3 weken geparkeerd in het pittoreske Vathi en op de terugweg naar Préveza

Met Sammy voor de kliniek in Galatas.

Sammy, de taxichauffeur die eigenlijk Sotiris heet, pikt ons iedere ochtend om 10.00 uur op om naar de polikliniek in Methana te gaan. In het weekend gaan we een half uur eerder, want dan moeten we naar de kliniek in Galatas en dat is iets verder rijden. Na de wondverzorging kan Jeanet even boodschappen doen, in Vathi is namelijk geen supermarkt, of moet er nog wat bij de apotheek gehaald worden. Toevallig heeft dat weekend het artsenteam van Methana, Valadina en Costadina, dienst in Galatas. Op zondag eindigt hun dienst om 8.30 uur en ze vragen ons om voor die tijd te komen, zodat zij zelf ook die dag de wondverzorging kunnen doen. We zijn blij met hen, dit toont hun betrokkenheid. Betekent wel om 6.30 uur opstaan, maar goed, later kunnen we siësta houden.

De mensen van de taverna To Vathi waar we voor liggen, op hun terras werd Willem gebeten, zijn aardig en betrokken. Makis, een vriend van John, en zijn familie houden de boot in de gaten als we weg zijn en dat is geen overbodige luxe. Bij stevige zijwind hebben we bij het afmeren op 1 dag 2 boten aan onze ankerketting! Gelukkig blijft ons anker goed in de grond.

Tavernas To Limanaki links met de rode kleedjes
en To Vathi rechts met de ongeluksplek.

We eten dus af en toe bij deze taverna maar onze voorkeur gaat uit naar de taverna ernaast, To Limanaki. Het eten is er beter en de service helemaal. Shoula, de eigenaresse, is een schat. Ze is heel betrokken, bied aan om voor ons te wassen wat we zelfs één keer niet mogen betalen. Het eerste drankje is telkens gratis, ze hebben speciaal Amstel Free voor ons gehaald, gratis voorafje, gratis toetje en gratis likeurtje voor Jeanet. Het is ongelofelijk eigenlijk. Ze heeft een grote douche/toilet die gratis is voor klanten en dat is vooral in het begin makkelijk zolang Willem even geholpen moet worden bij het douchen.

Het pittoreske Vathi, overdag zijn we soms de enige boot in de haven.

Sammy komt af en toe gedag zeggen als hij mensen komt oppikken voor een ritje naar de vulkaan. Dat is hier in de buurt de grote attractie. Jeanet kan fijn zwemmen en snorkelen. Er zijn hier verrassend veel mooi gekleurde visjes.



Hanjo en Marjon van de Passion die ons toen het gebeurde zo goed geholpen hebben komen nog en nachtje in Vathi liggen, ze zijn een weekje met hun kinderen aan het varen. En zo kabbelen de dagen voort.

Op een zondagmiddag komt er een buslading ouderen eten en dansen
op het terras van To Vathi.

Op maandag 22 juli komt de eigenaar van de hond John, die eigenlijk Jannis heet, in de namiddag in Vathi terug. Hij heeft een vriend meegenomen, Nicos, en die is bijna afgestudeerd arts. Er moet gegeten worden, dat gaat op zijn Grieks, dus de hele tafel wordt vol geladen. Veel schelpdieren (oesters, kokkels, garnalen, inktvis), voor Jeanet een feestmaal, Willem is minder enthousiast. Ook heeft hij een fles ouzo uit Samos meegenomen, voor als Willem weer alcohol mag drinken. Dinsdag gaan zij met ons naar de polikliniek in Methana en woensdag moeten we terug naar het ziekenhuis in Nafplion om te kijken of de hechtingen er uit kunnen. Gelukkig heeft John een grote Jeep van zijn moeder mee. Het is best gezellig onderweg en je zult het niet geloven, maar het beroep van deze John is ......bakker!
In het ziekenhuis is het heel druk in de wachtkamer, het is een inloopspreekuur. We zijn blij dat John en Nicos bij ons zijn, want we hebben geen idee waar we ons moeten melden. Na ongeveer 3 kwartier is Willem aan de beurt, John gaat mee naar binnen. De chirurg is heel tevreden, verwijdert een paar hechtingen en zegt dat de rest van de hechtingen er na 5 a 6 dagen uit kunnen. Dat kan in Methana / Galatas gedaan worden, we hoeven niet terug te komen. Willem mag meer lopen en kan stoppen met de antibiotica. Jippie!!! Die avond weer een biertje met drinken.
Op de terugweg stoppen we nog bij een supermarkt en rijden we via Methana om verslag uit te brengen aan de artsen daar en voor een lunchstop. Jeanet hoort op een gegeven moment dat de ringtone van Nicos telefoon een tango is, dus ze vraagt of hij misschien een danser is. Blijkt dat hij dat al jaren van plan is! Maar John heeft hem er vanaf gepraat, zegt dat het niets voor hem is. Wij zeggen John dat hij daar mee op moet houden, omdat het juist geweldig is. Hilariteit alom, het is net een kibbelend echtpaar die twee vrienden. 's Avonds drinken we nog gezamenlijk een ouzo en Nicos is er helemaal van overtuigd om eindelijk tangoles te gaan nemen. De volgende dag vertrekken ze rond lunchtijd.




