Naar huis.

Zo beste lezers. Het heeft even geduurd, maar onderstaand vinden jullie het verslag van onze thuisreis. Veel lees- en kijkplezier en hopelijk tot volgend voorjaar op dit blog.

 

Na de regenachtige zondag is het maandag gelukkig weer droog en dus wasdag. Onze aardige Engelse buren Emma en Peter van de Artemis zijn er ook, wij hebben hen jaren niet gezien omdat wij meestal al naar huis waren als zij kwamen. En 's avonds in het restaurant van Cleopatra spreken we Gonnie en Hans van de Serpendo. Al pratende over de voorgaande jaren denkt Gonnie dat wij elkaar eerder gezien hebben in zuid Portugal. Ik lees het later na op ons blog (toch handig!) en het klopt! Wij hebben met hen en de Olim van Niek en Lily Cabo Sao Vicente, de zuidwest punt van Portugal, gerond. Hartstikke leuk om elkaar na al die jaren weer te spreken. We gaan lekker vlot met de klussen zodat we dinsdag nog een deel van de dag naar het strand kunnen gaan. We zijn er al om 10.00 uur, op een paar kampeerders na als eerste, zelfs de zon is nog niet op het strand.

Woensdag 15 september om 17.00 uur reizen we af naar Igoumenitsa, dat is maar een uur en een kwartier rijden. Je moet inchecken bij de Central Passanger Terminal. Dat blijkt een heel gedoe want een groot deel van de parkeerplaats is niet bereikbaar omdat er een lange file van vrachtwagens in de weg staat. Die staan al in de rij om het opstelterrein op te gaan. Na een paar rondjes lukt het eindelijk om de auto kwijt te raken, gelukkig is het bij de incheckbalie nog rustig.

Een vrachtwagen vol met scooters rijdt achteruit! van de boot af.

Na gegeten te hebben in Igoumenitsa is het 's avonds op het opstelterrein ook weer chaotisch. Wij moeten bij pier 7 zijn, simpel denk je, maar de nummering van de pieren stopt bij 5 en gaat verderop door met 10. Ra ra, waar is pier 7? Griekse logica? Na weer een paar rondjes rijden en een paar keer vragen hebben we de goede rij te pakken. Eenmaal in de rij raken we aan de praat met een Nederlands stel die met de motor vooraan staan. Ze blijken uit Sint Pancras te komen en een bekende slagerij vlak bij ons in de buurt te runnen! De wereld is weer klein. Het zijn gezellige praters en eenmaal aan boord drinken we nog een biertje. Dat komt goed uit, want we vertrekken 2 uur later dan gepland. 's Morgens probeert de omroepster ons al vanaf half 7 uit de hut te krijgen. Wij doen rustig aan, eerst even ontbijten wat niet veel voor stelt. Maar blijkbaar heeft de kapitein gas gegeven in de nacht, want de aankomsttijd in Brindisi is vrijwel volgens planning. 

Ontbjt aan het strand

 

Wij nemen de route langs de kust naar het zuiden richting Otranto en doen een tweede ontbijtrondje bij een strandtent. Op de route liggen de Alumni meren (tip van het blog van Anneke en Peter, dank daarvoor), maar het valt niet mee om een plek te vinden om bij het water te komen. We zitten eerst aan de verkeerde kant van het meer, het is volledig privé terrein. Eenmaal aan de andere kant lukt het wel om naar de oever van het meer te komen. Best aardig, niet onmisbaar.

 

 

 

Door naar Otranto, een gezellig, mooi en oud havenstadje. Na een lunch en een rondwandeling rijden we naar een oude bauxietmijn iets ten zuiden van Otranto (ook een tip van het blog van Anneke en Peter, dank nogmaals). Het is een prachtig landschap met lagen rode en gele aarde en een diepblauw meer. In het meer blijk je ook te kunnen zwemmen, dat doen wij niet.

 

Otranto met de jachthaven op de achtergrond.

De oude Bauxietmijn iets ten zuiden van Otranto.

