Keutelen in de Ionische zee deel 2

Het is zondagmiddag 12 september, het is een regenachtige dag. Inmiddels staan we sinds vrijdag weer op het droge en hebben we al veel dingen voor het winterklaar maken van de Saudade gedaan, want woensdag 15 op donderdag 16 september varen we met de veerboot naar Brindisi in Italië.

We hebben al zo veel klaar, dat we gisteren naar het strand zijn geweest, maar nu eerst wat we zoal in de voorgaande weken gedaan hebben.

Maandag 16 augustus, terwijl de was draait bij Nidri Marine doen we boodschappen. ´s Avonds eten we nog een keer bij de leuke taverna Elena, dat blijkt misschien niet zo een goede keuze want het is er mega druk. De Grieken hebben nu ook massaal vakantie, want Maria Hemelvaart is hier een feestdag. We bestellen alleen een paar voorgerechten, dat gaat snel en is heel lekker.

 

De haven en ankerplaats van Paleros.

 

De volgende ochtend is het slechts 10 mijl naar Paleros aan het vaste land. Er staat een lichte bries, de koers is hoog aan de wind zodat we een fijn zeiltochtje hebben. We waren hier een aantal jaren geleden ook in het weekend, maar toen konden we niet in de haven vanwege alle charterboten. Sindsdien is dat alleen maar erger geworden, van vrijdag tot zondag is er geen plaats voor bezoekers, nu gelukkig wel. We komen op een plaats te liggen waar normaal gesproken een grote catamaran ligt en het is onduidelijk wanneer ze terug komen, donderdag of vrijdag. Afijn, we zien wel. Voorlopig liggen we leuk hier. Er zijn opvallend veel Nederlanders in de haven, dat blijkt te komen doordat een aantal een huis of appartement hier in de omgeving hebben. Wij komen naast Peter en Jenny te liggen die hun grote Italiaans model zeilboot nog maar pas gekocht hebben. Peter woont en werkt al 20 jaar hier en blijkt ook metaalbewerker te zijn. Als blijkt dat de catamaran toch op donderdag terug komt bied Peter aan dat we voor 1 nachtje aan hem vast maken aan zijn andere kant zodat we ons anker niet opnieuw hoeven te gebruiken. Heel aardig en dat doen we zodat we tot vrijdag blijven. 

 

Af en toe worden we toch weer aangenaam verrast door Griekenland. Met deze stoel kan een invalide veilig in het water komen.

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende bestemming is nog een keer de Ambelaki baai op Meganisi. Helaas is er geen wind, dus wordt het een kort motor tochtje. Vlak voor we de baai invaren zien we dolfijnen! Ze springen uit het water in het kielzog van een motorbootje. Een hele vloot zeilboten achtervolgt ze vol gas. Triest eigenlijk. Wij moeten dwars door het hele veld laveren om de baai in te kunnen varen. Susanne en Frank liggen er nog, wij parkeren naast hen. Het is druk met grote boten, zaterdag zo mogelijk nog drukker.

 

Onder de landvasten door. Frank heeft ons naar de kant geroeid in hun te? kleine dinghy. Volgens ons is het een typisch Duits fenomeen: te? kleine dinghy's. Wij kennen namelijk meer voorbeelden 😉.

 

 

 

Susanne en Jeanet gaan boodschappen doen in Vathi, wat natuurlijk een mooie aanleiding is om een terrasje mee te pakken. In de namiddag wind blijkt een charterboot niet goed vast te liggen terwijl de mensen niet aan boord zijn. Geleidelijk komt ze steeds verder richting de rotsen te liggen. Frank gaat de mensen zoeken, die blijken helemaal in Vathi te zijn zodat het best even duurt voordat de schipper terug gerend is. Gelukkig is de wind inmiddels wat afgenomen en heeft de boot geen grond geraakt. Later geeft Willem nog wat aanwijzingen over de ankerprocedure. Als dank voor de hulp geven de Vlaamse huurders een fles Prosecco die we ´s avonds gelijk maar soldaat maken. Zondag vertrekken er veel boten, het is een rustige dag. Susanne, Frank en Jeanet maken een leuke wandeling naar de Atherinos baai inclusief lunchstop. Daarna is het fijn zwemmen in het kristal heldere water.

Onderweg naar Vasiliki. De vuurtoren op de zuidwest punt van Levkas.

 

De volgende dag vertrekken Susanne en Frank naar Nidri want vanaf dinsdag krijgen zij een vriendin aan boord. Het waren erg gezellige dagen met hen. Dinsdag´s gaan wij naar Vasiliki aan de zuidwest punt van Levkas. We waren daar circa 30 jaar geleden met een huurboot, met de Saudade nog niet. We gaan vroeg om harde tegenwind in de Meganisi straat te voorkomen. Helaas is er na het uitkomen van de straat niet genoeg wind om te zeilen, dus alle 14,5 mijl gaat op de motor. 

 

Aan de kade in de haven van Vasiliki.