Eten bij To Vathi achter onze boot.

Wij zijn dan al weer met Sammy in Methana geweest. Valedina snijdt wat van het dode weefsel weg en vindt dat Willem nog door moet gaan met de antibiotica. Helaas heeft de wond wat pus, vandaar. Balen! We moeten weer Amstel Free kopen tot grote hilariteit van Sammy. Het goede nieuws is dat we een dag over kunnen slaan met de wondverzorging.
De laatste hechtingen worden op maandag 27 juli verwijderd. Willem krijgt voor de volgende ochtend de instructie om eerst 10 minuten te zwemmen, dan de wond af te dekken en vervolgens naar de polikliniek te komen. Dat is een heerlijke verrassing, hoewel het voor hem wel een beetje erg vroeg is om te zwemmen.

Bij dit strandje zwemt en snorkelt Jeanet meestal.
Vaak is er niemand anders.

Willem mag na bijna 3 weken weer zwemmen.

Maar na de wondverzorging komt de grootste verrassing: we kunnen vertrekken! Na de nodige instructies hoe we de wond moeten verzorgen, het inslaan van een flinke hoeveelheid gazen, verband, antibiotische spray en dergelijke, nemen we afscheid van Sammy. We waren blij met hem, hij heeft ons heel goed geholpen en we hadden lol met elkaar.

Met Shoula voor haar taverna.

Na gedag zeggen bij To Vathi, nog een laatste keer eten bij Shoula, deze keer mogen we zelfs NIETS betalen, en nog een afscheidskoffie de volgende morgen varen we woensdag in 3 uurtjes zonder wind naar Korfos. Alles gaat goed. Vrijdag 2 augustus gaan we door het kanaal terug naar Korinthe, waar we zaterdag veel wind hebben wat een vervelende deining in de haven geeft.

In Korinthe op het plein met de mooie fontein.

Inmiddels heeft Willem kunnen stoppen met de antibiotica, in totaal heeft dat dan 3 weken geduurd. De ouzo van John uit Samos blijkt erg lekker! De wond gaat heel langzaam vooruit, we worden steeds handiger in de wondverzorging. John vraagt regelmatig via Whatsapp hoe het gaat en of hij een arts moet zoeken om naar de wond te laten kijken. We hadden het slechter kunnen treffen.

Wandeling naar het strand van Korinthe.

Zondagochtend is er helaas ook nog te veel wind om te vertrekken. Pas dinsdags gaan we verderop, 10 mijl naar Kiato, waar we Ajax 's avonds gelijk zien spelen tegen PAOK Saloniki. Bij terugkomst aan boord blijkt dat we liggen te rollen, er is geen wind maar dus wel deining. Balen!
Doordat we Kiato als tussenstop hebben genomen, is de afstand kort genoeg om direct naar Trizonia te gaan en Galaxidhi over te slaan. Het is woensdag weliswaar een lange vaardag, maar het is te doen. Helaas zonder het voorspeldje windje in de rug. In Trizonia blijkt dat we nu moeten betalen, slechts € 7,- voor ons, maar het was altijd gratis hier. Maar goed, ze zijn de marina wel aan het opknappen met meer watertappunten, elektra en werkende lantaarnpalen! De komende dagen staat er verderop naar het westen een stevige westelijke bries, dus we moeten even wachten tot zaterdag of zondag voordat we verder kunnen.
Inmiddels geneest de wond best goed, de kleinste van de 2 open plekken is bijna dicht. En wat al die tijd toch opmerkelijk is: Willem heeft geen pijn. Ons plan is om zo snel mogelijk naar Nidri op het eiland Levkas te gaan en daar bij de medische post de voortgang te laten beoordelen door een arts. Met een beetje geluk kunnen we er maandag aankomen.