De eerste mijlen

De tewaterlating op 14 juni om 11.00 uur gaat weer zeer efficiënt. De avond ervoor hadden we met Pete en Emma nog een gezellige nazit in het restaurant van Cleopatra. Zij zijn onze buren van de Artemis en waren die zaterdag uit het water gekomen. Eerst maar weer even een paar dagen ankeren bij Préveza. Nu kunnen we testen hoe goed onze nieuwe toilet het doet en het is geweldig! Het pompen gaat heel licht, een hele verademing ten opzichte van de oude situatie. Ook de nieuwe zijflappen bij de zonnetent blijken een goede oplossing tegen toch iets te veel zon in de kuip. De dinghy wordt vlot gelanceerd en de buitenboord motor start gelukkig heel snel. In de namiddag komt er een Nederlandse huurboot in de buurt ankeren, ze zwaaien enthousiast naar ons. Even later, als ze op weg zijn met hun dinghy naar de kant, stopt hun motortje er mee. Met een halve peddel proberen ze toch verder te gaan. Willem kijkt het eerst nog even aan, maar gaat ze dan toch een sleepje geven. Terug aan boord kunnen ze met beide volledige peddels toch de kant bereiken.

's Avonds is het een gezellig weerzien met Thalia en haar dochter Dina in het Mythos restaurant, ze maken het allemaal goed. De volgende ochtend na het boodschappen doen neemt Jeanet haar eerste duik in het verkoelende water, want de temperatuur is al weer opgelopen tot 30 graden. 's Avonds eten in restaurant Mermaid van Tassos die een metamorfose blijkt te hebben ondergaan. Door een te snel werkende schildklier is hij 30 kilo afgevallen! En hij heeft gelijk maar zijn paardenstaartje afgeknipt. Het valt hem op dat er “iets” anders is aan Jeanet, jaaaaaa, geen bril meer!

Donderdag gaan we verderop, naar de heerlijk ruime baai van Vlikho. Op tijd op weg naar de brugopening van het Levkaskanaal om 11.00 uur. We kunnen zowaar een half uurtje zeilen en ook na het kanaal kunnen we een groot deel hoog aan de wind zeilen. Wat een heerlijkheid is dat toch.

Het laatste stukje naar de Vlikho baai is pal tegen wind en gaat op de motor. De volgende dagen komen we in de rustige baai echt in vakantiestemming: beetje luieren, beetje lezen, beetje zwemmen. Het is mooi weer, zo'n 30 graden en weinig wind, maar dagelijks ontwikkelen zich boven de bergen onweerswolken. Soms komen die tot aan de kust en hebben we een beetje regen, meestal blijft het droog. Gelukkig weinig wind in de buien. 's Avonds eten we in de favoriete restaurants Elena en bij de jachtclub. Alleen restaurant The Office is nu Kim's Asian restaurant geworden. Op zich heeft ze heerlijk eten, het is weer eens wat anders, maar toch jammer dat de vorige kok Sammy de koksmuts aan de olijfboom gehangen heeft. De ober Yannis is er nog wel. Zondag maken we een leuke wandeling naar Dhésimo Beach aan de andere kant van het schiereiland. Het blijkt een smal strookje kiezelstrand en valt ons erg tegen. In deze baai kun je ook ankeren, wij hebben dit nooit gedaan want de wind die hier in het kanaal tussen Levkas en Meganisi staat is vaak sterk en op de kust. Er is een camping met best al veel campers hutje mutje naast elkaar. Op de terugweg hebben we een mooi uitzicht op de Vlikho baai met de geankerde Saudade.

Van maandag 20 juni tot vrijdag hebben we een reservering aan het steigertje van hotel Armonia. We kunnen er vanaf 12.00 uur terecht. De eerste keer in het seizoen aanleggen op het anker is altijd weer even wennen. Het gaat op zich gelijk goed, behalve dan dat het anker niet goed vast blijkt te zitten. Grrrrr, het moet opnieuw. Bij de 2e keer laten we het anker zo ver uit de kant vallen dat alle ruim 50 meter ketting nodig is en zelfs nog een stukje touw. Een beetje overdreven, maar het anker houdt nu wel. We betalen hier € 17,- per nacht inclusief elektra, water en gebruik van het zwembad. Geen gekke prijs vinden wij.

Op dinsdag gaan we de auto hier naar toe halen. Met de bus ben je ongeveer de hele dag kwijt, dus is de verleiding te groot om er € 60,- aan te spenderen voor een taxirit van een uur. Verder moet de achterkajuit opgeruimd en schoon gemaakt worden als voorbereiding op het bezoek van Carla en haar vriendin Jacqueline die op 28 juni aan boord komen. We hebben zelfs nog tijd om het dek weer eens goed te poetsen en in de was te zetten. De auto willen we op een parkeerterrein in de buurt voor 2 maanden stallen. Dat kan voor € 120,- per maand. Als we het daar een keer aan de zwembadbar over hebben met een van de zonen van de eigenaar die het hier nu zo'n beetje runt, vertelt hij dat het bij hen op het terrein € 40,- per maand kost. Nou, de keuze is dan snel gemaakt, de auto laten we hier bij het hotel. Wellicht nog veiliger ook. In het weekend kun je niet aan dit steigertje liggen, want charterbedrijf Nisos heeft hier dan zijn boten. Inmiddels gaat de temperatuur naar de 35 graden en er is weinig wind. Hoog tijd om op vrijdag de relatieve koelte van de idyllische Abelaki baai op Meganisi op te zoeken. Het is er best druk, maar we vinden nog een heel mooi plekje in de hoek bij het strandje, goed beschut tegen eventuele hardere wind later in het weekend. Zalig zwemmen en snorkelen hier. Wind komt er trouwens vrijwel niet. Op maandag gaan we terug naar het steigertje van Armonia. Dinsdagochtend om 9.00 uur landen Carla en Jacqueline, dus dat wordt vroeg op staan. Weer en wind voor de komende week ziet er prima uit, evenals de gezelligheidsfactor.

