de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

donderdag 26 september 2019

Trizonia - Préveza en naar huis

 
De grote brug bij Patras.
We vertrekken zaterdag 10 augustus uit Trizonia, het plan is om naar Mesolonghi te gaan. De oostelijke wind is helaas wederom minder dan voorspeld, zelfs bij de brug van Patras waar meestal veel wind is, is er ditmaal te weinig om te zeilen. Als we in de vaargeul naar Mesolonghi zijn, komt er een bootje naar ons toe. De ingang is gesloten tot 14.00 uur, want ze zijn daar aan het baggeren. Dat betekent een uur wachten, hm, daar hebben we niet zo veel trek in. Inmiddels hebben we tegenwind, maar ook die is nog steeds minder dan voorspeld en het water is heel vlak. Wat zullen we doen? Door naar het eiland Petalas is nog zo'n 4 uur varen. Na het raadplegen van de Windy app besluiten we om het te doen. De verwachting is dat we hooguit op het laatste deel, na de passage van het eiland Oxio hardere westenwind krijgen, wat een halfwinds rak zou zijn. Maar ook deze wind komt pas veel later, als we al uitgebreid gezwommen hebben bij Petalas. De volgende ochtend hebben we een heerlijk zeiltochtje tot aan Kastos, op het vervolg naar de Vlikho baai is de wind weer op.
Maandagochtend eerst naar de medische post in Nidri, we zijn direct aan de beurt. De arts bekijkt de wond en vindt dat het er goed uit ziet, er is geen spoor van infectie. Opluchting! Ze snijdt de rest van het dode weefsel weg, dat is nu goed uitgedroogd, en verzorgt de wond. Ze denkt dat het nog circa een maand zal duren voor het helemaal dicht is, want het is een diepe wond. We spreken af dat we woensdag en vrijdag nog een keer terug komen voor controle en verzorging. We zijn opgelucht en blij.
Het blijkt hier een privé gebeuren, maar in eerste instantie hoeven we niets te betalen. Natuurlijk moeten we wel een formulier invullen, maar toch, het gaat op goed vertrouwen. Uiteindelijk betalen we voor de 3 consulten
€ 60,-, een redelijk bedrag vinden wij en ook John, de eigenaar van de hond. Die was nogal bezorgd dat ze een belachelijk hoog bedrag zouden rekenen.


Van woensdag tot vrijdag liggen we aan het steigertje van Nidri Marine voor water, de was en het gemak. Het blijkt wel wat duurder geworden, we betalen nu € 12 (was € 10) en water kost extra, elektra is nog steeds inclusief. Verder hebben we relaxte dagen in de Vlikho baai, waar helaas kwallen zijn wat het zwemmen minder aangenaam maakt.

Op zondag 18 augustus wordt het tijd om richting Préveza te gaan, we ankeren achter het vissershaventje. Het is heerlijk weer, weinig wind en niet heel heet, zo´n 32 graden. Maar wat vooral heel fijn is, is dat het ´s nachts goed afkoelt tot zo´n 22 graden. Nog een keer eten en gedag zeggen bij de favoriete restaurants The Mermaid, Mythos en pizza bij Antonio, waarna we zaterdag 24 augustus weer op onze plek gestald worden bij Ionion Marine.


Drukte bij de brug over het Levkas kanaal.

Bij Ionion Marine worden we weer naar onze winterplek gereden.
De schipper gaat er te voet achteraan.
Helaas wordt het net nu we op land staan heter, tot circa 36 graden en ook ´s nachts is het op land minder koel dan in het water. In de middag gaan we daarom iedere dag zwemmen bij een strandje bij het oude fort, handig nu we de auto weer hebben. Dat zwemmen is ook goed voor de wond aan Willems kuit.


