Naar huis.

Zo beste lezers. Het heeft even geduurd, maar onderstaand vinden jullie het verslag van onze thuisreis. Veel lees- en kijkplezier en hopelijk tot volgend voorjaar op dit blog.

 

Na de regenachtige zondag is het maandag gelukkig weer droog en dus wasdag. Onze aardige Engelse buren Emma en Peter van de Artemis zijn er ook, wij hebben hen jaren niet gezien omdat wij meestal al naar huis waren als zij kwamen. En 's avonds in het restaurant van Cleopatra spreken we Gonnie en Hans van de Serpendo. Al pratende over de voorgaande jaren denkt Gonnie dat wij elkaar eerder gezien hebben in zuid Portugal. Ik lees het later na op ons blog (toch handig!) en het klopt! Wij hebben met hen en de Olim van Niek en Lily Cabo Sao Vicente, de zuidwest punt van Portugal, gerond. Hartstikke leuk om elkaar na al die jaren weer te spreken. We gaan lekker vlot met de klussen zodat we dinsdag nog een deel van de dag naar het strand kunnen gaan. We zijn er al om 10.00 uur, op een paar kampeerders na als eerste, zelfs de zon is nog niet op het strand.

Woensdag 15 september om 17.00 uur reizen we af naar Igoumenitsa, dat is maar een uur en een kwartier rijden. Je moet inchecken bij de Central Passanger Terminal. Dat blijkt een heel gedoe want een groot deel van de parkeerplaats is niet bereikbaar omdat er een lange file van vrachtwagens in de weg staat. Die staan al in de rij om het opstelterrein op te gaan. Na een paar rondjes lukt het eindelijk om de auto kwijt te raken, gelukkig is het bij de incheckbalie nog rustig.

Een vrachtwagen vol met scooters rijdt achteruit! van de boot af.

Na gegeten te hebben in Igoumenitsa is het 's avonds op het opstelterrein ook weer chaotisch. Wij moeten bij pier 7 zijn, simpel denk je, maar de nummering van de pieren stopt bij 5 en gaat verderop door met 10. Ra ra, waar is pier 7? Griekse logica? Na weer een paar rondjes rijden en een paar keer vragen hebben we de goede rij te pakken. Eenmaal in de rij raken we aan de praat met een Nederlands stel die met de motor vooraan staan. Ze blijken uit Sint Pancras te komen en een bekende slagerij vlak bij ons in de buurt te runnen! De wereld is weer klein. Het zijn gezellige praters en eenmaal aan boord drinken we nog een biertje. Dat komt goed uit, want we vertrekken 2 uur later dan gepland. 's Morgens probeert de omroepster ons al vanaf half 7 uit de hut te krijgen. Wij doen rustig aan, eerst even ontbijten wat niet veel voor stelt. Maar blijkbaar heeft de kapitein gas gegeven in de nacht, want de aankomsttijd in Brindisi is vrijwel volgens planning. 

Ontbjt aan het strand

 

Wij nemen de route langs de kust naar het zuiden richting Otranto en doen een tweede ontbijtrondje bij een strandtent. Op de route liggen de Alumni meren (tip van het blog van Anneke en Peter, dank daarvoor), maar het valt niet mee om een plek te vinden om bij het water te komen. We zitten eerst aan de verkeerde kant van het meer, het is volledig privé terrein. Eenmaal aan de andere kant lukt het wel om naar de oever van het meer te komen. Best aardig, niet onmisbaar.

 

 

 

Door naar Otranto, een gezellig, mooi en oud havenstadje. Na een lunch en een rondwandeling rijden we naar een oude bauxietmijn iets ten zuiden van Otranto (ook een tip van het blog van Anneke en Peter, dank nogmaals). Het is een prachtig landschap met lagen rode en gele aarde en een diepblauw meer. In het meer blijk je ook te kunnen zwemmen, dat doen wij niet.

 

Otranto met de jachthaven op de achtergrond.

De oude Bauxietmijn iets ten zuiden van Otranto.

 

Dan is het tijd om onze B&B voor de komende 2 nachten in Lecce op te zoeken. Het is lastig te vinden want het is een appartement in een groter gebouw en dat staat niet duidelijk op de gevel aangegeven. Dus Jeanet stapt uit om het exacte adres te vinden. Ondertussen wordt Willem in gebrekkig Engels aangesproken door een mijnheer met de vraag of hij Willem is en Frans spreekt. Ja en nee dus, en Willem roept Jeanet terug. We worden een afgesloten parkeerplaats op geleid en het appartement in geloodst. Er wordt gebeld met een mijnheer die goed Engels spreekt. Verwarring alom, hij kan onze reservering niet vinden. Als wij de onze laten zien wordt duidelijk waarom, we zitten in de verkeerde B&B! Die van ons is om de hoek. Blijkt dat er die dag bij hen ook een Willem komt, maar dan een Franse. Zo beleef je nog eens wat.

