Levkas en omstreken

In het dorpje Vlikho zijn er veel nieuwe steigertjes bij gekomen en er is drastisch schoon schip gemaakt, de oude verschrotte boten zijn bijna allemaal weg. Ook in Nidri is er op dit gebied een en ander veranderd. De steiger van het Armonia hotel waar we graag lagen is weg, die van Nidri Marine weer in gebruik genomen door Skorpios Charters. Verder zijn er nog 2 bij gekomen en aan het andere einde van de kade is een kleine marina bijna klaar. Verder is alles bij het oude gebleven zo te zien.

Na een paar heerlijk rustige dagen in de Vlikho baai hebben we een fijn zeiltochtje halve wind van 13 mijl naar het plaatsje Mitikas. In de gratis haven van Mitikas is maar plek voor ongeveer 7 boten, we hebben geluk, we kunnen er liggen met mooi uitzicht op het eiland Kalamos. Later raakt de haven vol en onder de “gelukkigen” ontstaat al snel een amicale sfeer.

 

De haven van Mitikas met Kalamos op de achtergrond.

 

Zaterdag 1 juni halen we de fietsjes tevoorschijn om boodschappen te doen en een rondje door de omgeving te maken. Helaas blijk je niet de baai rond te kunnen fietsen. In die baai liggen trouwens opvallend veel boten voor anker, iedere nacht wel circa 10. In een pas ingezaaid stukje land zien we een vreemd beest, we weten niet wat voor beest het is, maar het lijkt wel wat op een capibara. Het strand is om de hoek van de haven, prima zwemmen daar en er is ook een fijne douche.

 

Zondag middag wordt ineens mijn naam geroepen. Op een Zweedse boot zitten Ken, de aimabele captain van de Mediterranean Branch van de Moody Owners Association (MOA), en zijn Nederlandse partner Marloes. Zij liggen in de baai, wilden eigenlijk aan de kade maar die is dus vol, en zijn nu bij vrienden aan boord. De volgende ochtend gooien wij los en maken zij vast. We zien hen later deze week tijdens het treffen van de MOA.

Wij gaan nog even 2 of 3 nachten naar de Abelaki baai op Meganisi. Het is rustig weer, de 8 mijl gaat op de motor. Het is er best druk, we kunnen helaas niet op onze favoriete plek liggen, maar wel op een andere oké plek. Deze keer zwemt Jeanet de eerste landlijn naar de wal zodat we sneller vast liggen en doet Willem de 2e m.b.v. de dinghy. Dat gaat prima.

De dinghy blijkt lek, althans 1 of 2 voorste delen van de tubes lopen langzaam leeg. Dinsdag hijsen we dus de dinghy aan boord en het duurt even, maar dan vinden we inderdaad een klein gaatje op de aansluiting van een naad. Na de reparatie en het opnieuw opblazen blijkt op exact dezelfde plek aan de andere kant ook een lekje te zitten! Een zwak punt dus. Die nacht is het winderig en aangezien er voor de komende nacht ook weer wind verwacht wordt, gaan we ankerop. Buiten de baai blijkt het stevig te waaien 5-6 Bf tegen, dus dat wordt opkruisen en hebben we een sportief tochtje met gereefde zeilen terug naar de Vlikho baai. We krijgen best wat water over dek en het raampje aan Willems kant van het bed in de voorpunt blijkt lek. Dat moet dus opnieuw gekit worden. Eenmaal in de Vlikho baai is er 0 wind, we hijsen de dinghy weer aan boord en plakken ook de andere tube.

6 en 7 juni hebben we 2 super gezellige avonden met de MOA. De organisatie is dus in handen van Ken en Marloes, het programma is ieder jaar eigenlijk hetzelfde, maar dat geeft niet want het is een geslaagde formule. 1 Avond eten we in taverna Gialos in Geni, we zijn met ongeveer 14 mensen, bekenden van vorige jaren en een aantal nieuwe mensen. De tweede dag varen we naar de Varko baai aan het vaste land, iedereen maakt iets om zelf op te eten en/of te delen met de anderen op het strand. En daarna is er muziek en wordt er flink gedanst. Maar we maken het niet laat, 10.00 uur is het feestje over want er liggen natuurlijk ook andere boten voor anker. 

 

 

De volgende ochtend is het traditie om een opruimactie te houden op het stukje strand van de baai waar we het feestje hebben gehad en zo veel mogelijk troep op te rapen. In 3 kwartier tijd verzamelen we aardig wat. 