Vrijdag 30 augustus doen we ´s morgens de laatste klusjes en gaat het winterkleed weer over de Saudade. Ons logeeradres in Grévena is slechts 2,5 uur rijden, dus dat is een relaxed begin van de terugreis. De volgende dag is Paracin in Servië onze bestemming. Bij de grensovergang van Noord- Macedonië naar Servië staan we 2 uur te wachten. Het blijkt dat dit weekend voor héél veel Duitsers, Oostenrijkers, Hongaren, Bulgaren, Serviërs, etc. de vakantie af loopt en die zijn allemaal op weg naar huis. Balen!


In het restaurant van het hotel in Paracin bestellen we een spies.
Deze is voor 2 personen, maar het is zo veel vlees dat we het lang niet
op krijgen en de rest mee nemen in een doggy bag.

Voor zondag hebben we een flink stuk gepland, tot voorbij Wenen, want weinig vrachtverkeer. We hebben stom genoeg geen rekening gehouden met het drukke vakantieverkeer. De aardige jongedame van het hotel tipt ons over een kleinere (rustigere?) grensovergang met Hongarije. We besluiten die te nemen, want het is maar weinig omrijden. Het lijkt er inderdaad niet heel druk, maar we doen er evengoed weer 2 uur over om de grens te passeren, grrrr. Vervolgens zijn er veel wegwerkzaamheden en daardoor files in Hongarije.


Nu komt het heel goed uit dat we eten in de doggy bag bij ons hebben. We zijn uiteindelijk 12 uur onderweg voordat we bij het gasthof aankomen, waar de aardige eigenaar ons een bier op de kamer brengt want hij is eigenlijk al gesloten. Gelukkig blijven we hier 2 nachten, even geen snelweg!
 
 
Uitstapje naar Baden met o.a. deze bloemenklok.
De rest van de thuisreis kunnen we het een stuk rustiger aan doen, de dagafstanden zijn niet heel groot meer, o.a. rijden we een stuk langs de Donau. Na gezellige logeerpartijen bij onze neef Chris en zijn gezin en daarna in Darmstadt bij vrienden Susanne en Frank rijden we via de Rijn en de Moezel verder naar het westen. Er is tijd voor sightseeing onderweg


Burg Eltz langs de Moezel ligt er sprookjesachtig bij.

Drone verbod!

We gaan de burcht niet in om hem te bekijken, want dat kost 20 euro.
Veel geld vinden wij en dan mag je ook nog niet eens fotograferen.

Het gezellige plein van Cochem.

Vanaf het balkon van de hotelkamer in Cochem kijken
we uit over de Moezel en het kasteel.


Een tip van Frank is om Saarburg te bekijken. Het is inderdaad een schattig toeristisch plaatsje met een waterval van 5 treden in het centrum.


Nog een tip van Frank: het uitkijkpunt Saarschleife
met een prachtig uitzicht over de Saar.


De laatste 2 nachten verblijven we in een hotel in de prachtige natuur bij Trier, gerund door een zeer vriendelijk Nederlands echtpaar waarvan de man heerlijk kookt. Van daaruit gaan we met de trein Trier bekijken, wat ons een beetje tegen valt. De oude Romeinse overblijfselen zijn wel interessant, maar de stad zelf is niet bijzonder en de winkelstraten hebben vooral de internationale ketens.


De Porta Negra in Trier.


De Kaiserthermen in Trier staan helaas in de steigers.

Ondergronds in de Kaiserthermen.


Een privé bad ondergronds in de Kaiserthermen.
Rechts achter zijn goed de zuiltjes van de vloerverwarming te zien.