De juiste B&B is daarna snel gevonden. We zitten op een prima locatie, maar 10 minuten lopen van het oude centrum en met de auto veilig en gratis geparkeerd. 's Avonds natuurlijk pizza eten.

Porta San Biagio, Lecce.

 

De volgende dag bekijken we het gezellige oude centrum met veel barokke architectuur en genieten we van een onwijs lekkere grote ijscoupe!

Santa Croce, Lecce.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zomaar een gebouw in Lecce.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag is het trulli dag. Trulli's zijn schattige ronde huisjes die vreemd genoeg alleen in een bepaalde streek voorkomen. De reden waarom ze zijn zoals ze zijn is onduidelijk en ook waarom ze niet op andere plaatsen voorkomen. We rijden eerst richting Martina Franca en eenmaal daar in de buurt verschijnen ze al in het landschap. Soms los staand dan weer geïntegreerd in een groter huis. 

 

 

Via Locorotondo, wat mooi op de heuvel ligt, rijden we naar Alberobello waar de meeste trulli staan (crica 1.500) en de wijk werelderfgoed is. Helaas krijgen we te maken met een onweersbui met stortregen, dus als we droog willen blijven moeten we de trulli-wijk een beetje snel bekijken. Sommigen zijn nog bewoond, in anderen zit een restaurant, hotel of souvenirwinkel. Zeker de moeite waard om dit te bekijken. We overnachten aan de kust in Torre Santa Sabina, want zondag wordt het mooi weer en dan gaan we nog een dag naar het strand.

Locorotondo.

Alberobello.

Alberobello.

Het strand van nationaal park Torre Guaceto ten zuiden van Torre Santa Sabina.

Nationaal park Gargano.

Het wordt de hoogste tijd om verder naar het noorden op te schuiven. We prikken Torremagiore op de kaart langs de route. Dat plaatsje ligt dicht bij het schiereiland Gargano wat tevens een nationaal park is. Via het mooie bergdorp San Marco in Lamis rijden we de zuidelijke kustroute van Gargano tot ongeveer Vieste aan toe. Volgens de tip van Susanne en Frank is Vieste een mooi stadje en het ziet er van een afstandje ook heel aantrekkelijk uit, maar de tijd ontbreekt nu dus dat bewaren we voor een andere keer.

 

We hebben nog een relaxte dag in Torremagiore met een wandeling naar het kasteel en een pastalunch omdat we geen broodjeszaak kunnen vinden die open is onder de middag. Dat heb je als er weinig toerisme is. Er blijken best veel winkels te zijn in deze plaats, alleen valt het niet zo op omdat er geen uithangborden zijn.

Proost vanuit een gezellig restaurant in Torremagiore.

Torremagiore.

Spello.

De volgende toevallig op de route gekozen plaats is Spello. We nemen weer eens de snelweg, dat is toch wel relaxter rijden hoewel er veel wegwerkzaamheden zijn. Opvallend vaak is dit bij bruggen, misschien dat door het instorten van de brug in Genua de controles aangescherpt zijn.

Spello.

 

Spello hebben we toevallig gekozen, maar het blijkt een van de mooiste heuvelsteden van Umbrië te zijn. Dus we bekijken eerst het oude centrum voordat we naar de B&B iets buiten het dorp gaan. Jeanet maakt nog even gebruik van het zwembad, het water is wel een beetje koud inmiddels. 's Avonds gaan we in Spello eten, maar het blijkt er nu uitgestorven. Het valt nog niet mee om een restaurant te vinden dat open is, maar uiteindelijk vinden we een goed restaurant waar het heel druk is en eten we heerlijk.

Spello.

 

 

 

 

 

 

 

Lago Trasimeno.

 

Donderdag 23 september is het nog maar 200 kilometer naar Florence. We nemen eerst een toeristische route via Castiglione del Lago. Dit is ook weer een Middeleeuwse stad die mooi aan het Lago Trasimeno ligt. Jeanet neemt de moeite om naar het hoog gelegen centrum te lopen, Willem gelooft het wel.

