Na twee
nachtjes Benalmadéna hebben we het daar wel bekeken en ondanks de lichte
tegenwind varen we de 20 mijl naar Caleta de Vélez. Gelukkig blijkt de zeedamp
geen trend en blijft het heerlijk zonnig weer van tussen de 25 en 30 graden. Sinds
we in de Middellandse zee zijn is het afgelopen met de drijvende stijgers met
vingerstijgertjes.
Aan de kade in Roquetas de Mar; we zijn zo ongeveer de enige passant. |
Caleta de Vélez blijk een heel aardige vissershaven te hebben met een aantal pieren voor jachten. Inmiddels worden we al aardig handig in de afmeermanoeuvre, wat hier goed uitkomt aangezien de toegezegde hulp van de marinero niet komt. Ach ja, het is zondag en flink warm; daar wordt je een beetje sloom van. In Caleta de Vélez ligt de Olim van Niek en Lily afgemeerd, zij zijn zelf in Nederland dus treffen we elkaar hier helaas niet. Voor woensdag wordt een mooie west-zuid-westen 4 fot 5 Bf voorspelt, die we willen benutten om de 63 mijl naar Almerimar te varen.
Helaas komt deze voorspelde wind pas laat in de middag, dus varen we een flink deel van de dag op de motor. De prachtige kustlijn met de uitlopers van de Sierra Nevada vergoed veel. Verder naar het oosten wordt de kust ontsierd door de Spaanse versie van de kas, grote delen zijn met plastic afgedekt om de oogst sneller te laten groeien. Het is heel rustig hier met scheepvaart, af en toe een andere zeilboot, een veerpont, een vrachtschip of een boot van de Guardia Civiel. Dan trekt een drijvend stuk wit plastic zelfs de aandacht. Maar nadat we eigenlijk al gepasseerd zijn blijkt dit “stuk plastic” te leven en een zonnevis te zijn!
Almerimar is
een grote, winderige projectontwikkelingshaven met veel appartementen en
aanverwanten. Er is weinig te beleven dus een mooie gelegenheid voor Willem om
een ideetje van hem uit te werken.
Hij maakt met 2 componenten rubber een
nieuwe afdichting voor de opening waar de ankerketting onder dek gaat. Bij
gebleken geschiktheid zal hiervan nog een beschrijving op het blog komen. Na
twee nachten varen we met voorlopig het laatste restje westenwind naar Roquetas
de Mar. De afstand is slechts kort, wind en zee zijn rustig, het is warm dus de
ideale omstandigheid voor een ankerstop om te lunchen en te zwemmen. Ook
heerlijk dit soort dagen! Na het ophalen van het anker blijkt de nieuwe stop
voor de ankerkluis de eerste test goed te hebben doorstaan. Roquetas de Mar
blijkt ook weer een heel aardige vissershaven met enkele stijgers voor jachten.
Er liggen erg weinig boten, ondanks dat het er niet duur is. We betalen
slechts €11,09 per dag inclusief alles.
Dit is wel nog het laagseizoentarief welke tot en met juni geldt. Dit tarief
betaalden we overigens in veel andere havens waar we lagen ook, omdat de
zelfstandige regio Andalusië een hele reeks havens in beheer heeft waar
hetzelfde tarief geldt. Het havenpersoneel is zeer relaxed en vraagt zelfs geen
borg voor de sleutels van de deur naar de kade en de toilet/doucheruimte. Het
plaatsje zelf blijkt niet veel voor te stellen, maar er is wel een lange
boulevard langs het strand met gezellige terrassen. En dichtbij de haven zijn
twee grote supermarkten, ook niet onbelangrijk.
Op zaterdag 23 juni is er een
soort van Midzomernacht feest ter ere van San Juan. Het is mega druk op het
strand met barbecueënde mensen en er worden veel grote vuren gemaakt. Om 00.00
uur wordt er door de “dapperen” een duik in het niet al te koude water genomen.
De eigenaar van de pizzeria vertelt ons dat het in Cordoba 48 graden Celsius
is! Bij ons is het circa 20 graden koeler, dat is een heel wat aangenamer
temperatuur.