Het laatste hotel ligt mooi in de natuur vlak bij
Burg Ramstein. 
En zo gaan we op 8 september op huis aan, ook weer fijn, en is de heerlijke zomerperiode ten einde. Maandags gaan we gelijk naar de huisarts om de wond te laten zien. Zij snijdt wat korst weg en schrijft een bepaalde pleister voor. Daarna gaat het hard met de genezing, in een week tijd is het open deel gehalveerd. Op dit moment (26 september) is er nog een heel klein stukje open wond over, we zijn nu al met al 2,5 maand verder, maar het einde van dit avontuur is nu echt in zicht.



vrijdag 9 augustus 2019

3 weken geparkeerd in het pittoreske Vathi en op de terugweg naar Préveza

Met Sammy voor de kliniek in Galatas.
Sammy, de taxichauffeur die eigenlijk Sotiris heet, pikt ons iedere ochtend om 10.00 uur op om naar de polikliniek in Methana te gaan. In het weekend gaan we een half uur eerder, want dan moeten we naar de kliniek in Galatas en dat is iets verder rijden. Na de wondverzorging kan Jeanet even boodschappen doen, in Vathi is namelijk geen supermarkt, of moet er nog wat bij de apotheek gehaald worden. Toevallig heeft dat weekend het artsenteam van Methana, Valadina en Costadina, dienst in Galatas. Op zondag eindigt hun dienst om 8.30 uur en ze vragen ons om voor die tijd te komen, zodat zij zelf ook die dag de wondverzorging kunnen doen. We zijn blij met hen, dit toont hun betrokkenheid. Betekent wel om 6.30 uur opstaan, maar goed, later kunnen we siësta houden.

De mensen van de taverna To Vathi waar we voor liggen, op hun terras werd Willem gebeten, zijn aardig en betrokken. Makis, een vriend van John, en zijn familie houden de boot in de gaten als we weg zijn en dat is geen overbodige luxe. Bij stevige zijwind hebben we bij het afmeren op 1 dag 2 boten aan onze ankerketting! Gelukkig blijft ons anker goed in de grond.

Tavernas To Limanaki links met de rode kleedjes
en To Vathi rechts met de ongeluksplek.

We eten dus af en toe bij deze taverna maar onze voorkeur gaat uit naar de taverna ernaast, To Limanaki. Het eten is er beter en de service helemaal. Shoula, de eigenaresse, is een schat. Ze is heel betrokken, bied aan om voor ons te wassen wat we zelfs één keer niet mogen betalen. Het eerste drankje is telkens gratis, ze hebben speciaal Amstel Free voor ons gehaald, gratis voorafje, gratis toetje en gratis likeurtje voor Jeanet. Het is ongelofelijk eigenlijk. Ze heeft een grote douche/toilet die gratis is voor klanten en dat is vooral in het begin makkelijk zolang Willem even geholpen moet worden bij het douchen.
Het pittoreske Vathi, overdag zijn we soms de enige boot in de haven.

Sammy komt af en toe gedag zeggen als hij mensen komt oppikken voor een ritje naar de vulkaan. Dat is hier in de buurt de grote attractie. Jeanet kan fijn zwemmen en snorkelen. Er zijn hier verrassend veel mooi gekleurde visjes.




Hanjo en Marjon van de Passion die ons toen het gebeurde zo goed geholpen hebben komen nog en nachtje in Vathi liggen, ze zijn een weekje met hun kinderen aan het varen. En zo kabbelen de dagen voort.

Op een zondagmiddag komt er een buslading ouderen eten en dansen
op het terras van To Vathi.