 

De 2 voorste tubes van de dinghy zijn nog steeds lek, we moeten ze regelmatig oppompen, de reparaties zijn dus mislukt. Waarschijnlijk een combinatie van oude lijm en te kort laten rusten. Om een betere reparatie poging te doen hebben we vanaf zondag een plek aan de nieuwe Eucalyptus steiger van Skorpios Charters gereserveerd.Daar blijken ze een apart steigerdeel voor dinghy's te hebben i.v.m. het schoonmaken van dinghy's voor de charterboten. Conny, de aimabele verhuurder, vindt het oké als wij die gebruiken voor de reparatie. Het kost veel tijd om de lijm van de mislukte reparatie te verwijderen en de plekken weer schoon te krijgen. De nieuwe reparatie kit zegt 4 dagen laten drogen! We blijven dus nog even hier om het een maximale kans te geven. 

 

Op de plaats van de 2 grote ronde plakkers is de dinghy lek.

 

Ken en Marloes hebben een appartementje vlak bij de Eucalyptus steiger en we worden op maandagochtend uitgenodigd voor koffie met wat lekkers. Dat is nog even een gezellige voortzetting van het weekend.

De Eucalyptus steiger met nog net het dak van het appartementje van Ken en Marloes op de achtergrond.

 

Het weer is best oké, maar nog niet het stabiele zomerweer met de strakke blauwe luchten. Regelmatig is er bewolking waar soms een spatje regen uit valt. Meestal is het rond de 30 graden, met uitschieters naar 34. Voor ons nog goed te doen. De tijd hier wordt goed besteed. De was kan in hotel Effy (voormalig Iris) gedaan worden voor € 5,- per 12 kg! Op dinsdag kit Willem het voorste raampje opnieuw, een warm klusje. Na nog een dagje luieren, zwemmen in het zwembad van het hotel en boodschappen zijn de 4 rustdagen van de dinghy om en blazen we hem vanochtend op. Tot nu toe blijven de tubes op druk, dus we hebben goede hoop dat we er mee verderop kunnen!

 

Na bijna 2 jaar varen we weer!

 

Zondag 12 mei 2024, vertrek om 9.30 uur uit Alkmaar voor de bijna 3.000 kilometer naar Préveza. Deze keer hebben we een route dwars door Duitsland via Kassel gekozen en dat pakt goed uit. Slechts een paar maal een kort oponthoud vanwege wegwerkzaamheden, ten oosten van Kassel is het heel mooi en rustig op de weg. Om 17.00 uur komen we bij ons hotel in de buurt van Weimar aan. Een historisch stadje, maar we bewaren het bekijken ervan voor een andere keer want zijn moe.

 

Bij ons hotel in de buurt van Weimar.

 

De volgende dag hebben we een probleemloze rit naar Boheimkirche in Oostenrijk. Aan de andere kant van de weg, bij de grensovergang Duitsland in, is er controle en staat een kilometers lange file. Iets om voor de terugweg rekening mee te houden! Op dag 3 is de bestemming weer kasteelhotel Leopold I in Novi Sad, wederom een probleemloze rit met onderweg mooie gele koolzaadvelden en later klaprozen.

Hotel Leopold I in de avondzon aan de Donau in Novi Sad.

 

De grensovergang van Hongarije naar Servië gaat redelijk vlot, 20 minuutjes. Dit is nu de derde keer dat we in dit hotel zijn, het blijft een mooie plek (zie ook 2022 voor meer foto's). Onze volgende bestemming is Gevgelija in Noord Macedonië aan de grens met Griekenland. Helaas hebben we deze dag wat regen onderweg, het is ook een stuk koeler, 15 – 20 graden in plaats van 20 – 25 graden. Het is wel heel rustig op de weg en de grensovergang neemt maar 10 minuutjes. In Gevgelija hebben we een mooi nieuw hotel, Paint it Black, met grote foto's van de oude rocksterren aan de muur in de lobby en het restaurant.

 

In het restaurant van hotel Paint it Black.

Zoals zo vaak zit het venijn in de staart. Donderdag 16 mei in Griekenland rijden we grotendeels in de regen en in de bergen zelfs een deel door de laaghangende bewolking met geen 50 meter zicht! We zijn blij als we dit achter de rug hebben en in de laatste 100 kilometer de zon weer tevoorschijn komt.