Lily en Niek
zijn inmiddels terug uit Nederland, hebben een auto gehuurd en komen ons
opzoeken. We gaan uit eten in Almeria en kunnen met de Spanjaarden meevieren
dat ze zich plaatsen voor de finale van het EK ten koste van Portugal. Het is
weer bar gezellig dus we maken ruimte in onze “schuur” (de achterkajuit) zodat
ze kunnen blijven slapen. Inmiddels is de wind naar west-zuid-west gedraaid,
maar voor zowel vrijdag, zaterdag als zondag wordt 6 tot 7 Bf voorspeld en dat
vinden we wat teveel van het goede om de volgende kaap, Cabo de Gata, te
ronden. We hebben het hier prima naar ons zin dus wachten we op rustiger
omstandigheden. Vooral op zaterdag is de wind hard en meten we een vlaag van 37
knopen, 8 Bf, in de haven! Zondag is de dag van de finale die we met onze
Engelse buurman Les, zo ongeveer de enige andere passant die hier al 7 weken
is, en zijn hond Bob bekijken. Les komt uit het noorden en is op weg naar
Portugal, zodat we wederzijds nuttige informatie uit hebben kunnen wisselen
over de havens waar we geweest zijn. Bob ging vandaag twee maal kort achter
elkaar te water, ironisch genoeg eenmaal doordat hij met zijn zwemvest bleef
haken en eenmaal doordat hij te enthousiast de loopplank op rende, zonder
zwemvest. Gelukkig kan hij goed zwemmen en heeft Les een visnet met een lange
stok zodat hij Bob snel weer op de hoge kade kan zetten. Voor de gelegenheid heeft
Bob een Spaans gastenvlaggetje als sjaaltje om gekregen en trekt veel bekijks.
We hebben een gezellige avond op het terras van de Engelse bar, ongeveer de
enige met WiFi, en na de winst is het natuurlijk feest. Nou ja, feest, wij
vinden het een erg bescheiden feestje. Wat getoeter, wat vuurwerk en wat gezang
tot een uurtje of 2.
Op maandag is
er harde oostenwind, pal tegen dus nog even geen optie om verder te trekken. Daarna
zal de wind afnemen en voor woensdag wordt er in de middag een zuidwestelijke 4
Bf voorspeld, precies goed om het volgende traject te varen. In de 12 dagen dat
we hier waren hebben we veel klusjes kunnen doen en vonden we zelfs de tijd om
ons eerste brood aan boord te bakken.
De snelkookpan fungeerde als oven. Hoewel
goed gelukt gaan we het volgende brood toch maar in de oven bakken, want we
willen niet het risico lopen de snelkookpan te beschadigen. Woensdag 4 juli
vertrekken we vroeg voor de 58 mijl naar Garrucha. Aangezien er in de ochtend
altijd weinig wind is verwachten we Cabo de Gata (vrouwelijke kat) onder
rustige omstandigheden te kunnen passeren. Deze kaap is de zuidoost punt van
het vaste land van Spanje en de wind van en naar de Straat van Gibraltar heeft hier
veel invloed, een kat in het nauw als het ware en die maakt rare sprongen. Maar
wel een heel mooie kat! We passeren hier nog met rustig weer, maar kort na de
passage trekt de wind aan en kunnen we heerlijk zeilen. De wind komt recht van
achter, met de zeilen in stand melkmeisje gaat het vlot. Er staat inmiddels wel
wat meer wind dan de voorspelde 4 Bf. Dat zal het kaapeffect zijn denken we,
verderop zal het wel rustiger worden en het gaat zo lekker dat we besluiten er
nog 15 mijl aan te knopen naar Aguilas.
Cabo de Gata, nog rustig. |
En hoewel wij geen wedstijdzeilers zijn
moet hier toch even vermeld worden dat wij een Sun Odessy van 45 voet met
dezelfde zeilvoering vóór bleven! Maar naarmate we verder van de kat in het
nauw komen neemt de wind toe in plaats van af. Flinke schuimkoppen inmiddels op
de golven. De barometer zakt als een baksteen 4 millibar in 1 uur tijd, de
windmeter geeft nu regelmatig 35 knopen aan, 8 Bf. Dit is zeker niet wat er
voorspeld was, dus we besluiten toch onze oorspronkelijke bestemming, Garrucha,
aan te lopen. De genua is inmiddels weggerold, maar als de wind uitschiet tot
boven de 40 knopen moet ook het grootzeil gereefd. En hier maken wij een fout.