Op maandag 22 juli komt de eigenaar van de hond John, die eigenlijk Jannis heet, in de namiddag in Vathi terug. Hij heeft een vriend meegenomen, Nicos, en die is bijna afgestudeerd arts. Er moet gegeten worden, dat gaat op zijn Grieks, dus de hele tafel wordt vol geladen. Veel schelpdieren (oesters, kokkels, garnalen, inktvis), voor Jeanet een feestmaal, Willem is minder enthousiast. Ook heeft hij een fles ouzo uit Samos meegenomen, voor als Willem weer alcohol mag drinken. Dinsdag gaan zij met ons naar de polikliniek in Methana en woensdag moeten we terug naar het ziekenhuis in Nafplion om te kijken of de hechtingen er uit kunnen. Gelukkig heeft John een grote Jeep van zijn moeder mee. Het is best gezellig onderweg en je zult het niet geloven, maar het beroep van deze John is ......bakker!
In het ziekenhuis is het heel druk in de wachtkamer, het is een inloopspreekuur. We zijn blij dat John en Nicos bij ons zijn, want we hebben geen idee waar we ons moeten melden. Na ongeveer 3 kwartier is Willem aan de beurt, John gaat mee naar binnen. De chirurg is heel tevreden, verwijdert een paar hechtingen en zegt dat de rest van de hechtingen er na 5 a 6 dagen uit kunnen. Dat kan in Methana / Galatas gedaan worden, we hoeven niet terug te komen. Willem mag meer lopen en kan stoppen met de antibiotica. Jippie!!! Die avond weer een biertje met drinken.
Op de terugweg stoppen we nog bij een supermarkt en rijden we via Methana om verslag uit te brengen aan de artsen daar en voor een lunchstop. Jeanet hoort op een gegeven moment dat de ringtone van Nicos telefoon een tango is, dus ze vraagt of hij misschien een danser is. Blijkt dat hij dat al jaren van plan is! Maar John heeft hem er vanaf gepraat, zegt dat het niets voor hem is. Wij zeggen John dat hij daar mee op moet houden, omdat het juist geweldig is. Hilariteit alom, het is net een kibbelend echtpaar die twee vrienden. 's Avonds drinken we nog gezamenlijk een ouzo en Nicos is er helemaal van overtuigd om eindelijk tangoles te gaan nemen. De volgende dag vertrekken ze rond lunchtijd.



Eten bij To Vathi achter onze boot.
Wij zijn dan al weer met Sammy in Methana geweest. Valedina snijdt wat van het dode weefsel weg en vindt dat Willem nog door moet gaan met de antibiotica. Helaas heeft de wond wat pus, vandaar. Balen! We moeten weer Amstel Free kopen tot grote hilariteit van Sammy. Het goede nieuws is dat we een dag over kunnen slaan met de wondverzorging.
De laatste hechtingen worden op maandag 27 juli verwijderd. Willem krijgt voor de volgende ochtend de instructie om eerst 10 minuten te zwemmen, dan de wond af te dekken en vervolgens naar de polikliniek te komen. Dat is een heerlijke verrassing, hoewel het voor hem wel een beetje erg vroeg is om te zwemmen.

Bij dit strandje zwemt en snorkelt Jeanet meestal.
Vaak is er niemand anders.


Willem mag na bijna 3 weken weer zwemmen.


Maar na de wondverzorging komt de grootste verrassing: we kunnen vertrekken! Na de nodige instructies hoe we de wond moeten verzorgen, het inslaan van een flinke hoeveelheid gazen, verband, antibiotische spray en dergelijke, nemen we afscheid van Sammy. We waren blij met hem, hij heeft ons heel goed geholpen en we hadden lol met elkaar.


Met Shoula voor haar taverna.

Na gedag zeggen bij To Vathi, nog een laatste keer eten bij Shoula, deze keer mogen we zelfs NIETS betalen, en nog een afscheidskoffie de volgende morgen varen we woensdag in 3 uurtjes zonder wind naar Korfos. Alles gaat goed. Vrijdag 2 augustus gaan we door het kanaal terug naar Korinthe, waar we zaterdag veel wind hebben wat een vervelende deining in de haven geeft.

In Korinthe op het plein met de mooie fontein.

Inmiddels heeft Willem kunnen stoppen met de antibiotica, in totaal heeft dat dan 3 weken geduurd. De ouzo van John uit Samos blijkt erg lekker! De wond gaat heel langzaam vooruit, we worden steeds handiger in de wondverzorging. John vraagt regelmatig via Whatsapp hoe het gaat en of hij een arts moet zoeken om naar de wond te laten kijken. We hadden het slechter kunnen treffen.

