Levkas, Préveza en Golf van Amvrakia

In de dagen dat we aan het steigertje van hotel Armonia liggen maken we een paar mooie tochten door de bergen naar o.a. het strand Pefkoulia en de bergdorpen Karya, Ecklouvi en Exantheia. Bij het laatste dorp is het startpunt van de paragliders die dan landen op het strand van Pefkoulia. Leuk om een keer gezien te hebben, maar wij hadden er iets te hoge verwachtingen van. Vooral de weg van Chortata naar Ecklouvi, wat echt hoog in de bergen ligt, is prachtig.

Overzicht van de Vklikho baai.

Exantheia met een paraglider die net gestart is.

Ecklouvi. Als we op een avond na het eten in Nidri langs een relaxte poolbar lopen, horen we een bekende stem. Het is die van George, van voorheen het cafeetje Fyki in Vlikho! Hij heeft het cafeetje sinds de corona sluiting omgebouwd tot appartementje en werkt nu o.a. bij de poolbar. Met zijn moeder, die altijd de heerlijke verse mezze maakte, gaat het gelukkig ook goed. De weersvoorspellingen voor het aanstaande weekend zijn niet zo geweldig, regen en onweer, dus we hebben vanaf vrijdag 12 augustus een plek gereserveerd in de dure marina van Préveza. 's Ochtends naar de brugopening bij Levkas van 12 uur is er nog geen wind, maar na de brug kunnen we met ruime wind zeilend tot aan Préveza. Die avond is er een heftig onweer met veel wind en regen, dus we zijn blij met onze keuze om er €50 per nacht aan te besteden. We krijgen een SMS van Susanne en Frank. Zij staan inmiddels weer bij Ionion Marine op de kant en bieden aan om met hun kampeerbus onze auto in Nidri op te gaan halen. Nou, daar zeggen we geen nee tegen! Dus zaterdag rond het middaguur is het een gezellig weerzien en gaat het richting Nidri. Helaas lijkt het hier zwarte zaterdag, want we staan wel 6 kilometer in de file voor de brug naar Levkas! De auto is mooi schoon geregend en na gedag te hebben gezegd bij de familie van het hotel parkeren we om circa 17.00 uur bij Ionion. Na koffie op de Sparkling eten we gezamenlijk in Préveza en zeggen we gedag tot in september als we op onze terugweg nog overnachten bij Susanne en Frank in Darmstadt.

De ouzo winkel in Préveza. Zaterdag is er verder geen onweer meer en ook zondag blijft het gelukkig bij dreigende luchten om ons heen, zodat de was gedaan kan worden. En 's avonds borrelen we nog aan boord bij Peter en Jolanda van de Funny Girl. We hadden hen al ontmoet aan het steigertje van Armonia en nu liggen ze aan de kade van Préveza. Na vertrek uit de marina op maandagochtend ankeren we nog een uurtje bij Préveza om te wachten op voldoende westenwind om de Golf van Amvrakia in te zeilen naar de ankerplek iets voorbij Vonitsa.

De ankerbaai bij Vonitsa met de dinghy tussen de vissersbootjes. Het is er rustig met boten, maar niet met geluid: de hele nacht een kolere herrie van housemuziek vanaf circa 2 mijl verderop. Dus na inkopen de volgende ochtend direct met ruime wind op de genua door naar de ankerbaai verder de golf in. Daar is het super rustig, zowel wat betreft boten als kampeerders aan de wal. Inmiddels hebben we besloten om eerder op de kant te gaan. We zijn wel klaar met het varen voor deze zomer, in de nieuwe week wordt nogal onzeker weer voorspeld met iedere dag wel kans op regen en onweer en dan hebben we wat meer tijd voor de terugreis. We bellen met Ionion en we kunnen zaterdag om 11.00 uur al terecht. In de baai waar we liggen is niets behalve, weten we van een aantal jaren geleden, iets verderop een paar appartementen met een zwembad en een bar. Donderdags gaan we daar nog even wat drinken, misschien is het restaurant wel weer heropend. Maar nee, dat is niet het geval. De aardige eigenaar geeft ons wel 4 verse vijgen uit de tuin van zijn moeder mee. De Griekse gastvrijheid blijft ons verrassen.

