de saudade

de saudade
Saudade voor de noordkust van Spanje

donderdag 26 september 2019

Trizonia - Préveza en naar huis

 
De grote brug bij Patras.
We vertrekken zaterdag 10 augustus uit Trizonia, het plan is om naar Mesolonghi te gaan. De oostelijke wind is helaas wederom minder dan voorspeld, zelfs bij de brug van Patras waar meestal veel wind is, is er ditmaal te weinig om te zeilen. Als we in de vaargeul naar Mesolonghi zijn, komt er een bootje naar ons toe. De ingang is gesloten tot 14.00 uur, want ze zijn daar aan het baggeren. Dat betekent een uur wachten, hm, daar hebben we niet zo veel trek in. Inmiddels hebben we tegenwind, maar ook die is nog steeds minder dan voorspeld en het water is heel vlak. Wat zullen we doen? Door naar het eiland Petalas is nog zo'n 4 uur varen. Na het raadplegen van de Windy app besluiten we om het te doen. De verwachting is dat we hooguit op het laatste deel, na de passage van het eiland Oxio hardere westenwind krijgen, wat een halfwinds rak zou zijn. Maar ook deze wind komt pas veel later, als we al uitgebreid gezwommen hebben bij Petalas. De volgende ochtend hebben we een heerlijk zeiltochtje tot aan Kastos, op het vervolg naar de Vlikho baai is de wind weer op.
Maandagochtend eerst naar de medische post in Nidri, we zijn direct aan de beurt. De arts bekijkt de wond en vindt dat het er goed uit ziet, er is geen spoor van infectie. Opluchting! Ze snijdt de rest van het dode weefsel weg, dat is nu goed uitgedroogd, en verzorgt de wond. Ze denkt dat het nog circa een maand zal duren voor het helemaal dicht is, want het is een diepe wond. We spreken af dat we woensdag en vrijdag nog een keer terug komen voor controle en verzorging. We zijn opgelucht en blij.
Het blijkt hier een privé gebeuren, maar in eerste instantie hoeven we niets te betalen. Natuurlijk moeten we wel een formulier invullen, maar toch, het gaat op goed vertrouwen. Uiteindelijk betalen we voor de 3 consulten
€ 60,-, een redelijk bedrag vinden wij en ook John, de eigenaar van de hond. Die was nogal bezorgd dat ze een belachelijk hoog bedrag zouden rekenen.


Van woensdag tot vrijdag liggen we aan het steigertje van Nidri Marine voor water, de was en het gemak. Het blijkt wel wat duurder geworden, we betalen nu € 12 (was € 10) en water kost extra, elektra is nog steeds inclusief. Verder hebben we relaxte dagen in de Vlikho baai, waar helaas kwallen zijn wat het zwemmen minder aangenaam maakt.

Op zondag 18 augustus wordt het tijd om richting Préveza te gaan, we ankeren achter het vissershaventje. Het is heerlijk weer, weinig wind en niet heel heet, zo´n 32 graden. Maar wat vooral heel fijn is, is dat het ´s nachts goed afkoelt tot zo´n 22 graden. Nog een keer eten en gedag zeggen bij de favoriete restaurants The Mermaid, Mythos en pizza bij Antonio, waarna we zaterdag 24 augustus weer op onze plek gestald worden bij Ionion Marine.


Drukte bij de brug over het Levkas kanaal.

Bij Ionion Marine worden we weer naar onze winterplek gereden.
De schipper gaat er te voet achteraan.
Helaas wordt het net nu we op land staan heter, tot circa 36 graden en ook ´s nachts is het op land minder koel dan in het water. In de middag gaan we daarom iedere dag zwemmen bij een strandje bij het oude fort, handig nu we de auto weer hebben. Dat zwemmen is ook goed voor de wond aan Willems kuit.