Wandeling naar het strand van Korinthe.
Zondagochtend is er helaas ook nog te veel wind om te vertrekken. Pas dinsdags gaan we verderop, 10 mijl naar Kiato, waar we Ajax 's avonds gelijk zien spelen tegen PAOK Saloniki. Bij terugkomst aan boord blijkt dat we liggen te rollen, er is geen wind maar dus wel deining. Balen!
Doordat we Kiato als tussenstop hebben genomen, is de afstand kort genoeg om direct naar Trizonia te gaan en Galaxidhi over te slaan. Het is woensdag weliswaar een lange vaardag, maar het is te doen. Helaas zonder het voorspeldje windje in de rug. In Trizonia blijkt dat we nu moeten betalen, slechts € 7,- voor ons, maar het was altijd gratis hier. Maar goed, ze zijn de marina wel aan het opknappen met meer watertappunten, elektra en werkende lantaarnpalen! De komende dagen staat er verderop naar het westen een stevige westelijke bries, dus we moeten even wachten tot zaterdag of zondag voordat we verder kunnen.
Inmiddels geneest de wond best goed, de kleinste van de 2 open plekken is bijna dicht. En wat al die tijd toch opmerkelijk is: Willem heeft geen pijn. Ons plan is om zo snel mogelijk naar Nidri op het eiland Levkas te gaan en daar bij de medische post de voortgang te laten beoordelen door een arts. Met een beetje geluk kunnen we er maandag aankomen.
    




 

zondag 21 juli 2019

Athene en pech in Vathi

In de avond van zondag 23 juni arriveert Carla met de expresse bus vanaf het vliegveld bij de bushalte in de buurt van Athens Marina. Helaas is er voor bijna de hele aankomende week harde noordelijke wind (meltemi) voorspeld, 5 tot 7 Bf. Na het afwegen van verschillende mogelijkheden hebben we besloten om in Athens Marina te blijven en op de dagen dat er minder wind is dagzeiltochtjes te maken. Enorm balen dit, de hele tijd is er nauwelijks wind en dan juist nu een hele week meltemi, heel ongebruikelijk voor dit zeilgebied. Maar ja, het weer moet je nemen zoals het komt en nu kunnen we meer van Athene zien.





 
Op maandag is er nog een fijne wind om te zeilen en varen we door het ankergebied van Piraeus naar een verrassend mooie baai op het eiland Salamis om te zwemmen en lunchen. Het is goed opletten op de vele veerponten.










's Avonds eten in een van de tavernes aan het water van Mikrolimano mét livemuziek.
Het eerste wat ons wel interessant lijkt om te bekijken is de
oude agora (markt) aan de voet van de Acropolis.
Dit was het hart van de oude stad waar de democratie werd uitgevoerd.
Deze "stembus" werd indertijd gebruikt. Zie de uitleg hieronder



Maquette zoals het er indertijd ongeveer uit heeft gezien.
De tempel van Hephaistos (te zien op de achtergrond) uit de 5e eeuw v.C. is het best bewaard
gebleven gebouw. Zie de foto hieronder. 





Zussen voor de Acropolis.

In dit gezellige steile straatje in de wijk Monastiraki aten we een paar keer.

Voor het Nationaal Archeologisch Museum.
Bronzen dolk met verfijnde versiering.
Zie de uitleg hieronder.







De Cycladische kunst uit de 3e eeuw v.C. lijkt heel modern.


Dit levensgrote bronzen beeld is uit zee gevist bij Antikythera,
ten zuiden van het ons bekende Kythera.
Zie de uitleg hieronder.






Aphrodite wordt verleid door de god Pan terwijl haar zoon Eros toekijkt, maar hij krijgt er met haar slipper van langs.

Hoofdengalerij.

Het gezellige Monastiraki plein waar we regelmatig in en uit de metro stappen.