Bij aankomst is er gelijk wat te vieren, want onze Duitse vriend Frank is jarig. Na de winterkleden van de Saudade afgegooid te hebben en haar eerste opfrisbeurt is er Kaffee mit Kuchen in hun campertje. Even bijkletsen en 's avonds gezellig samen uit eten bij de Panos Taverna. Susanne en Frank zijn al 3 weken aan het klussen en gaan zaterdag te water. Na nog een gezellige avond uit eten met een borreltje toe zwaaien we ze uit. Misschien treffen we ze nog later deze zomer.

 

In het campertje van Susanne en Frank.

Alles ziet er prima uit aan boord. En in de dagen daarna blijkt de motor en alle apparatuur ook nog prima te werken. Alleen onze hand koffiemolen begeeft het. Aangezien we toch wel graag van de meegebracht bonen willen genieten gaan we in Préveza op zoek naar een nieuwe, maar dan een elektrische. Laten we nou gelijk in de eerste winkel een perfect klein handig machientje vinden voor maar € 12,50! En met het oog op dit nieuwe apparaat hadden we van Frank een zwaardere omvormer (van 12 naar 220 Volt, 600 Watt i.p.v. 300) gekregen die hij over had. En het nieuwe koffiemolentje doet het er perfect op, wat een gemak!

 

Het super handige koffiemachientje in gebruik.

 

 

We hebben geen grote klussen te doen, want vorig jaar was de boot klaar voor de tewaterlating toen we huiswaarts keerden. Vanwege steeds terugkerende lekkage heeft Willem voor de grote kajuit ramen railsjes gemaakt waar een doorzichtig schermpje in gespannen kan worden als het regent. Deze worden gemonteerd en het geheel ziet er fraai uit, dat gaat vast goed werken!

Kitten railsjes.

Het schermpje in de railsjes.

 

 

 

 

 

Verder doen we alleen de gebruikelijke activiteiten zoals het dek boenen, de romp poetsen, de was en bevoorraden.

De was droogt snel!

 

Op vrijdag 24 mei om 10.00 uur staat de tewaterlating gepland. Het gebeurt regelmatig dat boten eerder aan de beurt zijn, dus om 9.00 uur zitten we skrep. Helaas wordt het in plaats daarvan deze keer een uurtje later, maar verder gaat alles voorspoedig. 

Willem smeert nog even anti fauling op de plekken van de boksteunen.

 

Op de ankerplek bij Préveza is het niet druk, de dinghy is vlot opgeblazen en ook de buitenboord motor is snel aan de praat. 's Avonds eten we bij Thalia en dochter Costadina in de Mythos taverna, het is een gezellig weerzien. Als we rond half 11 terug komen bij de boot is er een nieuwsgierige dolfijn die komt kijken waar het geluid van het motortje vandaan komt. Bijzonder om die zo in het donker om ons heen te hebben zwemmen! Zaterdag is het overdag nog lekker weer, circa 28 graden en zon. Na de boodschappen zijn we warm en nemen een verfrissende duik, het water is heerlijk, 25 graden. Maar 's avonds is er wat regen, minder dan verwacht, maar genoeg om te besluiten aan boord te eten. Die nacht blijft er een stevige oosten wind staan van 5Bf, we liggen aan lager wal waardoor het een onrustige nacht is. We hebben de nieuwe schermpjes voor de grote kajuitramen direct uitgeprobeerd en ze werken prima, de regen loopt er keurig langs weg.

Zondag en maandag is het beter weer, circa 25 graden, meer zon en geen regen van betekenis meer. We eten ook weer een keer bij Tassos, van de Mermaid taverna. Ook dat is een leuk weerzien en het eten is er nog steeds uitstekend.

Daarna is het tijd om onze favoriete baai bij Vlikho weer eens op te zoeken. Er is weinig wind en alles gaat zo vlot dat we precies om 11.00 uur al bij de brug van het Levkas kanaal zijn (de brug gaat 1 maal per uur open).

In het Levkas kanaal met de brug op de achtergrond.

 

Het kanaal doen we nog op de motor, maar daarna kunnen we heerlijk opkruisend zeilen naar de baai. Daar is het ook nog rustig met boten, taverna Elena in Geni is ook nog prima en zo genieten we volop van de rust en ruimte hier. Kortom: vakantie!

Zeilen!

 

In de Vlikho baai, Willem heeft brood gehaald in het dorp.