Préveza
– Navpaktos (Golf van Korinthe)
Zaterdag 31 mei arriveert Jeanet met circa 20 minuten
vertraging op het vliegveld van Préveza. Willem heeft er dan al 2 weken klussen
aan boord op zitten en veel gedaan, zoals de pomp en slangen van het toilet
vervangen. De boot is zo goed als vaarklaar.
Willem heeft een rolsteiger gehuurd om de rode rand nogmaals te schilderen. |
Susanne en Frank van de Sparkling,
een Duits stel welke we vorig jaar ontmoet hebben, arriveren een half uur voor
Jeanet; Willem zorgt voor vervoer met de huurauto. Zij staan vlak bij ons op de
kant. Willem eet al 2 weken met een Duitser, Jochen, doordat er een keer
ruimtegebrek was in het restaurant. Het klikte goed, dus hebben ze dit maar
voortgezet. We eten 2 dagen met ons vijven, het is gelijk een vakantiestemming.
Maandag gaan we naar de Lidl en de Carrefour om de boot vol te laden. En wat
denk je: is de kassière van de Carrefour een bekende, namelijk Tina, de
tangolerares van Pa’Bailar! Woensdag kunnen we dansen bij hen, dus dat gaan we
zeker doen. Later in de middag moet de huurauto weer ingeleverd. Dat doet
Willem met de fiets in de achterbak voor de terugweg, zo dicht bij het
vliegveld staan we. Dinsdag hebben we om 13.00 uur afgesproken om te water te
gaan, maar om 11.30 uur zijn ze al zo ver. Er staat een harde oostelijke wind,
gelukkig is dat in het oppertje van het land en gaat alles weer probleemloos.
We steken over naar Préveza Marina, daar is het vol aan de kades, maar we
kunnen aan een grote stalen boot vastmaken van mensen die niet aan boord zijn. De
watervoorziening op bijna alle kades blijkt afgesloten door de gemeente vanwege
onenigheid over openstaande oude rekeningen. Gelukkig hebben we de tank en alle
jerrycans bij Ionion vol gegooid. We liggen nog maar net of het begint te
regenen, eerst nog zachtjes maar later gaat het onweren en plenzen. Susanne en
Frank liggen ook hier, we hebben afgesproken om gezamenlijk te gaan eten in de
stad, maar met de harde regen wordt dat plan omgezet naar een maaltijd aan
boord van de Sparkling. Voor de komende dagen wordt ook nog harde wind
verwacht, dus we liggen hier nog wel even. Geen straf hoor! Woensdag avond gaan
we tangodansen bij Tina en Alessandro van Pa’Bailar. Ze hebben een andere
locatie, groter en met zitjes om de dansvloer. Katarina is er ook en het is een
leuk weerzien. Verder zijn er weinig cursisten, het zomerseizoen is begonnen en
dan hebben veel mensen het druk met werken. Donderdag arriveert ook Jochen,
maar de marina is nog steeds vol dus hij gaat aan de kade in Préveza liggen. Na
een borrel bij hem aan boord eten we nog ene keer met ons vijven, waarna
Susanne en Frank vrijdags vertrekken. Willem koopt van Jochen een overtallige
duikuitrusting, dat wilde hij al een lange tijd hebben. Nu nog een plek vinden
waar we de fles kunnen laten vullen. Inmiddels is er plaats aan de kade vrij
gekomen en liggen we voor een andere Nederlandse boot. Deze mensen hebben een
zwerfhond ‘geadopteerd’ die ze op het vliegtuig naar Nederland gaan zetten.
Daar wordt hij opgevangen door een organisatie die zich over deze honden
ontfermt en wordt er een geschikte baas voor hem gezocht. Het is een leuk,
intelligent beest dus dat zal vast wel lukken. Ook Leo en Jannie die we vorig
najaar ontmoet hebben liggen hier en nog een aantal Engelse bekenden, kortom:
het is een gezellige boel.
Zaterdag 7 juni gooien we de trossen los om de brug van
12.00 uur naar het Levkas kanaal te nemen. Eerst is er weinig wind, maar
eenmaal uit het kanaal kunnen we bijna alles zeilen naar de Vlikho baai.
Heerlijk zwemmen hier en daarna een drankje op ons favoriete terras Fyki met de
heerlijke gratis meze (tapa’s) door moeders vers gemaakt. We blijven lekker relaxed nog een nachtje,
het is warm en lekker om te zwemmen hier. In de namiddag betrekt de lucht, maar
het lijkt over te drijven zodat we het aandurven om met de dinghy wederom naar
Fyki gaan. Daar zitten we nog maar net aan de borrel of het onweer barst los.