Wij denken dat dit wel kan zonder ver genoeg tegen de wind in te draaien. Er
staat te veel druk in het grootzeil waardoor de borging van de slinger voor het
rolreefsysteem om de giek los schiet tegen Willem’s vinger. AU! Dat doet heel
veel pijn en het vel is open dus het ziet er gelijk dramatisch uit met veel
bloed. De vinger heeft eerst een pleister nodig terwijl het grootzeil er nu dus
als een zandzak bij hangt. Gelukkig neemt de wind iets af, bij de volgende
reefpoging draaien we wel ver genoeg tegen de wind en gaat het goed. De golven
blijken trouwens erg mee te vallen. Garrucha is niet ver meer, maar bij het
afmeren wordt bevestigd waarom we deze haven liever hadden overgeslagen. Er
staat hier namelijk bij zuidelijke wind veel deining in de haven. De marinero
dirigeert ons naar een wat krappe plaats tussen een dansende hoge motorboot en
een springende zeilboot in. We komen door de deining een beetje verkeerd uit, onze
zeereling komt onder de reling van de motorboot terecht en een scepterpot
breekt los van het dek. Dat kan er ook nog wel bij! Eerst Willem’s vinger maar
eens goed bekeken. Die is dik en stijf maar het lijkt mee te vallen en met de
vinger goed in het verband kan het bloed van het dek geboend worden. De
windmeter geeft als maximum 47,6 knopen (dik 9 Bf, slik!), waarschijnlijk één
hele harde vlaag. Wij denken achteraf dat een lage druk gebied veel sneller en
eerder dan voorspeld van noord naar zuid getrokken is en dat wij net de pech
hadden op dat moment daar te varen. Dit is een enorm vervelende haven. Ook als
de wind afneemt is er nog veel deining en liggen we te rukken aan de
landvasten. Daarbij komt nog dat het een relatief dure haven is, € 25.50, dat betaalden we maar een keer
eerder. Toch besluiten we nog een dag te blijven voor reparatie en rust. Van
dat laatste komt niet zo veel, want de scepterpot zit muur vast. De hele
gereedschapskist moet er aan te pas komen om het ding van de scepter los te
krijgen. Vervolgens is de reserve nergens te vinden dus moet de scepter
provisorisch vast gezet worden tot we een nieuwe pot kunnen vinden. Jullie
begrijpen dat dit niet een van onze betere dagen is.
Cartagena. |
Er is een
winkelgebied met een aantal mooie panden, maar verder valt de stad ons een
beetje tegen. Het heeft zeker niet de charme van bijvoorbeeld La Coruňa.
Zaterdagnacht is er bovendien tot 06.00 uur housemuziek, dus na twee nachten
zoeken we het weer verderop. Na de passage van Cabo de Palos is er een
drastische verandering van het landschap. De bergen zijn op, hier is laagland
met strand en daarlangs een onafgebroken rij flats van hotels en appartementen.
Dit is meer wat wij ons bij de Costa Blanca hadden voorgesteld. Na een heel
rustig dagje varen op de motor ankeren we vooraan bij de haven van Tomas
Maestre, prima beschut en heerlijk rustig. Dinsdag kan er een poosje gezeild
worden met als bestemming Torrevieja. We zijn hier de enigen op de ankerplaats.
We hadden gehoopt inmiddels wel op de Balearen te zijn, maar het blijkt
lastiger te zijn om deze te bereiken dan we vooraf dachten. De wind is hier
vaak noord en oost, zodat we die dagen of niet varen of slechts een korte
afstand. Daarbij liggen er veel lage drukgebieden dicht bij elkaar waardoor we
het te onzeker vinden om een nachtje door te varen. Om Ibiza in een dagtocht te
kunnen bereiken is het ons plan om bij Morayra, 15 mijl boven Benidorm, een
geschikte dag af te wachten. Geduld hebben dus.