Op vrijdag is er niet heel veel wind en maken we een fijn zeiltochtje langs de kust naar het zuiden en terug. Zwemmen en lunchen doen we achter een landpunt in de buurt van Glyfada.
Vanaf zaterdag blaast de meltemi weer over het schiereiland en zoeken we het vertier weer in de stad.


Het Acropolis museum.

De vijf originele vrouwenbeelden welke als zuilen dienden in
het Erechteion op de Acropolis.

Het mooiste van het museum is de bovenste etage waar het Parthenon (tempel voor de aanbidding van de godin Athene) van de Acropolis is nagebootst. Alle overgebleven stukken zijn op hun originele plaats te zien en van wat er ontbreekt is het nodige gereconstrueerd.
En dat alles met uitzicht op het origineel!






Een andere bijzonderheid van dit museum is dat het over een opgraving heen gebouwd is. En heel toevallig is die opgraving sinds een week of twee open voor de museumbezoekers.


Na het museumbezoek willen we eigenlijk nog de Acropolis op. Dit blijkt
€ 20 te kosten en dan moet je zelf lopen! Wij vinden dit erg duur en aangezien het al 18.00 uur is en de tent om 20.00 uur sluit zien we er van af.

 
Dit deels Byzantijnse kerkje uit de 12e eeuw in de wijk Plaka
staat naast de grote kathedraal van Athene. 



De kathedraal met het Byzantijnse kerkje rechts.

De wisseling van de wacht voor het graf van de onbekende soldaat wordt ieder uur gedaan, maar op zondag om 11.00 uur is het een ceremonieel gebeuren en zijn de militairen gepast gekleed. Carla en Jeanet gaan er heen, Willem gelooft het wel.



Soms is Griekenland verrassend op ons vooruit. In dit apparaat kunnen
plastic flessen, blikjes e.d. ingewisseld worden voor een bonnetje waar je geld voor krijgt.
Arme mensen verzamelen afval en verdienen zo wat. 

Zondagavond arriveert ook Eric (vriend van Carla) en zijn zij tot en met woensdag bij hun vrienden Alex en Secil die in Athene wonen. Helaas wordt Secil ziek na hun fietstocht op Aegina en kan ze niet meekomen om kennis te maken en even een kijkje bij ons aan boord nemen. Daarna gaan we met zijn vijven op 4 fietsen (1 tandem) gezamenlijk eten in Piraeus. We zijn een hele beziens-waardigheid.

Het etentje in Piraeus is vlak bij Zea Marina. Willem en ik fietsen daar na het eten
wat rond en zien o.a. dit mega zeiljacht.

De volgende dag hebben we afgesproken om met zijn allen naar kaap Sunion te gaan. Helaas is Secil nog steeds ziek en kan zij niet mee. Daardoor passen we in de auto van Alex en pikt hij ons met Eric en Carla op aan het einde van de tramlijn die langs de kust loopt. Na een verfrissend snorkelpartijtje in een mooie baai en een lunch rijden we door naar het eindpunt van het schiereiland.

De Poseidontempel op kaap Sunion.


Aan de zuidwest kant van de kaap is een mooie beschutte ankerbaai.


Alex geeft uitleg.



Grote Aloë vera plant met de poseidontempel op de achtergrond.

Na vertrek van Carla en Eric liggen we twee keer 2 nachten in de heerlijk rustige ankerbaai Ormos Vidi met tussendoor 2 nachten in Poros waar we de Nederlandse voetbaldames de finale zien verliezen.






Super jacht mét helikopterplatform geankerd bij Poros.
 