Gelukkig zit er niet heel veel wind in de bui, maar wel heel veel regen. De
Saudade is niet meer te zien en we duimen dat alles goed gaat. Ondertussen
genieten we van de heerlijke daghap, een vegetarische lasagne. Terug aan boord
blijkt alles oké, behalve dat het signaal van de GPS antenne weg is. Misschien
is die door de bliksem getroffen, hoewel hij het later in de week toch weer
blijkt te doen. De volgende morgen doen we eerst boodschappen in Nidri en dan
zeilen we het korte stukje naar Ormos Abelike op Meganisi. De lucht is nog
steeds een beetje dreigend. Tot onze verrassing blijken Susanne en Frank hier
al 3 dagen te liggen en dat weerzien moet natuurlijk gevierd worden met een
etentje aan boord van de Saudade. Maar eerst gaan Susanne en Jeanet nog even
boodschappen doen in klein Vathi, wat een leuke wandeltocht is van circa 20
minuten. ’s Nachts krijgen we nog een beetje regen en wind maar dinsdag ochtend
is het toch weer prachtig weer. We zeggen Susanne en Frank gedag en gaan op weg
naar de ankerplaats bij Nisis Petala. Eerst is er weinig wind, later op de
ochtend een pittige oosten wind tot 20 knopen vanaf de hoge bergen van het
vaste land en Kalamos. In de middag draait de wind steeds meer naar het westen,
tot 15 knopen, kortom heerlijke zeilomstandigheden. Op de ankerplek gaat de
wind snel liggen en zwemmen we nog even lekker hoewel het water een stuk
frisser is dan in de Vlikho baai.
De volgende dag hebben we een heerlijke zeilmiddag met
ruime wind op alleen de genua naar Mesolóngi in de Golf van Patras. Mesolóngi
ligt in de delta, het is er erg ondiep, zodat er een kanaal gegraven is naar de
haven. Op de kop van het kanaal is een dorpje met huizen op palen, heel apart.
Dorp met huizen op palen op de kop van het kanaal naar Mesolóngi. |
Bij het binnenvaren van de haven ziet Jeanet al gelijk een grote schildpad. We
gaan een nachtje ankeren is het plan en dan misschien nog een nachtje in de
marina. Net als we ’s avonds om een uurtje of 7 van boord willen gaan komt de
portpolice aangevaren. Er mag niet meer geankerd worden! Aan de kade mogen we
wel liggen. Oké, doen we dat, het is ook gratis. De volgende ochtend gaat
Jeanet tijdens het ontbijt op het dek schildpadden spotten. Er blijken er heel
veel te zitten in deze haven en eentje komt heel mooi aan de oppervlakte
voorbij de boot zwemmen en ook weer terug. Bingo! Die staat op de gevoelige
plaat.
Deze ging voor Jeanet poseren! |
Er blijkt een watertappunt vlak bij de boot, dus de was kan weer gedaan
worden en de tank gevuld. Mesolóngi blijkt een leuke plaats met een autovrij
centrum. We vinden een goed restaurantje waar de tweede ronde drank en een
heerlijk toetje van ijs met chocoladetaart ‘on the house’ is. Die doen goed aan
klantenbinding en dat werkt.
Wassen aan de kade in Mesolóngi. |
Vrijdag de 13e vertrekken we heel vroeg, 7.15
uur! En dat in vakantietijd. We hebben namelijk op de GRIB files gezien dat er
vroeg in de middag al onweersdreiging is en dan willen we liever in de haven
liggen. Het is ruim 25 mijl naar Navpaktos in de Golf van Korinthe. Helaas is
er geen wind en dat zal de rest van de dag zo blijven, dus het wordt een
motordagje.
Na ongeveer 20 mijl passeren we de brug op het smalste punt tussen
de zuidkust van het vaste land en de noordkust van de Peloponnesos, daar gaat
de Golf van Patras over in de Golf van Korinthe. Op 5 mijl en vervolgens op 1
mijl moet je je melden en toestemming vragen om te passeren. Er is geen ander
schip te zien, behalve dan een veerpont die heen en weer vaart. Passeren lijkt
ons dus geen probleem en dat is het dan ook niet, we mogen de noordelijke
doorgang nemen.
Navpaktos heeft een van de best bewaard gebleven Middeleeuwse
haventjes. Vroeger heette het hier Lepanto en in 1571 vond hier een zeeslag
plaats tussen enerzijds de Venetianen, de Spanjaarden en de Genuezen en
anderzijds de Turken. De laatsten verloren de slag. Er is slechts plaats voor
een paar jachten.
Binnenvaart haventje Navpaktos. |
Daar liggen we! Nog zonder buren. |
Willem heeft tijdens het varen geconstateerd dat er water
binnen sijpelt bij het roer. In de haven draait hij de bouten aan, maar ai, er
breekt er een af. Gelukkig kunnen we hier nieuwe kopen en kan er zaterdag eerst
gerepareerd worden. Onze Engelse buren vertrekken en in de loop van de middag
doet een Italiaans stel een poging om naast ons te komen liggen. Totaal
onvoorbereid komen ze de haven in, gooien het anker te water en werpen Willem
de achterlijn toe. Er is inmiddels nogal wat dwarswind, het anker houdt niet,
hij drijft tegen ons aan en … loopt aan de grond. Blijkt hij ook zijn kiel nog
niet opgehaald te hebben en te diep te steken, Met veel “excuso” vertrekken ze
maar weer. En zo beleven wij iedere dag wel wat. Later in de middag krijgen we
een Nederlandse buurman, Chris, met zijn vriendin. De volgende morgen wordt het
tijd voor wat beweging, vindt ook buurman Chris.
Met ons drieën klimmen we
richting het fort. Willem gaat tot ongeveer halverwege, na een prachtig
uitzicht over de haven en de Golf, gaat hij weer afdalen. Chris en Jeanet gaan
door tot in het fort. De klim is zeker de moeite waard. Onderweg zien ze nog
een slang van circa een meter, maar helaas geen foto. Het plan is om morgen, 16
juni, naar het eilandje Trizonia te varen. Daarover lezen jullie meer in het
volgende bericht.
Daar beneden is het haventje van Navpaktos. |