Willem heeft even de vuilnis weg gebracht. En dan is dus de laatste vaardag aangebroken en gaan we op tijd op de motor richting Préveza, zodat we geen last hebben van harde tegenwind. We zien nog even kort dolfijnen, helaas niet heel dicht bij. Na een rustige nacht achter het anker gaat de landing bij Ionion op zaterdag 20 augustus weer zeer efficiënt. De regen en het onweer blijft die week gelukkig, afgezien van donderdag, bij dreigende luchten alleen, zodat de klussen voor het winterklaar maken goed gedaan kunnen worden.

Aangezien we nu veel tijd hebben maken we op maandag een leuke tocht om de Golf van Amvrakia heen. Eerst via de zuidelijke en oostelijke oever naar Arta waar o.a. een mooie oude brug uit het begin van de 17e eeuw te bewonderen is.

Daarna naar het dorpje Koronisia aan de noordelijke oever, wat via een lange dam te bereiken is. De dam loopt door heel ondiep water en nu zien we ze dan eindelijk een keer hier in de golf: flamingo's! We hadden er wel van gehoord en over gelezen, maar ze zijn dus hier in het ondiepe water. Heel leuk om nu een keer gezien te hebben.

Jeanet gaat nog een ochtendje shoppen in Préveza. Iedere ochtend gaat er om 10.00 uur een busje van Ionion Marine die kant op, een perfecte service. Je kunt om 12.00 uur terug, maar Jeanet wordt door Willem opgehaald om nog naar de supermarkt te gaan. En vrijdag is het zonnig genoeg om nog een keer naar het strand op Levkas te gaan. Dan is het vandaag, de dag dat we oorspronkelijk uit het water zouden gaan, de dag dat we op huis aan gaan. We willen wat tijd in Slovenië doorbrengen, we hebben een aantal tips over mooie plekken gekregen. Daarover lezen jullie in het volgende blogbericht.

Vlikho v.v. via Zakyntos en Trisonia

Maandagochtend 11 juli gaan we al op tijd aan het steigertje van hotel Armonia vastmaken. Net na de middag komt er een SMS van onze goede Duitse vrienden Susanne en Frank binnen. Ze wilden eigenlijk naar Mitikas, maar daar is het vol dus nu komen ze ook aan het steigertje liggen. Leuk! Het is een gezellig weerzien, zo relaxend bij het zwembad. Onze auto staat er nog prima bij en de volgende dag maken we dan ook met ons vieren een toertje over Levkas, eerst naar de vuurtoren. Het is er prachtig, de foto's spreken voor zich.

Dan langs de kustweg aan de westkant naar het noorden en na een lunch in Athani door naar Levkas stad om bij de Lidl beide schepen weer even goed te bevoorraden. Na terugkomst aan boord is er nog veel gedoe met een Zweed die aan komt leggen. Zijn anker houdt niet, dus het moet opnieuw en bij het ophalen blijken er 2 lijnen in zijn anker vast te zitten. Hij is alleen aan boord, dus Willem gaat mee om een nieuwe poging te doen, maar het blijkt weinig zinvol, want hij smijt zonder overleg het anker er weer op een vreemde plaats in. Uiteindelijk houdt dit keer het anker wel, een bedankje kan er niet vanaf. Zo is er altijd wel reuring in een haven. Woensdag willen we proberen om in de fijne Abelaki baai in Meganisi te gaan liggen. De wind steekt al vroeg op, het blijkt er al best druk en met de harde zijwind aanleggen tussen de boten durven we niet aan. Dus wordt het een sportief zeiltochtje terug naar de Vlikho baai. Na 2 nachten daar nemen we afscheid van Susanne en Frank, want wij gaan via de ankerbaai bij Petalas naar Zakyntos. Het plan is om te kijken of we daarvandaan naar de zuidwestpunt van de Peloponnesos zullen gaan. Het was weer erg leuk om een paar dagen met Susanne en Frank door te brengen.

Bij de zuidkust van Levkas zien we weer kort de grote groep dolfijnen, tot circa 5 mijl voor Petalas kunnen we heel relaxed zeilen, daarna is de wind op. Maar eenmaal achter het eiland is er wel weer wind. Het blijft een vreemd fenomeen waar die wind vandaan komt. Als we aankomen zijn we de enige boot! Bijzonder zo in het hoogseizoen. Uiteindelijk zijn we die nacht met 5 boten, de volgende nacht zijn het er flink meer. Je waant je hier altijd in niemandsland, afgezien van wat vissershutten, maar het blijkt helaas steeds duidelijker dat er meer is in de omgeving. Vanaf een strandtent een stuk verderop klinkt housemuziek door. Irritant! Er zijn steeds minder plaatsen waar het echt stil is. Petalas bij zonsopkomst.