 

Dan is het tijd om onze B&B voor de komende 2 nachten in Lecce op te zoeken. Het is lastig te vinden want het is een appartement in een groter gebouw en dat staat niet duidelijk op de gevel aangegeven. Dus Jeanet stapt uit om het exacte adres te vinden. Ondertussen wordt Willem in gebrekkig Engels aangesproken door een mijnheer met de vraag of hij Willem is en Frans spreekt. Ja en nee dus, en Willem roept Jeanet terug. We worden een afgesloten parkeerplaats op geleid en het appartement in geloodst. Er wordt gebeld met een mijnheer die goed Engels spreekt. Verwarring alom, hij kan onze reservering niet vinden. Als wij de onze laten zien wordt duidelijk waarom, we zitten in de verkeerde B&B! Die van ons is om de hoek. Blijkt dat er die dag bij hen ook een Willem komt, maar dan een Franse. Zo beleef je nog eens wat.

De juiste B&B is daarna snel gevonden. We zitten op een prima locatie, maar 10 minuten lopen van het oude centrum en met de auto veilig en gratis geparkeerd. 's Avonds natuurlijk pizza eten.

Porta San Biagio, Lecce.

 

De volgende dag bekijken we het gezellige oude centrum met veel barokke architectuur en genieten we van een onwijs lekkere grote ijscoupe!

Santa Croce, Lecce.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zomaar een gebouw in Lecce.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag is het trulli dag. Trulli's zijn schattige ronde huisjes die vreemd genoeg alleen in een bepaalde streek voorkomen. De reden waarom ze zijn zoals ze zijn is onduidelijk en ook waarom ze niet op andere plaatsen voorkomen. We rijden eerst richting Martina Franca en eenmaal daar in de buurt verschijnen ze al in het landschap. Soms los staand dan weer geïntegreerd in een groter huis. 

 

 

Via Locorotondo, wat mooi op de heuvel ligt, rijden we naar Alberobello waar de meeste trulli staan (crica 1.500) en de wijk werelderfgoed is. Helaas krijgen we te maken met een onweersbui met stortregen, dus als we droog willen blijven moeten we de trulli-wijk een beetje snel bekijken. Sommigen zijn nog bewoond, in anderen zit een restaurant, hotel of souvenirwinkel. Zeker de moeite waard om dit te bekijken. We overnachten aan de kust in Torre Santa Sabina, want zondag wordt het mooi weer en dan gaan we nog een dag naar het strand.

Locorotondo.

Alberobello.

Alberobello.

Het strand van nationaal park Torre Guaceto ten zuiden van Torre Santa Sabina.

Nationaal park Gargano.

Het wordt de hoogste tijd om verder naar het noorden op te schuiven. We prikken Torremagiore op de kaart langs de route. Dat plaatsje ligt dicht bij het schiereiland Gargano wat tevens een nationaal park is. Via het mooie bergdorp San Marco in Lamis rijden we de zuidelijke kustroute van Gargano tot ongeveer Vieste aan toe. Volgens de tip van Susanne en Frank is Vieste een mooi stadje en het ziet er van een afstandje ook heel aantrekkelijk uit, maar de tijd ontbreekt nu dus dat bewaren we voor een andere keer.

 

We hebben nog een relaxte dag in Torremagiore met een wandeling naar het kasteel en een pastalunch omdat we geen broodjeszaak kunnen vinden die open is onder de middag. Dat heb je als er weinig toerisme is. Er blijken best veel winkels te zijn in deze plaats, alleen valt het niet zo op omdat er geen uithangborden zijn.

Proost vanuit een gezellig restaurant in Torremagiore.

Torremagiore.

Spello.

De volgende toevallig op de route gekozen plaats is Spello. We nemen weer eens de snelweg, dat is toch wel relaxter rijden hoewel er veel wegwerkzaamheden zijn. Opvallend vaak is dit bij bruggen, misschien dat door het instorten van de brug in Genua de controles aangescherpt zijn.

Spello.