 

 

 

Na nog een tijdje in de file op de ring van Florence is onze B&B snel gevonden. Het ligt in het noorden van Florence niet heel ver van het vliegveld, uitgekozen vanwege de iets betere parkeermogelijkheden die er zouden zijn. Maar het valt niet mee om een gratis parkeerplek op straat te bemachtigen. Gelukkig is er een parkeergarage om de hoek waar we voor € 40 voor 3 nachten de auto veilig weg zetten. De B&B ligt op de 6e etage van een flat van 8 hoog (gelukkig blijft de lift het de hele tijd doen) en wordt gerund door een zeer vriendelijke oudere heer die er echt van houdt om zijn gasten 's morgens bij het ontbijt te verwennen. Eindelijk weer eens iets hartigs na alle ontbijten met jam en hij maakt zelfs het verse fruit voor je schoon. Alleen het eitje ontbreekt nog! De tramhalte is amper 5 minuten lopen, vervolgens ben je voor € 1,50 p.p. per rit binnen 15 minuten in het centrum. We hebben 2 dagen om Florence te bekijken. Op vrijdag is het zeker niet druk in de stad en lopen we de belangrijkste bezienswaardigheden af. Zaterdag is het wel drukker en bekijken we meer aan de overzijde van de Arno. Het is nog steeds prachtig weer, dus de musea bewaren we voor een andere keer. 

Kathedraal, Florence.

 

Klokkentoren, Florence.

 

 

Kunstenaars aan het Piazza Santa Croce, Florence.

Hier wonen o.a. Gucci en Ferrari!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kunstenaars bij de Galleria degli Uffizi, Florence.

Piazza della Signoria, Florence.

 

Ponte Vecchio, Florence.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bling bling op de Ponte Vecchio, Florence.

Florence.

 

 

 

 

De Arno staat deels droog, Florence.

 

 

 

 

 

 

 

In dit schattige plaatsje overnachten we in noord Italië.

Zondag slaat het weer om en hebben we een reisdag naar in het noorden van Italië dicht bij de Brenner pas op de grens met Oostenrijk. Onderweg is het regenachtig en in de Po vlakte is het zelfs een beetje mistig. Maar de route is prachtig langs de steile bergen bij o.a. het Garda meer. We hebben een heel fijn hotel in een wandel en ski gebied en na een korte wandeling is het zalig relaxen in de gratis sauna met jacuzzi. 

 

 

 

Zeker een plek om nog eens terug te komen voor een langere tijd, maar nu trekken we de volgende dag verder via de mooie Brenner route naar zuid Duitland om onze neef Chris en familie te bezoeken. Ook Willem's broer en onze schoonzus Rob en Tilly zijn er dus dat wordt een gezellig weerzien tijdens een barbecue.

Fietsen langs de Lech.

Na nog een relaxte dag met o.a. een fietstochtje langs de Lech en een ijsje eten met de hele familie wordt het laatste stuk naar huis in tweeën geknipt met een overnachting in Koblenz. Ook Rob en Tilly gaan deze dag op huis aan, zodat we de laatste middag/avond gezellig met z'n vieren doorbrengen. En dan is het weer fijn om thuis te komen, te constateren dat daar alles in orde is en zo geleidelijk aan iedereen weer te ontmoeten.

Tot volgend jaar!

Keutelen in de Ionische zee deel 2

Het is zondagmiddag 12 september, het is een regenachtige dag. Inmiddels staan we sinds vrijdag weer op het droge en hebben we al veel dingen voor het winterklaar maken van de Saudade gedaan, want woensdag 15 op donderdag 16 september varen we met de veerboot naar Brindisi in Italië.

We hebben al zo veel klaar, dat we gisteren naar het strand zijn geweest, maar nu eerst wat we zoal in de voorgaande weken gedaan hebben.

Maandag 16 augustus, terwijl de was draait bij Nidri Marine doen we boodschappen. ´s Avonds eten we nog een keer bij de leuke taverna Elena, dat blijkt misschien niet zo een goede keuze want het is er mega druk. De Grieken hebben nu ook massaal vakantie, want Maria Hemelvaart is hier een feestdag. We bestellen alleen een paar voorgerechten, dat gaat snel en is heel lekker.

 

De haven en ankerplaats van Paleros.