Zondag gaan we naar Zakyntos stad. We vertrekken al om 7.00 uur want het is 40 mijl. Het is rustig weer, de hele afstand gaat motorzeilend. We vinden een plekje op de buitenkant van de pier die het bassin afschermt.

Het is een beetje een onrustige plek door in en uit varende veerponten en dagtripboten. Zo dichtbij komen de veerponten

In het bassin zelf lig je rustiger, maar dat is inmiddels vrijwel volledig bezet door vaste ligplaatshouders en geparkeerde boten die op nieuwe bemanning of opstappers wachten. Jammer, vooral omdat in de nacht van maandag op dinsdag de wind op de kust komt te staan en het stevig gaat waaien. We zien de flinke rollers van buiten de grote pier en dat geeft onvermijdelijk deining. 's Morgens vroeg komen er al de nodige boten binnenvaren vanaf de ankerplekjes. Er is weinig plaats want vrijwel iedereen blijft liggen en ook grote motorboten en zeiljachten willen nu blijkbaar in de haven liggen.

Maar onze Poolse buren denken er anders over.Na de middag willen ze weg, met 25 knopen (6 Bf) dwarswind en wij liggen aan hun lage wal. Helemaal niet fijn dit, we zijn bang voor schade. Hun boot is groter en veel zwaarder, straks worden we geplet! Maar onze bezwaren maken geen indruk, ze gaan. Op zich gaat het gelukkig goed, behalve dan dat ze ons anker uit de grond trekken. Grrrrr! Nu moeten we met deze harde zijwind opnieuw ankeren, echt enorm balen dit. Gelukkig lukt het om schadevrij opnieuw aan te leggen. Pas op donderdag is het weer rustiger en gaan onze beide buren vroeg weg. Mooi, dan kunnen wij het toeristentreintje van 10.00 uur nemen naar de heuvel boven de stad. De afgelopen dagen hebben we ons vermaakt met wandelingetjes door de straten en om de enorme havenkom heen, maar helemaal naar boven lopen is ons te veel in de hitte.

Net als we van boord willen gaan horen we een doffe klap. Jeanet kijkt naar buiten en ziet de Griekse medewerker van de motorboot tegenover ons heel stil op de kade liggen. We lopen er heen en zien allemaal bloed bij zijn hoofd vandaan stromen. Snel 112 gebeld, die nemen gelukkig gelijk op. Terwijl we proberen uit te leggen wat er aan de hand is en vooral waar, komt de man bij kennis en draait zijn gewonde hoofd om. Dat ziet er erg bloederig uit. Inmiddels is de man van de Shell tankauto erbij gekomen en die neemt de telefoon over. In het Grieks gaat de uitleg beter. We proberen de man duidelijk te maken dat hij stil moet blijven liggen en dat de ambulance er aan komt. De Franse eigenaren van de motorboot zijn niet aan boord, maar ondertussen hebben meer mensen van andere boten in de gaten dat er iets goed mis is en komen aangesneld met verbanddozen. De man wil persé rechtop zitten en blijkbaar heeft hij aan de meneer van de Shell verteld dat hij van de bovenverdieping van de motorboot naar beneden gevallen is. De ambulance is er in ongeveer een kwartier. Ze leggen de man weer neer, fixeren zijn nek en hoofd en met de brancard gaat hij de auto in naar het ziekenhuis. De volgende dag spreken we nog met de Franse eigenaren van de motorboot. De man heeft zijn heup gebroken, maar de uitslag van de scan van zijn hoofd weten ze nog niet. Triest hoor, het gebeuren houdt ons erg bezig. In zekere zin heeft hij nog geluk gehad, want als hij tussen wal en schip in het water beland was had niemand het gemerkt en was hij misschien verdronken. Die dag nemen we nog het toeristentreintje van 11.00 uur naar boven. Het is een leuk ritje, maar het Venetiaanse fort daar is gesloten vanwege Covid-19. Ze hadden blijkbaar een excuus nodig om het te sluiten, evenals trouwens de douches op de haven. In het treintje bij het vertrkepunt vanaf het grote plein

Inmiddels hebben we besloten om niet meer naar de zuidwestpunt van de Peloponnesos te gaan. Er is al weer wat tijd verstreken, de afstanden zijn flink die we ook weer terug moeten en de kans op harde wind is best groot. In plaats daarvan gaan we de Golf van Patras en Korinthe in met als eerste doel Messolonghi. Zaterdag is de windrichting gunstig om de 40 mijl af te leggen. Deze beauty lag op de rede van Zakyntos bij ons vertrek

Het eerste deel helpt het ijzeren zeil ons nog vooruit, later is er genoeg wind om een mooie vaart te houden op het zeil alleen. Helaas zakt de wind later in in plaats van dat hij aantrekt wat meestal het geval is.