 

Spello hebben we toevallig gekozen, maar het blijkt een van de mooiste heuvelsteden van Umbrië te zijn. Dus we bekijken eerst het oude centrum voordat we naar de B&B iets buiten het dorp gaan. Jeanet maakt nog even gebruik van het zwembad, het water is wel een beetje koud inmiddels. 's Avonds gaan we in Spello eten, maar het blijkt er nu uitgestorven. Het valt nog niet mee om een restaurant te vinden dat open is, maar uiteindelijk vinden we een goed restaurant waar het heel druk is en eten we heerlijk.

Spello.

 

 

 

 

 

 

 

Lago Trasimeno.

 

Donderdag 23 september is het nog maar 200 kilometer naar Florence. We nemen eerst een toeristische route via Castiglione del Lago. Dit is ook weer een Middeleeuwse stad die mooi aan het Lago Trasimeno ligt. Jeanet neemt de moeite om naar het hoog gelegen centrum te lopen, Willem gelooft het wel.

 

 

 

Na nog een tijdje in de file op de ring van Florence is onze B&B snel gevonden. Het ligt in het noorden van Florence niet heel ver van het vliegveld, uitgekozen vanwege de iets betere parkeermogelijkheden die er zouden zijn. Maar het valt niet mee om een gratis parkeerplek op straat te bemachtigen. Gelukkig is er een parkeergarage om de hoek waar we voor € 40 voor 3 nachten de auto veilig weg zetten. De B&B ligt op de 6e etage van een flat van 8 hoog (gelukkig blijft de lift het de hele tijd doen) en wordt gerund door een zeer vriendelijke oudere heer die er echt van houdt om zijn gasten 's morgens bij het ontbijt te verwennen. Eindelijk weer eens iets hartigs na alle ontbijten met jam en hij maakt zelfs het verse fruit voor je schoon. Alleen het eitje ontbreekt nog! De tramhalte is amper 5 minuten lopen, vervolgens ben je voor € 1,50 p.p. per rit binnen 15 minuten in het centrum. We hebben 2 dagen om Florence te bekijken. Op vrijdag is het zeker niet druk in de stad en lopen we de belangrijkste bezienswaardigheden af. Zaterdag is het wel drukker en bekijken we meer aan de overzijde van de Arno. Het is nog steeds prachtig weer, dus de musea bewaren we voor een andere keer. 

Kathedraal, Florence.

 

Klokkentoren, Florence.

 

 

Kunstenaars aan het Piazza Santa Croce, Florence.

Hier wonen o.a. Gucci en Ferrari!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kunstenaars bij de Galleria degli Uffizi, Florence.

Piazza della Signoria, Florence.

 

Ponte Vecchio, Florence.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bling bling op de Ponte Vecchio, Florence.

Florence.

 

 

 

 

De Arno staat deels droog, Florence.

 

 

 

 

 

 

 

In dit schattige plaatsje overnachten we in noord Italië.

Zondag slaat het weer om en hebben we een reisdag naar in het noorden van Italië dicht bij de Brenner pas op de grens met Oostenrijk. Onderweg is het regenachtig en in de Po vlakte is het zelfs een beetje mistig. Maar de route is prachtig langs de steile bergen bij o.a. het Garda meer. We hebben een heel fijn hotel in een wandel en ski gebied en na een korte wandeling is het zalig relaxen in de gratis sauna met jacuzzi. 

 

 

 

Zeker een plek om nog eens terug te komen voor een langere tijd, maar nu trekken we de volgende dag verder via de mooie Brenner route naar zuid Duitland om onze neef Chris en familie te bezoeken. Ook Willem's broer en onze schoonzus Rob en Tilly zijn er dus dat wordt een gezellig weerzien tijdens een barbecue.

Fietsen langs de Lech.

Na nog een relaxte dag met o.a. een fietstochtje langs de Lech en een ijsje eten met de hele familie wordt het laatste stuk naar huis in tweeën geknipt met een overnachting in Koblenz. Ook Rob en Tilly gaan deze dag op huis aan, zodat we de laatste middag/avond gezellig met z'n vieren doorbrengen. En dan is het weer fijn om thuis te komen, te constateren dat daar alles in orde is en zo geleidelijk aan iedereen weer te ontmoeten.

Tot volgend jaar!