In de Ambelaki baai van Meganisi hebben we een prachtig plekje. We liggen in heel helder water en je kunt leuk snorkelen. In het weekend blijkt het flink druk met charter boten die hier hun eerste of laatste nacht komen liggen.
Er is geen zuchtje wind hier dat is niet zo aantrekkelijk voor later in de week, want het gaat flink heet worden tot ruim 40 graden aan toe. Op dinsdag 27 juli 'vluchten' we terug naar de ruime baai van Vlikho waar hopelijk meer wind zal zijn. Na nog een laatste snorkelrondje vertrekken we om 15.00 uur en kunnen door heel plaatselijke wind de route afwisselend zeilen en motoren.
In de Vlikho baai is het mega rustig, normaal is dat wel anders in deze tijd van het jaar. Onze favoriete taverna's Elena en The office zijn gelukkig nog in bedrijf en ook de jachtclub draait nog. Ze hebben zelfs uitgebreid met een drijvende stijger. Alleen het kleine cafeetje Fyki, waar we graag een biertje dronken en smulden van de heerlijke mezze door George's moeder vers gemaakt, is dicht. Bij navraag blijkt de moeder nog wel te leven. Willem lijmt de bekleding van het luik van de achterkajuit opnieuw vast. Deze heeft door de hitte en uitdroging losgelaten en ook in de voorpunt is een deel van de bekleding los. Maar die reparatie komt later, want het is daarvoor te warm
 |
| Zee-zwerver Saudade in de Vlikho baai. |
Helaas is er in de hete dagen die volgen toch weinig wind. We hangen alles wat we hebben en schaduw op dek kan geven op, zo lijken we net een zee-zwerver. Maar Susanne en Frank die vrijdags komen hebben toch geen moeite om ons te herkennen. Het is een gezellig weerzien, eten met elkaar en palaveren in het water om af te koelen. Zij verlengen hun verblijf van 1 naar 2 naar 3 nachten. Gelukkig koelt het 's nachts nog wel af naar circa 25 graden zodat we prima slapen. Op dinsdag volgen we Susanne en Frank terug naar de Ambelaki baai van Meganisi, Susanne is namelijk woensdag jarig. Dat vieren we met een diner in een visrestaurant in Vathi. Als we daar aankomen blijkt er een stroomstoring, er is een brandje in de kabels bij elektriciteitsmast. Even lijkt het er op dat het dinertje niet door kan gaan, maar gelukkig is de storing toch snel voorbij en eten we een heerlijke verse vis.
 |
| Na afloop van het dinertje in Vathi, Meganisi. |
 | ||
| Bidsprinkhaan bij de taverna. Kort na deze foto springt hij op Willem af. | |
In de Ambelaki baai zijn 2 taverna's waar gewassen kan worden, dus dat benutten we de volgende dag. Iedereen krijgt die avond een alarm bericht op zijn mobiele telefoon voor extreem hoog brandgevaar op vrijdag 6 augustus. Het is natuurlijk heel droog en heet en er wordt veel wind verwacht voor die dag. Dat wachten we dus nog even af, want we liggen goed beschut hier, waarna het plaatsje Mitikas op het vaste land onze volgende bestemming is. Wij waren daar nog niet eerder, Susanne en Frank wel. Er is plaats voor 8 a 10 bezoekende boten en als wij als eerste aankomen lijkt er slechts 1 plekje vrij te zijn. De haven is zo krap want vol met huurbootjes, visbootjes en RIB's dat met name Jeanet liever even wacht tot Susanne en Frank naar binnen zijn gevaren om de situatie te bekijken. Er blijkt toch nog precies plek voor ons beiden.
 |
| Aan de kade van Mitikas, wij helemaal rechts en met 1 boot tussen ons in Susanne en Frank met de Sparkling. |
Het is een gezellig gedoe hier op de kade. Wij liggen naast de aanlegplaats van de veerboten naar Kalamos en Kastos en er staan 2 tankauto's waardoor er regelmatig bootjes komen aanleggen om bijgevuld te worden. Mitikas blijkt nog best een grote plaats te zijn met veel Griekse toeristen en ook aan de kade ligt een deel van de Griekse zeilgemeenschap. Die bellen elkaar als er een plekje vrij is ontdekken we de volgende dag als er 2 boten weg gaan en er in no time 3 Griekse zeilboten voor terug komen.
 |
| Uitzicht vanaf onze tafel in een restaurant in Mitikas. |
Het is een leuke plaats hier, zeker om nog eens terug te komen, maar nu houden we het na 2 nachten voor gezien. We proberen een plekje in een ankerbaai bij Kastos te vinden, maar het is er mega druk en ook al best pittig winderig. Na telefonisch overleg gaan we op ons voorstel naar de ankerbaai bij het onbewoonde eiland Petalas. Susanne en Frank waren daar nog niet. Zo hebben we een heerlijk zeilmiddag met ruime wind in plaats van gestres in de drukte bij Kastos.
Er blijken nog slechts 3 andere boten te liggen bij Petalas, wederom erg rustig voor de tijd van het jaar. Dat zal wellicht ook komen doorat het kanaal van Korinthe dicht is doordat er een instorting geweest is die gerepareerd moet worden. Petalas is een plek die veel gebruikt wordt op de route naar en van de Golf en het kanaal. Die namiddag en avond is er veel wind, tot 27 knopen, ook voor hier is dat best pittig. De beschutting is hier echter altijd heel goed en het is een mooie vuurdoop voor Susanne en Frank. Het bevalt hen ook best goed hier, dus we blijven nog een dagje.
Tijdens de rustige ochtend maken we gevieren een tochtje met de dinghy door de ruime baai. In het ondiepe water staan veel zilverreigers en 2 pelikanen. Het is een machtig gezicht als die grote vogels opvliegen. Die nacht is er nog slechts 1 andere boot.
 |
| Sparkling en Saudade in de baai bij Petalas. |
Wij overwegen of we de Golf van Patras in zullen gaan, maar besluiten dit toch niet te doen. Daar komt de komende dagen vrij veel wind te staan en op het noordelijke deel van de Peloponnesos zijn branden, ook niet bepaald aantrekkelijk. Woensdag 11 augustus wordt daarom Kalamos de volgende bestemming. In de zomer is het daar altijd mega druk dus je moet op tijd zijn. Helaas is er geen wind, dus de 17 mijlen gaan op de motor waardoor we er om 13.30 al zijn en er nog voldoende plek is. Daarna wordt het snel drukker en op aanwijzing van George, de eigenaar van een van de taverna's hier en zelfbenoemd havenmeester, komt de haven flink vol te liggen. Het is hier heel heet want geen zuchtje wind en ook de wandeling naar het strand is flink zweten.
 |
| In de taverna van George op Kalamos, George in het witte t-shirt. |
Na 1 nacht houden we het voor gezien. Er is al vroeg een lekkere bries, dus de route naar de Vlikho baai gaat grotendeels zeilend. Daar is altijd plaats, hoe laat je er ook aan komt. Susanne en Frank blijven 2 nachtjes plakken en vertrekken dan terug naar de Ambelaki baai van Meganisi. Wij blijven nog even wat langer plakken en in het volgende blogbericht horen jullie over het vervolg.