In Messolonghi is het niet druk, we kunnen kiezen waar we aan de kade gaan liggen. Het is heet, 35 graden, met 's nachts gelukkig een lichte bries waardoor we ondanks de luide muziek van de bars goed slapen na een lange dag. Zondag is relax dag en de maandag is om schoon schip te maken en te bevoorraden, want de volgende bestemming is het kleine eilandje Trizonia en daar is niet veel te krijgen. Naar Trizonia moeten we onder de brug bij Patras door, op de plaats waar de Golf op zijn smalst is waardoor daar altijd meer wind is. Op deze bizarre plek ten oosten van de brug bij Patras is altijd veel wind en dus zijn er veel (kite)surfers

We denken rond het middaguur wind mee te krijgen, maar helaas, 5 mijl vóór de brug beginnen we wind tegen te krijgen, ruim 20 knopen over dek, en dat blijft tot aan Trizonia zo. De net schoon gespoten Saudade zit weer onder het zout, ach ja, verkeerde timing. Op Trizonia is het heel rustig, zowel qua schepen als in de restaurants. En wat heel fijn is, geen luide muziek 's nachts en geen rondhangende jeugd met brommertjes! De minimarkt blijkt helemaal gesloten nu, er is wel vers brood te krijgen bij één van de taverna's. Maar je kunt eventueel met het taxibootje naar de vaste wal naar de supermarkt. Wij vermaken ons een weekje voornamelijk met wandelen over het eiland naar een fijn strandje om te zwemmen en relaxen.

"Ons" strandje

Trizonia, met op de achtergrond het vaste land

Veel mensen genieten van deze rust en blijven net als wij plakken. Zo geleidelijk aan merken we wel dat het drukker wordt, want het kanaal van Korinthe is nu weer sinds een paar weken open. Het was namelijk 1,5 jaar lang gesloten vanwege instortingen waardoor er eerst verstevigingen aan de steile wanden gedaan moesten worden. Na een week is het mooi geweest, op dinsdag 2 augustus is de wind gunstig om teug naar Messolonghi te gaan. Onderhoud aan de brug bij Patras

Ongeveer 5 mijl voor de brug is de oosten wind sterk genoeg om de genua het werk te laten doen. We durven echter de motor niet uit te zetten, want de monitor geeft aan dat de accu's nog maar voor 75% vol zijn en ondanks dat de motor draait zien we het percentage verder terug lopen. Misschien zijn de accu's niet goed meer? Het aantal volt wat gemeten wordt is wel normaal. Voor de zekerheid zetten vrijwel alle apparatuur uit en komen zo toch voornamelijk zeilend in Messolonghi aan. Eerst maar eens de boeken er op naslaan en als we nog wat op de knopjes drukken, springt de meter ineens naar 100%. Hoe het kan weten we niet, maar het lijkt dus loos alarm te zijn geweest. Na bevoorrading gaan we de volgende dag door naar de ankerplaats bij Petalas, er is alleen op het laatste stuk genoeg wind om te zeilen. We blijven er 2 nachten, het is super rustig, we zijn beide nachten slechts met 4 boten. Op vrijdag is ons doel de Vlikho baai. 's Ochtends kunnen we op de wind van land even zeilen, daarna pas weer in de straat tussen Meganisi en Levkas. Zeilen voor de kust van Meganisi

Met de wind in de rug gaat het lekker op stand melkmeisje. Het is wel geconcentreerd zeilen om goed voor de wind te blijven en er komen ons de nodige jachten kruisend tegemoet. Maar wel leuk dit. In de Vlikho baai is het best druk, we blijven er tot maandag want dan hebben we tot vrijdag besproken bij het steigertje van hotel Armonia zodat we met onze auto die daar geparkeerd staat nog wat van Levkas kunnen bekijken en naar het heerlijke strand aan de westkust kunnen gaan.