Zo langzamerhand kijken we of er een geschikte periode aan komt om weer door het kanaal te gaan en de oostkant van de golf van Korinthe te gaan verkennen. De eerste stop is weer in Vathi, het leuke plaatsje waar we voordat we naar Athene gingen bijna een week lagen. Het plan is om er 2 nachten te blijven, maaaaaaar.....het worden er veel meer door een heel naar voorval.
Als Willem over het terras van de taverna loopt nadat hij wat vuilnis weggebracht heeft is er een hond die zijn kuit blijkbaar heel verleidelijk vindt en er een flinke hap uit neemt. Veel geschreeuw, paniek op het terras, Jeanet komt nietsvermoedend kijken wat er aan de hand is. Ze ziet Willem verdwaasd kijken en dat zijn been bloed als een rund. Gelukkig is Hanjo, een Nederlander waar we samen met zijn vrouw Marjon die dag ervoor al even mee kennis gemaakt hebben, heel alert en heeft hij EHBO. Hij legt Willem op de grond, been omhoog en Jeanet haalt hun EHBO kist. Een jonge Italiaanse man van een andere boot helpt met verbinden van Willems been, hij blijkt later arts te zijn. De ziekenauto wordt gebeld, die kan niet komen want er is iemand met een hartprobleem. Dan maar een taxi. Jeanet zoekt snel papieren en wat spullen bij elkaar voor het geval Willem in het ziekenhuis moet blijven, Marjon helpt heel fijn. Als de taxi komt gaat ook de eigenaar van de hond mee. Hij is erg ontdaan, verontschuldigd zich vele malen en zegt alles te zullen betalen.
Eerst gaan we naar een klein ziekenhuis in Galatas, op het vasteland tegenover Poros. Dat is ongeveer een half uur rijden op normale snelheid, maar Sammy de taxichauffeur doet er die dag een stuk sneller over. Daar bekijken ze de wond en geven een paar hechtingen om het ergste bloeden te stoppen. Willem moet met een ambulance naar Nafplion, dat is een uur rijden. Jeanet en de eigenaar van de hond John gaan er met de taxi achteraan. In Nafplion krijgt Willem onder verdoving ongeveer 12 hechtingen, daarna in de apotheek een tetanus prik en 2 soorten antibiotica voor minimaal 10 dagen. De wond moet iedere dag verzorgd worden, dat kan in Galatas, maar doordeweeks ook in een huisartsenpost in Methana wat iets dichter bij Vathi is. Het been moet zo min mogelijk belast worden en zo veel mogelijk omhoog.
Dus, daar liggen we dan in Vathi voor de komende tijd. John zegt nogmaals alles te zullen regelen en betalen voor ons. Zelf moet hij vanaf zondag terug naar Athene voor werk, maar hij zorgt er voor dat Sammy ons elke ochtend komt halen met zijn taxi voor de wondverzorging.
 

Willem op de behandeltafel in het ziekenhuisje van Galatas.

En dit is nu de meest voorkomende pose van de kapitein.

Inmiddels zijn we 10 dagen verder en geneest de wond goed. De eerste dagen waren de enkel en voet nog dik, nu is er veel minder zwelling en vocht maar zijn er nog 2 open plekken waar geen hechtingen mogelijk waren. We zijn heel tevreden over de artsen in Methana, ze zijn serieus en de jonge arts spreekt goed Engels.Woensdag 24 juli moeten we weer naar het ziekenhuis in Nafplion en hopelijk kunnen de hechtingen er dan uit. Vervolgens moeten we kijken wat er verder nog aan rust en wondverzorging nodig is.
In Vathi zijn de mensen van de tavernes behulpzaam en meelevend. Het haventje is goed beschut voor de meeste windrichtingen, dus dat is gelukkig geen probleem, Jeanet kan lekker zwemmen en snorkelen. Er is hier alleen geen supermarkt, maar we hebben leuk contact met Sammy die ons erg goed helpt en naar een supermarkt brengt als dat nodig is. John is heel bezorgd, we hebben iedere dag app contact en hij komt maandag weer om het vervolg te regelen en te bespreken.
 
Wij liggen dus nog even geparkeerd in Vathi.