wat aan, maar het blijft nog beperkt tot zo’n 20 knopen (5Bf) en het is nog steeds droog. We kijken het nog een tijdje aan, maar met dit weer durven we niet te ver van de boot weg te gaan dus eten we een pita gyros in Nydri. Als we in de snackbar zitten valt er dan toch een flinke bui, maar het lukt gelukkig om weer droog aan boord te komen. Bij het afscheid spreken we met Susanne en Frank af om later in de week contact te hebben om te kijken of we elkaar op vrijdag nog ergens kunnen treffen. Die nacht blijft het onrustig met flink wat regen, bij ons geen onweer en beperkte wind. Later horen we dat het in de Vlikho baai om de hoek gehageld heeft en dat het in de baaien van Meganisi wel heel hard gewaaid heeft. Nieuwe Italiaanse buren die op maandag naast ons komen liggen zijn de hele nacht in de weer geweest met hun motor aan. Wij hebben dus een goede keuze gemaakt met onze ligplaats en mazzel gehad. Na nog de laatste klussen en weer volgeladen te zijn met water is op dinsdag 18 juli na ruim 2 weken “geparkeerd” liggen Petalas onze bestemming. In Nydri lijkt het nog dat er een lekker zeilwindje is, maar eenmaal uit de baai valt dat tegen. Eerst de motor maar eens goed testen. Alles blijkt weer oké, ook het toerental is weer als vanouds en we zien geen vieze roetsporen meer op het achterschip komen. Een hele opluchting. Uiteindelijk zeilen we met ruime wind ongeveer een derde deel van de afstand van 27 mijl naar de ankerbaai achter het eiland Petalas. Daar is het zoals gewoonlijk niet heel druk, maar die nacht wel wat onrustig door een stevige bries vanaf land. Ondanks dat blijven we nog een nachtje. In de middag steekt er weer een fiks windje op (25 knopen, 6Bf) uit het westen ditmaal, maar die nacht is het rustig.

Onderweg naar Port Atheni op Meganisi.
De volgende ochtend gaan we ankerop naar Port Atheni op Meganisi. In eerst instantie is de wind pal tegen, niet veel zo’n 7 knopen, maar altijd jammer als het grootzeil niet ook een beetje mee doet. Eerst moeten we tussen de Ekhinades eilandjes door en vervolgens om de zuidpunt van Kastos heen. Daarna is de koers meer noordelijker en komt de wind gunstiger in. Tegen de tijd dat we bij de zuidpunt van Kalamos zijn kan de motor uit en zeilen we met 3 a 4 knopen de rest van de afstand. In Port Atheni gaan we vrij ankeren in water van circa 12 meter diep. Aan de houten stijger van een van de twee taverna’s hier komt een Nederlandse flottielje. Er zit een groep jeugd bij wat in de namiddag nogal irritant luidruchtig aanwezig is. ’s Avonds wordt er in de taverna nadat het eten achter de rug is door de baas en wat personeel van de taverna een Grieks dansje gedaan en daarna wordt er jaren 70 muziek opgezet zodat de voetjes van de vloer kunnen. Best gezellig en een leuke avond, om 24.00 uur gaat de muziek uit. Inmiddels hebben we met Susanne en Frank afgesproken om elkaar zaterdag weer te treffen in Nydri of Vlikho. Vrijdags proberen we een plekje te krijgen aan de steiger van de taverna in de baai van Spartakhori. Als we er om 12.00 uur aankomen liggen er slechts 2 boten, maar de man op de steiger wuift ons weg met het gebaar dat er geen plaats is. Het kan natuurlijk zijn dat alles gereserveerd is, maar wij hebben onze twijfel. Het is tenslotte hoogseizoen en dan is een boot met slechts 2 personen aan boord niet zo interessant voor je taverna.

Nydri vanaf de landpunt Geni tijdens een wandeling.
Tranquil bay op de voorgrond.
We varen dus gelijk maar door naar de Vlikho baai, vanwaar we zaterdag op de namiddag Susanne en Frank in Vlikho treffen om op het terrasje van Fyki wat te drinken. Met de auto gaan we vervolgens naar taverna Elena in Geni, zij kennen deze geweldige plek nog niet, waar het weer heerlijk vertoeven is met lekker eten. Susanne en Frank vertrekken zondag 23 juli weer naar huis, dus terug in Vlikho bij de dinghy moeten we weer afscheid nemen. We hadden weer een reuze gezellig samenzijn. Die nacht slapen we een beetje onrustig vanwege luide bruiloftsmuziek die tot 4.00 uur in de ochtend door gaat. Op de actuele GRIB file zien we dat er voor woensdag / donderdag weer onweer en regen verwacht wordt. We reserveren vanaf dinsdag een plekje in Marina Odyseas in Vathi op Meganisi. Wel veel duurder dan aan de drijvende steiger van Nydri Marine, maar ook zekerder doordat er een vast kade is en mooring lijnen. Inmiddels zijn er wat kwallen de Vlikho baai binnengedrongen en een verandering van omgeving is ook wel weer welkom. Op dinsdag is het er nog niet heel druk en opvallend genoeg op woensdag ook niet. Het onweer gaat deze keer gelukkig aan onze neus voorbij, de regen zonder wind komt donderdagochtend vroeg.


Veel wind bij Meganisi. Aan de buitenkant van de baai
is een restaurantsteiger waar de boten flink
liggen te rollen.
In de loop van de dag stroomt de marina vol, er staat veel wind en we merken dat ook aan de deining in de haven. Aan de buitenkant van de pier van de marina liggen ook boten geparkeerd van mensen die naar huis zijn. Die gaan enorm tekeer. Een van de hulpjes van de marina houdt ze wel in de gaten maar toch begrijpen wij niet dat mensen hun boot op deze manier achterlaten.
Naast ons komen 2 grote catamarans te liggen, waardoor we niet meer helemaal vrij liggen van onze buren. De stootwillen piepen tussen de rompen. ’s Avonds wordt het wel wat rustiger, maar die nacht wordt onze slaap vergezeld van gepiep. Voor vrijdag wordt er ook nog flink wat wind verwacht, 5 à 6Bf. We besluiten nog even voor 2 nachtjes terug te gaan naar de Vlikho baai voordat we verderop gaan. Gelukkig zijn de kwallen weer minder in aantal en verveelt het ons hier nog steeds niet!

De piepende stootwillen houden ons uit de slaap. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten