Een rustig weekje
in Préveza. Willem verft o.a. de ijzeren delen aan boord, zoals de
mastvoet. We hebben nog oude witte verf uit Albufeira die er goed uit
ziet en ook nog goed smeert. Maar de volgende dagen blijkt het roze
op te droge en hoewel nog steeds in de kleuren van onze boot, kopen
we toch maar een nieuw potje wit om het nog een keer over te
schilderen. Het plan om misschien nog naar Paxos te gaan hebben we
laten varen. Liever willen we nog wat ankeren op rustige plaatsen en
dat is op Paxos niet goed mogelijk. Bovendien lijkt het weer in de
volgende week wat onbestendiger te worden. Vrijdag 25 augustus willen
we eigenlijk weg uit Préveza, maar op donderdag begeeft de 12 volt
lader van de laptop het en die is nodig want we willen ankeren.
Willem gaat op de fiets heel Préveza af om een nieuwe te vinden. Die
is niet te krijgen, maar bij één winkel wil de aardige meneer wel
proberen om hem te maken. Dit lukt niet, maar hij blijkt op internet
een nieuwe gevonden te hebben die hij voor ons kan bestellen. Kost
slechts 22 euro plus 3 euro verzendkosten. Het lijkt een goede te
zijn en voor dat geld kunnen we het wel proberen dus we doen het.
Omdat onduidelijk is wanneer hij geleverd zal worden verlengen we ons
verblijf in Préveza Marina tot dinsdag.
|
Het barbecueën van heeeeel veeeel sardientjes. |
Dit weekend is het in
Préveza sardientjes festival. Daar hadden we wel al eerder van
gehoord, maar nog niet meegemaakt. Er is een markt van lokale
producten, vooral veel honing, en op zaterdagavond is er vuurwerk.
Daarna start er live muziek op een klein podium op de kade vlak voor
taverna Mythos van Thalia en familie waar we die avond eten. We
zitten dus eerste rang. Er is weinig belangstelling om te dansen, dus
doen wij op een gegeven moment een paar tangotjes. Zondagavond blijkt
de feestavond te zijn. Op het grote parkeerterrein is een podium voor
live muziek met ruimte om te dansen ervoor en heel veel tafels en
stoelen. We zien een bus met een dansgroep en lange rijen wachtende
mensen bij de barbecues met sardientjes, saladebar en brood. Wij eten
die avond bij Tassos, daar is het heel wat rustiger dan de vorige
avond toen het volgens zijn woorden chaos was. Op de terugweg naar de
boot kijken we nog even bij de live muziek. Het dansen van de lokale
mensen begint net op gang te komen. Het ziet er gezellig uit allemaal
en gaat tot 3.00 uur in de ochtend door, dus de oordoppen moeten er
aan te pas komen om te slapen.
|
Dansen op het sardientjes festival. |
De nieuwe lader is inmiddels
aangekomen en werkt perfect dus dinsdag gooien we de trossen los. In
Vonitsa willen we aan de kade liggen vanwege een beetje onzeker weer.
Het lukt nog om een plaatsje te vinden en in de middag is er
inderdaad een klein buitje.
|
Op weg naar het fort van Vonitsa. Wij liggen links aan de
kade als laatste boot. |
Op woensdag gaat het er dan eindelijk van
komen om het Venetiaanse fort van Vonitsa te bekijken. We zijn dat al
5 jaar van plan, maar het komt er maar steeds niet van. We weten
inmiddels dat er entree geheven wordt, dus dat schept enige
verwachtingen. Vanaf de kade is er een prachtig wandelpad naar boven,
dat is op zich al de moeite waard. Bij de poort hangt inderdaad een
briefje dat de entree 2 euro is, maar er is niemand te bekennen en er
hangt ook geen kastje of iets dergelijks waar je het geld in kunt
doen. Waarschijnlijk zijn er nu te weinig bezoekers zodat het niet
loont dat iemand de entree int. De muren van het fort zijn nog voor
een groot deel in tact, maar verder blijkt er weinig te zien. Een
beetje teleurgesteld dalen we weer af naar zeeniveau en hebben verder
een relaxte middag.
|
Het fort van Vonitsa. |
|
|
Toevallig ontdekken we ’s avonds een café met
goede muziek. Ze blijken nog maar pas sinds begin augustus open te
zijn. Er speelt een duo Griekse rock, af en toe herkennen we een
vertaald nummer. De volgende ochtend vertrekken we een beetje
katterig en varen eerst noordwaarts om te kijken of daar dolfijnen
zijn. In de buurt van de Vouvalos eilanden zien we twee andere
zeilboten dobberen en draaien. En inderdaad, daar zwemt een groepje
dolfijnen die op vis aan het jagen is. Ze hebben het te druk met eten
en geen belangstelling voor ons. Toch weer leuk om ze gezien te
hebben. We richten het steven op de baai van Loutraki en tuffen in
een traag tempo die kant op. De wind is helaas laat vandaag, tegen de
tijd dat hij opsteekt zijn we er al bijna. Er ligt geen enkele andere
boot, ongelofelijk! Terwijl het in Vonitsa best druk was. Op de kant
staan een stuk of 6 campers en later komt er nog een kleine trimaran,
maar dat is het dan ook. Een heerlijk rustige nacht hier, met een
maan in het laatste kwartier en een prachtige sterrenhemel. Kort na
ons vertrek de volgende ochtend zien we vlak buiten de baai weer
jagende dolfijnen.