De heenreis en aan boord

Nadat de oogarts de aan staar geopereerde ogen van Jeanet goed gekeurd heeft, kunnen we op 2 juni op pad richting de Saudade. We gaan dit jaar weer een iets andere route rijden, want volgens Google verlies je in zuid Duitsland veel tijd door wegwerkzaamheden. Dus gaan we starten op een meer noordoostelijker koers waardoor we daarna via Tsjechië en Slowakije in Hongarije zullen belanden. Ons eerste hotel bevindt zich iets voor Halle. Nu we sinds kort met een Outlander PHEV rijden hebben we het zoekcriterium bij Booking aangepast en is elektrisch laden bij een hotel een pré geworden. En dit hotel heeft dat. Maaaaaaarrrrrrr... het blijken laadpunten voor een Tesla en daar hebben wij niets aan. Willem laat zich niet 123 aftroeven en vindt bij de laadpalen ook een 220V stopcontact en die kunnen wij ook gebruiken, het duurt alleen iets langer voordat de accu vol is. Het hotel ligt wat buiten het dorp bij sportvelden in een rustige omgeving. In de biergarten komen we gelijk goed in de vakantiestemming. Daarna nog een leuk rondje om een meertje gelopen, gekeken naar de locale drumband die aan het oefenen is voor een taptoe o.i.d. en heerlijk asperges gegeten in het restaurant. Het is goed toeven in de ruime slaapkamer met een tv die draaien kan zodat je of vanaf de bank of vanuit bed kijken kunt. Nooit eerder meegemaakt dit. Ook het ontbijt is perfect, kortom dit hotel krijgt 4 i.p.v. 3 sterren van ons!

Het volgende hotel is in Slowakije, helaas nu wel vertraging doordat TomT ons deels door Praag stuurt (snelste route?) en files door drukte op de weg met name ten zuiden van Praag en bij Brno.

Het hotel ligt iets ten noorden van Bratislava in de buurt van een enorm complex van Volkswagen. Ook dit hotel is gekozen vanwege de mogelijkheid om de auto op te laden, maar het zijn weer Tesla laadpalen. Wij zien hier een tendens ontstaan. Echter, ook nu is er een 220V punt dus de volgende morgen gaan we toch met een volle accu op pad. Die dag is het niet heel druk op de weg, alleen wat oponthoud bij de grens en de tolpoorten. In Servië hebben we een hotel iets ten zuiden van Belgrado “niet ver van de snelweg” gekozen. Dit blijkt wel heel letterlijk te zijn, namelijk direct aan de afrit met zicht vanuit de kamer op het voorbij razende verkeer. Gelukkig blijkt de kamer goed geïsoleerd en horen we er weinig van. Hoewel het niet bij de faciliteiten stond heeft het hotel ons laten weten dat ze 2 plekken voor elektrisch laden voor de deur hebben staan. Super dachten we nog, maar je voelt de bui al hangen, Tesla! En ditmaal geen 220V gevonden. Na een heerlijke maaltijd in het restaurant van het hotel gaan we de volgende morgen vroeg op pad, want het is de langste afstand naar ons hotel in het noorden van Griekenland. Het is super rustig op de weg. We ervaren alleen de nodige stress als in het zuiden van Servië de benzinepompen erg ver uit elkaar blijken te liggen, wel 100 km, en we toch echt tanken moeten. Gelukkig vinden we op tijd een pomp waarvoor we helaas wel een behoorlijk stuk van de snelweg af moeten omdat we op dat moment door een kloof rijden. Maar we hebben het er voor over en het is er prachtig! Deze dag is het heel heet, zelfs tot 40 graden in Noord-Macedonië. Ons hotel is in Veria wat best een grote plaats blijkt te zijn. De hoteleigenaar doet bij aankomst veel moeite om de bezienswaardigheden van Veria aan te prijzen. Het is er gezellig druk op straat, gelijk in Griekse sferen.

Maandag 6 juni is het dan nog slechts een kleine 300 km naar Préveza en de Saudade. Die staat er prima bij, wel stoffig van buiten natuurlijk. We hebben 2 flinke klussen te doen dit jaar, waarvan de toilet vervangen als eerste aan de beurt is.

En het snelheidslog deed het vorig jaar om onverklaarde reden niet meer, dus die wordt ook vervangen. Verder natuurlijk de gebruikelijke klussen als romp poetsen, anti-fouling smeren, boodschappen doen en soppen. Het is de eerste 3 dagen nog mooi en warm weer, maar vrijdag staat ons onweer met flink wat regen te wachten. We ontvangen zelfs een weeralarm voor het gebied waar we zijn. Gelukkig lukt het nog om 's morgens de boodschappen droog aan boord te krijgen, 's middags zijn er flinke buien en ontstaan er flinke plassen op het terrein om ons heen. Op een enkele bui in de namiddag na is het de dagen daarna prima weer en verlopen alle klussen voorspoedig zodat we morgen, dinsdag 14 juni om 11.00 uur weer gaan drijven.

Goed gearriveerd

Hallo allen, Even een kort bericht om te laten weten dat we goed aangekomen zijn bij de Saudade. We hadden een prima reis, slechts 1 dag met wat oponthoud door files, en de voor ons nieuwe Outlander blijkt een heerlijk vervoermiddel. Later volgt een uitgebreider verslag. Met de Saudade is het ook in orde, maar nog niet alles is gecontroleerd en uitgeprobeerd. Groetjes van ons.