 

In Vasiliki is plaats aan de kade in de haven. Het is een gezellig plaatsje met taverna´s om de haven, veel toeristische accommodatie en dito winkeltjes. Er zijn een paar strandjes dicht bij om te zwemmen, de was kan er gedaan worden en er is zelfs een mogelijkheid om te douchen bij de supermarkt. Kortom, alles wat een zeilershart begeert. In de namiddag staat er vaak veel wind vanaf de bergen in de grote baai bij Vasiliki. Daarom is het hier bekend als windsurfparadijs, dat was 30 jaar terug ook al zo, en zijn er veel goede surfers op het water. Blijkbaar zijn de omstandigheden voor kitesurfers niet zo goed want die zijn er weinig. Overigens zijn er de hele dag veel watersportactiviteiten in de vorm van zeilwedstrijdjes en beginnende watersporters. Er wordt onweer verwacht, dus we blijven nog even plakken en maken een fietstochtje langs de baai naar de hoek waar de surfers zijn.

Windsurfen voor beginners, want er is geen wind vandaag.

 

Veel hotels daar die volledig op de watersport zijn gericht, voor jong en oud, ervaren en beginners. Helaas komt er die dag geen valwind van de bergen en kort nadat we terug aan boord zijn betrekt de lucht, steekt de wind op en hebben we onze eerste regenbui van dit jaar in Griekenland. Het onweer blijft uit, maar ook vrijdag´s is de lucht dreigend en er valt af en toe een spatje. Eerst maar weer eens schoon schip maken en Willem schildert de luchthappers met UV bestendige verf. Het plastic van die dingen is dat namelijk niet en ze zijn daardoor vies en plakkerig. Maar eens kijken of het met de verf beter gaat. Zaterdag gaan we terug naar de Vlikho baai want zondag is er in Nidri een bijeenkomst van de Moody Owners Association waar we sinds 1,5 jaar lid van zijn. Maar Vasiliki heeft ons aangenaam verrast. Je kunt er ook bijvoorbeeld een brommertje huren om de bergen in te gaan of naar de vuurtoren, zeker een plaats om naar terug te keren. Het wordt helaas weer een motorbootdag, we troosten ons met een lunch en zwemstop in kraakhelder water bij een klein eilandje in de Meganisi straat.

De bijeenkomst van de Moody club bestaat uit een etentje in de Ola Kala taverna in Nidri en de volgende dag een strandbarbecue in de Varko baai. We zijn maar met een klein gezelschap, 8 in totaal (de volgende dag 9). Ken, de captain van de Mediterranean chapter is een aimabele Brit en zijn partner Marloes een hartelijke Nederlandse vrouw. Verder blijkt de penningmeester van de club ook hier rond te varen en hij is ook van de partij. Het is een vriendelijk groepje mensen met veel internationale werk en reiservaring die elkaar eigenlijk ook nog niet kent, we voelen ons heel welkom. Het wordt laat, we zijn weer eens bij degenen die het licht uit doen. 

Het gezelschap van de Moody club, met Ken volledig in het rood, penningmeester Paul op de voorgrond die net uit de stoel op staat en naast hem Marloes.

 

De strandbarbecue gaan we vanwege het brandgevaar en het risico op een dikke boete niet doen, in plaats daarvan neemt iedereen wat te eten mee naar het strand. De volgende ochtend eerst nog wat boodschappen en dan een fijn zeiltochtje naar de Varko baai. Het is een mooie baai met vlak water, maar best winderig wat de reden is dat wij er nog slechts 1 keer eerder waren. Het wordt wederom een gezellige avond met lekker eten, een beetje muziek, iets minder drank en iets minder laat.

 

 

 

De volgende dag wordt er wat minder wind verwacht dus we blijven nog een dagje en maakt Jeanet een wandeling. 

De Varko baai. De donkere boot is ook van een MOA lid.

 

Voor woensdag wordt juist weer veel wind verwacht, dat willen we nog in de Vlikho baai afwachten voordat we terug naar Préveza gaan. Het retourtochtje gaat ook weer fijn zeilend op alleen de genua. In de namiddag trekt de wind aan tot 30 knopen (7Bf) en dat blijft tot in de avond zodat we niet van boord kunnen. Dat wordt het noodrantsoen aanspreken in de vorm van pannenkoeken! Tijdens het boodschappen doen in Nidri de volgende ochtend blijkt daar veel wind te staan, in de Vlikho baai blijft het rustig. Vrijdag 3 september varen we terug naar Préveza, helaas niet genoeg wind om te zeilen.

In Préveza is sinds lange tijd weer eens live muziek.

 

De zwerfhonden krijgen dagelijks een koekje in de Mythos taverna van Thalia, haar man en dochter Costadina.

 

Het is de bedoeling om de laatste week nog de Golf van Amvrakia in te gaan, maar eerst wordt voor zondag onweer en regen verwacht zodat we na 1 nacht in de ankerbaai een plaatsje bespreken in de nieuwe Marina. Dat blijkt nu € 50 per nacht te kosten, exclusief water, elektra en ontbijt. Maar wel met fijne warme douches en super goede WiFi.

 

Het onweer en de regen komt niet, wel vrij harde oosten wind in de nacht en ochtend. Helaas blijft dit de hele week het geval en aangezien de meeste ankerplaatsen in de Amvrakische Golf open zijn naar het oosten is dat niet heel aantrekkelijk. We blijven dus in de Marina plakken tot we vrijdag uit het water gaan en is het vaarseizoen onverwacht tot een einde gekomen. Maar nu maken we alvast de dinghy schoon en gaan de zeilen in de zak voor de winter. Wellicht kunnen we daardoor eenmaal uit het water een extra dagje naar het strand! Zo heb ieder nadeel toch weer z'n voordeel.