|
De laatste zeildag van 2017. |
Nu is er direct al wind van 3 a 4Bf uit het
noorden, dus de zeilen kunnen omhoog. Hoog aan de wind kruisen we in
4 slagen terug richting Vonitsa. Met een aanwakkerende wind tot 4 a
5Bf gaat dat heerlijk met volle zeilen. Dit is waarschijnlijk de
laatste zeildag van dit seizoen, dus daar genieten we extra van. In
de buurt van de Vouvalos eilanden zien we weer even kort jagende
dolfijnen, maar als ze zo druk met eten bezig zijn is er niet heel
veel van ze te zien. We ankeren achter het schiereilandje
Koukouvitsa. Bij ons vertrek uit Préveza Marina hebben we direct een
reservering gemaakt voor zondag en de rest van de week om de boot
winterklaar te maken. Maar inmiddels zien we op de GRIB files dat er
zondagochtend onweer in de lucht zit, dus we vervroegen onze
reservering naar zaterdag. Dat reserveren is tegenwoordig helaas een
must. Hoewel er eigenlijk altijd nog wel plaats is, doen ze moeilijk
als je aankomt zonder reservering. Nadat Jeanet nog een laatste duik
in het water genomen heeft gaat het anker uit de grond en tuffen we
naar Préveza en krijgen hetzelfde plekje als waar we dinsdag van
vertrokken zijn. Zondagochtend is het inderdaad bewolkt en hangt er
onweer in de lucht, maar we krijgen er niets van. De “to do”
lijst voor de tijd tot dat we zaterdag 9 september om 10.00 uur op de
kant gaan wordt weer gemaakt. En ook de lijst voor daarna tot ons
vertrek op dinsdag wordt gestaag langer. Afgezien dat we allebei een
verkoudheid oplopen verloopt de week volgens plan. Voor de laatste
maal dit seizoen eten in de favoriete taverna’s en op die manier
iedereen gedag zeggen. Met Katarina hebben we donderdags nog een
laatste drankje op het terras van café Prevere waar haar moeder
werkt. Ze weet sinds maandag dat ze een baan heeft als IT’er in een
vluchtelingencentrum op Kos en ze moet de volgende dag al weg. Dus
het is eg krap tijd voor haar om alles te regelen en iedereen gedag
te zeggen. Leuk om haar nog even gezien te hebben, de baan is voor in
ieder geval 8 maanden en misschien langer dus het is de vraag of we
haar volgende zomer zullen zien. Maar wel heel fijn voor haar dat ze
nu werk heeft. Inmiddels is de weersverwachting voor zaterdagochtend
als wij om 10.00 uur uit het water gaan niet zo best. Regen met
misschien onweer. Nou dat zullen we weten. ’s Nachts om 00.30 uur
barst het onweer los, giert de wind door het want en begint het te
stortregenen. Gelukkig liggen we aan de kade in de haven en niet voor
anker in een baai, maar we liggen wel een beetje aan lager wal. De
wind komt schuin van voren, zodat we in de echt harde vlagen tegen de
kade gedrukt worden. De stootwillen geven genoeg bescherming. Er komt
deining in de haven zodat we langs de kade op en neer hobbelen. Dat
is nooit fijn, bij tijd en wijle rukken de landvasten flink aan de
bolders op de boot. Maar de meeste tijd liggen we net ietsje vrij van
de kade en het gaat allemaal goed, geen schade. Rond 2.00 uur is het
ergste voorbij en in de loop van de nacht blijft het verder rustig.
Dat was nog even een enerverende laatste drijvende nacht van dit
seizoen. ’s Morgens valt er af en toe een licht buitje. Tegen de
tijd dat we weg moeten horen we gerommel van onweer, dus we gooien
snel los van de kade om eventuele harde wind voor te zijn.
|
Als we de zeiljas van Willem uit de kast halen blijkt een wesp
een nest in de kraag gemaakt te hebben. |
Bij Ionion
Marine maken we vast zonder dat er veel wind is en worden weer vlot
en deskundig op onze vaste plek gezet. Tot 14.00 uur blijft het
regenachtig, gelukkig geen onweer meer. Zondag is het prachtig weer,
zodat het wasgoed en alle andere zaken schoon en droog naar binnen
kunnen. Toen we in het voorjaar aan boord kwamen bleek er een lekkage
bij een van de raampjes in de kajuit te zijn. We komen er maar niet
achter op welke plaats het water precies naar binnen komt. Willem
heeft maar weer eens de kit vervangen, maar met de regen van vrijdag
nacht blijkt het lek nog steeds niet dicht. Met de waterslang
proberen we op diverse plaatsen of we het lek kunnen vinden. Bij de
mast, bij de luchthappers en bij de buiskap. We komen er niet achter
dus bij ons vertrek moet er op de plek van de lekkage een emmer
neergezet worden om het vocht op te vangen. Op maandagochtend blijkt
zelfs door het condenswater al genoeg vocht naar binnen te komen om
het kussen nat te maken. Er is een straffe, warme zuiden wind. Niet
fijn om bij 32 graden nog de laatste schoonmaak klusjes te doen, de
tas in te pakken en op tijd de winterkleden over de boot te plaatsen
want voor later op de middag of vroeg in de avond is er weer regen op
komst en ook dinsdag 12 september bij ons vertrek naar het vliegveld
lijken we het niet droog te houden. Maar ach, dan kunnen we alvast
wennen aan de Nederlandse omstandigheden!
Tot gauw allemaal.
|
De Saudade zit weer onder de winterkleden. |