 

De volgende ochtend is het slechts 10 mijl naar Paleros aan het vaste land. Er staat een lichte bries, de koers is hoog aan de wind zodat we een fijn zeiltochtje hebben. We waren hier een aantal jaren geleden ook in het weekend, maar toen konden we niet in de haven vanwege alle charterboten. Sindsdien is dat alleen maar erger geworden, van vrijdag tot zondag is er geen plaats voor bezoekers, nu gelukkig wel. We komen op een plaats te liggen waar normaal gesproken een grote catamaran ligt en het is onduidelijk wanneer ze terug komen, donderdag of vrijdag. Afijn, we zien wel. Voorlopig liggen we leuk hier. Er zijn opvallend veel Nederlanders in de haven, dat blijkt te komen doordat een aantal een huis of appartement hier in de omgeving hebben. Wij komen naast Peter en Jenny te liggen die hun grote Italiaans model zeilboot nog maar pas gekocht hebben. Peter woont en werkt al 20 jaar hier en blijkt ook metaalbewerker te zijn. Als blijkt dat de catamaran toch op donderdag terug komt bied Peter aan dat we voor 1 nachtje aan hem vast maken aan zijn andere kant zodat we ons anker niet opnieuw hoeven te gebruiken. Heel aardig en dat doen we zodat we tot vrijdag blijven. 

 

Af en toe worden we toch weer aangenaam verrast door Griekenland. Met deze stoel kan een invalide veilig in het water komen.

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende bestemming is nog een keer de Ambelaki baai op Meganisi. Helaas is er geen wind, dus wordt het een kort motor tochtje. Vlak voor we de baai invaren zien we dolfijnen! Ze springen uit het water in het kielzog van een motorbootje. Een hele vloot zeilboten achtervolgt ze vol gas. Triest eigenlijk. Wij moeten dwars door het hele veld laveren om de baai in te kunnen varen. Susanne en Frank liggen er nog, wij parkeren naast hen. Het is druk met grote boten, zaterdag zo mogelijk nog drukker.

 

Onder de landvasten door. Frank heeft ons naar de kant geroeid in hun te? kleine dinghy. Volgens ons is het een typisch Duits fenomeen: te? kleine dinghy's. Wij kennen namelijk meer voorbeelden 😉.

 

 

 

Susanne en Jeanet gaan boodschappen doen in Vathi, wat natuurlijk een mooie aanleiding is om een terrasje mee te pakken. In de namiddag wind blijkt een charterboot niet goed vast te liggen terwijl de mensen niet aan boord zijn. Geleidelijk komt ze steeds verder richting de rotsen te liggen. Frank gaat de mensen zoeken, die blijken helemaal in Vathi te zijn zodat het best even duurt voordat de schipper terug gerend is. Gelukkig is de wind inmiddels wat afgenomen en heeft de boot geen grond geraakt. Later geeft Willem nog wat aanwijzingen over de ankerprocedure. Als dank voor de hulp geven de Vlaamse huurders een fles Prosecco die we ´s avonds gelijk maar soldaat maken. Zondag vertrekken er veel boten, het is een rustige dag. Susanne, Frank en Jeanet maken een leuke wandeling naar de Atherinos baai inclusief lunchstop. Daarna is het fijn zwemmen in het kristal heldere water.

Onderweg naar Vasiliki. De vuurtoren op de zuidwest punt van Levkas.

 

De volgende dag vertrekken Susanne en Frank naar Nidri want vanaf dinsdag krijgen zij een vriendin aan boord. Het waren erg gezellige dagen met hen. Dinsdag´s gaan wij naar Vasiliki aan de zuidwest punt van Levkas. We waren daar circa 30 jaar geleden met een huurboot, met de Saudade nog niet. We gaan vroeg om harde tegenwind in de Meganisi straat te voorkomen. Helaas is er na het uitkomen van de straat niet genoeg wind om te zeilen, dus alle 14,5 mijl gaat op de motor. 

 

Aan de kade in de haven van Vasiliki.

 

In Vasiliki is plaats aan de kade in de haven. Het is een gezellig plaatsje met taverna´s om de haven, veel toeristische accommodatie en dito winkeltjes. Er zijn een paar strandjes dicht bij om te zwemmen, de was kan er gedaan worden en er is zelfs een mogelijkheid om te douchen bij de supermarkt. Kortom, alles wat een zeilershart begeert. In de namiddag staat er vaak veel wind vanaf de bergen in de grote baai bij Vasiliki. Daarom is het hier bekend als windsurfparadijs, dat was 30 jaar terug ook al zo, en zijn er veel goede surfers op het water. Blijkbaar zijn de omstandigheden voor kitesurfers niet zo goed want die zijn er weinig. Overigens zijn er de hele dag veel watersportactiviteiten in de vorm van zeilwedstrijdjes en beginnende watersporters. Er wordt onweer verwacht, dus we blijven nog even plakken en maken een fietstochtje langs de baai naar de hoek waar de surfers zijn.

Windsurfen voor beginners, want er is geen wind vandaag.