Vrijdag 30 augustus doen we ´s morgens de laatste klusjes en gaat het winterkleed weer over de Saudade. Ons logeeradres in Grévena is slechts 2,5 uur rijden, dus dat is een relaxed begin van de terugreis. De volgende dag is Paracin in Servië onze bestemming. Bij de grensovergang van Noord- Macedonië naar Servië staan we 2 uur te wachten. Het blijkt dat dit weekend voor héél veel Duitsers, Oostenrijkers, Hongaren, Bulgaren, Serviërs, etc. de vakantie af loopt en die zijn allemaal op weg naar huis. Balen!


In het restaurant van het hotel in Paracin bestellen we een spies.
Deze is voor 2 personen, maar het is zo veel vlees dat we het lang niet
op krijgen en de rest mee nemen in een doggy bag.

Voor zondag hebben we een flink stuk gepland, tot voorbij Wenen, want weinig vrachtverkeer. We hebben stom genoeg geen rekening gehouden met het drukke vakantieverkeer. De aardige jongedame van het hotel tipt ons over een kleinere (rustigere?) grensovergang met Hongarije. We besluiten die te nemen, want het is maar weinig omrijden. Het lijkt er inderdaad niet heel druk, maar we doen er evengoed weer 2 uur over om de grens te passeren, grrrr. Vervolgens zijn er veel wegwerkzaamheden en daardoor files in Hongarije.


Nu komt het heel goed uit dat we eten in de doggy bag bij ons hebben. We zijn uiteindelijk 12 uur onderweg voordat we bij het gasthof aankomen, waar de aardige eigenaar ons een bier op de kamer brengt want hij is eigenlijk al gesloten. Gelukkig blijven we hier 2 nachten, even geen snelweg!
 
 
Uitstapje naar Baden met o.a. deze bloemenklok.
De rest van de thuisreis kunnen we het een stuk rustiger aan doen, de dagafstanden zijn niet heel groot meer, o.a. rijden we een stuk langs de Donau. Na gezellige logeerpartijen bij onze neef Chris en zijn gezin en daarna in Darmstadt bij vrienden Susanne en Frank rijden we via de Rijn en de Moezel verder naar het westen. Er is tijd voor sightseeing onderweg


Burg Eltz langs de Moezel ligt er sprookjesachtig bij.

Drone verbod!

We gaan de burcht niet in om hem te bekijken, want dat kost 20 euro.
Veel geld vinden wij en dan mag je ook nog niet eens fotograferen.

Het gezellige plein van Cochem.

Vanaf het balkon van de hotelkamer in Cochem kijken
we uit over de Moezel en het kasteel.


Een tip van Frank is om Saarburg te bekijken. Het is inderdaad een schattig toeristisch plaatsje met een waterval van 5 treden in het centrum.


Nog een tip van Frank: het uitkijkpunt Saarschleife
met een prachtig uitzicht over de Saar.


De laatste 2 nachten verblijven we in een hotel in de prachtige natuur bij Trier, gerund door een zeer vriendelijk Nederlands echtpaar waarvan de man heerlijk kookt. Van daaruit gaan we met de trein Trier bekijken, wat ons een beetje tegen valt. De oude Romeinse overblijfselen zijn wel interessant, maar de stad zelf is niet bijzonder en de winkelstraten hebben vooral de internationale ketens.


De Porta Negra in Trier.


De Kaiserthermen in Trier staan helaas in de steigers.

Ondergronds in de Kaiserthermen.


Een privé bad ondergronds in de Kaiserthermen.
Rechts achter zijn goed de zuiltjes van de vloerverwarming te zien.


Het laatste hotel ligt mooi in de natuur vlak bij
Burg Ramstein. 
En zo gaan we op 8 september op huis aan, ook weer fijn, en is de heerlijke zomerperiode ten einde. Maandags gaan we gelijk naar de huisarts om de wond te laten zien. Zij snijdt wat korst weg en schrijft een bepaalde pleister voor. Daarna gaat het hard met de genezing, in een week tijd is het open deel gehalveerd. Op dit moment (26 september) is er nog een heel klein stukje open wond over, we zijn nu al met al 2,5 maand verder, maar het einde van dit avontuur is nu echt in zicht.