 

Veel hotels daar die volledig op de watersport zijn gericht, voor jong en oud, ervaren en beginners. Helaas komt er die dag geen valwind van de bergen en kort nadat we terug aan boord zijn betrekt de lucht, steekt de wind op en hebben we onze eerste regenbui van dit jaar in Griekenland. Het onweer blijft uit, maar ook vrijdag´s is de lucht dreigend en er valt af en toe een spatje. Eerst maar weer eens schoon schip maken en Willem schildert de luchthappers met UV bestendige verf. Het plastic van die dingen is dat namelijk niet en ze zijn daardoor vies en plakkerig. Maar eens kijken of het met de verf beter gaat. Zaterdag gaan we terug naar de Vlikho baai want zondag is er in Nidri een bijeenkomst van de Moody Owners Association waar we sinds 1,5 jaar lid van zijn. Maar Vasiliki heeft ons aangenaam verrast. Je kunt er ook bijvoorbeeld een brommertje huren om de bergen in te gaan of naar de vuurtoren, zeker een plaats om naar terug te keren. Het wordt helaas weer een motorbootdag, we troosten ons met een lunch en zwemstop in kraakhelder water bij een klein eilandje in de Meganisi straat.

De bijeenkomst van de Moody club bestaat uit een etentje in de Ola Kala taverna in Nidri en de volgende dag een strandbarbecue in de Varko baai. We zijn maar met een klein gezelschap, 8 in totaal (de volgende dag 9). Ken, de captain van de Mediterranean chapter is een aimabele Brit en zijn partner Marloes een hartelijke Nederlandse vrouw. Verder blijkt de penningmeester van de club ook hier rond te varen en hij is ook van de partij. Het is een vriendelijk groepje mensen met veel internationale werk en reiservaring die elkaar eigenlijk ook nog niet kent, we voelen ons heel welkom. Het wordt laat, we zijn weer eens bij degenen die het licht uit doen. 

Het gezelschap van de Moody club, met Ken volledig in het rood, penningmeester Paul op de voorgrond die net uit de stoel op staat en naast hem Marloes.

 

De strandbarbecue gaan we vanwege het brandgevaar en het risico op een dikke boete niet doen, in plaats daarvan neemt iedereen wat te eten mee naar het strand. De volgende ochtend eerst nog wat boodschappen en dan een fijn zeiltochtje naar de Varko baai. Het is een mooie baai met vlak water, maar best winderig wat de reden is dat wij er nog slechts 1 keer eerder waren. Het wordt wederom een gezellige avond met lekker eten, een beetje muziek, iets minder drank en iets minder laat.

 

 

 

De volgende dag wordt er wat minder wind verwacht dus we blijven nog een dagje en maakt Jeanet een wandeling. 

De Varko baai. De donkere boot is ook van een MOA lid.

 

Voor woensdag wordt juist weer veel wind verwacht, dat willen we nog in de Vlikho baai afwachten voordat we terug naar Préveza gaan. Het retourtochtje gaat ook weer fijn zeilend op alleen de genua. In de namiddag trekt de wind aan tot 30 knopen (7Bf) en dat blijft tot in de avond zodat we niet van boord kunnen. Dat wordt het noodrantsoen aanspreken in de vorm van pannenkoeken! Tijdens het boodschappen doen in Nidri de volgende ochtend blijkt daar veel wind te staan, in de Vlikho baai blijft het rustig. Vrijdag 3 september varen we terug naar Préveza, helaas niet genoeg wind om te zeilen.

In Préveza is sinds lange tijd weer eens live muziek.

 

De zwerfhonden krijgen dagelijks een koekje in de Mythos taverna van Thalia, haar man en dochter Costadina.

 

Het is de bedoeling om de laatste week nog de Golf van Amvrakia in te gaan, maar eerst wordt voor zondag onweer en regen verwacht zodat we na 1 nacht in de ankerbaai een plaatsje bespreken in de nieuwe Marina. Dat blijkt nu € 50 per nacht te kosten, exclusief water, elektra en ontbijt. Maar wel met fijne warme douches en super goede WiFi.

 

Het onweer en de regen komt niet, wel vrij harde oosten wind in de nacht en ochtend. Helaas blijft dit de hele week het geval en aangezien de meeste ankerplaatsen in de Amvrakische Golf open zijn naar het oosten is dat niet heel aantrekkelijk. We blijven dus in de Marina plakken tot we vrijdag uit het water gaan en is het vaarseizoen onverwacht tot een einde gekomen. Maar nu maken we alvast de dinghy schoon en gaan de zeilen in de zak voor de winter. Wellicht kunnen we daardoor eenmaal uit het water een extra dagje naar het strand! Zo heb ieder nadeel toch weer z'n voordeel.